ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Πριν περάσω στα της συναυλίας του 1998, να κάνουμε μια μικρή βόλτα στο 1967, τότε που στις 17 Απριλίου 1967, λίγες μέρες πριν επιβληθεί δικτατορία στην Ελλάδα, οι Rolling Stones έπαιξαν στην Αθήνα στο γήπεδο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μια συναυλία που είχε διοργανώσει η εταιρεία του Νίκου Μαστοράκη, Μ+Μ με τη συνδρομή της Βιομηχανίας Lido – Βαρσάκης ΑΕ και αντιμετωπίστηκε από τις εφημερίδες της εποχής σαν μίασμα, τρομάζοντας τους γονείς! Ο κόσμος αμαθής περί rock και συναυλίας γενικά, αντιμετωπίζει το όλο γεγονός σαν κάτι εντελώς ξένο και αρνητικά. Εξ άλλου, εκείνη την εποχή κυριαρχούσε η έκφραση «γιε γιές», που προσωποποιούσε όλους τους μαλλιάδες. Η έκφραση βγήκε από το τραγούδι των Beatles “She loves you” όπου ο McCartney ακούγεται να τραγουδάει «yeah, yeah, yeah». Η αμοιβή τους ήταν $20.000 (τότε 600.000 δρχ), $5.000 στοίχησε η μικρομεγαφωνική εγκατάσταση, ενώ τα κόστη για σκηνικά και φωτιστικά εφφέ ήταν ανύπαρκτα γιατί τότε δεν υπήρχαν. Το εισιτήριο είχε καθορισθεί στις 60-120 δρχ. και 500δρχ για λίγες ειδικές θέσεις μπροστά από την εξέδρα, ενώ η έναρξη της συναυλίας είχε καθαρισθεί για τις 7.30 μμ στο Παναθηναϊκό Στάδιο για να μεταφερθεί στο γήπεδο της Λ.Αλεξάνδρας.
Όπως και να το δεις, η συναυλία ήταν μια πολύ τολμηρή κίνηση, αφού τότε η χώρα δεν είχε εμπειρία από τέτοιου είδους συναυλίες. Εμπειρία κοινού και εμπειρία διοργάνωσης. Κι όμως υπήρχε και πρόγραμμα, που βασιζόταν στο ψυχεδελικό εξώφυλλο του άλμπουμ τους Between the Button.
 |
| Από το Βημα 19 Απριλίου 1967 |
Το συγκρότημα ήλθε ανήμερα της συναυλίας με πτήση της Ολυμπιακής Αεροπορίας και κατέλυσαν στο Hilton. Τότε οι δημοσιογράφοι αλλά και για αρκετές δεκαετίες αργότερα πιστέψτε με, έδιναν μεγαλύτερο βάρος στα προσωπικά των καλλιτεχνών παρά στη μουσική τους. Έτσι οι φωτορεπόρτερς εντυπωσιάστηκαν από την τότε σύζυγό του μπασίστα Bill Wyman, Diane (σ.σ. με την οποία χώρισε την ίδια χρονιά), παρά με την άφιξη του συγκροτήματος. Βέβαια πλην του Νίκου Μαστοράκη και μερικών άλλων, ελάχιστοι είχαν ιδέα για μουσική κλπ. Το απόγευμα, το συγκρότημα εκτός του Brian Jones που κοιμόταν, έδωσε συνέντευξη Τύπου με τις ερωτήσεις να είναι απόλυτα μουσικές, όπως: «Τι γνωρίζετε για το Σέξπιρ;» για να απαντήσει ο Jagger με την ερώτηση «Εσείς τι γνωρίζετε για τον Όμηρο;». Ακολούθησαν άλλες συνταρακτικές ερωτήσεις του τύπου
– «Είστε αγαπημένοι μεταξύ σας;»
– «Ναι, και η απόδειξη είναι ότι κοιμόμαστε μαζί στο ίδιο κρεβάτι.»
– «Αλλά ο Bill Wyman είναι παντρεμένος. Τι έχει να πει επ` αυτού η γυναίκα του;» αντέτεινε ο δημοσιογράφος.
– «Κοιμάται μαζί μας» απάντησε ο Jagger.
«Τι πιστεύετε για τους Μπιτλς;»
– «Τους αγαπάμε πάρα πολύ.»
– «Πως περνάτε τις ελεύθερες ώρες σας;»
– «Με κορίτσια.»
– «Ποια είναι η γνώμη σας για τη μουσική σας;».
– «Τα τραγούδια μας εκφράζουν την εποχή μας. Δεν είμαστε υστερικοί, όπως πιστεύεται, αλλά οι μεγαλύτεροι δεν μπορούν να μας καταλάβουν.»
Βέβαια όλα αυτά σε μια εποχή που οι δίσκοι ήταν σχετικά σπάνιοι ή αν θέλετε μόλις είχαν αρχίσει να μπαίνουν στη ζωή μας. Με τις πολιτικές εξελίξεις να έχουν εκτραχυνθεί, με καθημερινές διαδηλώσεις στα Προπύλαια και με την αστυνομία να έχει αποκτήσει μια εμφανώς εχθρική διάθεση κατά των πολιτών, η Κυβέρνηση της χώρας είναι της Ε.Ρ.Ε. του Παναγιώτη Κανελλόπουλο με τις εκλογές να είναι προγραμματισμένες για τις 28 Μαΐου και απ ότι λένε οι εφημερίδες και οι πολιτικοί συντάκτες της εποχής, αναμενόταν νίκης της Ενώσεως Κέντρου. Να ξαναγυρίσουμε στα μουσικά και σε μια πληροφορία η οποία τόσα χρόνια είχε περάσει απαρατήρητη και κανείς δεν την ανέφερε είναι ότι τη συναυλία άνοιξαν (σ.σ. support θα λέγαμε σήμερα) τα ελληνικά συγκροτήματα των Loubogg, MGC όπου τραγούδαγε ο Δημήτρης Πουλικάκος, Idols, Τάσος Παπασταμάτης, Δάκης και We Five με το κοινό να ξεπερνά τις 10.000 (σ.σ. περίμεναν περισσότερο κόσμο αλλά το μεσημέρι είχε βρέξει) αλλά και με την αστυνομία να κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της ακόμα και μέσα στον αγωνιστικό χώρο και γύρω από τη σκηνή, έχοντας εντολές να συλλαμβάνουν όποιον παρεκτρεπόταν, δηλαδή όποιος σηκωνόταν από τη θέση του για να χορέψει ή να χειροκροτήσει! Εννοείται ότι χωρίς λόγο, έπεσε ξύλο. Στις 9:30 μ.μ. οι Rolling Stones ανέβηκαν στη σκηνή και άρχισαν να παίζουν το ένα μετά το άλλο τα The last time, Paint it black, 19th nervous breakdown, Lady Jane, Get off of my cloud, Ruby Tuesday, Let's spend the night together, Under my thumb, Going Home και Satisfaction. Αξίζει το κόπο να διαβάσετε ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο από εκείνη την ιστορική συναυλία, όπου ο Jagger, είχε τη συνήθεια στα πρώτα τραγούδια κάθε εμφάνισή του να πετάει το σακκάκι στον κόσμο. Αυτό έκανε και στην Αθήνα, αλλά οι αστυνομικοί που ήταν γύρω από τη σκηνή, του το έφεραν! Το έκανε συνολικά τρεις φορές και τις τρεις φορές του το έφεραν πίσω για να απηδύσει και να σταματήσει να το πετάει στον κόσμο! Τότε γίνεται το ολέθριο λάθος με τον Jagger να λέει σε κάποιον από το crew (σ.σ. τότε τους έλεγαν ακολουθία!) να πετάξει στο κοινό τα λουλούδια της τεράστιας ανθοδέσμης που είχε προσφέρει η δισκογραφική εταιρεία Music Box που διένεμε τους δίσκους τους στην Ελλάδα. Έλα όμως που τα λουλούδια ήταν κόκκινα γαρύφαλλα, χρώμα και λουλούδι συνδυασμένο με τους κουμουνιστές; Δεν ήθελε πολύ να γίνει παρεξήγηση και σύμφωνα με νεότερες μαρτυρίες, κάποιος αστυφύλακας νόμισε ότι τα λουλούδια κλάπηκαν, πέφτει πάνω στον…ακόλουθο, ακολούθησε μικροσυμπλοκή, παρεξήγηση κι αυτό ήταν, η συναυλία σταμάτησε!
Την επόμενη ημέρα τα μέλη του συγκροτήματος πήγαν στο αεροδρόμιο για να επιστρέψουν στο Λονδίνο. Στο αεροδρόμιο υποβλήθηκαν σε εξαντλητικό έλεγχο με τους Mick Jagger και Charlie Watts να πετούν για Λονδίνο, τον Brian Jones για το Μόναχο, τον Keith Richards να χάνει το αεροπλάνο για το Λονδίνο και τελικά να πετάει για Μόναχο, μαζί με τον Jones και ο μπασίστας Bill Wyman και η γυναίκα του να παραμένουν στην Αθήνα για ολιγοήμερες διακοπές, οι οποίες παρατάθηκαν για 2 ημέρες αφού συνέπεσαν με την εκδήλωση του πραξικοπήματος κι έτσι υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν στις 23 Απριλίου.
Τα παραπάνω γεγονότα δεν τα έζησα καθώς ήμουν πολύ μικρός για να έχω μνήμες κι εικόνα από εκείνη τη συναυλία. Παρ’ όλα αυτά, θυμάμαι την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Όλα τα παραπάνω τα βρήκα και τα συγκέντρωσα από άρθρα των περιοδικών LiFo (#333, 28/3/2013) , ZOO, lifo.gr, (Ήχος & Hi-Fi, #243, 6/1993), www.ogdoo.gr (από άρθρο του Γιάννη Αλεξίου) και το πρώτο μουσικό περιοδικό στην Ελλάδα, τους Μοντέρνους Ρυθμούς.
Όπως θα παρατηρήσατε, υπάρχουν δύο δημοσιεύματα από την εφημερίδα Το Βήμα της 19ης Απριλίου 1967, τα οποία αποτελούν μέρος του αρχείου μου. Αξίζει τον κόπο να σας αναφέρω ότι ολόκληρα τα φύλα των εφημερίδων βρισκόντουσαν σε ένα τραπεζάκι σαλονιού που υπήρχε στο σπίτι της θείας μου και σχεδόν καθημερινά έστρωνα για να γευματίσω. Το μικρό τραπεζάκι άνοιγε, με την επιφάνεια του να μετακινείται πράγμα το οποίο ποτέ δεν είχα αντιληφθεί! Τυχαία το σκούντησα και άνοιξε, κι έτσι βρήκα στη θήκη του πολλές εφημερίδες από εκείνες τις ημέρες που κρατούσε ο θείος μου σαν αρχείο. Υπήρχαν έως και την 20η Απριλίου αλλά όχι την 21η και 22η γιατί προφανώς δεν θα κυκλοφόρησαν!
Και μεταφερόμαστε στο 1998, 31 χρόνια μετά όπου στις 16 Σεπτεμβρίου οι Rolling Stones θα παίξουν για 2η φορά στην καριέρα τους στη χώρα μας.
Η ΑΦΙΞΗ
Η άφιξη τους στο αεροδρόμιο του Ελληνικού έγινε σε 2 δόσεις. Πρώτοι ήλθαν από τη Ζυρίχη, οι Keith Richards, Ron Wood και Charlie Woods, κι αφού υπέγραψαν αυτόγραφο σε ένα μικρό fan τους, φωτογραφήθηκαν και μίλησαν με τους δημοσιογράφους, λέγοντας ότι έχουν έλθει πολλές φορές στη χώρα μας για διακοπές με τον Richards να αναφέρει τα νησιά Μύκονο και Τήλο και τον Ron Wood τις Σπέτσες! Την ίδια ημέρα, μια ώρα αργότερα, στις 8 το βράδυ προσγειώθηκε ένα Lear jet που μετέφερε μόνο τον Mick Jagger , ο οποιός προερχόταν από τη Μόντενα της Ιταλίας που είχε πάει για να παρακολουθήσει τον Σουμάχερ σε αγώνα της Formula 1! Ήταν χαμογελαστός στους φωτογράφους και στον κόσμο κι αφού τους χαιρέτησε, μπήκε στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς το ξενοδοχείο του. Το βράδυ είχε διοργανωθεί ιδιωτικό πάρτι στο παραλιακό club Bora Bora.
ΤΑ ΚΑΜΑΡΙΝΙΑ
Οι απαιτήσεις τους για τα καμαρίνια (backstage) ήταν οι ανάλογες των super stars. Άνετοι χώροι, μεγάλοι καναπέδες, paly room, γυμναστήριο, κουζίνα, σαλόνι ομορφιάς, και χώρος για να κουρδίσουν τις κιθάρες.
Πριν τη συναυλία, δέχτηκαν στα καμαρίνια δημοσιογράφους με την παρουσία μόνο ενός φωτογράφου κι η συνάντηση κράτησε πολύ λίγο. Ο Γιάννης Πετρίδης τους έκανε απονομή χρυσών δίσκων, δόθηκαν κάποια αναμνηστικά και βιβλία για τον ελληνικό πολιτισμό. Σύμφωνα με τον συντάκτη των Νέων (άρθρο Πέμπτης 17 Σεπτεμβρίου 1998, στο ένθετο Πανόραμα της εφημερίδας) στα παρασκήνια, υπήρχαν κηροπήγια με κεριά που έκαιγαν, κουρτίνες σε σκούρα χρώματα μπλε, μωβ και χρυσό, 4 χρυσές καρέκλες, ξηροί καρποί, εδέσματα κρασιά και μπύρες. Από την αρχή, είχε γίνει σαφές ότι δεν επιτρέπονται οι ερωτήσεις οι φωτογραφίες, αν θέλουν αυτοί μιλάνε….!
 |
| Το εισιτήριο μου |
Η ΣΚΗΝΗ
Η σκηνή είχε πλάτος 46 μέτρα και ακριβώς από πάνω κρεμόταν μια μεγάλη οβάλ οθόνη που πρόβαλε το συγκρότημα live αλλά και παλαιότερα κινηματογραφημένα στιγμιότυπα. Η οθόνη, κατά τη συνήθεια των μεγάλων συναυλιών σε τέτοιους χώρους, είχε μια 11μετρη προεξοχή όπου επεκτεινόταν μέσα στο κόσμο. Δεξιά κι αριστερά υπήρχαν δύο πύργοι που κατέληγαν τα καλώδια μήκους 56 μιλίων!
Και φθάνουμε στην ημε΄ρα της συναυλίας. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι από κάθε πλευρά πιο οργανωμένα. Οι πόρτες του Ολυμπιακού Στάδιου έχουν ανοίξει από τις 4 το απόγευμα για να συγκεντρωθούν 75.000 κόσμου. Ήδη από τις 8 έχουν βγει για να ζεστάνουν το κοινό τα Ξύλινα Σπαθιά που εμένα δεν με ζέσταναν καθόλου. Στις 9.30 η περιοδεία των Rolling Stones, Bridges to Babylon tour ξεκινάει με τον Keith Richards να παίζει το riff του «Satisfaction». Ουρλιαχτά από το κοινό που ηλικιακά κυμαίνεται από τα 18 έως τα 55 και λίγο πιο πάνω. Η φωνή του Mic Jagger ακούγεται να λέει στα ελληνικά «Καλησπέρα Αθήνα. Είμαστε και πάλι στην Ελλάδα». Το πάρτι μόλις είχε αρχίσει! Μια μεγάλη οβάλ οθόνη δεσπόζει της τεράστιας σκηνής με τον Mick Jagger να τρέχει ασταμάτητα και τους Ron Wood, Charlie Watts, μαζί με τους Darryl Jones μπάσο και Chuck Leavell πλήκτρα στη σκηνή επάνω. Μάταια προσπαθώ να εξηγήσω στην παρέα μου ότι ο Chuck Leavell ήταν μέλος των Allman Brothers και Seal Level! Μιλάω κινέζικα Όλο το Στάδιο χορεύει με τα Let’s Spend the Night Together, Gimme Shelter με τη συνοδεία της απολαυστικής Lisa Fischer, της οποίας ο Jagger κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, της έγλυψε την πατούσα! Και συνέχισαν απτόητοι με τα Paint it Black, Miss you αλλά και με τα You Don't Have To Mean It (σ.σ. το τραγούδησε ο Keith Richards) Anybody seen my baby, Saint of Me (σ.σ. όμορφο τραγούδι), Little Queenie, You got me rocking, Sympathy for the Devil με τις απαραίτητες μαράκες, Tumbling Dice, Start me up, Jumping Jack Flash για να κάνουν encore με το Brown Sugar. Εκεί ακριβώς, ο ουρανός γέμισε πυροτεχνήματα για να φορτίσουν ακόμα περισσότερο τον ενθουσιασμό του κόσμου. Αμέσως μετά τη συναυλία που σίγουρα ήταν το μεγάλο γεγονός εκείνης της χρονιάς, το συγκρότημα έφυγε για την Κωνσταντινούπολη που ήταν ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας τους.
 |
| Έθνος 17 Σεπτεμβρίου 1998 |
Κι ενώ ο κόσμος έφευγε για να πάει στα αυτοκίνητα του, το road crew άρχισε να ξεστήσει τη σκηνή, τα φώτα, τους πύργους, να μαζεύει τα μηχανήματα και ότι υπήρχε στα καμαρίνια. Είπαν ότι όσα εδέσματα περισσέψουν θα τα προσφέρουν σε γηροκομεία.
TRIVIA
 |
| Από το Έθνος 14 Σεπτεμβρίου 1998 με την παρουσίαση τηε σκηνής. |
- Ο καλός μου φίλος Γιάννης «ΑΒ» Κουμπούνης, βάζελος μέχρι το κόκκαλο (σ.σ. που πάω και τους βρίσκω!) μου θύμισε ότι για να διεξαχθεί η συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, είχε «εκδιωχθεί» ο Παναθηναϊκός που έπαιζε εντός έδρας με την Ντιναμό Κιέβου για το Champion's League κι έπαιξε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Προαπαιτούμενο διεξαγωγής μιας τόσο μεγάλης συναυλίας, είναι ο χώρος.
- H Bridges to Babylon tour διήρκεσε από το Σεπτέμβριο του 1997(!) έως και το Σεπτέμβριο του 1998. Η Αθήνα ήταν η προτελευταία στάση τους. Ακολούθησε η Κωνσταντινούπολη. Ήταν η δεύτερη μεγάλη οικονομική επιτυχία του συγκροτήματος με τζίρο που ξεπέρασε τα 274.000.000$, με πρώτη τη Voodoo Lounge Tour (1994–1995). Η επόμενη περιοδεία που έκαναν ήταν το 1999 με τη No Security Tour.
- Ένα μήνα σχεδόν πριν τη συναυλία είχε ξεκινήσει μια διαδικτυακή ψηφοφορία (σ.σ. τότε το Internet ήταν σε εμβρυακή κατάσταση στη χώρα μας) μέσω του site τους για να ψηφίσει το κοινό κάθε πόλης που θα έπαιζαν ένα τραγούδι από όλη τη δισκογραφία τους που θα έπαιζαν. Το ελληνικό κοινό επέλεξε το «She's A Rainbow» με δεύτερο το «Shine A Light».
8.000 ΠΛΑΣΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου των Νέων της Πέμπτης 17 Σεπτεμβρίου 1998 γραμμένο από τον Δημήτρη Τζόθα που αναφέρει ότι ελεγκτές του ΣΔΟΕ (σ.σ. Υπουργός Οικονομικών ήταν ο Γιώργος Δρυς)βρήκαν ότι πουλήθηκαν 8.000 εισιτήρια για τη συναυλία των Rolling Stones, που ναι μεν είχαν διάτρηση της αρμόδιας εφορίας αλλά δεν είχαν καταχωρηθεί στα επίσημα βιβλία της! Ο έλεγχος έγινε στα γραφεία της Ticket Hellas στο Μαρούσι και κατασχέθηκαν τα στελέχη των εισιτηρίων, όπου διαπιστώθηκε ότι είχαν πουληθεί 8.000 εισιτήρια των 12.000 δρχ, συνολικής αξίας 96.000.000δρχενώ βρήκαν κι άλλα 1.700 απούλητα και πάλι πλαστά, όπως τα αναφέρει η εφορία και το άρθρο. (σ.σ. νομίζω ότι ο καλύτερος χαρακτηρισμός είναι νομότυπα). Η εφορία θεώρησε υπεύθυνους για το γεγονός τη διοργανώτρια εταιρεία Νέο Ρεύμα International χωρίς να αποκλείει και τη συμμετοχή κι άλλων. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΣΔΟΕ τότε στην Αττική, σχηματίστηκε δικογραφία κατά των υπευθύνων και την ημέρα της συναυλίας, έστειλε 60 υπαλλήλους της για έλεγχο εισιτηρίων πλαστότητας στις εισόδους του Σταδίου.
Η διοργανώτρια εταιρεία έστειλε επιστολή στο Υπουργείο διευκρινίζοντας ότι η διανομή των μη θεωρημένω εισιτηρίων έγινε εκ παραδρομής, τα έσοδα τους καταχωρήθηκαν στα βιβλία κι έγινε απόδοση του ΦΠΑ.
Κάθε περιοδεία των Rolling Stones είναι ιδιαίτερα πολυέξοδη, γιατί δεν παίζουν κάθε ημερά ή έστω και δύο αλλά μπορεί και να μεσολαβούν 3 και 4 ημέρες μεταξύ δύο συναυλιών. Έτσι, η αμέσως προηγούμενη εμφάνισή τους ήταν στο Manheim της Γερμανίας στις 12 Σεπτεμβρίου με αποτέλεσμα να έχουν μερικές ημέρες διακοπών στη χώρα μας. Σύμφωνα με άρθρο της Αναστασίας Κούκα από το Έθνος της 14ης Σεπτεμβρίου 1998, μέλη του συγκροτήματος επισκέφθηκαν τα αξιοθέατα της Αθήνας (σ.σ. δεν διευκρινίζεται ποια ήταν), ζήτησαν να παίξουν golf, ενώ είχαν κλείσει τις προεδρικές σουίτες σε τρία αθηναίικά ξενοδοχεία. Υπήρξε πρόθεση εκ μέρους τους για μικρή κρουαζιέρα στο Σαρωνικό αλλά δεν ξέρουμε αν έγινε. Θυμάμαι ότι και οι Rolling Stones κινήθηκαν νομικάκατά της διοργανώτριας εταιρείας και πέτυχαν την καταδική του με δικαστική απόφαση.
ΚΙ ΟΜΩΣ, ΗΤΑΝ ΝΑ ΞΑΝΑΕΛΘΟΥΝ
Η DiDi Music είχε κλείσει το συγκρότημα για συναυλία στις 25 Ιουνίου του 2006 και πάλι στο ΟΑΚΑ, αλλά η συναυλία ακυρώθηκε (μαζί με άλλες της περιοδείας A Bigger Bang) εξαιτίας τραυματισμού του Keith Richards. Μάλιστα είχε δοθεί και press conference όπου παρουσιάστηκε η διαμόρφωση του χώρου και πολλές λεπτομέρειες. Ατυχήσαμε….
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
4/2/20
Η διοργανώτρια εταιρεία έστειλε επιστολή στο Υπουργείο διευκρινίζοντας ότι η διανομή των μη θεωρημένω εισιτηρίων έγινε εκ παραδρομής, τα έσοδα τους καταχωρήθηκαν στα βιβλία κι έγινε απόδοση του ΦΠΑ.
Κάθε περιοδεία των Rolling Stones είναι ιδιαίτερα πολυέξοδη, γιατί δεν παίζουν κάθε ημερά ή έστω και δύο αλλά μπορεί και να μεσολαβούν 3 και 4 ημέρες μεταξύ δύο συναυλιών. Έτσι, η αμέσως προηγούμενη εμφάνισή τους ήταν στο Manheim της Γερμανίας στις 12 Σεπτεμβρίου με αποτέλεσμα να έχουν μερικές ημέρες διακοπών στη χώρα μας. Σύμφωνα με άρθρο της Αναστασίας Κούκα από το Έθνος της 14ης Σεπτεμβρίου 1998, μέλη του συγκροτήματος επισκέφθηκαν τα αξιοθέατα της Αθήνας (σ.σ. δεν διευκρινίζεται ποια ήταν), ζήτησαν να παίξουν golf, ενώ είχαν κλείσει τις προεδρικές σουίτες σε τρία αθηναίικά ξενοδοχεία. Υπήρξε πρόθεση εκ μέρους τους για μικρή κρουαζιέρα στο Σαρωνικό αλλά δεν ξέρουμε αν έγινε. Θυμάμαι ότι και οι Rolling Stones κινήθηκαν νομικάκατά της διοργανώτριας εταιρείας και πέτυχαν την καταδική του με δικαστική απόφαση.
ΚΙ ΟΜΩΣ, ΗΤΑΝ ΝΑ ΞΑΝΑΕΛΘΟΥΝ
Η DiDi Music είχε κλείσει το συγκρότημα για συναυλία στις 25 Ιουνίου του 2006 και πάλι στο ΟΑΚΑ, αλλά η συναυλία ακυρώθηκε (μαζί με άλλες της περιοδείας A Bigger Bang) εξαιτίας τραυματισμού του Keith Richards. Μάλιστα είχε δοθεί και press conference όπου παρουσιάστηκε η διαμόρφωση του χώρου και πολλές λεπτομέρειες. Ατυχήσαμε….
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
4/2/20
Δημοσίευση σχολίου