PAVLOV’S DOG 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019 ΚΥΤΤΑΡΟ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ

Η είδηση για την επιστροφή του μεγάλου συγκροτήματος στην χώρα μας για εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήταν αρκετή για να σκορπίσει ενθουσιασμό στις τάξεις των
απανταχού οπαδών του progressive – classic rock ήχου. Το ελληνικό κοινό τους αγαπά και
το έχει αποδείξει και στις προηγούμενες εμφανίσεις των Αμερικανών στην χώρα μας. Η
μπάντα επισκέπτεται την χώρα μας έχοντας στις αποσκευές της κλασικούς δίσκους όπως το
θεϊκό Pampered Menial (1975) και το At the Sound of the Bell του επόμενου έτους. Το
συγκρότημα κυκλοφόρησε το 2018 τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο Prodigal Dreamer και στο πλαίσιο αυτής της κυκλοφορίας η μπάντα περιοδεύει ανά τον κόσμο.
Η επιλογή του support group με ξένισε λιγάκι. Για τους Before Sunday δεν γνώριζα πολλά
πράγματα και δεν τους είχα ξαναδεί live (η σημερινή ήταν η πρώτη τους εμφάνιση στην
Αθήνα). Θέλω εξαρχής να είμαι ειλικρινής λέγοντας πως η μουσική τους δεν είναι στα
ακούσματά μου. Παίζουν ένα μείγμα pop – alternative – rock μουσικής. Έχουν έδρα το
Λονδίνο και προσεχώς η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά θα κυκλοφορήσει.
Στον χώρο της συναυλίας έφτασα αρκετά νωρίς, λίγο αφού είχαν ανοίξει οι πόρτες, οπότε
και αναμενόμενα ο κόσμος ήταν λιγοστός. Στις 20:30 ακριβώς έκαναν την εμφάνιση τους οι
Before Sunday, οι οποίοι κλήθηκαν στα επόμενα 40 λεπτά να κερδίζουν ένα δύσκολο, για
την μουσική που παίζουν, κοινό. Εν μέρει τα κατάφεραν κερδίζοντας το χειροκρότημα όσων
βρίσκονταν στο χώρο. Aν και η τραγουδίστρια όπως μας ανέφερε ταλαιπωρούνταν από
φαρυγγίτιδα, η εμφάνιση τους ήταν αξιοπρεπέστατη, αλλά όπως και προανέφερα εκτός
μουσικών ακουσμάτων για τους περισσότερους.
Setlist: No Destination – Unconditional – Closed Doors – Gone – Big House A Disco –
Goddess – Obsession – Living In London – Devil
Before Sunday
Την αποχώρηση των Before Sunday διαδέχτηκε η προσμονή, σε ένα Κύτταρο που είχε
γεμίσει,
ανυπομονώντας να απολαύσει (για μια ακόμη φορά) live τον David Surkamp και
την παρέα του. Η στιγμή που περιμέναμε έφτασε λίγο πριν τις δέκα, με το συγκρότημα να ξεκινά με ένα πραγματικό all time classic, το θεικό Late November και αμέσως μετά με το Fast Gun, και τα δύο από το ιστορικό τους ντεμπούτο. Με τέτοιο ξεκίνημα πώς να μην
κερδίσουν το κοινό από το πρώτο λεπτό. Σειρά είχαν τα Shaking Me Down και το Hurting Kind από τον τελευταίο τους δίσκο. Μετά το Breaking Ice ο Shurkam μας σύστησε όλη την μπάντα χαρίζοντας σε κάθε μέλος ξεχωριστά το χειροκρότημα του κοινού. Ειδική μνεία
έκανε για την Abbie (Hainz) Steiling (violin). Λέγοντας ότι μετά από αυτόν και την σύζυγό του Sara είναι το παλαιότερο μέλος του γκρουπ! Το μεγαλύτερο και πιο παρατεταμένο χειροκρότημα φυσικά έλαβε ο ίδιος, όταν μας τον σύστησε η σύζυγός του, θυμίζοντάς μας
πως τόσο η μπάντα, όσο και εμείς βρισκόμασταν εκεί για αυτόν.

Σειρά είχε το Wrong με την  Sara Surkamp να μοιράζεται τα φωνητικά με τον σύζυγό της.
Ο ηγέτης του γκρουπ προλογίζοντας τα Preludin & Of Once And Future Kings, είπε ότι η
αρχική εκδοχή αυτών ξεπερνούσε τα 15 λεπτά, αλλά με επέμβαση της εταιρίας ο χρόνος
μειώθηκε δραστικά! Ο μπασίστας της μπάντας ανέλαβε τα φωνητικά στο γρήγορο μέρος
του τραγουδιού εισπράττοντας το χειροκρότημα όλων!

Ο David είχε κέφια! Αστειευόμενος με το κοινό, όταν του ζητήθηκε να παίξει live το Did You
See Him Cry, μας υπενθύμισε ότι παίζει μουσική σχεδόν 45 χρόνια και έχει συνθέσει
δεκάδες κομμάτια, οπότε είναι φυσιολογικό να μην τα θυμάται όλα!!!
Λίγο αργότερα, όταν έφτασε η ώρα να ακούσουμε το Canadian Rain, ο Surkamp θα μας
θυμίσει ότι ήταν το τελευταίο κομμάτι που συνέθεσε με τον παλιό του συνοδοιπόρο
Douglas Rayburn και θα του το αφιερώσει σηκώνοντας το χέρι προς τον ουρανό
καταχειροκροτούμενος. Μετά από ένα solo στο μπάσο με την συνδρομή και του drummer –
απαραίτητο για να πάρει ανάσες ο Surkamp, σειρά είχε το Standing Here With You από το
κλασικό At The Sound Of The Bell. Το κανονικό μέρος της συναυλίας θα κλείσει με ένα
ακόμη κομμάτι από το πρώτο album, το Theme From Subway Sue για το οποίο ο David μας
είπε ότι ήταν το πρώτο τραγούδι του, που παίχτηκε στο ραδιόφωνο της Αμερικής.
Φυσικά κάτω από τις επευφημίες του κοινού δεν γινόταν το γκρουπ να μην επιστρέψει
στην σκηνή κρατώντας το καλύτερο για το τέλος! Μια εκπληκτική εκτέλεση του Song Dance
με όλο το κοινό να παραληρεί και αμέσως μετά το Julia με όλο το Κύτταρο να τραγουδά
κάθε στίχο!
φωτό: Παναγιώτης Παπανδρεόπουλος


Το συγκρότημα άφησε οριστικά την σκηνή, αφού ο Surkamp μας ευχαρίστησε για πολλοστή
φορά και μας ενημέρωσε ότι θα επιστρέψει σε ένα τέταρτο για να υπογράψει αυτόγραφα!
Μόνο παράπονο: Από το γεμάτο setlist έλειπε το Valkerie από το δεύτερο album της
μπάντας! Δεν πειράζει! Ελπίζω να το ακούσουμε την επόμενη φορά – όλοι όσοοι είμαστάν
εκεί είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρξει!
Αφήσαμε το Κύτταρο με αυτές τις σκέψεις! Για πάνω από δύο ώρες το συγκρότημα τα
έδωσε όλα. Η φωνή του Surkamp παραμένει σε υψηλό επίπεδο επιτρέποντας του να
ερμηνεύει δύσκολα φωνητικά κομμάτια και να κρατάει το όνομα της μπάντας ψηλά.
Θα ήθελα τέλος να κάνω αναφορά στο merch, που βρισκόταν στο χώρο. Αν και δεν υπήρχε
μεγάλη ποικιλία σε T-Shirts οι τιμές ήταν καλές (10 ευρώ remastered εκδόσεις).

Setlist: Late November - Fast Gun - Shaking Me Down - HurtingKind - The Winds Wild Early -
She Came Shining - Breaking Ice - Breaking Ice ((David Surkamp song) - Suzanne - Heart of
Mine (Hi-Fi cover) - Preludin - Of Once and Future Kings - Paris - Winterblue - Hard Times -
Canadian Rain - Standing Here With You (Megan's Song) - Aria – NatchezTrace, Episode, Theme from Subway Sally.
Encore Song Dance, Julia
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
23/11/19
Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου