ΤΟ ΜΕΛΩΔΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ MR.BIG

Για το αμερικάνικο συγκρότημα των Mr. Big, o Rockmachine.gr έχει γράψει πολλές φορές με πιο χαρακτηριστικές αυτές για την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του εξώφυλλου, Lean into it αλλά και για το πώς γράφτηκε η μεγάλη επιτυχία τους “To be with you”. Στο τέλος του κειμένου θα βρείτε τα συγκεκριμένα links για να τα επισκεφτείτε. Επίσης το αμερικάνικο συγκρότημα των Mr. Big δεν έχει καμία σχέση με το αντίστοιχο αγγλικό της δεκαετίας του 70 όπου η στήλη Ποιος Θυμάται έχει παρουσιάσει!
Βρισκόμαστε μόλις 2-3 χρόνια πριν το grunge εκραγεί κι αλλάξει τη μουσική. Στο Los Angeles σχηματίζονται οι Mr. Big από 4 μουσικάρες: Τον τραγουδιστή Eric Martin (από τους Eric Martin Band), τον κιθαρίστα Paul Gilbert, τον μπασίστα Billy Sheehan και τον ντράμερ Pat Torpey. Πραγματικό supergroup! Η πρώτη σπίθα του συγκροτήματος άναψε όταν μπασίστας Billy Sheehan αποχώρησε από το συγκρότημα του David Lee Roth και με τη συμβουλή του Mike Varney της Shrapnel Records άρχισε να ψάχνει μέλη για να ξεκινήσει ένα καινούργιο συγκρότημα. Το πρώτο μέλος που βρήκε ήταν ο νεαρός τραγουδιστής Eric Martin κι αμέσως μετά ο κιθαρίστας Paul Gilbert των Racer X κι ο ντράμερ Pat Torpey που ήταν session μουσικός έχοντας παίξει με ονόματα όπως Impellitteri, Stan Bush, Belinda Carlisle, Ted Nugent, The Knack και Jeff Paris! Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αρχική επιλογή του ήταν ο κιθαρίστας του Billy Idol, Steve Stevens ο οποίος αποχώρησε σύντομα για να σχηματίσει τους Atomic Playboys κι ο ντράμερ Gregg Bissonette, με τον οποίο ο Sheehan ήταν συμπαίκτες στο συγκρότημα του Roth. Όμως αποφάσισε να μείνει με τον Roth και μετά από audition επέλεξαν τον Pat Torpey.
Ακολουθεί το δεύτερο που είναι η επιλογή του manager που γίνεται στο πρόσωπο του Herbie Herbert πρώην manager των Journey, Europe  και Santana. Το 1989 υπογράφουν στην Atlantic Records και κυκλοφορούν το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους που σταμάτησε στο Νο 46 του αμερικάνικου chart και άφησε πίσω του ένα πολύ καλό κομμάτι δείγμα του ταλέντου τους, το "Addicted to That Rush".
Εμπορικά το άλμπουμ δεν πέτυχε, αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία. Και γράφω ότι δεν πέτυχε γιατί βρισκόμαστε  σε μια εποχή που όλα τα καλά (αλλά και μέτρια) συγκροτήματα κάνουν επιτυχία κι όμως το πρώτο άλμπουμ τους δεν τα πήγε καλά αν και είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν την εποχή. Καλά φωνητικά, άψογο παίξιμο, δυνατές μελωδίες και σε γενικές γραμμές ένα καλό πρώτο άλμπουμ.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1991 καταφέρνουν να γνωρίσουν την επιτυχία που τους άξιζε με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους Lean into It (Νο 15 Αμερική). Κι εδώ έχουμε το παράδοξο, ένα συγκρότημα με 3 μουσικάρες (εξαιρώ τον καλό τραγουδιστή Eric Martin) να βλέπουν δύο μπαλάντες, τα "To Be with You" και "Just Take My Heart" να γίνονται τεράστιε επιτυχίες. Και τα δύο ήταν μπαλάντες…. Το μεν"To Be with You» πήγε στο Νο1 του αμερικάνικου chart, το δε "Just Take My Heart" σταμάτησε στο Νο 16. Σήμερα, όλος ο κόσμος θυμάται τους Mr. Big για αυτά τα δύο τραγούδια. Στο "Daddy, Brother, Lover, Little Boy" οι Gilbert και Sheehan παίζουν κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα χρησιμοποιώντας ………… μάρκας Makita, φτιάχνοντας ένα μοναδικό σόλο που σίγουρα δεν θα μπορούσε να γίνει με τα δάκτυλα! Δείτε το live video που ακολουθεί.

Ακολούθησε το άλμπουμ τους Bump Ahead  (1993, Νο 82 Αμερική) όπου επιχείρησαν να διασκευάσουν το “Wild World”(Νο 27 Αμερική) του Cat Stevens αλλά χωρίς επιτυχία, άσχετα αν πήγε ψηλά στο αμερικάνικο chart. Το 1996, λίγο μετά την κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ τους Hey Man αποχωρεί ο κιθαρίστας Paul Gilbert και τον αντικαθιστά ο Richie Kotzen όπου ηχογραφεί δύο studio άλμπουμ μαζί τους καλά μεν, αλλά με μικρή επιτυχία. Το συγκρότημα από το 1999 έχει καταλάβει ότι μέλλον τους σαν Mr. Big είναι αβέβαιο και παρόλη τη συνεχιζόμενη δισκογραφική προσπάθεια τους, αποφασίζουν να επανδραστηροποιήσουν τις προσωπικές καριέρες τους. Στη διάλυσή τους συνέβαλαν οι μεταξύ τους εντάσεις που ήταν έντονες κυρίως προς το πρόσωπο του Sheehan τον οποίον απέλυσαν.

Το συγκροτούμε διαλύεται για να επανασυνδεθεί το 2009 με τη συμμετοχή του Paul Gilbert στην κιθάρα όπου κυκλοφορούν το άλμπουμ What If...(2010) σε παραγωγή του Kevin Shirley. Ακολούθησαν δύο ακόμα studio άλμπουμ, τα ...The Stories We Could Tell (2014) και Defying Gravity (2017) όπου έχουν τον ήχο αλλά δεν έχουν την έμπνευση. Ειδικά στο άλμπουμ Defying Gravity, ντραμς παίζει ο Matt Starr που έχει αντικαταστήσει τον Torpey που παρουσίασε συμπτώματα της ασθένειας του Parkisnon και έπαιξε συμβολικά και μόνο στο άλμπουμ. Ο Pat Torpey έφυγε από τη ζωή το 2018 σε ηλικία 64 ετών. Ο Eric Martin  ξεκίνησε μια εξαιρετική πετυχημένη  προσωπική καριέρα στην Ιαπωνία, Ο Billy Sheehan συνεργάστηκε με τον Steve Vai, o Paul Gilbert ακολούθησε κι αυτός προσωπική καριέρα όπως και ο Pat Thorpey.
Διαβάστε εδώ την ιστορία του εξώφυλλου  Lean into it κι εδώ την ιστορία των Άγγλων Mr. Big. 
TRIVIA
  • To συγκρότημα πήρε το όνομά του από το ομώνυμο τραγούδι των Free το οποίο μάλιστα το διασκεύασαν στο άλμπουμ τους Bump Ahead (1993).
  • Δισκογραφικά, το συγκρότημα έχει 14(!) live άλμπουμ εκ των οποίων τα 8 έχουν μπει στο γιαπωνέζικο chart!
  •  O Eric Martin τραγουδάει και στο I Can't Stop the Fire, που ηχογράφησε με τον Neal Schon, για το soundtrack Teachers(1984). Αυτό το τραγούδι άκουσε ο Sheehan και τον επέλεξε.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Mr. Big (1989)
Lean into It (1991)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
30/7/19


Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment
  1. ειχα την τυχη να δω τον Sheehan σε ενα 'σεμιναριο' στα 90'ς (?) δεν ειμαι και σιγουρος, στο Νακα . Ο ανθρωπος παιζει ενα 'ειδικο' τυπου μπασο γιαυτο και στους Mr Big οι ενορχηστρωσεις ειναι ολιγον live επειδη ακριβως οι 'παπαδιες ' που παιζουν πρεπει να ακουστουν και να μην 'πλακωθουν ' απο τιποτε pads .

    Η διασκευη στο Wold world μπορει στα top να μην 'επιασε ' αλλα για καποιο λογο ακουγεται στα 'ραδιοφωνα ' ακομα και σημερα ' .Μαλιστα ακουγεται περισσοτερο απο το πρωτοτυπο θα ελεγα .

    Ο Gilbert ειναι μια κατηγορια μονος του , η τεχνικη του ανθρωπου αυτου ειναι απο αλλο πλανητη , μαλιστα τα τελευταια χρονια εχει 'ξεγυμνωσει ' τον ηχο του απο τα πολλα εφε , με αποτελεσμα η ακριβεια του να γινεται ακομα περισσοτερο 'εκνευριστικη ' . Στα πολλα εκπαιδευτικα βιντεακια του διακρινεις ενα πολυ προσγειωμενο ανθρωπο , που απομυθοποιει τον εαυτο του , το φερνει συχνα στην θεση του 'μαθητη ' και του 'αμπαλου ' για να παρακινησει να δειξει οτι ακομα και αυτος σε καποια πραγματα αντιμετωπιζει δυσκολιες και δεν ειναι Θεος .

    περασαν στην ιστορια αναμφιβολα ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή