Η δεκαετία του 80 έφερε πολλές αλλαγές στα συγκροτήματα αλλά και στον ήχο. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της, συγκροτήματα όπως οι Metallica,Megadeth, Motley Crue, Anthrax και Twister Sister, έχουν αρχίσει να κερδίζουν συνέχεια νέους fans και να γεμίζουν τα μικρά clubs που εμφανιζόντουσαν. ΟΙ AC/DC έχοντας καταθέσει το μεγαλύτερο μέρος της εμπενευσής τους στα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους, μπαίνουν στο Compass Point Studios στις Μπαχάμες χωρίς αυτή τη φορά τον υπερπετυχημένο παραγωγό Robert John "Mutt" Lange. Η επιλογή τους είναι να κάνουν οι ίδιοι την παραγωγή των καινούργιων τραγουδιών τους με βασικό γνώμονα ο ήχος τους να είναι ωμός!
O PHIL RUDD ΑΠΟΛΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο…..
Όμως είχαν αρχίσει κάποια προβλήματα όπως ο εθισμός του Malcolm με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ αλλά και την απόλυση του επί σειρά ντράμερ τους Phil Rudd ο οποίος κι αυτός αντιμετώπιζε πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Η εμφάνιση του στο Nassau Coliseum του Long Island ήταν η τελευταία με το συγκρότημα αφού δεν κατάφερε να παίξει το τελευταίο τραγούδι του encore! Η σχέση του με τον Malcolm ήταν πολύ κακή και όταν απολύθηκε ο Malcolm είπε: "Πήρε στα ναρκωτικά και κάηκε"! Αρχικά βασικός υποψήφιος για τη θέση ήταν ο πρώην ντράμερ των Procol Harum, Β.Ι. Wilson αλλά δεν είχε τον ήχο που ήθελαν και τελικά τη θέση πήρε ο 19χρονοςSimon Wright. Εντελώς άγνωστος έως τότε ο Wright διάβασε μια αγγελία στη μουσική εφημερίδα Sounds που έγραφε ότι «γνωστό συγκρότημα ψάχνει για ντράμερ» . Η audition έγινε στο Nomis Studio στο Δ.Λονδίνο ενώ ήδη δύο πολύ γνωστοί ντράμερς, οι Simon Kirke που είχε παίξει στους Free και Bad Company και ο Paul Thompson των Roxy Music είχαν περάσει από audition αλλά δεν είχαν τον ήχο που ήθελαν. Συνολικά πέρασαν 700 ντράμερς σε audition που έγιναν σε Μ.Βρετανία και Αμερική!!!!
Όταν ο Simon Wright πήγε στην audition συνάντησε τον τεχνικό των ντραμς των AC/DC χωρίς ακόμα να ξέρει για ποιο συγκρότημα έκανε audition! Του είπε να παίξει τα “Shoot to Thrill” (AC/D/C), “Tush” (ZZ Top) και “Black Dog” (Led Zeppelin). Φεύγοντας του είπε ότι του άρεσε το παίξιμό του και θα ξανά επικοινωνούσαν. Πράγματι, τρεις ώρες αργότερα του τηλεφώνησε για μια δεύτερη audition στο studio, αυτή τη φορά με τα μέλη του συγκροτήματος παρόντα. Ο Wright του είπε ότι δεν είχε χρήματα να πληρώσει το ταξί για το studio και του είπε ότι θα το πληρώσει το συγκρότημα. Την επόμενη ημέρα ο Wright πήγε στο Nomis χωρίς να γνωρίζει ποιο είναι το συγκρότημα και με μόνη προυπηρεσία του τη συμμετοχή τους στους A II Z και Tytan. Όταν μπήκε στο studio είδε τα flight cases που έγραφαν AC/DC και τότε μόνο κατάλαβε ότι έκανε audition για τη θέση του Phil Rudd! Στο studio ήταν οι Angus και Malcolm Young κι ο μπασίστας Cliff Williams που του συνέστησαν να χαλαρώσει και άρχισαν να προβάρουν και οι τέσσερεις μαζί. Η πρώτη έγκριση ήλθε από τον Malcolmκαι συμφώνησαν κι οι άλλοι δύο. Από εκείνη τη στιγμή ο Simon Wright ήταν ντράμερ ενός από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του πλανήτη! Ο ίδιος σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις του έχει δηλώσει ότι ποτέ δεν ένιωσε μέλος τους αλλά μισθωμένος μουσικός και το δικαιολόγησε λέγοντας «ποιος ο λόγος να κάνουν ισότιμο μέλος, ένα 19χρονο που έως χθες αγνοούσαν την ύπαρξή του;” Δεν υπήρχε χρόνος για μεγάλες πρόβες και του έκλεισαν μερικές ώρες στο Nomis για να εξασκηθεί στα τραγούδια της περιοδείας που θα ακολουθούσε μετά την κυκλοφορία του Flick of the Switch όπου τύμπανα παίζει ο Phil Rudd.
O Wright εμφανίστηκε στα video των τραγουδιών "Flick of the Switch", "Nervous Shakedown" και "Guns For Hire" ενώ ένα δεύτερο video για το "Nervous Shakedown" βιντεοσκοπήθηκε κατά τη διάρκεια πρόβας στο Joe Louis Arena του Ντιτρόιτ. Το Flick of the Switch σαν άλμπουμ δεν ακολούθησε την πετυχημένη πορεία των δύο προηγούμενων του (Back in Black και For Those About to Rock) σταματώντας στο Νο4 του βρετανικού chart και αστο Νο 15 του αμερικάνικου.
Σε γενικές γραμμές κυλάει αδιάφορα παρά τις προσπάθειες στα “Guns for Hire” και "Nervous Shakedown". Ίσως σε κάποιους στο τέλος να ήταν κουραστικό! Παρ’ όλο το πνεύμα του ύφους των AC/DC , η έλλειψη ιδεών είναι φανερή, λες και στέρεψαν από ιδέες. Αργότερα παραδέχτηκαν ότι δεν έπρεπε να κάνουν αυτοί την παραγωγή αλλά να την αναθέσουν σε κάποιον παραγωγό, αφού ο ήχος τους ήταν στεγνός στην προσπάθεια τους να τον κάνουν όσο το δυνατόν πιο …ωμό! Πάντως δεν γλύτωσαν την 8η θέση στις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της χρονιάς, στη σχετική λίστα του περιοδικού Kerrang.
Ακόμα και το εξώφυλλο δεν έχει καμία σχέση με το κύρος (μαύρο και χρυσό) των δύο προηγούμενων. Σχεδιασμένο από τον Bret Richardson με μολύβι, «φέρνει» περισσότερο σε bootleg παρά σε κανονική κυκλοφορία.
Η κυκλοφορία του καινούργιου τους άλμπουμ που υποτίθεται ότι θα διόρθωναν όλα τα λάθη του Flick of the Switch, έγινε 2 χρόνια αργότερα. Το Fly on the Wall ήταν και πάλι σε παραγωγή των δύο αδελφών Young και συνέχιζε τον ανέμπνευστο δρόμο που είχαν ήδη πάρει!
Όμως τα πράγματα στην Αμερική έχουν αλλάξει. Μπορεί συγκροτήματα όπως οι Metallica, Anthrax και τόσα άλλα να γνωρίζουν τεράστια επιτυχία, αλλά ο παράγων «pop metal» όσο κι αν ακούγεται ηλίθιος, είναι μια πραγματικότητα. Αυτή τη φορά οι κριτικοί δεν τους χαρίζονται και το Fly on the Wall (Νο 32 Αμερική, Νο 7 Μ.Βρετανία)παίρνει τις κριτικές που του αξίζουν: μέτριες! Και πάλι το άλμπουμ είναι σε παραγωγή των 2 αδελφών και πάλι βγάζει μια σκληρή ωμότητα που σε συνδυασμό με τα μέτρια τραγούδια του, δεν περνάει!
To άλμπουμ βγάζει 3 singles (“Danger” εντελώς αποτυχημένη επιλογή , “Sink the Pink” και “Shake your Foundation”) με πιο πετυχημένο το τελευταίο που φθάνει έως το Νο 24 του βρετανικού chart μικρών δίσκων και σίγουρα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα τραγούδια τους, αλλά υποτιμημένο!
Η δισκογραφική εταιρεία βλέποντας για δεύτερο συνεχόμενο άλμπουμ, οι πωλήσεις να υστερούν (και τα 2 στην Αμερική, πούλησαν από 1.000.000 αντίτυπα) κυκλοφορεί το home video VHS με τίτλο Fly on the Wall και ίδιο εξώφυλλο με το άλμπουμ. Το VHS περιέχει 5 videos που είναι τα "Fly on the Wall", "Danger", "Sink the Pink", "Stand Up" και "Shake Your Foundations" όλα βιντεοσκοπημένα σε ένα μικρό bar της New York με όνομα Crystal Ballroom. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, έγινε φωτογράφιση όπου για πρώτη φορά εμφανίζονται νέοι χαρακτήρες κατά τη διάρκεια των videos που δεν μας είχαν συνηθίσει οι AC/DC. Συγκεκριμένα τρεις άνδρες και δύο γυναίκες εμφανίζονται στο video "Stand Up" και μια γυναίκα κυρία ντυμένη με ροζ στο video "Sink the Pink". Εμφανής η προσπάθεια να προσεταιριστούν τον καινούργιο οπτικό κόσμο που είχε εμφανίσει το MTV.
Δεν έφθανε η εμπορική και ποιοτική αποτυχία του Fly on the Wall, η αστυνομία συλλαμβάνει τον κατά συρροή δολοφόνο Richard Ramirez, γνωστό και με το όνομα The Night Stalker, όπου στο σπίτι του βρίσκουν ένα καπέλο μπέιζ-μπώλ με το λογότυπο των AC / DC κι ο ίδιος λέει ότι το συγκρότημα είναι το αγαπημένο του και το τραγούδι ‘Night Prowler” το αγαπημένο του (σ.σ. από το άλμπουμ Highway to Hell). Άλλο που δεν ήθελαν οι δημοσιογράφοι να ταυτίσουν τους AC/DC και γενικά το χώρο του hard rock με ακραίες πράξεις. Το περιοδικό People, έγραψε ότι η διανοητική ασθένεια του Ramirez, σε συνδυασμό με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και το γεγονός ότι "επαναπρογραμματίστηκε» (!) από τους heavy metal στίχους των AC / DC και Judas Priest" τον οδήγησε στις αποτρόπαιες πράξεις του.
Και κλείνουμε την παράθεση των 2 αποτυχημένων άλμπουμ τους με την παραδοξότητα του εξώφυλλου του Fly on the Wall που αντί για τοίχο (wall) το εξώφυλλο δείχνει ένα ξύλινο πάτωμα (σ.σ. εκτός κι αν είναι ξύλινος τοίχος) και το άστοχο παιχνίδι που κάνει ο καλλιτέχνης που το επιμελήθηκε με τη μάτι να βγαίνει από μια στρογγυλή τρύπα που αντιστοιχεί στο γράμμα y. Άρα το Fly διαβάζεται Flo!!!!
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Μετά από τρία ολόκληρα χρόνια, το 1988 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το άλμπουμ Blow Up Your Video που χωρίς να εντυπωσιάσει, είναι αισθητά καλύτερο από τα δύο προηγούμενά του.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
27/9/19
Δημοσίευση σχολίου