Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ογδόντα, την εποχή που το "hair metal" αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη μουσική βιομηχανία χάρη της τεράστιας προώθησής του από το MTV και μπάντες με κλασσικό μεταλλικό ήχο όπως οι Saxon, φαντάζουν φαντάσματα του παρελθόντος. Ένα παρελθόν μάλιστα στο οποίο επέδρασαν καταλυτικά προκειμένου να διαδοθεί και να διαμορφωθεί το heavy metal και το οποίο απέχει μόλις πέντε χρόνια από τη χρονική στιγμή που εξετάζουμε. Ο δρόμος προς τον "εκσυγχρονισμό" για τους Μεταλλικούς Αετούς θα ξεκινήσει το 1985 με το άλμπουμ Innocence is no Excuse και μετά από τρία χρόνια, αφού θα μεσολαβήσει πρωτίστως το χλιαρό Rock the Nations το 1986, ο δίσκος Destiny θα βρει τους άλλοτε πρωτεργάτες του N.W.O.B.H.M. αλλαγμένους ηχητικά και συνθετικά.
Ο μπασίστας Paul Johnson θα είναι ένα από τα νέα πρόσωπα στην μπάντα καθώς επίσης και ο ντράμερ Nigel Durham που θα αντικαταστήσει τον "μετρονόμο" Nigel Clocker. Από εκεί και πέρα η τριάδα Paul Quinn (synth guitars), Graham Oliver (guitars) και φυσικά Biff Byford (vocals) θα ρυθμίσει τον εαυτό της σύμφωνα με την τάση που ακολουθεί η αμερικανική αγορά αναφορικά με τις πωλήσεις δίσκων.
Το Destiny θα είναι ο δίσκος που θα έρθει και θα ισορροπήσει ηχητικά ανάμεσα στους δύο προηγούμενος. Βάζοντας στο παιχνίδι τα πλήκτρα και τις synth κιθάρες θα γίνει η προέκταση του "Innocence is no Excuse" όσον αφορά το θέμα των εμπορικών προσδοκιών, έχοντας συνάμα βαρυμεταλλικές αναλαμπές που παραπέμπουν στο "Rock the Nations". Τα λόγια του σπουδαίου Biff εκείνη την εποχή είναι χαρακτηριστικά:
"Προσπαθήσαμε να γράψουμε τραγούδια που θα άρεσαν στον κόσμο και αφού οι Priest το έκαναν προσθέτοντας πλήκτρα στις συνθέσεις τους, γιατί όχι και οι Saxon;".
Οι Saxon μπόρεσαν μια χαρά να προσαρμόσουν το μουσικό τους ύφος σε "μελωδικότερες" φόρμες και να παρουσιάσουν ένα πολύ αξιόλογο ακουστικό αποτέλεσμα στο Destiny. Με το καλημέρα, “Ride like the wind”! Μια διασκευάρα σε έναν west coast AOR καλλιτέχνη, τον Christopher Cross. Από τις περιπτώσεις όπου η διασκευή είναι καλύτερη από το πρωτότυπο τραγούδι αφού χάρη στους Saxon, το κομμάτι απέκτησε νεύρο, δύναμη, ενέργεια και... μπάλες!
Για το “I can't wait Anymore” τι να πούμε!! AOR ύμνος! Και για όσους απορήσουν...Όχι παιδιά, αυτοί δεν είναι οι Journey! Από τα καλύτερα τραγούδια του βρετανικού συγκροτήματος που αποδεικνύει εμπράκτως πόσο καλά τα καταφέρνουν στα αμερικανικά χωρικά ύδατα. Τα τραγούδια “Where the Lightning Strikes”, “Calm before the Storm, For whom the Bell Tolls, Jericho Siren και Red Alert έχουν μια μεταλλική βαρύτητα δίχως αυτό να εμποδίζει να "ακουστούν" οι pop γεύσεις που αναδύονται από τα συναυλιακά ρεφρέν και τους ξεσηκωτικούς ρυθμούς.
Το “S.O.S.” είναι μια κομματάρα με έναν καλπάζοντα ρυθμό και με μελωδικές κιθάρες οι οποίες κορυφώνουν τη στιγμή που αναλαμβάνουν να σολάρουν.
Τη στιγμή που θα ξεκινήσει το “We are Stong” το μυαλό θα κάνει απευθείας τη σκέψη ότι ένα τέτοιο τραγούδι θα μπορούσε να υπάρχει στο δισκογραφικό προφίλ των Praying Mantis αφού πρόκειται για ένα melodic anthem με πομπώδη πλήκτρα.
Το τελευταίο τραγούδι που θα ολοκληρώσει αριθμητικά τον δίσκο είναι η δραματική μπαλάντα με τίτλο “Song for Emma”. Η μπάντα γράφει το τραγούδι για ένα κορίτσι που αυτοκτόνησε και το συναίσθημα δεν μπορεί παρά να προκαλέσει, το λιγότερο, ανατριχίλες στον ακροατή.
Η επανέκδοση του άλμπουμ το 2010 περιέχει έξι ακόμα τραγούδια εκ των οποίων τα τέσσερα είναι live. Για την ιστορία, το "Destiny" έφτασε στο Νο 49 στο αγγλικό chart ενώ τα “Ride like the wind” και “I can't wait Anymore μπήκαν στο Top 75 στα singles.
Διαβάζοντας τα παραπάνω θα καταλάβατε πως το "Destiny" είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ! Αποτελεί μέρος της μεγάλης κληρονομιάς της σπουδαίας βρετανικής μπάντας για το οποίο κάθε metalhead θα πρέπει να είναι υπερήφανος αφού οι Saxon τόλμησαν να μπουν σε μια νέα περιοχή διατηρώντας την ταυτότητά τους. Από την άλλη, τα δέκα τραγούδια του "Destiny" είναι δέκα λόγοι για τους οποίους κάθε melodic rocker οφείλει να έχει σε μεγάλη εκτίμηση και σε συνεχόμενη ροή παιξίματος το συγκεκριμένο δίσκο. Και όπως θα έλεγε και ο Biff... Play it loud!!!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
21/8/19
Οντως το ride like the wind αποτελεσε πολυ πετυχημενη επιλογη , οχι φυσικα καλυτερη απο το πρωτοτυπο, αλλα ηταν πετυχημενη εκτελεση και ειδικα για τις rock (και hard rock ) cover μπαντες αποτελεσε μια απο τις κορυφαιες επιλογες στα σετλιστ τους εξαιτιας αυτης της διασκευης . Μαλιστα ηταν εποχη που ακομα δεν ειχε ερθει η μοδα των hard rock διασκευων σε αλλα ειδη. Μετα απο καμποσα χρονια αυτο εγινε μοδα γιαυτο και σημερα οποιαδηποτε pop/disco/italo επιτυχια εχει διασκευαστει σε πιο rock φορμες . Οπως και πολλα rock κομματια εχουν διασκευαστει σε αλλα ειδη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικα απο τα ωραιοτερα AOR η melodic rock κομματια εχουν γραφτει ειτε κατα λαθος * ,ειτε απο μπαντες /καλλιτεχνες που το συνολο της δουλειας τους δεν παρεπεμπε στο ειδος αυτο .
Παρολα αυτα θα προτιμησω στην λεξη Destiny το κομματι των MSG ....
* αποφασιστηκε πιθανων στο στουντιο να ενορχηστρωσουν πιο 'mainstream ' , πιο 'συντηρητικα ' ,πιο 'μετρημενα ΄ και βγηκε αλλο αποτελεσμα .