Η επιλογή της Geffen, έγινε γιατί το συγκρότημα θεώρησε ότι ήθελε να κάνει μια νέα αρχή και με γνώμονα ότι η CBS, τούς είχε δώσει ότι ήταν να τους δώσει. Η Geffen είχε όραμα για το μέλλον και η προσωπικότητα του David Geffen έφθανε από μόνη της να τους πείσει. Εξ ‘άλλου, ένας βασικός λόγος ήταν ότι τότε (το τονίζω το τότε) ήταν το μόνο συγκρότημα αυτού τους ύφους στο δυναμικό της εταιρείας.
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟ DONE WITH THE MIRRORS
Το Done with Mirrors μπορεί να μη ξεπέρασε το Νο36 του αμερικάνικου chart (το πιο χαμηλό νούμερο από την εποχή του Get your Wings, Νο 74) αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από τα Night in the Ruts και Rock in a Hard Place. O ήχος είναι Aerosmith, η ζωντάνια είναι Aerosmith. Η επιστροφή των Perry και Whitford έχουν επαναφέρει την μουσική ταυτότητα που είχαν μάλλον μουτζουρώσει με το Rock in Hard Place. Το "Let the Music Do the Talking" που ανοίγει το άλμπουμ είναι με διαφορά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου και πρωτοακούστηκε στο πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος του Joe Perry, τους The Joe Perry Project, με τίτλο Let the Music Do the Talking(1980), το οποίο συνιστώ να το ακούσετε. Βάζοντας την μια εκτέλεση δίπλα στην άλλη, σίγουρα αυτή των Aerosmith είναι καλύτερη λόγω Steve Perry. Είναι ερμηνευτής με τα όλα του! Ακούστε ακόμα τα "My Fist Your Face" και "Gypsy Boots" που μπορεί να μη ξεχώρισαν αλλά είναι κλασικά Aerosmith τραγούδια, όπως και το "The Reason A Dog". Το περίεργο ήταν ότι ενώ το άλμπουμ απέσπασε καλές κριτικές, αυτές δεν μετουσιώθηκαν σε πωλήσεις. Το συγκρότημα αντιμετώπισε ένα σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, αφού βάσει συμβολαίου όφειλε χρήματα στην CBS Rec. από ποσά που τους είχαν δώσει έναντι προκαταβολής για τους δίσκους που δεν έκαναν τις αναμενόμενες πωλήσεις. Έτσι πριν φύγουν από τη CBS, βγήκαν περιοδεία κάνοντας την Back in the Saddle Tour, χωρίς να έχουν να προωθήσουν κάποιο άλμπουμ, απλά για να συγκεντρώσουν χρήματα και να τα δώσουν στην CBS η οποία με τη σειρά της θα τους αποδέσμευε!
Δείτε εδώ το οπτικοακουστικό αφιέρωμα που ετοίμασε ο Rockmachine.gr με τον Δημήτρη Κράλλη για την καριέρα των Aerosmith.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Η CBS μόλις αποδεσμεύτηκαν, κυκλοφόρησε 2 μονά βινύλια με live υλικό και τίτλους Classics Live (1986) και Classics Live II(1987). Παρ όλο που πολλοί τα σνομπάρισαν, το μεν πρώτο στην Αμερική ξεπέρασε το 1.000.000 αντίτυπα, το δε δεύτερο το 500.00 αντίτυπα. Καθόλου άσχημα για υλικό ηχογραφημένο σε περιοδείες που έγιναν ανάμεσα 1978 και 1984 και σε κάποια κομμάτια κιθάρα παίζουν οι Jimmy Crespo και Rick Dufay, αλλά τόσο στο εξώφυλλο όσο και στο εσώφυλλο δεν παρέχεται καμία πληροφορία για το ποιος παίζει κιθάρα σε πιο κομμάτι! Αυτά για το Classics Live που περιέχει 8 τραγούδια κι ένα από αυτά είναι το ακυκλοφόρητο σε studio ηχογράφηση "Major Barbra" που προοριζόταν για να συμπεριληφθεί στο δεύτερο άλμπουμ τους Get Your Wings και τελικά βρέθηκε εδώ! Το Classics Live II περιέχει επίσης 8 τραγούδια, 6 από τα οποία ηχογραφήθηκαν την Πρωτοχρονιά του 1984 στο Orpheum Theatre της Βοστόνης, με την επανασυνεδεμένη κλασική σύνθεση (Tyler, Perry, Kramer, Hamilton, Whitford) και τα άλλα δύο που είναι το"Let the Music Do the Talking" και το "Draw the Line" από την εμφάνισή τους στο California Jam II το 1977.
Η μεγάλη επιστροφή των Aerosmith έγινε το 1987 με το άλμπουμ Permanent Vacation που μόνο στην Αμερική πούλησε 5.000.000 αντίτυπα κι έβγαλε επιτυχίες όπως "Rag Doll", "Dude (Looks Like a Lady)" και "Angel". Στη Geffen Rec έμειναν έως το 1993 που κυκλοφόρησαν το πολυπλατινένιο άλμπουμ Get A Grip για να περιστρέψουν(!) στην CBS. Ο λόγος είναι ο εξής: Θορυβήθηκαν από την επιτυχία των Guns’n’Roses, οι οποίοι εκείνη τη χρονιά κυκλοφορούσαν το τελευταίο studio άλμπουμ τους πριν διαλυθούν (σ.σ. αλλά οι Aerosmith δεν το ήξεραν!) και πίστευαν ότι η Geffen θα έδινε μεγαλύτερο βάρος στους Gunners παρά σε αυτούς. Έτσι, για να αισθάνονται μόνοι, επέστρεψαν στη CBS (Columbia).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
27/3/20
Παρα πολυ καλο αρθρο για την πιο παρακμιακη περιοδο των Aerosmith. Που ακομα και στα πιο χαμηλα τους, καταφερναν και πουλουσαν 500.000 αντιτυπα στα χειροτερα τους. Βεβαια δεν αναγραφεται, στο εντυπωσιακο κατα τ άλλα αρθρο, ο ν.1 λογος που ανακαμψαν οι Aerosmith την στιγμη που ολα για αυτους κατερρεαν. Και ηταν το καλοκαιρι του 1986, οταν ο παραγωγος Rick Rubin, δουλευοντας το νεο album των Run D.M.C., εβαλε στο συγκροτημα να ακουσει την εισαγωγη του παλιου τραγουδιου των Aerosmith, Walk this way. Ο Jay Master J εμεινε αφωνος με το καταπληκτικο beat του τραγουδιου και ομολογησε οτι οχι μονο δεν ειχε ακουσει ποτε το τραγουδι αυτο, αλλα δεν ηξερε καν ποιοι ηταν οι Aerosmith. Ο Rubin προχωρησε το πραγμα παραπερα προτεινοντας στους Run D.M.C. να ηχογραφησουν τo τραγουδι παρεα με τον Tyler και να παιζει κιθαρα ο Perry. Μια ιδεα που ανοιξε τα συνορα της εμπορικης επιτυχιας στον νεο ηχο τοτε που λεγοταν ραπ αλλα και προσφερε τους Aerosmith ενα νεο εντελως ακροατηριο, τα πιτσιρικια που εβλεπαν σαν τρελοι MTV. Ολα τα αλλα ειναι ιστορια (και μπορει κανεις να παρακολουθησει με ενδιαφερον σto ντοκυμαντερ του Netflix, The hip hop evolution ολα τα παραπανω, πως εγινε το deal με τα λογια του ιδιου του γκουρου Rick Rubin).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετα ηρθε το Permanent Vacation.
Πραγματικά πολύ καλό αφιέρωμα και ιδιαίτερα σημαντική η επισήμανση από τον Strouso! Να συμπληρώσω επίσης ότι οι Aerosmith έκαναν τη μεγάλη και σπάνια έκπληξη, όπου επιτυχημένη μπάντα των 70's κάνει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στα 80's και στα 90's, με εμπορικό απόγειό τους το single 'I don't wanna miss a thing' από το soundtrack της ταινίας blockbuster 'Armageddon' το 1998. Το soundtrack αυτό, που έγινε διπλά πλατινένιο στην Ιαπωνία πουλώντας 400.000 αντίτυπα έως το 1999, περιλαμβάνει ακόμα 3 κομμάτια των Aerosmith, τα 'What kind of love are you on', 'Sweet Emotion'(David Thoener remix) και τη διασκευή τους στο 'Come Together' των Beatles.
ΑπάντησηΔιαγραφή