Αθήνα, κάπου ανάμεσα στο 2002 με 2003, μα πάντοτε την κλασσική μέρα του Σαββάτου! Πρωινή βόλτα και επίσκεψη στην "φλέβα χρυσού" που βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, το δισκοπωλείο No Remorse Records. Έχοντας κυριολεκτικά βουτήξει στην μεριά που βρίσκονται τα "αοραδίκα" cd's, νιώθω την δίνη του μελωδικού κύματος να με παρασύρει όλο και πιο βαθιά προς τον πυθμένα των πλήκτρων και των βελούδινων κιθάρων που μετά βίας ακούω την φωνή του ιδιοκτήτη, Χρήστου Παπαδάτου, να με "προειδοποιεί" όταν έχω στα χέρια μου τον δίσκο "Excess all areas", χαζεύοντας το εξώφυλλό του.
- "Δισκάρα!.......ολκής!", μου λέει.
- "Ναι ε;!", του απαντάω.
"Από το εξώφυλλο πάντως μου φαίνονται λίγο πιο sleaze. Ξέρεις αυτόν τον καιρό.....", πριν προλάβω να τελειώσω,
-"Είσαι στην φάση που γουστάρεις πλήκτρα και καψούρα! Πάρ το με κλειστά τα μάτια!".
Όπως μπορείτε να φανταστείτε το επόμενο μισάωρο το cd περιστρεφόταν στο στερεοφωνικό μου και εγώ προσπαθούσα να μαζέψω το σαγόνι μου από το πάτωμα.
Οι Shy είναι (ήταν) μια βρετανική μπάντα από το Birmingham με ηγετικά στελέχη τον κιθαρίστα Steve Harris (υπάρχει τελικά και άλλος!) και τον τραγουδισταρά (!) Tony Mills, οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η μελωδικοροκάδικη έκδοση του Geoff Tate για κάποιους μιας και που και οι δυο τους είναι τραγουδιστές πολύ μεγάλου διαμετρήματος. Μαζί με τους Roy Stephen Davis στο μπάσο, τον Alan Kelly στα τύμπανα και τον Paddy McKenna στα πλήκτρα, οι Shy το 1985 θα υπογράψουν συμβόλαιο με τον κολοσσό RCA records/BMG και θα κυκλοφορήσουν το τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο "Excess all areas" δύο χρόνια αργότερα.
Να αναφέρουμε πως την παραγωγή την έχει κάνει ένα μεγάλο όνομα του χώρου και της εποχής, ο σπουδαίος Neil Kernon και για να κάνουμε την μετάβαση στο περιεχόμενο του δίσκου, ας ξεκινήσουμε από το τέλος αυτή την φορά απαντώντας στο εξής ερώτημα:
Τυχαίος ο τίτλος του άλμπουμ;..... Δεν νομίζω! "Excess all areas" δηλαδή υπέρβαση σε όλες τις περιοχές. Συγκεκριμένα: Ακοή, μυαλό και τέλος καρδιά. Ακούγοντας τον είναι σχεδόν αδύνατον να μην σου μείνουν στον εγκέφαλο όλα (!) τα τραγούδια του αφού η μία ρεφρενάρα καρφώνεται σαν βελάκι στον στόχο μετά την άλλη. Και όταν θα ολοκληρωθεί ο πρώτος κύκλος ακρόασης τότε θα γίνει η έναρξη για τους υπόλοιπους οι οποίοι σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα θα τον καθιερώσουν σαν ένα από τα πλέον αγαπημένα σου άλμπουμ ever! Τουλάχιστον, αυτό συνέβη σε εμένα....
Το άλμπουμ έφτασε στο Νο 75 του βρετανικού chart ενώ περιλαμβάνει την μεγαλύτερη επιτυχία των Shy, το ανεβαστικό «Break down the walls» στη σύνθεση της οποίας συνέβαλε και ο Don Dokken! Από εκεί και πέρα εννέα ακόμα συνθέσεις με πλουσιοπάροχα πλήκτρα, μελωδικές κιθάρες και καθηλωτικές ερμηνείες κάνουν το Excess all areas διαχρονικό. Οι "κλαμπίστικοι" ύμνοι «Telephone», «Talk to me», «Devil woman» (διασκευή σε Cliff Richard), «Under fire», «Young Heart”, “Can't fight the Nights”, “Emergency” (με τη βοήθεια του Michael Bolton) καθώς και οι δυναμικές μπαλάντες “Just love me” και “When the Love is over” επιβάλουν την ύπαρξη του συγκεκριμένου δίσκου στην προσωπική συλλογή του καθενός.
Η ζωή όσο ωραία και αν είναι πολλές φορές μπορεί να φερθεί και άδικα. Ο Steve Harris έχοντας όγκο στον εγκέφαλο θα χάσει την ύπερτατη μάχη και θα φύγει τον Οκτώβρη του 2011, φροντίζοντας πρωτίστως να κλείσει το κεφάλαιο των Shy με ένα ακόμα σπουδαίο αλμπουμ, το "Shy" με το χαρακτηριστικό μαύρο εξώφυλλο, με τραγουδιστή την φωνάρα που λέγεται Lee Small.
Οι Shy του 1987 και το άλμπουμ "Excess all areas" πιστοποιούν τι μπορεί να συμβεί όταν το ταλέντο και η έμπνευση ευθυγραμμίζονται. Δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες στην μουσική από τις οποίες γράφεται η Ιστορία.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
18/9/19/
Φοβερός δίσκος,στο επίπεδο των πρώτων FM.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, με την επάρατη νόσο παλεύει και ο Tony Mills, ας ευχηθούμε όλα να είναι για καλύτερο από εδώ και μπρος.
τι το θελα...σήμερα μας άφησε..RIP Tony Mills
Διαγραφήσυμπαθης ηχος , μια ενσταση προσωπικου γουστου εχω , δεν μου αρεσουν τοσο οι ακραιες 'high pitched ' φωνες που κινουνται στο οριο . Στην ουσια ειναι και μια απο τις διαφορες του AOR απο το metal .Καλιστα στο δισκο αυτο θα μπορουσε να τραγουδησει ο Rob Halford ,και δεν εννοω οτι δεν ειναι καλη φωνη(φωναρα ειναι ) , γουστα ειναι αυτα . Οπως και να εχει σαν ηχος και συνθεσεις ειναι οντως καλες , για μενα στην κατηγορια αυτη ( β΄ εθνικης μπαντες - οχι σε ποιοτητα μουσικων σε συνολικο αποτυπωμα στην μουσικη ) θα τοποθετουσα τους ATLANTIC /power ,που αν δεν κανω λαθος ειχε και καποια συμμετοχη το Tony Mills . Απο εκεινη την εποχη με τα 'ωραια ΄ πληκτρα και τις β' εθνικης μπαντες θα ξεχωριζα επισης τους Tobruk . Αλλα παντα στην β εθνικη .
ΑπάντησηΔιαγραφήHigh pitched είναι πολύ συχνά και σε πολλά κομμάτια και η φωνή του Steve Perry.Θεωρώ ότι ο διαχωρισμός αυτός δεν είναι δόκιμος.
Διαγραφήπιθανων να μην το εξεφρασα σωστα , εννοω αυτη την φωνη που κινειται στα ορια της ψευτικης φωνης και της πραγματικης . Ειδικα οταν γινεται εκτεταμενα σε ολο το κομματι , για μενα (το προσωπικο γουστο που λεμε ) ειναι λιγο ενοχλητικο .Αλλα ακομα και πραγματικη φωνη να ειναι αν αυτο γινεται σε ολη την διαρκεια του κομματιου το βρισκω ακραιο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εννοω να μην πηγαινει ψηλά η φωνη του , αυτο ειναι προσον σαφως . Η του τι ειδους φωνη εχει .
Χωρις να ειμαι 'ειδικος ' η ΄μουσικος ' με την εννοια του ορου που εχω στο μυαλο μου για τους 2 αυτους ορους , θεωρω πιο σημαντικες τις 'κατω ' νοτες ενος τραγουδιστη απο τις 'πανω ' . Δηλαδη τις κατω νοτες του 'παλιου ' Coverdale τις βρισκω πιο σημαντικες μουσικα απο τα τσιριδες του ιδιου ισως και στα ιδια κομματια .
Πολλες φορες ακουω κομματια ,εκεινης της εποχης που ο τραγουδιστης μπαινει στο couple απευθειας πολυ ψηλα με αποτελεσμα η κορυφωση του κομματιου να απαιτει να κανει τον ακροβατη . Θεωρω σε καποια σημεια η hard rock εκεινης της εποχης το παρακανε στο σημειο αυτο .
Γνωμη μου οτι πολλα αλμπουμ θα ειχαν ευρυτερη απηχηση εκεινη την εποχη αν δεν ειχαν αντιμετωπιστει με αυτη την νοοτροπια τραγουδιστικα .
εξαιρετικό άρθρο για μία ακόμη φορά!!Από τις πολυαγαπημένες κυκλοφορίες ...τα σχόλια περιττεύπουν ;) ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλη μια μεγαλη απωλεια για την μουσικη μας, ως φυσικη παρουσια. Ως καλλιτεχνικη, θα ειναι και αυτος Αιωνιος!
ΑπάντησηΔιαγραφήRIP Tony Mills
αυτο ειναι και το νοημα θεωρω , επειδη ακριβως η ζωη ειναι ειτε συντομη ,ειτε ακομα πιο συντομη, να εχει καποιος μια πορεια , μια προσπαθεια που καποιοι θα μνημονευουν εστω και για λιγο διαστημα η θα αποτελει καποιο σημειο αναφορας .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο του ταξιδι ...
https://www.youtube.com/watch?v=SqGZfuaS5aA
Μια παραλειψη /εξηγηση ,στο τελευταιο σχολιο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειχα δει την ασχημη 'ειδηση ' στο σχολιο του 'sad wings of destiny ', οταν εκανα το πρωτο μουσικο σχολιο . Φυσικα και αν το ειχα προσεξει απλα δεν θα ειχα κανει κανεναν 'μουσικο πλατιασμο' , αφου αυτες οι λεπτομερειες ειναι ασημαντες μπροστα στον σεβασμο για τον ανθρωπο . Θα ειναι ανοητο να μιλαμε για πληκτρα ,κιθαρες και φωνες για το δισκο ενος καλλιτεχνη που μολις εφυγε, αυτο προς αποφυγη παρανοησεων , ηταν κατι που δεν εγινε σκοπιμα σε καμια περιπτωση . Ειναι 'ψηλα ' γραμματα μεν αλλα θεωρω ομως τους ηθικους αγραφους κανονες πολυ σημαντικους .