Ξεκίνημα με το “Tongue Reaper” που ανοίγει το (καλό) καινούργιο του άλμπουμ, για να ακολουθήσουν τα Make the Move, 24/7 , Mastercutor, A Cry of a Nation, Metal Machine και Independence Day. Ακούγοντας αυτά τα 7 κομμάτια καταλαβαίνεις 2 πράγματα: Το πρώτο είναι ότι η μπάντα που τον συνοδεύει είναι πολύ καλά δεμένη και δεν χάνουν νότα. Και το δεύτερο είναι ότι τα χρόνια περνούν και η φωνή του ακούγεται πιο κλειστή.
Από τα 20 τραγούδια του set (ίσως να μου ξέφυγε κάποιο), τα 6 προερχόντουσαν από το πρόσφατο άλμπουμ του Steel Factory (“Tongue Reaper”, Make the Move, Hungry and Angry, One Heart One Soul, In the Heat of the Night , Rising High) τα οποία μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Τα υπόλοιπα ήταν από τη δική του δισκογραφία και κανένα από την εποχή των Accept. Για το τέλος άφησε τα καλύτερα (Timebomb , Heart of Gold και τα Animal House , Man and Machine και They Want War) ενώ ειδική μνεία κάνω στο I Give as Good as I Get που το θεωρώ το καλύτερο τραγούδι της δισκογραφίας του.
 |
| Ο πάγκος με το merchadising με t-shirt, βινύλια και cd αλλά με ακριβές τιμές. |
Ωραία βραδιά, κρίμα που την παρακολούθησαν λίγοι fans.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Φωτό: KΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ
3/4/19
Δημοσίευση σχολίου