TICKET TO RIDE: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ - OI QUEENSRYCHE ΔΕΝ EXOYN NA ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ

Ο Δημήτρης Καζαντζής και το η σημερινή σύνθεση των Queensryche

Με τον Δημήτρη Καζαντζή γνωρίστηκα μέσω του κοινού μας φίλου Γιάννη Δόλα. Από την πρώτη στιγμή που συστηθήκαμε, κατάλαβα ότι είναι φανατικός φίλος των Queensryche και μάλιστα σε προχωρημένο…βαθμό. Στο σημερινό Ticket to Ride διαβάστε για τη μεγάλη αγάπη του Δημήτρη, τους Queensryche.
Πότε και που, πως άκουσες για πρώτη φορά Queensryche;
Τους Queensryche τους έμαθα από μια κασσέτα που αγόρασα σε μια οικογενειακή εκδρομή στις διακοπές μου τον Αύγουστο του 1984. Ήταν το “Hard n' Heavy”, μια συλλογή  της Ελληνικής ΕΜΙ και μάλιστα τους είχε στο εξώφυλλο γράφοντας τους QueenSryghe! Περιείχε το Queen Of The Reich και μάλιστα όχι ολόκληρο αφού τελείωνε με fadeout. Αυτό ήταν...
Τι σου έκανε εντύπωση στον ήχο τους;
Τα πάντα, πραγματικά τα πάντα, η φωνή φυσικά ξεχώριζε, οι κιθάρες με τις εκπληκτικές δισολίες αλλά αυτό που με εξίταρε ήταν το συνολικό “πακέτο”, ήταν το συνολικό συναίσθημα που απέρρεαν!

Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασες από τη δισκογραφία τους; 

Με τον Geoff Tate

Γυρίζοντας από τις διακοπές μου τότε και περνώντας από το Happening, το μεγαλύτερο αλλά και μακράν καλύτερο εκείνη την εποχή δισκάδικο της Αθήνας, βρήκα το “The Warning” σε Ελληνική έκδοση και μάλιστα το είχαν προσφορά 200 δραχμές. Δεν περιείχε φυσικά το  Queen Of The Reich, ήταν όμως η αρχή για να έχω μια πληρέστερη εικόνα για το συγκρότημα και να έρθω πιο κοντά του. Φυσικά και το λάτρεψα.
Πόσες φορές τους έχεις δει;
Τους έχω δει 58 φορές μέχρι σήμερα, τρεις από τις οποίες στην Αθήνα. Δύσκολο να πω ποια ήταν η καλύτερη, θα έλεγα μάλλον κάποια από την Αμερικάνικη περιοδεία του 2006, όταν και έπαιζαν τα δύο Operation: Mindcrime με τρία επιπλέον κομμάτια ως encore. Οι εμφανίσεις αυτές διαρκούσαν περίπου τρεις ώρες και είχαν συμμετοχή ηθοποιών αλλά και εντυπωσιακά σκηνικά, άριστα δεμένα με το concept. Αν πρέπει να διαλέξω κάποιες, θα πω σίγουρα την εμφάνιση στο San Diego στις 4 Οκτωβρίου του 2006 όταν και βρέθηκα στη σκηνή ως μέλος του cast υποδυόμενος τον ένορκο στη δίκη του Nikkie μαζί με άλλα πέντε άτομα κατά τη διάρκεια του “Hostage”. Σίγουρα επίσης και αυτή της επόμενης μέρας στο Los Angeles όπου ήταν η μία και μοναδική φορά που συμμετείχε ζωντανά ο Ronnie James Dio στο “The Chase”. Φυσικά και δε θα ξεχάσω την πρώτη φορά, στο Λονδίνο στις 6 Φεβρουαρίου του 2000, όπου βρισκόμουν κυριολεκτικά σε άλλο κόσμο, όπως επίσης και την πρώτη φορά που τους είδα με τον Todd La Torre, στο PPM Festival στο Mons στις 14 Απριλίου του 2013, όπου η εμφάνιση ήταν συγκλονιστική και μου έδιωξε κάθε αμφιβολία!
Τι περιμένεις να δεις από την επερχόμενη συναυλία τους στην Αθήνα το Νοέμβριο;
Περιμένω άλλη μια σπουδαία εμφάνιση και φυσικά ν' ακούσω ζωντανά τα τραγούδια του The Verdict. Οι Queensryche δεν έχουν να μου αποδείξουν τίποτα, στις συναυλίες τους είναι πάντα εξαιρετικοί.

Τα πάσσα (φωτό: Χρήστος Κιζατζεκιάν)

Πως σου φάνηκαν οι καινούργιοι δίσκοι των Geoff Tate και Queensryche;
Το The Verdict είναι ένας καταπληκτικός δίσκος, νομίζω ο καλύτερος τους με τον Todd στη φωνή. Παρά την απουσία του Scott Rockenfield στα drums, θεωρώ ότι δεν χάνεται η ταυτότητα του συγκροτήματος και οι συνθέσεις είναι πραγματικά, πάρα πολύ καλές. Υπάρχει μια σπάνια φρεσκάδα σ' αυτό το album.
Το The New Reality των Operation: Mindcrime του Geoff Tate είναι  το τελευταίο μέρος μιας τριλογίας που συνολικά έχει ενδιαφέρον. Συνθετικά και θεματολογικά είναι ψαγμένο, θα πρέπει όμως ο ακροατής να του αφιερώσει αρκετό χρόνο γιατί δεν είναι ό,τι πιο εύπεπτο υπάρχει. Αν του δώσεις χρόνο, αν το ψάξεις, θα βρεις πολλά ωραία πράγματα.
Γιατί θα συνιστούσες σε ένα νέο να ακούσεις Queensryche και με ποιους δίσκους να ξεκινήσει;
Πάντα συνιστάς σε κάποιον ν' ακούσει κάτι που σου αρέσει πολύ, εξαρτάται βέβαια από το ποιον έχεις απέναντι σου. Για παράδειγμα, σε κάποιον μικρής ηλικίας θα συνιστούσα πιθανότατα το The Verdict, σε κάποιον μεγαλύτερο το Operation: Mindcrime, το Rage For Order ή το Empire. Αν πάλι κάποιος είναι μουσικός και φίλος του progressive θα συνιστούσα το Promised Land...εξαρτάται από τι περίπτωση έχω μπροστά μου.

Καταπληκτική φωτογραφία από το facebook του Todd La Torre όπου εικονίζεται  με τον Geoff Tate πριν 28 χρόνια. Όπως γράφει, περίμενε περισσότερο από 1 ώρα για να του υπογράψει και να φωτογραφηθεί μαζί του!

Έχοντας μιλήσει με τον Tate αλλά και με τους σημερινούς Queensryche τι έγινε τότε στο περιστατικό με το φτύσιμο του Tate στον Scott Rockenfield;
Δεν έχω μιλήσει με κανέναν από το συγκρότημα γι αυτό το περιστατικό και ούτε πρόκειται να το κάνω. Συνέβη στις 14 Απριλίου του 2012 στο Sao Paolo στη Βραζιλία και με ταρακούνησε όπως και τους υπόλοιπους οπαδούς. Ακούστηκαν πάρα πολλά άσχημα πράγματα γι αυτό, ελάχιστα από αυτά έχουν διασταυρωθεί και δε θέλω να πω τίποτε περισσότερο γι αυτή την υπόθεση. Είναι κάτι που έχει τελειώσει και η κάθε πλευρά ακολουθεί το δρόμο της.
Τελικά μετά από 6 ολόκληρα χρόνια πιστεύεις ότι ο Todd La Torre ήταν η καλύτερη επιλογή;
Σίγουρα! Είναι ένας πολύ χαρισματικός τραγουδιστής και η χροιά της φωνής του είναι ακριβώς πάνω στις ανάγκες της μουσικής των Queensryche. Άλλωστε τα αποτελέσματα φαίνονται. Η μπάντα έχει τρεις εξαιρετικούς δίσκους μαζί του και στις ζωντανές εμφανίσεις η ανανέωση όλων είναι εμφανής. Ήταν πολύ τυχερές και οι δύο πλευρές που συναντήθηκαν. Κι εμείς οι οπαδοί φυσικά...
Το Operation Mindcrime 2 ήταν αναγκαίο ή μήπως θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει το συγκρότημα άλλο άλμπουμ  στη θέση του;

Με την Pamela Moore

 Δεν υπάρχει αναγκαίος δίσκος, οι μουσικοί γράφουν και κυκλοφορούν κάθε φορά αυτό που αισθάνονται και τους εμπνέει. Το Operation: Mindcrime II είναι δημιούργημα κυρίως των Geoff Tate, Mike Stone και Jason Slater που έκανε και την παραγωγή. Ξέρω ότι υπήρχαν αντιδράσεις ως προς τον τίτλο, αλλά προσωπικά μου αρέσει πολύ και το δέχτηκα με ενθουσιασμό. Θέλω να πω από εδώ σχετικά ότι είναι πραγματικά γελοίο αλλά και έλλειψη σεβασμού προς τον μουσικό, να απαιτούμε την δουλειά του έτσι όπως τη θέλουμε εμείς. Οι Queensryche έχουν πέσει πολλές φορές θύμα αυτής της απαράδεκτης νοοτροπίας από μερίδες οπαδών.
Ποια είναι η γνώμη σου για τα παρακάτω άλμπουμ Take Cover (2007) , American Soldier (2009) και Dedicated to Chaos (2011);
Το Take Cover είναι μια αξιοπρεπής κυκλοφορία αλλά έχω την εντύπωση ότι έγινε λίγο βιαστικά. Ίσως υπήρχε πίεση χρόνου για την κυκλοφορία του. Επίσης, όντας κυκλοφορία με διασκευές, κάπου χάθηκε ανάμεσα σε live, best of και διάφορες άλλες κυκλοφορίες που έλαβαν χώρα το ίδιο περίπου χρονικό διάστημα.
Το American Soldier μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι ένα εξαιρετικό concept album με ενδιαφέρουσα θεματολογία, αν και βασικά Αμερικάνικου ενδιαφέροντος, με πολλά καλά κομμάτια. Το At 30.000 feet για παράδειγμα θα το έβαζα άνετα σ' ένα Best Of album. Είναι πολύ καλό album και το ακούω τακτικά.
To Dedicated To Chaos το θεωρώ μαύρη σελίδα στην ιστορία των Queensryche. Δε μπορώ να του ακούσω, δε θυμάμαι τίτλους, κομμάτια, ήταν ένα ισχυρό σοκ για μένα, δεν υπάρχει τίποτα σ' αυτό το album που να μου θυμίζει το συγκρότημα.
Ξεχωρίζεις κάποιο από τα live άλμπουμ τους και γιατί;

Αναγκαστικά θα ξεχωρίσω το Mindcrime At The Moore, αφού ήμουν εκεί (Seattle) και τις τρεις μέρες που μαγνητοσκοπήθηκε και που έγινε η φωτογράφιση, άλλωστε φαίνομαι αρκετές φορές στο DVD στην πρώτη σειρά, δεν ξέρω πως ακούγεται αυτό, αλλά είναι πολύ μεγάλη τιμή και χαρά για έναν οπαδό να του συμβαίνει αυτό με την αγαπημένη του μπάντα. Και το “Operation Livecrime” όμως είναι σπουδαίο αφού παρουσιάζεται άριστα ολόκληρο το “Operation: Mindcrime” ζωντανά τρία μόλις χρόνια μετά την κυκλοφορία του.
Ποιο από τα side projects που κατά καιρούς σχημάτισαν τα μέλη τους, βρίσκεις περισσότερο ενδιαφέρον και γιατί;
Θα εστιάσω σε δύο από αυτά, το ένα είναι οι Soulbender, το σχήμα του Michael Wilton, κυκλοφόρησαν ένα πολύ καλό album το 2004 σε ύφος σύγχρονου Αμερικάνικου heavy. Βγάζει πολύ ενέργεια αυτός ο δίσκος, μάλλον επειδή ο Michael ένοιωθε την ανάγκη να ανεβάσει στροφές  την ίδια ώρα που οι Queensryche είχαν κατεβάσει ταχύτητες με το Tribe.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για το πρώτο solo album του Geoff Tate το 2002. Σ' αυτό, ο Tate δείχνει ένα πρόσωπο το οποίο έχω την εντύπωση ότι θα ήθελε να είχαν τότε οι Queensryche.
Πιστεύεις ότι η αποχώρηση του DeGarmo το 1998 άλλαξε την πορεία τους; (έστω κι αν αργότερα επανήλθε) 

Από τη συλλογή του Δημήτρη Καζαντζή.

Κατ' αρχήν ο Chris DeGarmo ποτέ δεν επανήλθε στη μπάντα. Συμμετείχε στη σύνθεση πέντε τραγουδιών από το Tribe αλλά όχι ως μέλος τους, ούτε και συμμετείχε σε κάποια ζωντανή τους εμφάνιση.
Όσο για την πορεία του συγκροτήματος μετά την αποχώρηση του, θα πρέπει πρώτα να δούμε την πορεία των Queensryche μέχρι τότε μαζί του. Οι Queensryche εξ' αρχής, πάντα ακολουθούσαν ξεχωριστή πορεία από τον έναν δίσκο στον επόμενο κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που μου άρεσαν τόσο. Από το The Warning μέχρι το Hear In The Now Frontier, έχουμε έξι album πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Δε νομίζω ότι η αποχώρηση του DeGarmo επηρέασε την πορεία της μπάντας ως προς τη μουσική κατεύθυνση της. Σίγουρα την επηρέασε ως προς την απώλεια ενός σπουδαίου κιθαρίστα και εξαιρετικού συνθέτη, αλλά η μουσική κατεύθυνση για τα επόμενα χρόνια και μέχρι την αποχώρηση του, ήταν κυρίως ευθύνη του Geoff Tate. Σήμερα κι αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, οι Queensryche είναι πιο ομάδα από ποτέ!

Το απόλυτο δωμάτιο του fan!

Έχεις σκεφτεί να συγκεντρώσεις σε ένα βιβλίο όλες αυτές τις εμπειρίες σου για το συγκρότημα;
Έχω σχεδόν έτοιμο ένα βιβλίο που έγραψα σε Ελληνική και Αγγλική γλώσσα για τη μπάντα, την επαφή μου μαζί της, τη συλλογή μου και τις δημοσιεύσεις μου σε διάφορα έντυπα για τους Queensryche. Αυτή τη στιγμή είμαι σε αναζήτηση εκδοτικής εταιρείας προκειμένου να κυκλοφορήσει το συντομότερο.

Ένα προσωπικό Τop 5 τραγουδιών κι ένα Top 5 άλμπουμ
Τραγούδια
Neue Regel
Breaking The Silence
Eyes Of A Stranger
Anybody Listening?
The Right Side Of My Mind

Album
Operation: Mindcrime
Rage For Order
Empire
Promised Land
The Warning

Με τον Todd LaTore

Ερωτήσεις: Αλέξανδρος Ριχάρδος
30/4/19/

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος