GIANT - THE LAST OF THE RUNAWAYS: ΕΝΑ ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΕ ΨΥΧΩΜΕΝΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗ ΜΕΛΩΔΙΑ!

Πάντα είχα την απορία του τί είναι ο session μουσικός! Ο session μουσικός, είναι ένας μουσικός ο οποίος προσλαμβάνεται για να προσφέρει την τέχνη του και το ταλέντο του σε διαδικασίες studio ηχογραφήσεων ή σε ζωντανές παραστάσεις. Ένα "πληρωμένο πιστόλι" στην υπηρεσία της Τέχνης! Στη δεκαετία του ογδόντα, τα δυνατά κιθαριστικά ονόματα που προσέφεραν τέτοιου είδους υπηρεσίες και που ήταν περιζήτητα από πάρα πολλούς καλλιτέχνες, μελωδικοροκάδες και μη, ήταν τέσσερα! Ο Neal Schon ήταν πιο πολύ project-guy γι’ αυτό και δεν θα συμπεριληφθεί στην τετράδα. Από εκεί και πέρα οι τέσσερις πιστολέρο ήταν: ο Steve Lukather, ο Michael Thompson, o Michael Landau και ο Dann Huff! Το απίστευτο ταλέντο του Dann Huff θα μας μεταφέρει πίσω στο 1989, και συγκεκριμένα στο δίσκο "Last of the runaways" της υπερμπαντάρας των Giant.
 Οι Giant, όπως και οι Τοto, αποτέλεσαν συγκρότημα που συσπείρωσε μερικούς από τους καλύτερους "sessionαδες" της μουσικής βιομηχανίας εκείνης της εποχής. Ο σπουδαίος Dann Huff με προϋπηρεσία σε Peter Cetera, Lou Gramm, Joe Lamont κι ένα σωρό ακόμα άλλους καλλιτέχνες είναι η φωνή και ο guitar hero της μπάντας ενώ ο αδελφός του David (Ron Collins, White Heart) ανέλαβε τα τύμπανα. Ο μπασίστας Mike Brignardello έχοντας προσφέρει δείγμα της δουλειάς του στους Mitch Malloy και Johnny Van Zant ήρθε να ενωθεί με τα αδέλφια Huff ενώ ο "κολλητός" του Dann Huff, Alan Pasqua (Eddie Money, Van Stephenson), θα προσθέσει τις μελωδίες των πλήκτρων σε ένα δίσκο αριστούργημα ο οποίος αδικήθηκε από τις συνθήκες της εποχής αφού η προσοχή του κόσμου ήταν στραμμένη, και όχι άδικα, στα μεγάλα ονόματα της σκληρής μουσικής τα οποία κυκλοφορούσαν τον έναν καλό δίσκο μετά τον άλλον με αποτέλεσμα πάρα πολλά συγκροτήματα μικρότερου βεληνεκούς να περάσουν απλά στο "ντούκου" και να μείνουν στην ιστορία για ένα ή το πολύ δύο hits που έκαναν "γκελ" στον κόσμο. Ο χρόνος και οι "ψαγμένοι" ακροατές όμως θα απέδιδαν τη δικαιοσύνη και την αναγνώριση, δύο έννοιες οι οποίες δε συμβαδίζουν πάντα με το παρόν. 
 Το "The last of the runaways" είναι το άλμπουμ που αιχμαλωτίζει το μοναδικό μουσικό χάρισμα του Dann Huff! Εκτός από δεξιοτέχνης κιθαρίστας, ο Dann Huff διαθέτει και μια απίστευτη φωνή στην οποία συνυπάρχουν σε ισόποση δοσολογία η δύναμη και το συναίσθημα. Σαν να μη φτάνουν τα παραπάνω, στο πακέτο έρχεται να προστεθεί και η άνεση στη σύνθεση μελωδικών ποιοτικών τραγουδιών, πολλών εκ των οποίων μπορούν να χαρακτηριστούν και ως ύμνοι! Πόσο να προικίσει επιτέλους ο Θεός έναν άνθρωπο; Προσγειωμένος πάντοτε, ο Dann Huff παρέμεινε πιστός στρατιώτης της μουσικής τέχνης, αξιοποιώντας τα προσόντα του όσο καλύτερα μπορούσε αποφεύγοντας να αναλωθεί σε εφήμερες καταστάσεις που έλκονται από την επιτυχία. 
Στο πρώτο άλμπουμ των Giant δεν υπάρχουν ούτε κακές ούτε μέτριες στιγμές! Όλα τα τραγούδια είναι εξαιρετικά κι έχουν την ικανότητα να αιχμαλωτίζουν το ενδιαφέρον του ακροατή αφού επιτυγχάνουν να ισορροπήσουν ανάμεσα σε ψυχωμένες ερμηνείες και άρτιους μουσικούς χειρισμούς που έχουν ως επίκεντρο πάντα τη μελωδία αλλά και τον pop προσανατολισμό που λειτουργεί εν τέλει μόνο προς όφελος μας! 

