Τα τελευταία χρόνια έχω ταξιδέψει το Λονδίνο περισσότερο από 20 φορές και φυσικά σε όλες είχα την ευκαιρία να δω το Phantom of the Opera. Καμία φορά όμως τα βήματά μου δεν με οδήγησαν σε λονδρέζικο θέατρο για να δω την ιστορική παράσταση. Ίσως επειδή τη θεωρούσα δεδομένη. Άρα, η ευκαιρία να τη δω στην Αθήνα ήταν μοναδική κι αυτή τη φορά δεν την έχασα. Σε ένα γεμάτο Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο Γαλατσίου είδα μια λαμπρή παράστασης με τους ηθοποιούς που έπαιζαν το έργο στο West End και σε δεύτερους, τρίτους ρόλους Έλληνες. Εντυπωσιακά σκηνικά, πλούσια κοστούμια και καλοπροβαρισμένοι ηθοποιοί, σε μια παράσταση που εύκολα τη λες μεγαλειώδη. Βέβαια δεν έχω μέτρο σύγκρισης, μη έχοντας δει την αντίστοιχη παράσταση το Λονδίνο για να μπορώ να ξέρω κατά πόσο είναι στο ίδιο επίπεδο. Στους πρώτους ρόλους, οι Ben Forster (Phantom of the Opera), Celinde Schoenmaker (Christine Daae), Nadim Naaman (Raul) και Lara Martins (Carlotta), ενώ η παράσταση υποστηρίζεται από 15μελή ορχήστρα που παίζει live. Κρατάω μια μικρή αμφιβολία αν όλη η ερμηνεία των ηθοποιών ήταν live ή είχε ορισμένα play back, αλλά σε γενικές γραμμές θα πρέπει να δείτε την παράσταση. Σε όσους δεν ξέρουν το περιεχόμενο του ρομαντικού έργου, εξελίσσεται στην όπερα των Παρισίων όπου το φάντασμα που κατοικεί ερωτεύεται την ηθοποιό Christine και προσπαθεί με κάθε τρόπο να την κάνει δική του. Η σκηνή με τη βάρκα κι ο διάλογος είναι η καλύτερη στιγμή του έργου, που να σημειώσω είναι στα αγγλικά, αλλά υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση από τα 2 μεγάλα matrix δεξιά κι αριστερά της σκηνής και η παρακολούθηση είναι εύκολη.
Και βέβαια η μουσική είναι του Andrew Lloyd Weber οι στίχοι των Charles Hart και Richard Stilgoe και όλα αυτά δεν θα γινόντουσαν αν το 1910 ο Gaston Leroux δεν είχε γράψει το σχετικό μυθιστόρημα.
Δύο παρατηρήσεις για το τέλος. Πολύ ωραίος ο χώρος με τεράστιο χώρος για παρκάρισμα, με τα καθίσματα να μην έχουν καθόλου κενό χώρο μεταξύ τους. Για να περάσει ένας θεατής πρέπει να σηκωθούν όλοι! Επίσης τα πούλμαν που ήταν παρακαρισμένα έξω, δεν ήταν εκεί γιατί βρήκαν να παρκάρουν αλλά γιατί έρχονται οργανωμένοι με γκρουπ!
17/2/20
Και βέβαια η μουσική είναι του Andrew Lloyd Weber οι στίχοι των Charles Hart και Richard Stilgoe και όλα αυτά δεν θα γινόντουσαν αν το 1910 ο Gaston Leroux δεν είχε γράψει το σχετικό μυθιστόρημα.
Δύο παρατηρήσεις για το τέλος. Πολύ ωραίος ο χώρος με τεράστιο χώρος για παρκάρισμα, με τα καθίσματα να μην έχουν καθόλου κενό χώρο μεταξύ τους. Για να περάσει ένας θεατής πρέπει να σηκωθούν όλοι! Επίσης τα πούλμαν που ήταν παρακαρισμένα έξω, δεν ήταν εκεί γιατί βρήκαν να παρκάρουν αλλά γιατί έρχονται οργανωμένοι με γκρουπ!
17/2/20
Δημοσίευση σχολίου