Μετά από αυτόν το μικρό πρόλογο για το τι εστί Atlantic Records, ας πάμε στο πάρτι γενεθλίων της στο Madison Square Garden, όπου διαλεχτά ονόματα της εταιρείας που καλύπτουν ολόκληρο το μουσικό εύρος της, θα έπαιζαν όπως οι Coasters, Phil Collins, Laven Baber, Roberta Flack, Foreigner, Laura Branigan, Genesis, Yes, Bee Gees, Emerson Lake and Palmer κ.α. Εδώ θα μου επιτρέψτε μια μικρή παρένθεση. Διαβάζοντας τα προηγούμενα ονόματα, θα διαπιστώσατε ότι καλλιτέχνες σαν τους Emerson Lake and Palmer, Bee Gees και Genesis αλλά και πολλοί άλλοι έχουν συμβόλαιο με διαφορετική εταιρεία στην Ευρώπη και διαφορετική στην Αμερική. Αυτό έως και τα τέλη της δεκαετίας του 80 ήταν αρκετά συνηθισμένο, πρακτική που σταμάτησε.
Όμως στο παρόν κείμενο δεν θα συζητήσουμε στα πεπραγμένα εκείνης της υπέροχης βραδιάς, αλλά θα επικεντρώσουμε στην εμφάνιση των Led Zeppelin που ήταν το μεγάλο μουσικό γεγονός της χρονιάς. Εκείνη την εποχή, ο Robert Plant περιόδευε στην Αμερική, προωθώντας το άλμπουμ του Now and Zen και κατόπιν προσωπικής παρέμβασής του Ahmet Ertegun, που διατηρούσε προσωπική σχέση με κάθε καλλιτέχνη, βρήκε χρόνο και δήλωσε συμμετοχή. Όμως η μεγάλη απάντηση του Plant ήλθε όταν δέχτηκε να επανασυνδεθούν ειδικά για εκείνη τη βραδιά οι Led Zeppelin, οι οποίοι θα έπαιζαν τελευταίοι. Αν κι ο Ertegun περίμενε μάλλον μια αρνητική απάντηση, ο Plant δέχτηκε κι όλα άρχισαν να κινούνται γύρω από εκείνη τη βραδιά, η οποία μεταδόθηκε live από ραδιοφωνικό σταθμό στα FM και τηλεοπτικά από το HBO. Πράγματι, ο Plant εμφανίστηκε και έπαιξε με το συγκρότημά του κομμάτια από την προσωπική καριέρα του ("Heaven Knows", "Ship of Fools" και "Tall Cool One"), όμως παρ’ ολίγο την τελευταία στιγμή και συγκεκριμένα το προηγούμενο βράδυ της συναυλίας, οι Led Zeppelin να μην εμφανιστούν καθώς οι Plant και Page διαφωνούσαν σε αρκετά πράγματα που σε εμάς μπορούν να ακούγονται δευτερεύοντα αλλά σε αυτούς κάθε άλλο παρά τέτοια ήταν. Η πρώτη διαφωνία είχε να κάνει με τον ντράμερ που θα τους συνόδευε, αφού ο Plant ήθελε το δικό του ντράμερ Chris Blackwell κι ο Page τον Jason Bonham(σ.σ. γιός του εκλιπόντος ντράμερ των Led Zeppelin, John Bonham). Η δεύτερη διαφωνία είχε να κάνει με το Stairway to Heaven, όπου ο Plant δεν ήθελε να το ερμηνεύσει! Λίγες ημέρες πριν, οι Plant, Jason Bonham που τελικά δέχτηκε να τους συνοδεύσει ο Plant, Jones και Page έκαναν πρόβες σε ένα studio στη Νέα Υόρκη, παίζοντας και το Stairway to Heaven.Σύμφωνα με τον Jimmy Page και τη βιογραφία του που υπογράφει ο Chris Salewicz, ο Plant του τηλεφώνησε την επομένη και του είπε ότι δεν θέλει να το πει! «Μα τι λες, όλοι αυτό περιμένουν να ακούσουν» του απάντησε ο Page για να επιμείνει ο Plant στην άρνησή του! Τελικά το είπαν τελευταίο, αφού προηγήθηκαν τα Kashmir, Heartbreaker, Whole Lotta Love και Misty Mountain Hop. Στο video που συνοδεύει το άρθρο μπορείτε να δείτε την 32λεπτη εμφάνισή τους όπου τους παρουσίασε ο Phil Collins κι ο Ahmet Ertegun!
TRIVIA
- Να σημειώσουμε ότι το 1988 οι ηλικίες των Plant και Page, ήταν αντίστοιχα 40 και 44 ετών! Όσοι τους έχουν συναστραφεί, δεν απορούν για τη λύση των δύο προβλημάτων (ντράμερ και Stairway to Heaven), αφού οι Page και Plant είχαν κι έχουν πολύ καλή σχέση.
- Εκείνες τις ημέρες, ο Page ήταν πολύ κουρασμένος τόσο από το jetlag, όσο κι από το γεγονός ότι λίγες εβδομάδες πριν και συγκεκριμένα τον Απρίλιο είχε γεννηθεί ο γιός του James Patrick Page και βρισκότανε σε μια αναστάτωση (σ.σ. προφανώς δεν κοιμόταν το βράδυ!).
26/2/20
Δημοσίευση σχολίου