Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ LIVE FROM DUBLIN
Ο Christopher John Davison (Chris De Burgh) γεννήθηκε στην Αργεντινή και είναι γιος του Βρετανού διπλωμάτη Charles Davison και της Ιρλανδής Maeve Emily de Burgh. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Μάλτα, στη Νιγηρία και στο Ζαΐρ, ακολουθώντας τον πατέρα του στο διπλωματικό του έργο. Οι Davisons τελικά εγκαταστάθηκαν στο Bargy Castle στο County Wexford της Ιρλανδίας. Ήταν ένα κάστρο του δωδέκατου αιώνα που ο Eric de Burgh (παππούς του Chris) αγόρασε τη δεκαετία του 1960 και το μετέτρεψε σε ξενοδοχείο. Ο νεαρός Chris συνήθιζε να τραγουδά παίζοντας την κιθάρα του για τους ανθρώπους που έμεναν εκεί, γράφοντας παράλληλα τα πρώτα του τραγούδια. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ο Chris, υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με την A & M Records το 1974 και ακολούθησε τους Supertramp στην περιοδεία του Crime of the Century. Το ντεμπούτο άλμπουμ του, Far Beyond These Castle Walls, μπορεί να απέτυχε εμπορικά στη Βρετανία, αλλά το single "Turning Round", το οποίο έξω από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία κυκλοφόρησε ως "Flying", παρέμεινε στην κορυφή των charts της Βραζιλίας για 17 εβδομάδες. Αυτό συνέβη και με τα άλλα albums του της δεκαετίας του '70, που δεν κατάφεραν να κάνουν επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στις ΗΠΑ, ενώ έκαναν μεγάλες πωλήσεις σε χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής. Το 1981, είχε την πρώτη του επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο με το Best Moves, μια συλλογή τραγουδιών από τα πρώτα του albums. Έτσι δημιουργήθηκαν οι βάσεις για τη συνεργασία του με τον παραγωγό Rupert Hine το 1982, αποτέλεσμα της οποίας ήταν το “The Getaway”, ένα από τα καλύτερα albums των 80’s, το οποίο έφθασε Νο 30 στο Ηνωμένο Βασίλειο και Νο 43 στις ΗΠΑ, χάρη στο θαυμάσιο single "Don’t Pay the Ferryman". Το επόμενο album του Chris de Burgh, “Man on the Line”, επίσης γνώρισε επιτυχία φτάνοντας Νο69 στις ΗΠΑ και Νο11 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η μεγάλη παγκόσμια επιτυχία του ήταν η μπαλάντα "The Lady in Red" στα τέλη του 1986, που έγινε το Νο1 στο Ηνωμένο Βασίλειο (Νο3 στις ΗΠΑ), ενώ επιτυχία γνώρισε και το άλμπουμ στο οποίο περιέχεται, το Into the Light, που έφτασε Νο2 στο Ηνωμένο Βασίλειο (Νο25 στις Η.Π.Α.). Το Flying Colors, που ακολούθησε το Into the Light, μπήκε στα βρετανικά charts στο No1 το 1988, αλλά δεν συγκίνησε το αμερικανικό κοινό. Στα πλαίσια της προώθησης του Flying Colors ο Chris de Burgh πραγματοποίησε μια μεγάλη περιοδεία περνώντας από Β. Ευρώπη, Καναδά, Ιαπωνία, Αυστραλία. Δεκάδες ήταν οι συναυλίες που έδωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Γερμανία, στις χώρες δηλαδή που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Έξι από τις συναυλίες πραγματοποιήθηκαν στην RDS Arena του Δουβλίνου (26-29 Νοεμβρίου και 6-7 Δεκεμβρίου 1988). Από το ηχογραφημένο υλικό των συναυλιών του Δεκεμβρίου προέκυψε το πρώτο (διπλό) live album του Chris, το “High on emotion: Live from Dublin”, που κυκλοφόρησε από την A&M Records το 1990.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ LIVE ALBUM
Ο Chris de Burgh είναι ένας καλλιτέχνης που λειτουργεί εξαιρετικά στο live, τραγουδώντας τις μπαλάντες και τις υπέροχες ιστορίες του με γνήσιο πάθος και ενθουσιασμό. Το γεγονός ότι παίζει σε ένα πλήθος με το οποίο έχει στενούς δεσμούς, αφού το ιρλανδικό κοινό στάθηκε δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια, τον βοηθά να αισθάνεται πιο άνετα και να λειτουργεί απελευθερωμένος. Με «όπλο» την κιθάρα και τη μελωδική φωνή του, ο Chris de Burgh ανεβαίνει στη σκηνή και ξεκινά να διηγείται. Η πρώτη πλευρά του album ξεκινά ιδανικά με το Last night, ένα τραγούδι που μιλά για τις καταστροφές που προξενεί ο πόλεμος, για τους στρατιώτες που γυρίζουν στην πατρίδα τους και για εκείνους που χάθηκαν για πάντα. Ο De Burgh λατρεύει την ιστορία και ειδικά ό,τι αφορά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα τραγούδια του περιέχουν πολλές αναφορές σε στρατιώτες και μάχες. Απόδειξη το γεγονός ότι το 2006 αγόρασε (με μεγάλο χρηματικό ποσό) μια σπάνια επιστολή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που γράφτηκε από άγνωστο στρατιώτη. Αμέσως μετά το ταξιδιάρικο Sailing away, με το κοινό να χειροκροτεί στον ρυθμό του τραγουδιού και τον ήχο του σαξόφωνου να κλέβει την παράσταση. Το αριστούργημα Revolution-Light a fire
ακολουθεί. Ένα κομμάτι που (και με τη βοήθεια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου) μας έμαθε τον Chris De Burgh και είναι το highlight του δίσκου. Μια εκτέλεση πιο rock από την αντίστοιχη στο “The getaway”, ένα κομμάτι που πραγματικά σε ξεσηκώνει και σε ταξιδεύει στο παρελθόν. Το μόνο κακό είναι η αντικατάσταση του τρίτου μέρους του κομματιού (Liberty)με το I’m not scared anymore (στα πλαίσια της προώθησης του “Flying colours”), το οποίο ολοκληρώνει την α΄πλευρά του δίσκου. «Και τώρα φίλοι μου ελάτε μαζί μου σε ένα ταξίδι προς το άγνωστο» μας λέει ο Chris καθώς προλογίζει ένα ακόμη αριστούργημά του το “Spanish train”. Οι φωνές του κόσμου τον αναγκάζουν να διακόψει για λίγο την εισαγωγή και συνεχίζει τραγουδώντας μαζί με το πλήθος το τραγούδι που με μοναδικό τρόπο μας μιλά για τη διαρκή μάχη του καλού με το κακό, του Θεού με τον Διάβολο. Μια παρτίδα πόκερ σ’ ένα στοιχειωμένο τρένο, ένα παιχνίδι με έπαθλο τις ανθρώπινες ψυχές. Με το “Borderline” επιστρέφουν οι εικόνες από τον πόλεμο, ο σπαρακτικός αποχωρισμός, ένα τραγούδι που ξεχειλίζει από συγκίνηση. Ένα από τα διαμάντια του “The getaway”, με τον κόσμο να τραγουδά, καθώς ακούγεται το κιθαριστικό solο, με ασύλληπτο πάθος. Με τα “The risen lord” και “The last time I cried” (που κλείνουν το “Flying colours”) ολοκληρώνεται και η β΄πλευρά του live. Δυο τραγούδια που συνδέονται, με το αποτέλεσμα να είναι υποβλητικό. Τα λόγια είναι περιττά για το “Lady in red”, ένα τραγούδι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις ομορφότερες αναμνήσεις των 80’s. Μετά το συμπαθητικό “Lonely sky”, έρχεται η σειρά ενός ακόμα τραγουδιού που αναδεικνύει την αφηγηματική ικανότητα του Chris, το “A spaceman came travelling”.
Πραγματικά είναι συγκλονιστικός ο τρόπος που συμμετέχει το κοινό και δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα. Το “Patricia the stripper” είναι ένα τραγούδι που ο Chris λατρεύει να παίζει live, καθώς δίνει έναν διαφορετικό τόνο (θυμίζει λίγο καμπαρέ), αλλά προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Η γ΄ πλευρά ολοκληρώνεται με το 'The Ballroom of Romance'(από το “Into the light”)μια ακόμη όμορφη ιστορία που αποδίδει άψογα ο Chris. H δ΄πλευρά ανοίγει με δυο μελωδικά τραγούδια (“Missing you και “Say goodbye to it all”). Είναι αξιοπρόσεκτο πώς καταφέρνει να δίνει, ακόμη και στα πολύ μελωδικά κομμάτια, τόσο έντονο χρώμα και να τα προσαρμόζει στις απαιτήσεις ενός live. Όλα θυμίζουν την ηρεμία πριν την «καταιγίδα», η οποία ξεσπά με τα δυο τελευταία κομμάτια: “Don’t pay the ferryman” και “High on emotion”. Πραγματικά ο Chris De Burgh ήταν High on emotion σε εκείνες τις συναυλίες. Χειρίζεται με μοναδικό τρόπο το κοινό προκαλώντας φρενίτιδα και πετυχαίνει να μεταφέρει τη δύναμη της κάθε ιστορίας, που κρύβεται στα τραγούδια του, στον κόσμο που τον παρακολουθεί. Το High on emotion: Live from Dublin έφτασε στο Νο15 του UK chart.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
Το 1994 διαπιστώθηκε ότι είχε μια σχέση με την 19χρονη νταντά της κόρης του, ενώ η σύζυγός της Diane de Burgh ανάρρωνε στο νοσοκομείο μετά από σοβαρό ατύχημα που της συνέβη ενώ έκανε ιππασία. Το 1997, ο de Burgh έγραψε ένα τραγούδι ("There's a New Star Up in Heaven Tonight"), αφιερωμένο στην μνήμη της πριγκίπισσας Diana. Το 2007,προσπάθησε να πραγματοποιήσει μια συναυλία στην Τεχεράνη, μαζί με την τοπική μπάντα Arian, η οποία θα έκανε τον Chris de Burgh τον πρώτο Ευρωπαίο καλλιτέχνη που θα τραγουδούσε στο Ιράν μετά από την επανάσταση του 1979. Ωστόσο, η συναυλία ποτέ δεν έγινε, επειδή δεν του έδωσαν άδεια οι ιρανικές αρχές. Τα τελευταία χρόνια συνεχίζει να γράφει μουσική και να δίνει συναυλίες, κυρίως στη Βρετανία και την Κεντρική Ευρώπη.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το High on emotion: Live from Dublin περιέχει τα περισσότερα από τα σπουδαία τραγούδια του Chris De Burgh, σε άψογες εκτελέσεις. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο ζεστή, όπως και η επικοινωνία του De Burgh με το κοινό του, που καθώς από τα ηχεία ακούς τα τραγούδια του αισθάνεσαι σαν να βρίσκεται μέσα στο σαλόνι σου. Όλα τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν σε όλη του την πορεία, μπορείς να τα διακρίνεις εδώ. Μελωδία, εμπνευσμένος στίχος, εναλλαγές στον ρυθμό και στα συναισθήματα. Μια υπέροχη παράσταση από τον Chris De Burgh και την μπάντα του που κάνει τον ακροατή να πει: «Αισθάνομαι ότι ήμουν εκεί!».
Θόδωρος Τερζόπουλος
28/7/19
Συγχαρητήρια για το άρθρο. Το καλύτερο live album όλων των εποχών για μένα. Η πιο συγκλονιστική συμμετοχή του κοινού ever. Η απόλυτη λατρεία στον καλλιτέχνη. Chris ένας κ μοναδικός
ΑπάντησηΔιαγραφή