FAR CORPORATION: ΤΟ ROCK ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ FRANK FARIAN

Μάγος του studio και φοβερά έξυπνος άνθρωπος, ο Γερμανός παραγωγός Frank Farian (πραγματικό όνομα Franz Reuther), τη δεκαετία του 70 σχημάτισε τα υπερπετυχημένα συγκρότηματα των Boney M. και Eruption. Τη δεκαετία του 80 συνέχισε το μοντέλο κατασκευής studio συγκροτημάτων με τη δημιουργία των Far Corporation και Milli Vanilli. Η βασική ιδέα του συγκροτήματος ήταν ένα rock super group από πολλές προσωπικότητες, μέλη άλλων συγκροτημάτων, που θα παρουσιάσουν μια σειρά διασκευών αλλά και καινούργιων συνθέσεων. Ο βασικός πυρήνας του πρώτου άλμπουμ των FC ήταν ο τραγουδιστής των Grand Prix,  Robin McAuley (μετά πήγε στους MSG), o Bobby Kimball των Toto, ο οργανίστας David Paich των Toto, o session σαξοφωνίστας Mel Collins, o ντράμερ Simon Phillips (σ.σ. και που δεν έχει παίξει)κι ο κιθαρίστας επίσης μέλος των Toto, Steve Lukather! Οι Far Corporation κυκλοφόρησαν 2 άλμπουμ με πρώτο το Division One(1985) που περιείχε την διασκευή τους στο κλασικό αριστούργημα των Led Zeppelin,"Stairway to Heaven" (No 8 M. Μ.Βρετανία). Όσο  κι να ακούγεται απίστευτο ήταν το πρώτο συγκρότημα που κατάφερε και έβαλε το συγκεκριμένο τραγούδι στα charts αφού οι Led Zeppelin σύμφωνα με την πάγιά τακτική του manager τους, Peter Grant δεν κυκλοφορούσαν singles.

 Το Division One, πέραν της διασκευής του “Stairway to Heaven”  έχει ενδιαφέρον, κυρίως λόγω της πλούσιας παραγωγής ηχητικής προσέγγισης των συνθέσεων. Καλός ερμηνευτής ο Kimball αλλά ανήκω στην κατηγορία των fans που λατρεύουν τη φωνή του McAuley! Για παράδειγμα το «Johnny don’t go the distance” που σαν σύνθεση δεν λέει πολλά πράγματα αλλά είναι τόσο πλούσια η παραγωγή του κι η ερμηνεία του McAuley που θες να το ακούσεις ξανά και ξανά.

Από την άλλη πλευρά, απαράδεκτη η προσέγγιση/διασκευή στο θεοκλάσικο “Fire and Water” των Free που είναι φανερή η προσπάθεια του Farian να το κάνει dance hit!!!! Παταγώδης αποτυχία.  Και βέβαια υπάρχουν και νερόβραστα τραγούδια όπως το “If you could see you through my eyes” ή το “You are the Woman» που μου θύμισε αποτυχημένη μπαλάντα του Lionel Richie. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν τραγούδια που μαζί με το “Stairway to Heaven” σώζουν την προσπάθεια όπως τα One of your lovers” και “Rock and Roll Connection”. Το πρόβλημα του δίσκου; Τα rock ονόματα δεν προσέγγισαν το dance/radio κοινό και οι συνθέσεις δεν προσέγγισαν το rock κοινό. Το 1987 είχαν ετοιμάσει υλικό για την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους με τίτλο Advantage, έχοντας μάλιστα γυρίσει και video για τα single "One by One"  και "Sebastian" (των Cockeye Rebel) αλλά η αποτυχία τους τόσο στο ραδιοφωνικό airplay όσο και στα charts, οδήγησε τον Farian στο να μην κυκλοφορήσει το έτοιμο άλμπουμ. Δύο από τα τραγούδια του Advantage, τα "Make Believe" και "Big Brother" εμφανίστηκαν στο άλμπουμ της Jayne Collins, Ambush in the Night (1989) και The Moment of Truth (1991) των Milli Vanilli αντίστοιχα. Τα υπόλοιπα ξαναδουλεύτηκαν και εμφανίστηκαν στο δεύτερο άλμπουμ των Far Corporation, Solitude όπου ορισμένα τραγούδια είχε ένα πιο rock ήχο κι αυτό χάρη στη συμμετοχή του κιθαρίστα των Thin Lizzy, Scott Gorham αλλά και του μπασίστα/οργανίστα Leif Johnasen των 21 Guns. Το άλμπουμ απέτυχε να πλησιάσει την εμπορικότητα του πρώτου άλμπουμ αλλά και του  "Stairway to Heaven" και το project των Far Corporation σταμάτησε.

Η εμπορική αποτυχία του πειράματος Far Corporation (σ.σ αμφιβάλω αν κατάφεραν αν δώσουν έστω και μια συναυλία), έβαλαν το συγκρότημα και την ιδέα στον πάγο, για να επαναδραστηριοποιηθούν 9 χρόνια αργότερα και το 1994 κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Solitude και πάλι με τη σύμπραξη των McAuley και Bobby Kikmball αλλά αυτή τη φορά με το δεύτερο να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή. Ο ήχος του Solitude είναι πολύ κοντά σε αυτό των Toto της εποχής (άλμπουμ Kingdom of Desire και Tambu).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
4/11/19

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος