Τέτοιες συναυλίες είναι καλό να τις βλέπει κι όχι να τις μόνο ακούς. Γιατί όταν στη σκηνή ανεβαίνουν μουσικοί μεγαθήρια σαν τους Eric Clapton και Steve Winwood, το βάρος πέφτει τόσο στην επιλογή των τραγουδιών όσο και στο παίξιμο. Μιλάμε για δεξιοτέχνες κι όχι απλά καλούς μουσικούς. Το Live from Madison Square Garden (No 14 Αμερική, Νο 40 Μ.Βρετανία) ηχογραφήθηκε το Φεβρουάριο του 2008 στη Νέα Υόρκη και μαζί τους στη σκηνή ανέβηκαν και οι Chris Stainton πλήκτρα, Ian Thomas ντραμς κι ο μπασίστας Willie Weeks. Ένα μικρό παράδοξο είναι ότι αυτό ήταν το 9ο(!) Live άλμπουμ του Eric Clapton και το 1ο του Steve Winwood. Οι δύο μουσικοί δεν έπαιξαν απλά μαζί, συνδεόμενοι από τη συνεργασία τους από το 1969 και τους Blind Faith αλλά όλα αυτά τα χρόναι έχουν αναπτύξει και μια μεταξύ τους φιλία.
To άλμπουμ-συναυλία ξεκινάει με το όμορφο “Had to Cry today” από το μοναδικό άλμπουμ κληρονομία των Blind Faith με την αγέραστη φωνή του Steve Winwood και ένα όμορφο σόλο του Eric Clapton. Μη νομίζετε, όλο το άλμπουμ, έτσι κυλάει. Στα 21 τραγούδια (σ.σ. χορταστικό νούμερο για live άλμπουμ), τα φωνητικά μοιράζονται οι δύο μουσικοί, αλλά η ιδιοσυγκρασιακή, βραχνή φωνή του Winwoodκαι το «άνετα» σόλο του Slowhand, αποτελούν επαναλαμβανόμενο πόλο έλξης. Low Down και Them Changes συνεχίζουν την rock blues ατμόσφαιρα που εκτοξεύεται με τα Sleeping in the Ground και Presence of the Lord που πάντα ήταν από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Κι εκεί που έχεις ακούσει τα παραπάνω τραγούδια και σκέπτεσαι τι θα ακολουθήσει για να σε κρατήσει μαγεμένο, να το πιάνο του Winwood στο μαγικό και πάντα σαγηνευτικό Glad από την εποχή του στους Traffic. Και το πάρτι αναμνήσεων συνεχίζεται με το Well alright από το άλμπουμ των Blind Faith, το Double Trouble(σύνθεση του Otis Rush) με τον Eric Clapton να τιμά τις blues καταβολές του και να ξεπατώνει την Startocaster με το σόλο του, Tell the Truth ένα από τα παλαιότερα τραγούδια του Clapton και με το όμορφο και μάλλον άγνωστο στη χώρα μας, Pearly Queen των Traffic. Το δεύτερο cd ξεκινά με το κλασικό After Midnight σε πολύ πιο γρήγορη εκτέλεση από αυτές που ξέρουμε, συνεχίζει με το μάλλον αδιάφορο Split Decision από την προσωπική καριέρα του Winwood για να συνεχίσει και να κλείσει με τα (θεο)κλάσικα Rambling on my mind, Georgia on my mind (σ.σ. ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αρέσει αυτό το τραγούδι), Little Wing και Voodoo Chile (και τα δύο του Hendrix), Can’t find my way Home, Dear Fantasy και βέβαια το Cocaine.
Μου έκανε εντύπωση που ο Steve Winwood διάλεξε από την προσωπική του δισκογραφία το ανούσιο Split Decision, όταν στην προσωπική του δισκογραφία υπήρχαν τόσα καλύτερα συναυλιακά τραγούδια. Ευχάριστη έκπληξη τα 2 τραγούδια του Hendrix, τα 3 τραγούδια από το άλμπουμ των Blind Faith και τα 3 από την εποχή των Traffic. H συναυλία έχει κυκλοφορήσει και σε dvd, που σας συνιστώ να δείτε.
