Στη μικρή αλλά πολύ πλούσια καριέρα του Jimi Hendrix, το Band of Gypsys είναι το μόνο live άλμπουμ που κυκλοφόρησε όσο ο μεγάλος κιθαρίστας ήταν εν ζωή. Όλα τα άλλα κυκλοφόρησαν μετά το θάνατο του, με τελευταίο το Machine Gun: The Fillmore East First Show που ηχογραφήθηκε στο Fillmore East της Νέας Υόρκης στις 31 Δεκεμβρίου 1969 και κυκλοφόρησε το 2016. Στα Trivia θα βρείτε την εξήγηση των τόσων πολλών μετά θάνατο ηχογραφήσεων του.
Για να ξαναγυρίσουμε στο άλμπουμ, εδώ τον βρίσκουμε να συνοδεύεται όχι από τα γνωστά μέλη των Experience αλλά από ένα βραχύβιο power trio που αποτελούσαν οι Billy Cox μπάσο και Buddy Miles ντραμς, οι Band of Gypsys. Έχοντας κυκλοφορήσει το τελευταίο studio άλμπουμ του με τίτλο Electric Ladyland (1968), ο Hendrix έχει διαλύσει τους Experience και ωθούμενος από την ανάγκη να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ όχι τόσο για μουσικούς λόγους όσο από λόγους που πήγαζαν από το συμβόλαιο που είχε με το manager του, ο μεγάλος κιθαρίστας συνεργάζεται με τον funly/jazz ντράμερ Buddy Miles και τον μπασίστα Billy Cox, ηχογραφώντας το Band of Gypsys, την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1970. Έχουν γραφτεί πολλά για τη μουσική κατεύθυνση που πήρε στη συγκεκριμένη ηχογράφηση ο Hendrix, ότι δηλαδή ανακάτεψε το rock με το funk και το R&B. Προσωπικά όσες φορές κι αν άκουσα το δίσκο δεν βρήκα να με ενοχλεί αυτό το μείγμα, ίσως η soul ατμόσφαιρα να είναι αισθητή, αλλά κι αυτό είναι ένσς λόγος που Hendrix είναι τεράστιος. Εξ ‘ άλλου όταν ακούς live του Hendrix μεγαλύτερη βαρύτητα δίνεις στα τζαμαρίσματα παρά σε οτιδήποτε άλλο! Ειδικά τα "Message to Love" και "Power to Love" είναι υπέροχα, αλλά το 12λεπτο αντιπολεμικό "Machine Gun" αξεπέραστο. Όχι τόσο συνθετικά, πάντα με κούραζαν οι μακρόσυρτες συν θέσεις, όσο το εξωγήινο παίξιμό του. Εντυπωσιακό ότι 2 από τα 6 κομμάτια, συνθετικά ανήκουν στον Buddy Miles κι έχουν αρκετή δόση R&B.
Το άλμπουμ έφθασε έως το Νο 5 στην Αμερική και έως το Νο 6 στη Μ.Βρετανία και πήρε ανάμεικτες κριτικές, ακριβώς λόγω της μίξης funk/soul στοιχείων. Ο γράφων θα σταθεί σε ένα άλλος στοιχείο αυτού του άλμπουμ: Έχετε αναρωτηθεί πόσο επηρεάστηκαν οι μαύροι μουσικοί της δεκαετίας του 70 από αυτό το άλμπουμ; Από ένα μαύρο κιθαρίστα που έπαιξε rock όσο κανένας, κι έκανε ένα live άλμπουμ με funk/soul στοιχεία; Γράφοντας τόσες φορές αυτά τα δύο (υπέροχα) είδη μουσικής φοβάμαι ότι θα αρχίσετε να πιστεύετε ότι δεν θα ακούσετε Hendrix αλλά κάτι άλλο.
Και θα κλείσω με την αναπάντητη ερώτηση που θα βρει πολλούς από εσάς, ειδικά άνω των 55, να αναρωτηθούν "Τι θα έπαιζε σήμερα ο Jimi Hendrix αν ζούσε;” Φιλολογικά και μόνο θα απαντήσω ένα μείγμα soul, funk και rock. Σίγουρα θα έκανε ταζαμαρίσματα με τον Prince και άλλους μεγάλους της soul και σίγουρα η μουσική μας θα ήταν διαφορετική!
TRIVIA
Στο Rock Incident 30 (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) αναφέρεται το γεγονός ότι ο Jimi Hendrix όπου κι αν πήγαινε είχε μαζί του ένα μικρό μαγνητόφωνο Nagra με ταινία για να ηχογραφεί ότι παίζει (σ.σ. έτσι εξηγούνται οι εκατοντάδες live ηχογραφήσεις που έχουν εμφανιστεί μετά το θάνατό του).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
9/6/19
Για να ξαναγυρίσουμε στο άλμπουμ, εδώ τον βρίσκουμε να συνοδεύεται όχι από τα γνωστά μέλη των Experience αλλά από ένα βραχύβιο power trio που αποτελούσαν οι Billy Cox μπάσο και Buddy Miles ντραμς, οι Band of Gypsys. Έχοντας κυκλοφορήσει το τελευταίο studio άλμπουμ του με τίτλο Electric Ladyland (1968), ο Hendrix έχει διαλύσει τους Experience και ωθούμενος από την ανάγκη να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ όχι τόσο για μουσικούς λόγους όσο από λόγους που πήγαζαν από το συμβόλαιο που είχε με το manager του, ο μεγάλος κιθαρίστας συνεργάζεται με τον funly/jazz ντράμερ Buddy Miles και τον μπασίστα Billy Cox, ηχογραφώντας το Band of Gypsys, την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1970. Έχουν γραφτεί πολλά για τη μουσική κατεύθυνση που πήρε στη συγκεκριμένη ηχογράφηση ο Hendrix, ότι δηλαδή ανακάτεψε το rock με το funk και το R&B. Προσωπικά όσες φορές κι αν άκουσα το δίσκο δεν βρήκα να με ενοχλεί αυτό το μείγμα, ίσως η soul ατμόσφαιρα να είναι αισθητή, αλλά κι αυτό είναι ένσς λόγος που Hendrix είναι τεράστιος. Εξ ‘ άλλου όταν ακούς live του Hendrix μεγαλύτερη βαρύτητα δίνεις στα τζαμαρίσματα παρά σε οτιδήποτε άλλο! Ειδικά τα "Message to Love" και "Power to Love" είναι υπέροχα, αλλά το 12λεπτο αντιπολεμικό "Machine Gun" αξεπέραστο. Όχι τόσο συνθετικά, πάντα με κούραζαν οι μακρόσυρτες συν θέσεις, όσο το εξωγήινο παίξιμό του. Εντυπωσιακό ότι 2 από τα 6 κομμάτια, συνθετικά ανήκουν στον Buddy Miles κι έχουν αρκετή δόση R&B.
Το άλμπουμ έφθασε έως το Νο 5 στην Αμερική και έως το Νο 6 στη Μ.Βρετανία και πήρε ανάμεικτες κριτικές, ακριβώς λόγω της μίξης funk/soul στοιχείων. Ο γράφων θα σταθεί σε ένα άλλος στοιχείο αυτού του άλμπουμ: Έχετε αναρωτηθεί πόσο επηρεάστηκαν οι μαύροι μουσικοί της δεκαετίας του 70 από αυτό το άλμπουμ; Από ένα μαύρο κιθαρίστα που έπαιξε rock όσο κανένας, κι έκανε ένα live άλμπουμ με funk/soul στοιχεία; Γράφοντας τόσες φορές αυτά τα δύο (υπέροχα) είδη μουσικής φοβάμαι ότι θα αρχίσετε να πιστεύετε ότι δεν θα ακούσετε Hendrix αλλά κάτι άλλο.
Και θα κλείσω με την αναπάντητη ερώτηση που θα βρει πολλούς από εσάς, ειδικά άνω των 55, να αναρωτηθούν "Τι θα έπαιζε σήμερα ο Jimi Hendrix αν ζούσε;” Φιλολογικά και μόνο θα απαντήσω ένα μείγμα soul, funk και rock. Σίγουρα θα έκανε ταζαμαρίσματα με τον Prince και άλλους μεγάλους της soul και σίγουρα η μουσική μας θα ήταν διαφορετική!
Στο Rock Incident 30 (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) αναφέρεται το γεγονός ότι ο Jimi Hendrix όπου κι αν πήγαινε είχε μαζί του ένα μικρό μαγνητόφωνο Nagra με ταινία για να ηχογραφεί ότι παίζει (σ.σ. έτσι εξηγούνται οι εκατοντάδες live ηχογραφήσεις που έχουν εμφανιστεί μετά το θάνατό του).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
9/6/19
Δημοσίευση σχολίου