Μέσα στις ημερομηνίες της νέας περιοδείας, η οποία ξεκινά στις αρχές του Ιουνίου από την Τουρκία και θα περάσει από Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Νορβηγία, Ιταλία ανακοινώθηκε και μια μίνι τουρνέ στην Αγγλία ,στην οποία οι Blue Oyster Cult θα συνοδεύουν τους Τιτανοτεράστιους σε 5 στάσεις, κάνοντας το πακέτο πολύ ελκυστικό.
Η The Long Goodbye Tour, η οποία ξεκίνησε το 2017 με την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου Infinite , μας βρίσκει αυτήν την φορά σε μία από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας, την Κρακοβία. Στην Κρακοβία, με μέση θερμοκρασία τον έναν βαθμό πάνω από το μηδέν, η οποία ήταν κάποτε και πρωτεύουσα της, βρισκόμαστε έξω από την Taurun Arena γύρω στις 18:00, μισή ώρα περίπου πριν ανοίξουν οι πόρτες. Αξίζει να σημειωθεί πως τον Ιούλιου του 2018 οι Deep Purple είχαν ξαναπαίξει στο ίδιο χώρο και έχουν ήδη δώσει νέα ημερομηνία για τον Οκτώβρη του 2020 στη Βαρσοβία.
Η Taurun Arena είναι ένα πολύ όμορφο κλειστό στάδιο χωρητικότητας περίπου 16.000 ατόμων με τέσσερις εισόδους/ εξόδους για την διευκόλυνση του κοινού. Αφού λοιπόν οι πόρτες άνοιξαν το στάδιο άρχιζε να γεμίζει με αργούς ρυθμούς μιας και η συναυλία ήταν καθημερινή. Γύρω στις 20:00 κάνουν την εμφάνιση τους οι Monster Truck ερχόμενοι από το Ontario του Καναδά. Το συγκρότημα αποτελείται από τους Jon Harvey , Jeremy Widerman, Brandon Bliss και Steve Kiely και με τρεις studio δίσκους στο ενεργητικό τους έχουν ένα μίγμα από stoner-Souther-hard rock blues που θυμίζει κάτι μεταξύ Black Label Society, Lynyrd Skynyrd και Black Sabbath. Για τα επόμενα 45 λεπτά ,με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο θα μας δώσουν έναν πολύ δυνατό Heavy Show αποσπώντας τα χειροκροτήματα και τις θετικές κριτικές του Πολωνικού κοινού. Μερικά λεπτά μετά το τέλος της εμφάνισης των Monster Truck έχει ήδη ξεκινήσει η προετοιμασία της σκηνής, η οποία στα επόμενα λεπτά θα έχει την τιμή να φιλοξενήσει τo Μεγαλύτερο Hard Rock συγκρότημα όλων των εποχών. Τα φώτα σβήνουν και στο video wall που βρίσκεται πίσω από το Drum Kit του Ian Paice , δεσπόζει η φωτογραφίας της πεντάδας με φόντο τους πάγους, όπως βρίσκεται μέσα στο booklet του Infinite. Στις 21:15 ξεκινά το Intro της συναυλίας το οποίο δεν είναι άλλο από το The Bringer of War του Gustav Holst και καταλαβαίνουμε ότι το πολύ σε 2 λεπτά η Πεντάδα της Mark VIII θα βρίσκεται μπροστά μας.
Η αρχή έγινε παραδοσιακά με το Highway star, ενώ για δεύτερο κομμάτι επέλεξαν το Pictures Of Home μέσα από το Machine Head (Τι δίσκος!!!). Το Setlist ήταν ελαφρώς αλλαγμένο από την τελευταία φορά που τους είχα δει δύο χρόνια πριν με έκπληξη της βραδιάς το Sometimes I Feel Like Screaming , ο,τι πιό όμορφο έχει γράψει ο Steve Morse από την είσοδο του στους Deep Purple και μετά. Από το Purpendicular του 1995 θα κάνουν ένα χρονικό άλμα στο Uncommon Man του 2013, τραγούδι γραμμένο για το μεγάλο Jon Lord το οποίο δεν έλειψε ούτε από αυτή τη συναυλία αφού τα τελευταία 6 χρόνια αποτελεί βασικό κομμάτι της Setlist τους. Επειδή όμως η μουσική είναι διεθνής γλώσσα, αντιλαμβανόμαστε όλοι εντός του σταδίου πως η ιστορία έχει γραφτεί στα In Rock, Machine Head, Fireball, Perfect Strangers οπότε κομμάτια όπως το Time For Bedlam από το Infinite ήταν απλώς filler στην όλη βραδιά. Κάπου εδώ φθάνουμε στον Don Airey ο οποίος θα κάνει ένα πέρασμα από τις παρτιτούρες του Frederick Chopin, τιμώντας με το δικό του τρόπο την χώρα που τους φιλοξενεί και θα καταλήξει φυσικά στην εισαγωγή του Perfect Strangers όπου όλο το στάδιο θα δονηθεί για τα καλά. Τέλος του κυρίως set με Space Trucking και Smoke on The Water ενώ για το τέλος παραδοσιακά Hush και Black NIght με τις απαραίτητες εναλλαγές solo μεταξύ Don Airey και Steve Morse.
Μετά από περίπου 100 λεπτά συναυλίας και την τύχη να πιάσουμε μια από τις παγκέτες του Ian Paice, επιβεβαιώσαμε πως οι Deep Purple αποτελούν σταθερή μουσική αξία και τις περισσότερες φορές, είναι σχεδόν δεδομένο ότι η απόδοση τους σε κάθε ζωντανή εμφάνιση θα είναι τουλάχιστον πολύ καλή. Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος θα περάσει μια πολύ όμορφη βραδιά όπως και έγινε.
Ραντεβού το Σάββατο στις 6 Ιουνίου στην Αθήνα. Θα είμαστε όλοι εκεί...
Setlist:
Highway Star, Pictures of Home, Bloodsucker, Demon's Eye, Sometimes I Feel Like Screaming, Uncommon Man, Lazy ,Time for Bedlam ,Keyboard Solo ,Perfect Strangers ,Space Truckin' , Smoke on the Water
Encore: Hush, Black Night
ΚΕΙΚΜΕΝΟ/ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ GK
9/12/19
το sometimes i feel like screeming ειναι πιθανως και η ομορφοτερη μελωδια των deep purple και ασφαλως εκαναν τοτε την καλυτερη κινηση συνεργαζομενοι με ενα τοσο 'σοβαρο ' κιθαριστα οχι μονο παικτικα αλλα και σε θεμα συμπεριφορας , προφιλ κτλ .
ΑπάντησηΔιαγραφή