TRIVIA
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
17/11/19
To άλμπουμ-συναυλία ξεκινάει με το όμορφο “Had to Cry today” από το μοναδικό άλμπουμ κληρονομία των Blind Faith με την αγέραστη φωνή του Steve Winwood και ένα όμορφο σόλο του Eric Clapton. Μη νομίζετε, όλο το άλμπουμ, έτσι κυλάει. Στα 21 τραγούδια (σ.σ. χορταστικό νούμερο για live άλμπουμ), τα φωνητικά μοιράζονται οι δύο μουσικοί, αλλά η ιδιοσυγκρασιακή, βραχνή φωνή του Winwoodκαι το «άνετα» σόλο του Slowhand, αποτελούν επαναλαμβανόμενο πόλο έλξης. Low Down και Them Changes συνεχίζουν την rock blues ατμόσφαιρα που εκτοξεύεται με τα Sleeping in the Ground και Presence of the Lord που πάντα ήταν από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Κι εκεί που έχεις ακούσει τα παραπάνω τραγούδια και σκέπτεσαι τι θα ακολουθήσει για να σε κρατήσει μαγεμένο, να το πιάνο του Winwood στο μαγικό και πάντα σαγηνευτικό Glad από την εποχή του στους Traffic. Και το πάρτι αναμνήσεων συνεχίζεται με το Well alright από το άλμπουμ των Blind Faith, το Double Trouble(σύνθεση του Otis Rush) με τον Eric Clapton να τιμά τις blues καταβολές του και να ξεπατώνει την Startocaster με το σόλο του, Tell the Truth ένα από τα παλαιότερα τραγούδια του Clapton και με το όμορφο και μάλλον άγνωστο στη χώρα μας, Pearly Queen των Traffic. Το δεύτερο cd ξεκινά με το κλασικό After Midnight σε πολύ πιο γρήγορη εκτέλεση από αυτές που ξέρουμε, συνεχίζει με το μάλλον αδιάφορο Split Decision από την προσωπική καριέρα του Winwood για να συνεχίσει και να κλείσει με τα (θεο)κλάσικα Rambling on my mind, Georgia on my mind (σ.σ. ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αρέσει αυτό το τραγούδι), Little Wing και Voodoo Chile (και τα δύο του Hendrix), Can’t find my way Home, Dear Fantasy και βέβαια το Cocaine.
Μου έκανε εντύπωση που ο Steve Winwood διάλεξε από την προσωπική του δισκογραφία το ανούσιο Split Decision, όταν στην προσωπική του δισκογραφία υπήρχαν τόσα καλύτερα συναυλιακά τραγούδια. Ευχάριστη έκπληξη τα 2 τραγούδια του Hendrix, τα 3 τραγούδια από το άλμπουμ των Blind Faith και τα 3 από την εποχή των Traffic. H συναυλία έχει κυκλοφορήσει και σε dvd, που σας συνιστώ να δείτε.
TRIVIA
- Το τραγούδι Them Changes έχει τη δική του ιστορία καθώς οι δύο Άγγλοι μουσικοί το αφιερώσαν στη μνήμη του ντράμερ και συνθέτη του τραγουδιού Buddy Miles ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή το προηγούμενο βράδυ. Ο χρυσόδετος κι ασήκωτος τόμος της ιστορίας του rock μας θυμίζει ότι ο Buddy Miles ήταν συνιδρυτικό μέλος των the Electric Flag (1967), την τριετία 1967-1970 μέλος των a member Jimi Hendrix's Band of Gypsys (1969–1970) ενώ σχημάτισε τους Buddy Miles Express και Buddy Miles Band. Έπαιξε με τους Carlos Santana και John McLaughlin ενώ έχει και 14 προσωπικά άλμπουμ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
17/11/19
Δημοσίευση σχολίου