Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να ήταν εκεί προς το τέλος της δεκαετίας του 70 όταν κυκλοφόρησε η φήμη για το …γιό του Jim Morrison. Και μάλιστα ήταν τραγουδιστής. «Έχεις ακούσει τους Phantom; Τραγουδάει ο γιός του» μου έλεγαν οι φίλοι μου. Από την πρώτη στιγμή μου φάνηκε αστείο και γιατί ξέραμε ότι ο Morrison δεν είχε γιό και κατά δεύτερο λόγο, η μοναδική πηγή πληροφόρησης που ήταν τα ελληνικά έντυπα Ποπ-Ροκ, Μουσική και Ήχος, δεν είχαν γράψει τίποτε σχετικό. Μέσω ενός φίλου, άκουσα το δίσκο των Phantom, Divine Comedy Pt 1 που είχε κυκλοφορήσει το 1974 από την Capital Records, δηλαδή τρία χρόνια μετά το θάνατο του τραγουδιστή των Doors και φυσικά οι χρονολογίες δεν ταίριαζαν. Κι αφού η εκδοχή του γιού καταρρίφθηκε γρήγορα, ήλθε η καινούργια εκδοχή ότι αυτός που τραγουδάει είναι ο Jim Morrison! Η αρνητική θολή φωτογραφία στο εξώφυλλο, ενίσχυε αυτή τη θεωρία και η αλήθεια είναι ότι αν μου είχες βάλει να ακούσω το δίσκο χωρίς να ξέρω ποιος τραγουδάει, θα είχα απαντήσει «Jim Morrison και Doors»! Σε μια εποχή που οι συνωμοσιολογίες έδιναν κι έπαιρναν (π.χ ο γιαπωνέζος που αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια του Child in Time κ.α), η θεωρία του γιού του Jim Morrison βρήκε πολλούς πρόσκαιρους οπαδούς. Ο τρόπος ερμηνείας, η ποιητική έκφραση, οι μελωδίες ακόμα και η μουσική, ήταν σαν να είχαν βγει από κάποιο ξεχασμένο δίσκο των Doors. Όμως σε όλη αυτή τη συνωμοσιολογία, υπάρχει και κάτι καλό αφού μας δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψουμε ένα άγνωστο συγκρότημα με ένα πολύ καλό δίσκο, έστω κι αν η φωνή του τραγουδιστή με το ψευδώνυμο Arthur Pendragon, ήταν ολόιδια με αυτή του μεγάλου Morrison.
Αρκετά χρόνια αργότερα έμαθα ότι το όνομα Arthur Pendragon ήταν το όνομα του Βασιλιά Αρθούρου! Ακούστε τα "Black Magic, White Magic" και “Tales from Wizard” και θα σας κερδίσουν. Ακόμα και σήμερα όσοι ακούνε το δίσκο ή τραγούδια τους, αμέσως κάνουν τον άμεσο συσχετισμό με τη φωνή του Morrison. Εκτός του Arthur Pendragon, στους Phantom συμμετέχουν οι X ντραμς, Y&W μπάσο, Ζ πλήκτρα και ο Phantom κιθάρες, πλήκτρα, τραγούδι. Ακόμα και τα τραγούδια σαν συνθέσεις μοιάζουν πολύ με Doors αλλά αυτό το ξεπερνώ όταν η φωνή του τραγουδιστή είναι ολόιδια με αυτή του μεγάλου Morrison και το ύφος τους κινούνται πολύ κοντά σε αυτό των Doors αλλά και εκείνης της εποχής. Δεν θα το χαρακτήριζα ψυχεδελικό αλλά σίγουρα κλασικό rock. To συγκρότημα εκτός από το Divine Comedy Pt 1κυκλοφόρησε το Lost Album και χάθηκε. Και τα δύο βρίσκονται μάλλον δύσκολα σε διάφορες επανεκδόσεις βινυλίου και cd από την One Way με το βινύλιο να πωλείται ακριβά(άνευ λόγου).
Δημοσίευση σχολίου