MAGGIE REILLY LIVE @ ΚΥΤΤΑΡΟ, 14.4.2019 Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ

Εξαιρετικά εύκολο παρκάρισμα στην Μιχαήλ Βόδα και διακριτική άφιξη μας στο Κύτταρο στην Ηπείρου, λίγα λεπτά μετά τις 21:00. Διασχίζοντας αυτή την εξωτική περιοχή(!), μπαίνουμε μέσα στο club πολύ χαλαροί. Κατά την αναγγελία στο σχετικό even tτου Facebook, οι πόρτες άνοιξαν κάπου στις 20:30 και η τραγουδίστρια αναμενόταν επί σκηνής στις 22.00. Προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου που δεν υπήρχε support σχήμα. Όλοι περίμεναν ήρεμα και ωραία την πρώτη εμφάνιση της αιθέριας φωνής του Mike Oldfield (με τον οποίο συνεργάστηκε κυρίως στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80) και πετυχημένης σόλο τραγουδίστριας Maggie Reilly.
Τα μπαρ δουλεύουν στο φουλ, με τα εξυπηρετικά κορίτσια να σερβίρουν τον κόσμο στον κύριο χώρο κάτω. Επάνω στο ημιπεριμετρικό όροφο είχαν στηθεί τραπέζια, με δικό τους μπαρ και σέρβις, για όσους επιθυμούσαν μια πιο ξεκούραστη θέαση της συναυλίας. Ανεβαίνουμε, χαιρετάμε φίλους (είχαμε επισκέπτες και από Κύπρο) εκεί, και επιστρέφουμε κάτω στην πίστα.

Μία μεγάλη σημαία της Σκωτίας είχε στηθεί στο κάγκελο επάνω δεξιά, άρτι ξεδιπλωμένη, όπως φανέρωναν τα δεκάδες τετραγωνάκια στην τσάκιση της. Φόρος τιμής στην πρωταγωνίστρια της βραδιάς Maggie, αν μη τι άλλο, καθώς κατάγεται από την Γλασκώβη.
Κι ενώ από τα ηχεία ακούγονται τραγούδια των Cream, Chris DeBurghκαι Tina Turner, και με 150 fans να την περιμένουν, ακριβώς στις 22:00 η Maggie Reilly βγαίνει στην σκηνή με το συγκρότημα που την συνόδευε, απαρτιζόμενο πλήρως από Έλληνες μουσικούς, προφανώς μόνο για τους σκοπούς της περιοδείας στην χώρα μας.

Η Maggie έπαιξε τις μεγάλες της επιτυχίες, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, ένα πραγματικά best of show.Το set ξεκίνησε με το Family Man, από το Five Miles Out του Mike Oldfield (1982) και έπειτα ακούσαμε καινούρια τραγούδια από δουλειά που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα, όπως ανακοίνωσε η τραγουδίστρια και το Foreign Affair, επίσης από την συνεργασία της με τον Mike Oldfield στο άλμπουμ Crises (1983). Μερικά προβληματάκια ήχου στα πρώτα δύο-τρία κομμάτια του σετ υπήρχαν, κάτι που έχουμε ξαναζήσει στο Κύτταρο, αλλά δεν ήταν ικανά να χαλάσουν την ατμόσφαιρα και το τελικό αποτέλεσμα της βραδιάς, αλλά το πρόβλημα διορθώθηκε.
Σε κάποια φάση πλησιάζοντας στο μέσο της συναυλίας, ο Σάκης (ένας από τους τρεις Έλληνες μουσικούς που συνόδευσαν την Maggie Reilly στo Κύτταρο) στην ακουστική κιθάρα συνόδευσε την τραγουδίστρια σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το γλυκόπικρο Wait, και πλέον όλοι είχαν αρχίσει να σιγοτραγουδούν. Ένα από τα κομμάτια που έκανε θραύση στην χώρα μας όταν κυκλοφόρησε, από το προσωπικό της άλμπουμ Echoes(1992).

Σύντομα αποχώρησε και ο κιθαρίστας, με την Maggie μόνη της επί σκηνής να τραγουδάει acapella το γνωστό ρομαντικό τραγούδι-ποίημα του Σκώτου Robert Burns «A Red, Red Rose», με καταβολές από το 1794 και γραμμένο στην γλώσσα Scots, μία γερμανικής προέλευσης γλώσσα που ομιλείται στα Lowlands της Σκωτίας (σε αντίθεση με τα Highlands), καθώς και σε περιοχές του Ulster στην Ιρλανδία. Με λίγα λόγια, θα φανεί πιο γνώριμη στον ακροατή μιας και δεν έχει την κέλτικη καταβολή των Gaelic. Το απέδωσε άψογα, κάτι που πραγματικά έχει μεγάλες απαιτήσεις, και μάλιστα με πόνο, όπως μας πληροφόρησε και η ίδια καθώς είχε πονόδοντο. Σε εκείνο το σημείο στο οποίο δέχτηκε τις παροτρύνσεις του κοινού και ήπιε ούζο (παραδοσιακό γιατροσόφι!), το οποίο δεν γνωρίζω κατά πόσο την βοήθησε τελικά. Ωστόσο, ο πόνος δεν την εμπόδισε να τραγουδήσει υπέροχα, με την φωνή της να φαίνεται αναλλοίωτη, όχι μόνο σε σχέση με την κακοτυχία της βραδιάς, αλλά και με το πέρασμα των χρόνων. Ειλικρινά, αν δεν μας το ανακοίνωνε, κανείς δεν θα καταλάβαινε τίποτα.
Μεταξύ άλλων, ακούσαμε το μελαγχολικό Tears In The Rain (από το Echoes και αυτό), εξαιρετικό κομμάτι, που ξεσήκωσε τον κόσμο και σίγουρα μία fan στην οποία το αφιέρωσε η Maggie, ένα από τα καλύτερα κομμάτια της προσωπικής της καριέρας.  Παρακάτω, είχαμε το To France (από το Discoveryτου Mike Oldfiel dκαι το 1985), το οποίο οι περισσότεροι συγκεκριμένης ηλικιακής κλάσης το είχαμε πρωτοακούσει από την γνωστή διασκευή των Blind Guardian, οπότε και το εκτιμήσαμε ιδιαιτέρως! Μέχρι στιγμής δεν είχε μείνει κανείς και καμία με το παράπονο, αφού όντως το best of set της ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του κοινού.
Φτάνοντας στο τέλος του σετ, γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε κλείσει λογαριασμό, μιας και δεν έχουμε ακούσει δύο εκ των πιο γνωστών τραγουδιών που έχει ερμηνεύσει η Maggie. Και τα ακούσαμε και τα δύο. Φυσικά, μιλάω για το παραμυθένιο Moonlight Shadow (από το άλμπουμ Discovery του Mike Oldfield), το οποίο ερμηνεύτηκε κατά άμεση παραγγελία του κόσμου, και όπως ήταν φυσικό τους ξεσήκωσε όλους και όλες. Η εξαιρετική αυτή εμφάνιση επισφραγίστηκε με το Everytime We Touch, ένα κομμάτι που μας ταξίδεψε (πάλι της ίδιας ηλικιακής κλάσης!) στα πρώτα σχολικά μας χρόνια, και σίγουρα όλους σε μια πιο αθώα εποχή. Ήταν το ιδανικό κλείσιμο σε μία εξαιρετική βραδιά.
Αποχωρήσαμε,φεύγοντας με τις καλύτερες εντυπώσεις. Η Maggie Reilly, παρά τα 62 της χρόνια, έλαμπε με την φωνή της και την χαλαρή, ακομπλεξάριστη παρουσία της. Ακούσαμε τραγούδια που άφησαν το ίχνος τους στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια, και φύγαμε με ωραίες εικόνες, ήχους και καλή διάθεση. Ή όπως θα έλεγε και η Maggie .. Carried away by a Moonlight Shadow!



Κείμενο/φωτό: ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος