BON JOVI SLIPPERY WHEN WET (1986) ΈΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ!

Πριν ξεκινήσω την σημερινή παρουσίαση, είχα κάποιους ενδοιασμούς σχετικά με το ποιo άλμπουμ των Bon Jovi θα έπρεπε να ασχοληθώ: Slippery when wet ή New Jersey; Επέλεξα τελικά το “Slippery…”,  όχι γιατί είναι καλύτερο από το “New Jersey”, αλλά απλά επειδή αποτέλεσε το άλμπουμ-σταθμό με το οποίο ξέφυγαν από την κατηγορία των μελωδικών hard rock συγκροτημάτων της σειράς και έφτασαν να γίνουν ένας από τους ηγέτες του συγκεκριμένου ήχου στις ΗΠΑ, αλλά και παγκόσμια.
    Πριν την κυκλοφορία του “Slippery…” , το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει άλλα δυο άλμπουμ, το ομώνυμο “Bon Jovi” (1984) και το “78000 Fahrenheit” (1985), τα οποία έκαναν κάποια σχετική επιτυχία. Και τα δύο είναι αρκετά καλά, με το στυλ να κλείνει περισσότερο στο hard rock. Μάλιστα, 5-6 κομμάτια τους είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους κύκλους των οπαδών του σκληρού ήχου, όπως τα “Runaway” και “She don’t know me” από το πρώτο άλμπουμ ή τα “Only lonely” και “In and out of love” από το δεύτερο.
    Η περιορισμένη όμως αυτή επιτυχία δεν αρκούσε στη μπάντα, που επιθυμούσε κάτι περισσότερο από το να είναι απλά «ένα ακόμα καλό hard rock/glam metal συγκρότημα» και για τον λόγο αυτό έκαναν την καλύτερη στρατηγική κίνηση που θα μπορούσαν να κάνουν, προσλαμβάνοντας ως συνεργάτη στο επόμενο άλμπουμ τους τον γνωστό τραγουδοποιό Desmond Child (κατά κόσμον John Charles Barrett), άνθρωπο συνώνυμο της εμπορικής επιτυχίας , κάτι σαν τον “Φοίβο” της Αμερικανικής και όχι μόνο, μουσικής σκηνής.

O Jon Bon Jovi σε σχετικά καινούργια φωτογράφιση με τον Desmond Child

    Με τον Desmond Child συνεργάτη, τους, επίσης πασίγνωστους, Bruce Fairbairn και Bob Rock ως παραγωγό και μηχανικό ήχου αντίστοιχα και τα ίδια ακριβώς μέλη με τα δυο πρώτα άλμπουμ τους (John Bon Jovi – φωνητικά, κιθάρα, Ritchie Sambora – κιθάρες, Alec John Such – μπάσο, Tico Torres – ντραμς, David Bryan – πλήκτρα), οι Bon Jovi κυκλοφόρησαν στις 18/8/1986 το τρίτο άλμπουμ τους , “Slippery when wet”, το οποίο γνώρισε άμεση και απόλυτη επιτυχία. Ήταν το κατάλληλο άλμπουμ, με τα κατάλληλα τραγούδια, στην κατάλληλη ακριβώς στιγμή για τον χώρο του glam metal – μελωδικού hard rock!
    To άλμπουμ ανοίγει με το “Let it Rock”, ένα mid-tempo τραγούδι που, ναι μεν δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά σε βάζει με τρόπο στο κλίμα του δίσκου. Ξεκινάει μάλιστα με μια σύντομη εισαγωγή μόνο με πλήκτρα, σε στυλ Deep Purple, αν και θα έλεγα πως εμένα μου φέρνει περισσότερο στο μυαλό την εισαγωγή του “Can’t let you go” των Rainbow.

    Μετά τη σχετικά χαλαρή εισαγωγή, που ίσως να αποτελεί και την μοναδική μέτρια στιγμή του άλμπουμ, ακολουθούν δυο από τα τρία τραγούδια που ώθησαν το άλμπουμ να γίνει ένα από τα μνημεία του μελωδικού hard rock: “You give love a bad name” και “Living on a Prayer”. Με την καταλυτική συμμετοχή του Desmond Child, ήταν και τα δυο κομμένα και ραμμένα για να χτυπήσουν τα charts, όπως και έγινε, φτάνοντας και τα δυο στο No 1 του Billboard και κάνοντας τους Bon Jovi το πρώτο συγκρότημα του μελωδικού hard rock/glam metal που είδε δυο συνεχόμενα singles του στη θέση αυτή.
    Το πρώτο κολλάει άμεσα στο μυαλό σου με το συναυλιακό πολυφωνικό ρεφραίν του, το ρυθμό του και το φοβερό του σόλο, ενώ το δεύτερο με την χρήση του voice box στην εισαγωγή του, την ιστορία της Gina και του Tommy, το ωραίο pre-chorus και το επίσης πιασάρικο ρεφραίν του. Περισσότερη ανάλυση για τα δυο αυτά τραγούδια είναι περιττή, καθώς δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να ακούει μουσική – οποιοδήποτε είδος – και να μην τα έχει ακούσει δεκάδες φορές στη ζωή του.
    Στη συνέχεια έχουμε το ιδιαίτερα ρυθμικό και “χορευτικό” “Social Decease” το οποίο ξεκινάει με διάφορους αναστεναγμούς ηδονής και χαρακτηρίζεται από γυναικεία back vocals και γεμίσματα από horns και σαξόφωνο, για να φτάσουμε στο μέσον του άλμπουμ (ή στο τέλος της πρώτης πλευράς του δίσκου) όπου έχουμε την τρίτη πασίγνωστη κομματάρα, την power μπαλάντα “Wanted Dead or Alive”. Ξεκίνημα με ωραία μελωδία στην ακουστική κιθάρα,  για να απογειωθεί το τραγούδι από το solo και μετά με full δύναμη. Στίχοι για την ζωή της μπάντας στις περιοδείες και πολύ ωραίο video. Το “Wanted…” αποτέλεσε το τρίτο single του άλμπουμ και έφτασε μέχρι την θέση 7, αν και θα του άξιζε ένα No 1.

    Περνώντας στο δεύτερο μισό του “Slippery…” ;έχουμε πέντε πολύ καλά κομμάτια τα οποία δυστυχώς επισκιάζονται από τα τρία προαναφερόμενα hit-singles, με αποτέλεσμα, οι μεν τουρίστες του είδους να μην τα γνωρίζουν καθόλου, οι δε hard rock οπαδοί να τα προσπερνούν χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία.
    Ξεκινάμε από το “Raise your Hands”, κλασικό arena rock κομμάτι που μιλάει για την επαφή συγκροτήματος και οπαδών και ακολουθεί το καταπληκτικό “Without Love” ,ένα συναισθηματικό και πιο χαλαρό τραγούδι με τη συμμετοχή του Desmond Child στη σύνθεση, για να φτάσουμε στο “I’d die for you”, ένα φοβερό κομμάτι, το τέταρτο στο οποίο έχει βάλει το χέρι του ο Desmond. Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ το οποίο μπαίνει με πλήκτρα σχεδόν στο στυλ του “Runaway” (από το ντεμπούτο των Bon Jovi) , πολύ καλό pre-chorus, ίσως και καλύτερο από το ρεφραίν, φοβερή δουλειά στα πλήκτρα σε όλη του τη διάρκεια και ένα εντυπωσιακό σόλο από τον Sambora. Στην προσωπική μου λίστα το βάζω άνετα δεύτερο μετά το “Living…”.

    Ώρα για την μπαλάντα του άλμπουμ, το “Never say goodbye”, στο στυλ των slow hard rock κομματιών των 80s, ιδανική για ερωτευμένα ζευγαράκια σε εφηβικά πάρτι με στίχους για έρωτα, love forever κλπ. Αποτέλεσε το τέταρτο single  και υπάρχει και αντίστοιχο video. Kαλή μπαλάντα, η οποία δεν ακουγόταν ιδιαίτερα εκείνη την εποχή ενώ στα επόμενα χρόνια την «εξαφάνισαν» άλλες, πιο επιτυχημένες, μπαλάντες του συγκροτήματος (“I’ll be there for you”, “Always”, “Bed of roses”). .
    To άλμπουμ θα κλείσει με το “Wild in the Streets”, ένα τραγούδι που, αν και τελευταίο, δεν είναι καθόλου filler και θεωρώ ότι θάφτηκε σε αυτή τη θέση. Στίχοι που αναφέρονται σε εμπειρίες και μνήμες των μελών της μπάντας από τη ζωή τους ως πιτσιρικάδων και εφήβων στους δρόμους του New Jersey, ωραία εισαγωγή με πλήκτρα και ρυθμός που καλπάζει καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού, θυμίζοντας αρκετά Bruce Springsteen ή Bryan Adams. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό το σόλο του David Bryan στα πλήκτρα, παράλληλα με αυτό του Ritchie Sambora.
    Για να περάσουμε στους αριθμούς, το “Slippery when wet” έμεινε για οκτώ συνεχόμενες εβδομάδες στη θέση 1 του Billboard, έγινε στης ΗΠΑ 12 φορές πλατινένιο, ενώ παγκοσμίως έχει πουλήσει μέχρι σήμερα περίπου 28 εκατομμύρια αντίτυπα και είναι ανάμεσα στα 100 άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στις ΗΠΑ. Για την προώθησή του, έδωσαν 82 συναυλίες το 1986 και 169 το 1987 σε ΗΠΑ, Καναδά, Ευρώπη και Ιαπωνία,
νούμερα που σήμερα, το ένα τρίτο να έπιαναν τα συγκροτήματα, θα ήταν ιδιαιτέρως ευχαριστημένα.
    Στην Ελλάδα έκανε επίσης τεράστια επιτυχία, ξεπερνώντας τις 100.000 αντίτυπα!  Τη χρονιά που κυκλοφόρησε, πήγαινα γυμνάσιο και θυμάμαι ότι τα τρία «κλασικά» του κομμάτια (“You give love…”, “Living…”, “Wanted…”) είχαν αρκετό airplay από τους, αποκλειστικά εκείνη την εποχή, mainstream ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα video τους έπαιζαν αρκετά στις τότε μουσικές εκπομπές της TV. Όλα τα κοριτσάκια μάλιστα, μαζί με Madonna, Rick Astley, A-ha , Kylie Minogue κλπ, άκουγαν φανατικά και Bon Jovi  και είχαν standard στον τοίχο του δωματίου τους αφίσες του Jon Bon Jovi και του Ritchie Sambora από τα κλασικά κοριτσίστικα περιοδικά της εποχής. Εδώ ξαδέρφη μου που άκουγε riffs και σόλο και πάθαινε εγκεφαλικό, είχε αγοράσει το “Slippery…” και δεν το είχα αγοράσει εγώ που ήμουν φέρελπις μεταλάς!!! (παραδόξως, το αγόρασα μετά από 12 χρόνια περίπου!!!).

    Από τη μεταλλική κοινότητα βέβαια, έτρωγαν χοντρό κράξιμο, θεωρούνταν φλώροι (πακέτο με Def Leppard και Europe) και ήταν ντροπή για κάθε metal οπαδό  έστω και η απλή αναφορά σε αυτούς. Δεν θα βγάλω τον εαυτό μου απέξω καθώς , ως νέος  μεταλάς, έκραζα κανονικότατα τους Bon Jovi, όπως και όλα τα σχετικά συγκροτήματα του είδους. Μόνο Maiden, Manowar, Metallica , Thrash Metal και ξερό ψωμί!!! Βέβαια το «χεράκι» του σε όλη αυτή την αρνητική αντιμετώπιση τους είχε βάλει και το γνωστό metal καθεστώς της εποχής που διαμόρφωνε τα γούστα των νεοφώτιστων.
    Το “Slippery when wet” βέβαια, δεν περίμενε από την Ελλάδα για να γίνει αυτό που έγινε. Ένα εμβληματικό και αριστουργηματικό άλμπουμ του μελωδικού hard rock/ glam metal, που αντιπροσωπεύει οτιδήποτε περιλάμβαναν εκείνες οι ωραίες εποχές και το οποίο έμεινε αναλλοίωτο στον χρόνο με τα τραγούδια του να ακούγονται ακόμα φρέσκα και ας έχουν ήδη πάνω τους 33 χρόνια μουσικής ιστορίας.
    Δυο χρόνια μετά , το 1988, οι ΒOΝ JOVI θα επανέλθουν με το “New Jersey”, για να σαρώσουν για άλλη μια φορά τα charts, να οργώσουν τις συναυλιακές αρένες και να κατακτήσουν δικαιωματικά την κορυφή. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

TRIVIA
 Αρχικά το άλμπουμ, δεν κυκλοφόρησε με το γνωστό εξώφυλλο, όπου ο τίτλος αναγράφεται σαν να έχεις γράψει σε βρεγμένο τζάμι, αλλά εικονίζοντας ένα γυναικείο μπούστο με μπλουζάκι που γράφει τον τίτλο του άλμπουμ και το οποίο είναι βρεγμένο έτσι ώστε να διαγράφονται κάποιες ωραίες λεπτομέρειες. Αυτό το εξώφυλλο αποσύρθηκε με την αιτιολογία ότι, πρώτον, τα δισκάδικα θα αρνούνταν να το έχουν στις προθήκες τους από το φόβο μην θεωρηθεί σεξιστικό και δεύτερον, ότι δεν άρεσε στο συγκρότημα το ροζ περίγραμμά του. Με το αρχικό εξώφυλλο κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία.

 Οι Bon Jovi, έχουν εμφανιστεί μια μόνο φορά στη χώρα μας, την 20/7/2011 στο ΟΑΚΑ, στα πλαίσια της περιοδείας τους για το άλμπουμ “The Circle”. Μια πολλή καλή συναυλία με αρκετό κόσμο αλλά και με την φωνή του Jon Bon Jovi να δείχνει τα πρώτα σημεία κάμψης της.

  Ο Desmond Child εκτός της πλειάδας γνωστών καλλιτεχνών του σκληρού αλλά και mainstream ήχου για τους οποίους έχει γράψει τραγούδια και έχει κάνει παραγωγή (Bon Jovi, Aerosmith, Kiss, Bonnie Tyler, Alice Cooper, Cher κ.α.) έχει γράψει τραγούδια και έχει κάνει παραγωγή και στον “υπέρτατο καλλιτέχνη”, “ογκόλιθο” της μουσικής, Σάκη Ρουβά!!! Ω ναι, στο άλμπουμ «Όλα Καλά» του 2002. Εδώ μάλιστα έχουμε και την «επική» συνεργασία των δυο “Φοίβων”: του original εγχώριου και του Αμερικανού όπως και την εξίσου «επική» συνεργασία (σε ένα τραγούδι) Ναταλίας Γερμανού (στίχοι) και Desmond Child (μουσική)! Αυτά είναι!! Respect!!!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ

9/10/19/

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος