GEORGE HARRISON – “MY SWEET LORD”: ΛΙΓΟ GOSPEL, ΛΙΓΟ SOUL, ΛΙΓΟ CHIFFONS, ΠΟΛΛΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Ο George Harrison ήταν το δεύτερο μέλος των Beatles, που έβλεπε ένα τραγούδι του στη μετά Beatles καριέρα του να γίνεται μεγάλη επιτυχία. Νωρίτερα, ο John Lennon είδε το τραγούδι του “Give peace a chance” να τραγουδιέται απ΄όλο τον κόσμο. Η άμεση επιτυχία του τραγουδιού “My Sweet Lord”, όταν κυκλοφόρησε το 1970 σε μικρό δίσκο, δικαίωσε τον δημιουργό του, μιας και οι στίχοι του αντανακλούσαν τις θρησκευτικές αναζητήσεις του και δεν ήταν σίγουρο ότι θα έβρισκαν αποδοχή. Δυστυχώς όμως για εκείνον, ενεπλάκη σε μία μακροχρόνια δικαστική περιπέτεια, η οποία του στοίχισε και οικονομικά και συναισθηματικά.

Δεκέμβριος του 1969 και η Κοπεγχάγη ήταν ο τελευταίος σταθμός της ευρωπαϊκής περιοδείας των Delaney & Bonnie. Ο Harrison ήταν μέλος της μπάντας που συνόδευε το ντουέτο, όπως και ο οργανίστας  Billy Preston  (ο επονομαζόμενος και “πέμπτος Beatle”). Ξεκίνησε να γράφει το τραγούδι, όταν τα υπόλοιπα μέλη συμμετείχαν σε συνέντευξη τύπου. Δοκιμάζοντας συγχορδίες  στην κιθάρα του και τραγουδώντας  εναλλακτικά “Hallelujah” (“Δοξάζω τον Θεό”) και “Hare Krishna” (αφοσίωση στην Ινδουιστική θεότητα Κρίσνα), “έχτισε τον κορμό του τραγουδιού. Η έμπνευση προήλθε – συμφώνως προς τον συνθέτη - από τον χριστιανικό ύμνο του δεκάτου ογδόου αιώνος “Oh Happy Day” στην εκδοχή των Edwin Hawkins Singers (αμερικάνικο gospel/soul σχήμα), οι οποίοι το έκαναν παγκόσμια επιτυχία το 1969. Οι στίχοι κάνουν λόγο για την επιθυμία του να βρεθεί κοντά στον Θεό. Το τραγούδι εκφράζει μια καθολική θρησκευτική επιθυμία για εγγύτητα με το Θεό, που σημαίνει ότι άνθρωποι διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν ως ύμνο. O Harrison μεγάλωσε σε καθολική οικογένεια αλλά αργότερα εντρύφησε/προσκολλήθηκε στον ινδουισμό και στην ινδική μουσική από τα μέσα της δεκαετίας του 60..
Ολοκλήρωσε το τραγούδι με την βοήθεια του Preston όταν επέστρεψαν στην Αγγλία και το συμπεριέλαβαν στον προσωπικό δίσκο του οργανίστα “Encouraging Words”, με τον Harrison να συμμετέχει στην παραγωγή. Το συγκρότημα του Edwin Hawkins – ευρισκόμενο σε περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο το ίδιο διάστημα – αποδέχθηκε την πρόταση του κιθαρίστα να συμμετάσχει στην ηχογράφηση. Η gospel εκδοχή του Preston έκανε σχετική επιτυχία στην Ευρώπη αλλά στην αμερικάνικη αγορά τα κατάφερε καλύτερα καθώς η κυκλοφορία εκεί συνέπεσε με εκείνη του Harrison.Ο κιθαρίστας των Beatles συμπεριέλαβε την δική του ηχογράφηση στο τριπλό “All Things Must Pass” (Νοέμβριος 1970) σε παραγωγή του διάσημου Phil Spector (Wall of Sound). Η κυκλοφορία του σε μικρό δίσκο ανέβηκε στην κορυφή, το πρώτο τραγούδι από πρώην μέλος των Σκαθαριών, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά και παγκοσμίως. Στην γενέτειρα του ανεδείχθη ο μικρός δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις  το 1971.  Αρχικά ο Harrison ήταν αντίθετος στην κυκλοφορία μικρού δίσκου από το τριπλό άλμπουμ και περισσότερο για το “My Sweet Lord”. Τελικώς πείσθηκε από τον παραγωγό του, τον μάνατζερ Allen Klein και τον εκτελεστικό διευθυντή της Apple στις Η.Π.Α, οι οποίοι υπερθεμάτιζαν υπέρ του συγκεκριμένου τραγουδιού.

 Τεράστια ώθηση προσέφεραν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, οι οποίοι το μετέδιδαν ανελλιπώς. Οι μουσικοί που πλαισίωσαν τον Harrison ήταν οι Eric Clapton, Billy Preston, Ringo Starr, Jim Gordon, Klaus Voorman, Gary Wright και οι τέσσερεις Badfinger. Επειδή από τις ηχογραφήσεις των Lennon και Harrison εκείνη την εποχή περνούσε κόσμος και κοσμάκης, πιθανόν να έλαβαν μέρος κι άλλοι μέρος, όπως ο ντράμερ Alan White (Yes) και ο Peter Frampton, σύμφωνα με δηλώσεις των ιδίων. Τα προβλήματα για τον πρώην Beatle ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1971, όταν η εταιρεία Bright Tunes μήνυσε τον ίδιο και τις εμπλεκόμενες εταιρείες  για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς ισχυρίστηκαν ότι αντέγραψαν το τραγούδι του Ronnie Mack “He’s so Fine” (Νο.1 το 1963 με τις Chiffons). Ο μάνατζερ του Harrison προχώρησε σε διαπραγματεύσεις με την μηνυτήρια εταιρεία για την αγορά  ολοκλήρου του καταλόγου της  αλλά δεν επετεύχθη συμφωνία. Η υπόθεση καθυστέρησε  πέντε χρόνια έως ότου φθάσει σε δίκη (1976) καθώς στο μεσοδιάστημα η Bright Tunes είχε υπαχθεί σε καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης. Ο Harrison προσέφερε μερικές χιλιάδες δολάρια ώστε να κλείσει το ζήτημα εξωδικαστικά αλλά η προσφορά του απερρίφθη. Νωρίτερα οι Harrison, Lennon και Starr είχαν τερματίσει την συνεργασία τους με τον εκπρόσωπό τους Alan Klein (καθόλου φιλικό το διαζύγιο) και ο τελευταίος είχε ξεκινήσει διαβουλεύσεις με τους ενάγοντες με σκοπό την αγορά της εταιρείας  για λογαριασμό του, γεγονός που τελεσφόρησε το 1978.


 Η απόφαση του δικαστή (Σεπτέμβριος 1976) έκανε λόγο για δύο πανομοιότυπα τραγούδια με διαφορετικούς στίχους και “υποσυνείδητη αντιγραφή” εκ μέρος του Harrison, ο οποίος ήταν γνώστης του “He’s so Fine”. Το δε ποσό που επιδίκασε στην Bright Tunes έφθασε το 1,6 εκατομμύρια δολάρια, που αντιστοιχούσε στα ¾ των εσόδων από το single στην Βόρειο Αμερική και από τις πωλήσεις του τριπλού “All Things Must Pass”. Οι δικαστικές περιπέτειες συνεχίστηκαν για τον Harrison μετά την αγορά των δικαιωμάτων του “He’s so Fine” από την εταιρεία του πρώην εκπροσώπου του, όπως προ αναφέρθηκε. Ο Alan Klein πήγε για “μαλλί” αλλά τελικώς αποζημιώθηκε μόνο με το ποσό που είχε αγοράσει τα δικαιώματα (1981) και όχι με το 1,6 που ζητούσε, λόγω της προηγούμενης επαγγελματικής σχέσης του με τον Harrison. Η συγκεκριμένη υπόθεση απασχόλησε τα δικαστήρια και τα επόμενα χρόνια και τελικά “έκλεισε” οριστικά το 1998 με την οριστική διευθέτηση των δικαιωμάτων στους Harrison και Klein. Στην  ανανεωμένη (remastered) έκδοση για τα τριάντα έτη από την αρχική κυκλοφορία τού “All Things Must Pass” (2001), ο κιθαρίστας συμπεριέλαβε μία νέα εκδοχή του τραγουδιού με την συμμετοχή της San Brown, του υιού του Dhani και του εξαιρετικού περκασιονίστα Ray Cooper. Η συγκεκριμένη έκδοση "My Sweet Lord (2000)" κυκλοφόρησε σε single το 2002 (No. 1 Ηνωμένο Βασίλειο και Καναδά), μετά τον θάνατο του Harrison. Μέρος των εσόδων διατέθηκαν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΑΝ
Ουκ ολίγοι καλλιτέχνες το έχουν διασκευάσει. Μεταξύ άλλων οι: Andy Williams, Peggy Lee, Johnny Mathis, Edwin Starr, Paul Mauriat, Nina Simone, Nina Hagen, Richie Havens, Julio Iglesias, Boy George, Osibisa, Megadeth και ο Klaus Voorman με την συμμετοχή της Bonnie Bramlett.

TRIVIA

• Οι Chiffons κυκλοφόρησαν την δική τους εκδοχή σε μικρό δίσκο το 1975, ώστε να προσελκύσουν το ενδιαφέρον στην δικαστική διαμάχη.
•  Οι ιδρυτές της εταιρείας Bright Tunes ήταν τα μέλη του συγκροτήματος Tokens -Νο. 1 το 1961 με το τραγούδι "The Lion Sleeps Tonight". Ιδρυτικό μέλος τους είχε υπάρξει ο Neil Sedaka.
• Στο τραγούδι του “This Song” (συμπεριελήφθη στον δίσκο “Thirty Three & 1/3”του 1976, Νο. 25 στις Ηνωμένες Πολιτείες), ο Harrison εκφράζει την απογοήτευσή του για την έκβαση της δικαστικής διαμάχης. Είναι πολύ καλό το βίντεο του τραγουδιού και αξίζει να προσέξετε τους στίχους.
• Το “My Sweet Lord”  συμπεριελήφθη στα τραγούδια της ταινίας “Guardians of the Galaxy Vol. 2” (2017).
  
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
22/2/20
Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου