BOBBY KIMBALL-ΔΙΣΚΟΙ ΣΑΝ ΤΟ RISE UP (1994) ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΙ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΦΡΕΣΚΙΟΙ

Και να λοιπόν που οι έφηβοι του ογδόντα μεγάλωσαν. Και να λοιπόν που ο κόσμος πήρε άλλη στροφή. Η κουλτούρα και το εναλλακτικό μπήκε στις ζωές μας. Η ανεμελιά του ογδόντα χάθηκε όπως και το συναίσθημα από την καρδιά μας. Στην δεκαετία του ενενήντα, οι μουσικές της προηγούμενης  δεκαετίας θεωρούνταν παιδικές ασθένειες και όποιος παρέμενε πιστός σε αυτές, κλινικά νεκρός!
  Όλες οι μελωδικές μπάντες που δοξάστηκαν και που μεγαλούργησαν το ογδόντα, το ενενήντα είτε δεν υφίστατο, είτε δεν ήξεραν που πατούσαν και που βρισκόντουσαν. Και κάπως έτσι ξεκινάει η μαγεία αυτού που ονομάζουμε underground. Η ζωή δεν σταμάτησε για τον μελωδικό κόσμο, συνέχισε να υπάρχει σε πιο απλοποιημένη μορφή όμως. Δίχως πολλά φτιασίδια και υπερβολές (τις οποίες όμως λατρεύουμε, έτσι;! ) με μοναδικό σημείο αναφοράς την ουσία και την ποιότητα, το melodic rock- A.O.R. πρόσφερε πάρα πολλά διαμάντια στους πραγματικούς φίλους του που δεν σταμάτησαν να το πιστεύουν και να το ακούνε. Η φωνή ή καλύτερα, μία από τις φωνές των Toto, ο σπουδαίος Bobby Kimball με τον δίσκο "Rise up" έκανε ποδαρικό με το δεξί στα nineties, 1994, αφού μέσα σε 59:30 λεπτά επιβεβαίωσε μία θέση την οποία την ακούγαμε δια στόματος Rocky Balboa.
"Τίποτα δεν τελείωσε μέχρι να χτυπήσει το τελικό καμπανάκι!".

  Με μεγάλο εφόδιο το ιστορικό του (και τι ιστορικό!) στην κορυφαία υπερμπάντα των Toto, ο Bobby Kimball το 1994 είχε την ανάγκη να δηλώσει στο κοινό την παρουσία του και να παρουσιάσει ένα φρέσκο δίσκο με όλα τα A.O.R. trademarks τα οποία ήταν και είναι "ξεπερασμένα" στην εναλλακτική πραγματικότητα (μπιαχ!). Συνεργάτης του ως προς τον συνθετικό τομέα ήταν ο Bruce Gowdy, εξαίρετος κιθαρίστας με πλούσιο βιογραφικό που περιλάμβανε συμμετοχές στους Stone Fury, World Trade, Unrully Child. Ο Gowdy παρότι είχε ένα συρτάρι γεμάτο από νέα τραγούδια, επιλέγει να επαναφέρει ορισμένα από τα κομμάτια του πρώτου δίσκου των Unrully Child και να τα προσφέρει στην νέα δουλειά του Bobby Kimball. Is it over, Let's talk about love, Who cries now, Long hair woman, To be your everything, Lay down your arms είναι τα μισά τραγούδια του δίσκου που έκαναν την εμφάνισή τους στο άλμπουμ των Unrully Child το 1992, με την φωνή του μέγιστου Mark Free να τα μαρκάρουν, δέχονται την "φωνητική περιποίηση" του Bobby Kimball με την δεύτερη στήριξη αυτή την φορά από τον Mark Free. Δύο σε ένα δηλαδή, χωρίς έτσι να υπάρχει θέμα σύγκρισης.
  Το αλμπουμ αρχίζει με τη σύνθεση της Joni Mitchell, "Woodstock" το οποίο έγινε γνωστό από την εκτέλεση των Crosby, Stills and Nash, που μου ακούγεται σαν ένα καλό τραγούδι. Το "Rise up" είναι το κομμάτι που θα διαδεχτεί το Woodstock και το τρένο θα μπει σε πορεία πλέον. Στίχοι σούπερ ανεβαστικοί, και ένας Kimball σε μεγάλη φόρμα." Annalies" για την συνέχεια και μία λέξη που περιγράφει κάθετι που μας τραβάει την προσοχή και τις αισθήσεις. Έπος!!!! Νυχτερινό άσμα με σφραγίδα προέλευσης την μεγάλη Αμερικάνικη A.O.R. σχολή! Το Live in the night έχει έναν old school rock 'n' roll χαρακτήρα με ωραίο φωνακλάδικο ρεφρεν. Τα πράγματα θα ηρεμίσουν στο You've got a friend (σ.σ. σύνθεση της Carole King) και ο τεράστιος Bobby θα περάσει σε soul μονοπάτια με χαρακτηριστική άνεση χάρις του μεγάλου φωνητικού του ταλέντου. Το "Paralyzed" έχει και αυτό το "βραδινό" συστατικό μέσα του καθώς πρόκειται για μια πανέμορφη μπαλάντα, από αυτές που μονοπωλούσαν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του ογδόντα κατά την διάρκεια των νυχτερινών ωρών. Shot down love για το τέλος. Δυναμικό κλείσιμο του δίσκου με ένα άκρως κλαμπίστικο τραγούδι.

  Χρόνος! Πόσο γρήγορα περνάει άραγε; Με αυτή την απορία θα μείνετε μόλις φτάσετε στο τέλος της ακρόασης. Στο Rise up δεν υπάρχει δευτερόλεπτο περιττού χρόνου πράγμα που κάνει το ρολόι να τρέχει δίχως να το πάρει κανείς είδηση. Από την άλλη, δίσκοι σαν το Rise up παγώνουν και καταργούν κάθε έννοια χρόνου αφού πάντα θα ακούγονται φρέσκοι και πάντα θα φέρουν την Αλλαγή στην "εναλλακτική" πραγματικότητα.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
23/10/19/
Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment
  1. στην δεκαετια του 90 , στις αρχες κυριως εχουν βγει πολλοι καλοι δισκοι στο ειδος πους μας αρεσει και ο λογος ειναι οτι οποιοσδηποτε κυκλοφορησε κατι εκεινη την εποχη ηταν επειδη πραγματικα το πιστευε και εν γνωση του ηξερε οτι δεν αφορα την μαζα .

    Στην ουσια την εποχη εκεινη η λεγομενη AOR ηταν η undeground rock μουσικη .

    Την εποχη εκεινη κοντρα στο ρευμα γραφτηκαν καποια διαμαντια γιατι υπηρχαν ολα τα εφοδια για κατι τετοιο . Ανθρωποι που το πιστευαν (για να πανε κοντρα στο ρευμα ) και πλεον η τεχνολογια ηταν ηδη πολυ ψηλα που επετρεπε πολυ καλες δουλεις με πολυ λιγοτερα εξοδα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή