Μετά από 16 χρόνια στους Firewind τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποχωρήσεις;
Ηταν πολλοί οι λόγοι. Και τα χρόνια ήταν πολλά, σιγουρα δεν είμαι ουτε εγω ουτε κανεις μας ο ιδιος οπως ημουν 27 χρονων οταν μπηκα στην μπάντα. Αλλάζουν οι προτεραιότητες, αλλάζει το πως βλέπεις τη μουσική βιομηχανια, άλλαξε και ο ρόλος μου. Ανακάλυψα οτι για κάποιο λόγο, ενισχύθηκε το αλτρουιστικό μου ενστικτο. Θέλω να πώ, οτι άρχισα να νιώθω οτι με “γεμίζει” πιο πολύ το να κάνω μια καλη παραγωγή η ενα βιντεοκλιπ στη μουσική καποιου άλλου παρά στη δική μου. Μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση να μπορω να βοηθάω νεους μουσικους να κυνηγησουν το όνειρό τους, κατι που εγω κατάφερα στο 100% και ειμαι ευγνωμων γι’αυτο. Απο την άλλη, η όλη πραγματικότητας μιας περιοδείας, τα αεροπλάνα, η συμπεριφορά των υπαλληλων στα αεροδρομια, οι χαμενες/κατεστραμενες αποσκευες κ μουσικά όργανα, οι καθυστερησεις, τα διαβατηρια και οι βίζες…και οταν με το καλό φτάσεις να παίξεις, οι συμπεριφορες μερικων headliners, οι συνθήκες, η πληρης απραξία μέχρι να έρθει η ώρα του show(απο τα χειροτερα μου το να καθομαι και να μην κανω τιποτα), και αλλα πολλά, ηταν πράγματα που αποφάσισα οτι δεν χωράνε ουτε στη ζωη μου, ούτε στο προγραμμα μου. Και φυσικά..ο χρόνος, ο μεγαλύτερος εχθρός όλων. Έχοντας ολα αυτα κατα νου, ζύγισα τις καταστάσεις, έκανα έναν απολογισμό και, χορτασμένος πλέον (εχω 3 τ.μ απο tour & backstage passes!!!) προχώρησα παρακάτω ευχομενος ΜΟΝΟ τα καλύτερα στους φίλους μου στους Firewind.
Ποιες ήταν οι καλές και ποιές οι δύσκολες στιγμές αυτών των 16 χρόνων;
-Να πω την αλήθεια…βγάινοντας πλεον “εκτός φάσης” έχω κρατήσει μονο τα καλα. Με τον Gus και τον Πέτρο γελούσαμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Απο το πρώτο δευτερόλεπτο που βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο, μέχρι καιτην τελευταια μέρα. Σε σημείο που οι non-Greeks που είχαμε στην μπάντα να νιωθουν και άβολα! Απο την πρώτη περιοδεία στην Ιαπωνία μέχρι την τελευταια μου με τους Queensryche αυτο δεν άλλαξε. Είδαμε μερη και ζήσαμε απίστευτες καταστάσεις που θελουν βιβλίο να χωρέσουν. Καναμε τα πάντα και τους ευχαριστω για αυτο που ζησαμε μαζι.
 |
| Firewind japan your 2004 |
Τελικά τα πλήκτρα πόσο χωράγανε στους Firewind;
Τα πλήκτρα χωρανε ΠΑΝΤΟΥ. Απο το black metal μέχρι το παραδοσιακο Heavy Metal, απο το rock μεχρι το power, είναι αυτο που κανει τη διαφορά. Ειδικά σε μια μπαντα που στηρίζεται σε εναν guitar hero είναι ακόμα πιο σημαντικά. Σκέψου δηλαδή οτι μερικοί απο τους σημαντικοτερους κιθαριστες, οταν εδωσαν χώρο στα keyboards, έκανα τις μεγαλυτερες τους επιτυχιες, καμια φορα χωρίς να έχουν καν κιθαριστικο ριφ(!!!): Van Halen (Jump), Yngwie Malmsteen (You Don’t Remember), John Norum (The Final Countdown) ενω το ιδιο συνεβηκε και σε συγκροτηματα οπως οι Judas Priest (A Touch Of Evil), Helloween (If I Could Fly) κλπ. Οπότε θεωρω οτι στα albums “Allegiance” και “The Premonition” ήταν ένα απο τα κρυφά μας χαρτιά.
Θα σου λείψουν εμφανίσεις σαν αυτή με τους Firewind στο Wacken 2018;
-Χαχα, η συγκεκριμενη καθόλου, μιας και την περιμενα πως και πως, και τελευταια στιγμη άρχισα να ψάχνω τα πραγματα μου για να βαλω τα stage clothes και διαπιστωσα οτι μια γυναίκα είχε παρει την δικη μου hand luggage και αφησε την δικη της που ηταν ιδια! Τελικα επαιξα με τρελο αγχος και..βερμουδα! Αλλα σαν τις εμφανισεις μας στο Grasspop, Sweden Rock, Loud Park Japan, Masters Of Rock, Download κλπ..ναι, υποθετω θα μου λειψουν.
Άκουσες το καινούργιο τραγούδι τους “Rising Fire”;
Ε,καλά εγω τα είχα ακουσει απο τα demos. Το κομμάτι είναι πολύ δυνατό και εξυπηρετει σαν first single απλα νομιζω οτι μεσα στο δίσκο έχει πολύ πιο δυνατα και power κομμάτια, για την ακριβεια, απο τα ΠΟΛΥ καλα που εχει γραψει ποτε ο Gus.
Ποιο από τα άλμπουμ των Firewind θεωρείς ότι έχει τον πιο αντιπροσωπευτικό ήχο σου;
-Σίγουρα το κοκκινο και το μπλε που λένε και οι fans, χαχα! (Allegiance & The Premonition) Αν και πιστευω οτι “αδικήθηκε” το “Days Of Defiance” που είχα γραψει πολύ υλικό, γιατι έπεσε πάνω στην περίοδο που ο Gus εκανε τη σουπερ μεταγραφή και πανω στον πανικό μάλλον δεν βγήκε το τελικο αποτελεσμα οπως το είχα στο μυαλό μου. Το καλό παντως ηταν οτι ποτέ δεν νιωθαμε το “τα δικά μου και τα δικά σου” κομμάτια στους Firewind. Ειμασταν όλοι πολυ χαρουμενοι οταν καποιος εφερνε κατι αξιολογο. Σαν δική μου συνδρομή ωστοσο, μιας κai με ρώτησες, θα πω οτι ειμαι πολυ χαρουμενος με τα Head Up High, Angels Forgive Me, Insanity, Till The End Of Time και τη διασκευαρα που καναμε στο Maniac!
Με τους Outloud τι γίνεται; Να περιμένουμε καινούργια τραγούδια;
-Δυστυχως όχι, χωρις να ξερω που θα με παει βεβαια η εμπνευση. Μετα το τελευταιο μας mini tour στην Ελλαδα, ηξερα οτι δυστυχως η “εκκαθαριση” προτεραιοτητων έπρεπε να ξεκινησει απο αυτο το project. Με στεναχωρει πάρα πολυ αυτο μιας και καναμε καποια αλμπουμ που ο κόσμος αγκάλιασε και τραγουδησε, ειμασταν μια μπαντα που είχε ζήτηση -ενω είμαστε σε μια περιοδο υπερπροσφορας- απλα δεν μπορει ενας ανθρωπος να τα κανει ολα. Πρεπει να κανεις focus σε κατι.
Και σαν Firewind και σαν Outloud έχεις παίξει-διασκευάσει κάποια κλασικά 80’s τραγούδια. Πως προέκυψαν;
-Επειδη ξερω οτι έχεις βαθιά γνωση της μοντερνας μουσικης ιστοριας, θα σου πω πως το βλεπω εγω. Όταν ξεκίνησε η εμπορικη μουσικη, δλδ καπου αρχες 60’ς πολυ χοντρικα, πλυμμηρισαμε με χιλιαδες εκπληκτικα, ασυγκριτα τραγουδια μιας και οι καλλιτεχνες ειδαν οτι εχουν φωνη που μπορει να ακουστει και να περασουν μηνύματα. Στα 70’ς είδαμε στο rock τις μπάντες να επιδιδονται σε εναν αγωνα δρομου και εντυπωσιασμου, βγηκαν μεγαλοι παίκτες, και συνεχιστηκαν να γραφονται επισης τερατια τραγουδια. Οταν ηρθε η τεχνολογικη εξελιξη στα 80’s, εκει εγινε μια στροφη. Ολοι χρησιμοποιουσαν τα ιδια 5-10 synths και drum machines και ο μονος τροπος να ξεχωρισει κατι ηταν η ιδια η μελωδικη γραμμη. Αυτος ο “πρωιμα μοντερνος” ηχος ξεπεραστηκε συντομα και πολυ γρηγορα τα 80’ς θεωρουνταν cult πριν καλα καλα τελειωσουν. Αυτο που έμεινε ήταν πολυ καλα τραγουδια με εξαιρετικες μελωδιες και “φτωχη” (για τα νεα-πλεον-δεδομενα) ενορχηστρωση. Εκει είναι λοιπουν που μπορεις να “βουτηξεις” και απλα να διαλέξεις ενα τραγουδι και να το φερεις πιο εύκολα στα μέτρα σου, απο το να πιασεις πχ να διασκευασεις το Child In Time ή ξερω γω το Paint It Black! Το πιο πιθανο με αυτα ειναι να κανεις κατι “χειροτερο”. Εγω προσωπικα λατρευω την 80’s early 90’s disco-pop μουσικη και καποια απο τα τραγουδια εκεινης της εποχης ειναι και τα αγαπημενα μου ever.
Έμεινες ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κόσμου στο τελευταίο άλμπουμ των Outloud, Virtual Hero Society;
Να σου πω την αλήθεια, δε φταιει ο κοσμος αν εγω εβγαλα ενα αλμπουμ -που το θεωρω και το καλυτερο μας, με τα περισσοτερα “hit-style” κομματια- και μετα δεν έκανα τιποτα για να το προωθησω. Με το που βγηκε ο δισκος ειχα και την προταση να μπω στους Γερμανους Serious Black, κατι που ανοιξε καποιες πορτες στη Γερμανια, αλλα ταυτοχρονα μου εκλεισε και καποιες αλλες, λογο χρονου. Καπου εκει ηταν που αρχισα να καταλαβαινω οτι δε μπορω να τα κανω ολα μαζι.
Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκες πολύ με τις παραγωγές.Πόσο χρόνο σου «τρώνε» από τις υπόλοιπες ασχολίες σου;
-Ειναι μαζι με τα βιντεοκλιπ η κυρια ασχολία μου και ειμαι πολυ χαρουμενος με αυτο. Εχω την ευλογια να μπορω να διαλεγω τους “πελατες” μου και να μπαινουν στον χωρο μου μονο ατομα που θα μπορουσα να κανω και παρεα! Με αυτους τους ανθρωπους αναπτυσσεται ευκολοτερα η εμπιστοσυνη μεταξυ μας και μπαινω στο μυαλό τους ευκολοτερα, στην προσπαθεια να βγαλω απο μεσα τους το 200% απο τη μουσικη που θελουν να δωσουν στον κόσμο. Τα τελευταια χρόνια κάναμε εδω καποια αλπουμ τα οποια χτυπησαν πολλες “πρωτιές” σε διαφορες λίστες -το καθενα στο χώρο του- οπως με τους Warrior Path, Odyssey Desperado, Chrysilia, κλπ.
Τι δουλεύεις αυτό τον καιρό;
-Αρχικά, φτιάχνω επιτελους το προσωπικο μου στουντιο, βγαίνοντας απο το σπιτι μου και πηγαινοντας σε εναν καπως “ιστορικο” χώρο τον οποιο διαμόρφωσα απο την αρχή. Πρόκειται για το παλιό Power Music Productions στο Χαλάνδρι(σ.σ. πολύ καλός και μεγάλος χώρος), όσοι ξέρουν θα καταλαβουν. Για μένα, ήταν αρκετο οτι εκει ειχε γραψει και η Ευρυδικη πολλές απο τις μεγάλες τις επιτυχιες! Ο χώρος διαμορφωθηκε απο την αρχη, και καλως εχοντων των πραγματων, μολις φυγει και ολη αυτη η δυσαρεστη κατασταση με τον κορωνοιο, ελπιζω να ειμαστε ολοι καλα και να αρχισουμε να δουλευουμε!
Μετά το Prognosis & Synopsis τι ετοιμάζεις; Ποιο από τα προσωπικά σου άλμπουμ , θεωρείς σαν πιο αντιπροσωπευτικό;
-O 6ος προσωπικός μου δίσκος είναι κατι τελειως διαφορετικο. Προκειται για ένα αλμπουμ soundtrack ενος 16-bit computer game το οποιο εφτιαξα στο μυαλό μου και υστερα “εντυσα” μουσικα! Και παλι, μας εχει καθυστερησει η κατασταση με τον ιό, αλλα θα το ακουσετε συντομα (ελπιζω) Ηταν κατι που πάντα ήθελα να κάνω και ενω ακουγεται σαν ενα 90’s video game soundtrack, για μενα ειναι απο τα πιο ώριμα πραγματα που εχω κανει. Οι μελωδιες, εναλλαγες και συναισθηματα είναι ολα εκει, πιο εντονα απο ποτε, χωρις ομως καμμια μουσικη…”σαλτσα”. Ουτε fancy production tricks, solos, τιποτα. 16 midi καναλια απο ενα synth και ομως πιστευω οτι οσοι
αφεθουν σε αυτο θα παρασυρθουν σε ενα μοναδικο ταξιδι. Πολυ ενδιαφερον θα εχει και η ολη συσκευασια του, αλλα αυτα θα δεις συντομα! Οσο για τα υπολοιπα αλμπουμς μου, δε ξερω, ειναι αδυνατον να πω, πραγματικα. Ειναι απλα ο εαυτος μου μεγαλωνοντας απο το 2002 μεχρι σημερα.
Ερωτήσεις: Αλέξανδρος Ριχάρδος
24/3/20
Αναμφιβολα πολυ ταλαντουχος μουσικος , πολυγραφοτατος ,πιθανων και μουσικη ιδιοφυια .Συμφωνω 100% με την αποψη του για τα πληκτρα , που χωρανε παντου και χρωματιζουν ακομα και οταν ειναι πισω στην ενορχηστρωση .Θα προσθεσω οτι καποιες φορες οι κιθαριστες σκεφτομενοι κιθαριστικα φτιαχνουν πιο αξιομνημονευτα πραγματα απο πιανιστες η πληκτραδες .Π.χ Van Halen .Επειδη ακριβως η φραση που μενει συνηθως θελει κατι πιο κοφτο και συντομο απο μια μεγαλη ακολουθια απο νοτες και σε αυτο οι κιθαριστες ειναι πιο 'μανουλες'.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Firewind δεν ειναι μεσα στα ακουσματα μου , ομως γενικα δεν μου αρεσουν τα πληκτρα να παιζουν το ρολο 'shredding' κιθαρας . Αυτο σαν προσωπικο γουστο . Θυμαμαι παλια ο Macalpine ηταν ? που επαιζε παπαδες και κιθαρα και πληκτρα αλλα προσωπικα θεωρω οτι τα πληκτρα εχουν πολυ πιο ενδιαφεροντα πραγματα να κανουν . Αν ντουμπλαρουν την σολο κιθαρα με κουραζει . Μπραβο ομως που απεδειξαν οτι οταν καποιος εχει ταλεντο και εχει δουλεψει οπως οι συγκεκριμενοι μπορουν να ακουστουν διεθνως στο χωρο τους .
Oι ΟUTLOUD επισης πολυ ωραιες δουλειες , εχω μια ενσταση σε καποια κομματια τους . 3-4 'φερνουν' σε καποιες επιτυχιες ειτε disco ειτε παλιοτερα rock .Προσωπικα σαν ακροατη αυτο λιγο με προσβαλει , γιατι ειναι σαν να ακουω ' ελα μωρε θα το φανε αμασητο οι ασχετοι' . Κατα τα αλλα εχουν πολυ ομορφα και καλοφτιαγμενα κομματια .
Ακουω πολυ συχνα το last days of december , πανεμορφη μπαλαντα .