Είχα να δω τους Anthrax από το 2010, από την ιστορική συναυλία των Big 4 στη Μαλακάσα. Και σήμερα, μετά από 9 ολόκληρα χρόνια είδα κι άκουσα το ίδιο ακριβώς πράγμα: συνέπεια, σοβαρότητα και…thrash. Γι αυτούς (κι εμάς) δεν άλλαξε τίποτε. Καταιγιστικοί όπως τότε, χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, κατάφεραν για μιάμιση ολόκληρη ώρα να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο κι ας μην έχουν ένα crossover hit που θα προσελκύσει μεγαλύτερο κοινό. Got the Time, I’m the Law το κλασικό Antisocial (διασκευή των Γάλλων Trust) και το κλασικό Indians, έντυσαν μια καλή εμφάνιση. Συνεπέστατοι και σε μερικές στιγμές συγκινητικοί, γιατί μου θύμισαν τα νεανικά μου χρόνια πριν 25-30 χρόνια!
Με το που μπήκα στην Πλτ. Νερού, αισθάνθηκα ότι ο περισσότερος κόσμος (ο οποίος πρέπει να ήταν τουλάχιστον 10.000!) είχε έλθει για τους Disturbed. Κι όπως αποδείχτηκε, σύμφωνα με τη συμμετοχή τους στα τραγούδια, είχα δίκιο. Προσωπικά οι Disturbedμε αφήνουν αδιάφορο με μόνη εξαίρεση η διασκευή τους στο Sound of Silence (πρώτη εκτέλεση των Simon and Garfunkel το 1964!), όμως αυτό που είδα με εντυπωσίασε. Μεγάλη μπάντα, με την αύρα της καταλαμβάνει ολόκληρη (τη μεγάλη) σκηνή! Με ένα τραγουδιστή (David Drainman) που δεν τον λες φωνάρα αλλά είναι το κεντρικό πρόσωπο και η κινητήριος δύναμη τους και με τρεις μουσικούς που δεν ήξερα κανενός το όνομα αλλά ο ήχος που έβγαζαν ήταν απόλυτα στιβαρός, οι Disturbed είναι ένα μεγάλο συγκρότημα, του σημερινού ήχου που (τέλος πάντων) αποκαλούμε heavy metal.
Με τον κόσμο να συμμετέχει στα τραγούδια, ειδικά μετά το Vengeful One, συναυλία» πήρε μπροστά» με τη διασκευή τους στο “Land of Confusion (των Genesis) για να απογειωθεί με τα The Light (έξυπνη η παρότρυνση του Drainman να συμμετάσχει ο κόσμος με τα κινητά), Stricken, Indestructible, Sound of Silence (το οποίο ερμήνευσε με τη συνοδεία, βιολιού, βιόλας και 2 μεγάλων τυμπάνων συμφωνικής με τον κόσμο σε απόλυτη κατάνυξη), Stupify αλλά και Hold on to memories που το αφιέρωσε στους Chester Bennington (Linkin Park), Scott Weiland (Stone Temple Pilots) και Chris Cortnell (Soundgarden) που αυτοκτόνησαν, πάσχοντας από κατάθλιψη.
Πολύ ζεστός και ο μικρός του λόγος για τους ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη που τους πρότεινε να δηλώσουν την παρουσία τους, σηκώνοντας το χέρι τους!
Φύγαμε με τα Stricken και Down with the Sickness να δονούν το χώρο. Ωραία συναυλία!
Δημοσίευση σχολίου