Γεννημένος στη γενέτειρα του Oliver Cromwell, στο Huntingdon της Αγγλίας, ο νεαρός Reid στην ηλικία μόλις των 15 ετών εγκαταλείπει το σχολείο και τραγουδάει για ένα τοπικό συγκρότημα, τους Redbeats κι αργότερα για τους Peter Jay's Jaywalkers με τους οποίους άνοιξε την βρετανική περιοδεία των Rolling Stones, 23 εμφανίσεων το 1966! Σε μια από αυτές τις συναυλίες, γνώρισε τον Graham Nash των The Hollies (σ.σ. αργότερα των Crosby, Stills and Nash), έγιναν φίλοι κι αυτός του πρότεινε να υπογράψουν στη EMI. Οι Jaywalkers δεν διατηρήθηκαν πολύ, αφού μετά την αποτυχία του πρώτου single τους με τίτλο "The Hand Don't Fit the Glove"(1967), διαλύθηκαν.
Κι εδώ ξεκινά η σχέση του Terry Reid με τους Led Zeppelin. Ο Reid γνωρίζεται με τον παραγωγό Mickie Most που αναλαμβάνει και manager του. Πρώτα κυκλοφορεί το πρώτο του single με τίτλο "Better By Far" που γίνεται ραδιοφωνική επιτυχία κι ενώ φαίνεται ότι το μέλλον του ανήκει το άλμπουμ του Bang Bang, You're Terry Reid (1968), αποτυγχάνει. Ακολουθεί περιοδεία με τους Peter Solley στα πλήκτρα (αργότερα ηχογράφησε με τους Eric Clapton, Al Stewart και Whitesnake) και τον Keith Webb στα ντραμς, όπου ανοίγει την αμερικάνικη περιοδεία των Cream, αποσπόντας καλές κριτικές. Το τραγούδι του "Without Expression" ηχογραφέιται το 1968 από τους The Hollies με τίτλο "A Man With No Expression", αλλά κι από τους Crosby, Stills, Nash and Young το 1969 και REO Speedwagon (1973) με τίτλο "Without Expression (Don't Be the Man)"! Τότε εμφανίζεται στη ζωή του ο κιθαρίστας των Yardbirds, Jimmy Page που η ικανότητά του στο να γράφει αλλά και να τραγουδάει, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον του. Έτσι, όταν οι Yardbirds διαλύονται κι αφήνουν πίσω τους ένα συμβόλαιο για περιοδεία στη Σκανδιναβία, ο Page του προτείνει τη θέση του τραγουδιστή (χωρίς audition στους New Yardbirds, όπως ονομαζόντουσαν. Όμως ο Reid έχει υπογράψει συμβόλαιο να ανοίξει την περιοδεία των The Rolling Stones και των Cream (σ.σ. αυτές που διαβάσατε πιο πάνω) κι αρνείται. Στην πραγματικότητα, ήθελε να γίνει μέλος των New Yardbirds, αλλά… φοβόταν τον Keith Richards και είπε στον Page να αναλάβει αυτός να του πει ότι αποχωρεί! Ο Page δεν ήθελε να εμπλακεί σε μια τέτοια διαμάχη και έτσι ο Reid το μόνο που έκανε ήταν να …συστήσει στον Page το συγκρότημα των Band of Joy όπου τραγουδούσε ο άγνωστος Robert Plant και ντραμς έπαιζε ο επίσης άγωνστος John Bonham. Τη συνέχεια την ξέρετε. Οι Led Zeppelin έγιναν αυτοί που έγιναν και ο Reid έμεινε στην αφάνεια. Όμως η μοίρα και πάλι του δίνει το χέρι της, αυτή τη φορά μέσω του Ritchie Blackmore που ο Reid τον γνώριζε από τη συμμετοχή του στο συγκρότημα του Screaming Lord Sutch. Σήμερα, 50 χρόνια μετά ο Reid δεν θυμάται αν η πρόταση του Blackmore έγινε σαν αρχικό τραγουδιστή (δηλαδή πριν καταλήξουν στον Rod Evans) ή το 1969, σαν αντικαταστάτη του Evans και πριν πάρουν τον Gillan. Απ’ ότι λέει στο περιοδικό Classic Rock τεύχος 90, Μάρτιος 2006, μάλλον στην αρχή. Όμως και τότε, αρνήθηκε!
Παρ’ όλες τις …αρνήσεις του, συνέχισε την προσωπική του καριέρα, παίζοντας support στις βρετανικές περιοδείες των Jethro Tull και Fletwood Mac. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει 6 άλμπουμ, με τελευταίο το Driver (1991)ενώ έχει εμφανιστεί σε 7 ταινίες με πιο γνωστή το Days of Thunder(1990)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
28/3/20
Δημοσίευση σχολίου