 Ο δίσκος περιέχει μία από τις σπουδαιότερες μπαλάντες που γράφτηκαν ποτέ και που αποτέλεσε και τη μεγαλύτερη επιτυχία των Giant φτάνοντας στο Νο 20 του Billboard Hot 100. Φυσικά μιλάμε για το I'll see you in my dreams, κομμάτι γραμμένο από τον Alan Pasqua και τον "aor-o-συνθετη" Mark Spiro, με έναν Dan Huff να βιώνει κάθε λέξη που ξεστομίζει και κάθε μουσική φράση που παίζει! Ξεκάθαρα δραματικό τραγούδι αφού ουσιαστικά αναφέρεται στην οριστική απώλεια (θάνατο) με ένα αριστουργηματικό βίντεο κλιπ το οποίο εναλλάσσεται μέσα σε ασπρόμαυρο και έγχρωμο φόντο δηλώνοντας έτσι το παρόν και το παρελθόν. Πρωταγωνιστές είναι ένα ζευγάρι που όπως αποδεικνύεται το ενώνει η πραγματική αγάπη ακόμα κι αν στην πορεία τους ακολουθούν χωριστούς δρόμους και στο τέλος μένει μόνο ο ένας με τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Αν υπάρξει ποτέ κάποιος που θα ισχυριστεί ότι δεν του αρέσει ή ότι δεν τον αγγίζει έστω στο ελάχιστο το τραγούδι, ανεξαρτήτως προσωπικών του ακουσμάτων, τότε σίγουρα δε θα ανήκει στο ανθρώπινο γένος! Θέλετε να μάθετε τί εστί melodic rock του ογδόντα; Ακούστε το I'm a believer και θα έχετε την απάντηση! Μετά από το βιρτουόζικο κιθαριστικό καλωσόρισμα, οι παχιές κιθάρες, τα ογκώδη τύμπανα, το φοβερό rock groove, τα δυνατά φωνητικά και οι ωραίοι στίχοι θα γίνουν οι εκπρόσωποι μιας εποχής που δεν ξαναγυρνάει αλλά που ευτυχώς ζει ακόμα μέσα μας! Κι επειδή η δεκαετία αυτή είχε σαν συστατικά της τη διασκέδαση, τη χαρά και τον έρωτα, έρχεται και το Innocent days να μας συμπαρασύρει στους διαδρόμους της με σημείο προσοχής, εκτός όλων των άλλων, το φοβερό solo από το "τέρας" Dan Huff. Ένα από τα πιο (προσωπικά) αγαπημένα κομμάτια από το μελωδικό γένος! 
Το I can't get close enough έχει τσαμπουκαλεμένο χαρακτήρα και θα μπορούσε άνετα να χωρέσει στο πρόγραμμα ενός rock club μαζί με το Shake me up, ένα πιασάρικο ανεβαστικό τραγούδι που σε προδιαθέτει ευχάριστα, ίσως, για κάποιο...."πέσιμο" ;;... Οld school καταστάσεις!!
  Τα blues και το funk παντρεύονται με το πολύ ωραίο groove και αποδίδουν το Νο way out ενώ το mid-tempo Ιt takes two και η μπαλάντα Love welcome home θα ηρεμήσουν και πάλι τα πράγματα, βγάζοντας τα τρυφερά συναισθήματα στην επιφάνεια.
  Ατμοσφαιρική ροκιά; Οι Giant το έχουν κι αυτό στην πρώτη τους δισκάρα! Το Stranger to me θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έτσι με ένα solo για σεμινάριο!

  Το μεγαλείο του AOR θα αποκαλυφθεί στο Hold back the night, τραγούδι που όφειλε να είχε γίνει hit. Ένας δίσκος με μια τόσο απίστευτη ροή το μόνο που χρειάζεται είναι ένα ιδανικό τέλος. Το Big pitch είναι τραγούδι που βγάζει μια party διάθεση  και το καλύτερο επισφράγισμα για ένα άλμπουμ που χαρακτηρίζονται μόνο από έντονες στιγμές.  Οι Giant στα χρόνια που ακολούθησαν έκαναν μετρημένες δισκογραφικές εμφανίσεις οι οποίες είχαν διάχυτο το ποιοτικό στοιχεία στη μουσική τους. Το "The Last of the Runaways" είναι ένας από τους καλύτερους μελωδικούς δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ, προλογίζοντας με τον ιδανικότερο τρόπο τη νεοσύστατη τότε μπάντα στο μουσικόφιλο κοινό, κτίζοντας παράλληλα αυτό που ψιθυρίζεται στα στόματα όλων των melodic rockers όλες αυτές τις δεκαετίες... Το Μύθο των Giant!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
3/7/19/



 

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος