Η άφιξή μας στον συναυλιακό χώρο έγινε στις 20:30, μισή ώρα δηλαδή πριν την προγραμματισμένη ώρα έναρξης της συναυλίας. Ο κόσμος σχετικά λίγος μέχρι εκείνη την στιγμή στον χώρο. Μέτα από χαιρετισμούς με γνωστά "μεταλλικά" και "μελωδικά" φατσόνια, το ρολόι σήμανε 21:00 αλλά πουθενά ο Bryan! Στο επόμενο μισάωρο που ακολούθησε ο χώρος γέμισε, αρένα και κερκίδες και ο λόγος για τον οποίον βρισκόμασταν όλοι εκεί εμφανίστηκε στην σκήνη με την ίδια ακριβώς παρουσία όπως τον θυμώμουν στα εφηβικά μου χρόνια στο πρώτο μισό των nineties! Καλά λένε πως οι ροκάδες δεν γερνάνε ποτέ!
Αν κάποιος με ρώταγε με μία λέξη να του περιγράψω την βραδιά θα έλεγα την εξής: Κέφι! Αυτό και μόνο! Από την αρχή μέχρι το τέλος, από τα ανεβαστικά γρήγορα τραγούδια μέχρι τις τρυφερές ήρεμες μπαλάντες. Ο Bryan Adams, η μπάντα και όλοι εμείς το χαρήκαμε από την καρδιά μας και αυτό φάνηκε. Πως;; Μα στο χαμόγελο ευτυχίας που είχε κάθε πρόσωπο που έβλεπες γύρω σου! Επίσης, στους χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς που επιχειρούσαμε όταν το τραγούδι το απαιτούσε! Ένα πάρτι για όλες τις ηλικίες, για "μυημένους" και μη. Μια μουσική γιορτή για όλους!
Η φωνή του Bryan Adams αλλά και η απόδωση της υπόλοιπης μπάντας ήταν εξαιρετική. Εντυπωσιάστηκα δε όταν είδα πως στις κιθάρες ήταν ο Keith Scott και στα τύμπανα ο Mickey Curry τους οποίους θυμώμουν φυσιογνωμικά τις επόχες που έλιωνα μπρος στο "κουτί του διαβόλου" χαζεύοντας σαν χάνος τα video clips όλων αυτών των μουσικών εμβλημάτων. Τα τραγούδια που ακούστηκαν ικανοποίησαν όλους τους "ρομαντικούς γητευτές της μελωδίας" αλλά και όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Ιδού λοιπόν...
The last night on earth, Somebody, Can't stop this thing we started, Run to you, Shine a light, Heaven, Go down rockin', It's only love, Cloud #9, You belong to me, Have you ever really loved a woman ("Zorba's dance" as an intro), Here I am (acoustic), When you are gone (acoustic), (Everything I do) I do it for you, Back to you, The only thing that looks good on me is you, Cuts like a knife, 18 till I die, Hearts on fire (request), There will never be another tonight (request), Kids wanna rock (request), Please forgive me, Summer of '69.
Encore:
I could get used to this, I fought the law (The Crickets cover), Straight from the heart (acoustic), All for love (acoustic).
Τι έμεινε μετά το πέρας των δύο ωρών που κράτησε η συναυλία, έκτος μουσικού πλαισίου; Το μεγάλο ευχάριστω του Καναδού καλλιτέχνη στους γονείς του που ήταν πάντα δίπλα να στηρίζουν τις επιλογές του! Επιλογές που τον δικαίωσαν πλήρως αλλά και που τον έφεραν και πάλι με άλλο τρόπο αυτή την φορά στο σημείο από όπου ξεκίνησε, στα παιδικά του χρόνια και στην οικογένειά του! Άξιος μεγάλε!...
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ GK
19/11/19
Υπέροχη βραδιά,δυνατές στιγμές!
ΑπάντησηΔιαγραφή