Λίγο πιο hard από τον ήχο που μας είχε συνηθίσει με τους Kiss, οι Ace Frehley’s Comet δείχνουν να μπορούν να σταθούν άνετα ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα του χώρου. Οι Tod Howarth τραγούδι (707, Cheap Trick, John Waite), John Regan μπάσο (Crazy Joe) και το γνωστό session μουσικό Anton Fig στα τύμπανα (Spider, Shangai αλλά και KISS στα άλμπουμ Dynasty και Unmasked και στο προσωπικό του Ace το 1978), δένουν απόλυτα μαζί παρουσιάζοντας ένα άλμπουμ με 10 τραγούδια από τα οποία τα 4 τουλάχιστον είναι πρώτης σειράς.
Βέβαια πρώτο και καλύτερο το “Rock Soldiers” που όσες φορές κι αν το άκουσα, πάντα μένω με την απορία πως δεν έγινε τεράστιος rock ύμνος! Σχεδόν με την πρώτη ακρόαση που δίσκου ξεχωρίζουν τα “Breakout” (που έγραψε με τον ντράμερ των KISS, Eric Carr και προοριζόταν για το άλμπουμ τους Revenge αλλά δεν μπήκε), “Calling To You” (τραγούδι από το πρώην σχήμα του Tod Howarth, τους 707, που τότε είχε τον τίτλο “Megaforce”), “Into the Night”, “We Got Your Rock” και να αναφέρω και τη διασκευή στο “Into The Night”, σύνθεση του Russ Ballard). Το άλμπουμ έφθασε έως το Νο 43 του αμερικάνικου chart και με κάνει να αναρωτιέμαι ποια άλμπουμ υπήρχαν πιο πάνω και σταμάτησαν την πορεία του! Να συμπληρώσω ότι o Ace Frehley (πραγματικό όνομα Paul Daniel) εμφανίζεται τόσο στις φωτογραφίες του άλμπουμ όσο και στα Video χωρίς το make up του The Spaceman ή καλύτερα του Space Ace) ενώ οι μουσικοί που τον συνοδεύουν κι αναφέρθηκαν πιο πάνω δένουν μεταξύ τους.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησαν το Second Sighting (1978) που κι αυτό αξίζει να ακούσετε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
30/10/19/
Φανταστικες δισκαρες και τα δυο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολος ο Έης.Ελαφρώς προς το μέτριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά μιας και το ανεβάσατε θα το ξανακούσω μπας και αλλάξει η ετυμηγορία.
Θα ακολουθήσει διορθωτικό σχόλιο ή επιβεβαιωτικό!
συμφωνω με το τον Sad wings , ειναι αυτο που λεμε υποκειμενικοτητα , κατι που σε καποιον φαινεται αριστουργημα σε αλλον φαινεται πατατα . Γενικα οσοι περασαν απο Kiss και εβγαλαν προσωπικα ,δεν θυμαμαι απο αυτους κατι φοβερο , αλλα ειπαμε γουστα ειναι αυτα . Καμια φορα ειναι και η περιοδος της ζωης σου που ακους κατι , ο χρονος που τυχαινει να διαθεσεις σε κατι κτλ . Προσωπικα δεν με συγκινουν τοσο και τα 'εμβατηριακα ' κομματια αρενας ,θεωρω οτι γραφονται για συναυλιακους λογους , για να ζεστανουν το κοινο αλλα μουσικα δεν εχουν να προσφερουν . Το into the night παντως 'βρωμαει ' Russ Ballard απο χιλιομετρα .
ΑπάντησηΔιαγραφή