Η.Ε.Α.Τ. @ GAGARIN 30/3/2019. O ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ

Με σχεδόν καθόλου κόπο και κάνοντας ενδιάμεση στάση και από Πετράλωνα για να πάρουμε έναν φίλο, φτάσαμε ανεμπόδιστα στην ευρύτερη περιοχή του Gagarin, και παρκάραμε άνετα, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ. Το αποδίδω στο γεγονός ότι φτάσαμε αρκετά νωρίς, ίσως πιο νωρίς απ’όσο έπρεπε. Μεγάλο πλήγμα η απουσία δύο από την ομάδα μας, ενός λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και της άλλης φίλης μας λόγω θέματος υγείας, όπου και από εδώ θα ήθελα να της στείλω τις καλύτερες μου ευχές για ταχεία ανάρρωση! Δέσποινα όλα να πάνε καλά!
Μπαίνοντας στο Gagarin, αφήνουμε όπλα και πανοπλίες στην γκαρνταρόμπα, και τσεκάρουμε λίγο το merchandise στα αριστερά της εισόδου. Πλήρες, με μεγάλη ποικιλία, είχε αρκετά πραγματάκια για να καλύψει τις ανάγκες των fans. T-shirts, πολλά από τα οποία αγόραζε ο κόσμος καθώς έμπαινε, στα 20 Ευρώ περίπου, αλλά και patches, σκουφάκια, άλλα τζιτζιμπλόνια και το βινύλιο του IntoTheGreatUnknown, της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς των H.E.A.T.από τον Σεπτέμβρη του 2017. Υπήρχε και μπλουζάκι από το ένα εκ των δύο support σχημάτων (Danger Angel) καθώς και τα κλασικά μπλουζάκια του Gagarin.

Μέσα όλα είναι έτοιμα για την εμφάνιση του πρώτου support σχήματος, ή καλύτερα να πω καλλιτέχνη, του D3lta, μετά συνοδευτικής μπάντας. Τα παιδιά έπαιξαν σε ακουστικό σετ, καθιστοί στο μπροστινό μέρος της σκηνής, σε στυλ MTV Unplugged. Χαλαρό performance, με original κομμάτια, καθώς και διασκευές Muse (Time Is Running Out) και Bob Dylan (Blowin’ In The Wind). Βέβαια (να το πούμε και αυτό) θεωρώ πως το συγκεκριμένο ύφος δεν είχε καμία σχέση με το τι θα επακολουθούσε στην συνέχεια, μουσικά πάντα. Καμία επαφή με το μουσικό στυλ της συναυλίας. Ίσως για κάποιο άλλο rock event, αλλά όχι για το hard/heavy/glamcombo των headliners και των special guests. Και το αφήνω εκεί.
Μετά από λίγα λεπτά, την σκηνή πήραν οι Danger Angel με δυνατό hard ‘n’ heavy ήχο, σίγουρα πιο κοντά στο πνεύμα των headliners και έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από τους φίλους τους στο κοινό.To set τους δυνατό, αν και κυμαινόμενο στον ίδιο τόνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Αρκετά ενεργητικοί, έχυσαν άφθονο ιδρώτα στην σκηνή και κράτησαν την ένταση ψηλά για αρκετή ώρα, προετοιμάζοντας τον κόσμο για το showτ ων headliners. Ο Βραζιλιάνος τραγουδιστής BJ, μου θύμισε λίγο D.C. Cooper στυλιστικά και κινησιολογικά, ενώ φωνητικά απέδωσε ικανοποιητικά, όπως και οι υπόλοιποι (μουσικά) στο συγκρότημα. Προσωπικά έχω την αίσθηση ότι τα κιθαριστικά σόλο ακουγόντουσαν λίγο εκτός, και από ένα σημείο και έπειτα φάνηκε να προσπαθούν πάρα πολύ. Αλλά αυτός είμαι απλά εγώ, και εν τέλει δεν έκοψε από την γενική εικόνα της εμφάνισης τους. Στο δια ταύτα, έδωσαν μία αξιοπρεπή εμφάνιση και ήταν μία καλή ευκαιρία να ακούσουμε και εμείς που δεν ήμασταν τόσο εξοικειωμένοι με την δουλειά τους και να έρθουμε σε επαφή με την μουσική τους. Ένα ελληνικό hard ‘n’ heavy συγκρότημα, με έκδηλο τον επαγγελματισμό και το δέσιμο μεταξύ των μελών του, που σίγουρα αξίζει να το τσεκάρει κάποιος. Συνολικά καλή η εμφάνιση των Danger Angel και πλέον όλοι ήταν στην κατάλληλη φάση να υποδεχτούν το μεγάλο όνομα της βραδιάς, τους Σουηδούς H.E.A.T.

Η καπνίλα είχε φτάσει σε εξωπραγματικά επίπεδα, και αυτός σας το λέω εγώ που είμαι αρειμάνιος καπνιστής, και εν γνώσει μου δεν πήρα τον καπνό μου μέσα στην συναυλία. Κόσμος πηγαινοερχόταν στο μπαρ. Οι μεγάλες μετακινήσεις έγιναν κυρίως στην εμφάνιση του D3lta και μετά τους Danger Angel. Σε κάποια φάση, περίπου κανά 10λεπτο πριν την εμφάνιση των H.E.A.T. άνοιξε ο εξαερισμός με αποτέλεσμα να βελτιωθεί προσωρινά η ατμόσφαιρα χαρακωμάτων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και να πάρουμε μία ανάσα ζωής. Κάτι το οποίο σταμάτησε ξανά. Γενικά μου είναι ακατανόητο γιατί δεν λειτουργεί συνεχόμενα ο εξαερισμός σε μικρούς κλειστούς χώρους, όπως αυτόν που μας φιλοξενούσε για την βραδιά. Είναι κόστος; Είναι μανούρα για τους επιμελητές του χώρου; Υπάρχει κάποιος που τον χτυπάει στην πλάτη και μπορεί να πάθει ψύξη; Κανείς δεν θα μάθει ποτέ. Το σίγουρο είναι πως πάντα μετά από την πολύωρη παραμονή σε τέτοιο χώρο, είναι βέβαιο πως ο ιματισμός θα πάει για αποτέφρωση και το σώμα για χημικό λουτρό, ενώ παθητικά έχουμε κάνει όλοι ανεξαιρέτως γύρω στο ενάμιση με δύο πακέτα. Πάντως συναυλία είναι, λίγο πολύ το περιμένουμε αυτό. Αυτό που δημιουργεί ερωτηματικά είναι η μη χρήση του εξαερισμού, διότι ο κόσμος και θα καπνίσει και θα πιει και θα το ζήσει.

Κάπου εκεί, και αφού οι τεχνικοί έχουν κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες και το «The HeatIs On» του Glenn Frey προκαλεί διακριτικές και όχι τόσο διακριτικές χορευτικές φιγούρες στο ακροατήριο, ξεκινάει η είσοδος των H.E.A.T., και πρώτου και καλύτερου του drummer τους, Lars «Crash» Jarkell. Εν μέσω ενθουσιώδους υποδοχής, λοιπόν, έρχονται στην σκηνή οι Jimmy «Jay» Johansson στο μπάσο, Jonas «Jona Tee» Thegel στα πλήκτρα (στα αριστερά της σκηνής) και Dave «Sky Davis» Dalone στην κιθάρα, σπάζοντας τον κανόνα που θέλει τους μεγάλους Σκανδιναβούς κιθαρίστες να εμφανίζονται με Fender Stratocaster, οπλισμένος με μία Gibson Les Paul (το «έπιπλο» κατά τα λεγόμενα του ημίθεου Σουηδού βιρτουόζου Yngwie Malmsteen). Τελικά, λες και τον διαπερνούσε ηλεκτρικό ρεύμα, έρχεται και ο τελευταίος της παρέας, ο τραγουδιστής Erik Grönwall, θυμίζοντας έντονα κάτι από Iggy Pop και Scott Weiland (επί Velvet Revolver) στην κίνηση.
Οι εκρηκτικοί Σουηδοί ξεκίνησαν με το Bastard of Society (από το Into The Great Unknown), ξεσηκώνοντας το Gagarin σε φρενήρη χοροπηδητά, και συνέχισαν με το ρυθμικό Breaking the Silence(από το Address The Nation του 2012). Το συγκρότημα λειτουργεί άψογα, σαν καλολαδωμένη μηχανή, και πιάνοντας υψηλότατα στάνταρ απόδοσης από τα πρώτα κιόλας κομμάτια της συναυλίας τους. Συνεχεια με το DangerRoad από ένα άλμπουμ πιο πίσω (FreedomRock, 2010) σε ακόμα μελωδικότερα μονοπάτια, κατά τις επιταγές της Scandi-AOR σχολής. Μια ανάσα αργότερα, το εξαιρετικό Emergency (από το προτελευταίο τους Tearing Down The Walls του 2014), και είναι ξεκάθαρο πλέον πως οι H.E.A.T. έχουν κερδίσει μέχρι και τους περαστικούς έξω από το Gagarin. Και το «αμερικάνικο» Shi tCity (IntoTheGreatUnknown, 2017) να ακολουθεί, με το χωρωδιακό του tempo.

O Grönwall έχει εξαιρετική φωνή, κάτι που φαίνεται από την έκταση και την δυναμική της σε όλο το σετ, και φαίνεται ότι το έχει δουλέψει πολύ το θέμα, αλωνίζοντας παράλληλα ακατάπαυστα την μικρή σκηνή του Gagarin. Οι υπόλοιποι του συγκροτήματος παίζουν εξαιρετικά, τόσο ως μονάδες αλλά και σαν σύνολο, λες και είναι καλωδιωμένοι μεταξύ τους. Γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την εξαιρετική τετράδα Downtown, In And Out Of Trouble, It's All About Tonight και του μεγάλου hit Living On The Run (από το Address The Nation) που είναι τα επόμενα στο playlist, και προσωπικά εκ των αγαπημένων μου. Όλοι κουνιούνται στον ρυθμό, οι περισσότεροι τραγουδούν, εικόνες και σκέψεις περνούν από το μυαλό του καθενός (ίσως), και η εμφάνιση των H.E.A.T. φαίνεται ήδη να στέφεται από επιτυχία. Δεν έχω πολλές φορές (λόγω προσωπικών προτιμήσεων) την δυνατότητα να δω ένα συγκρότημα που μου αρέσει σε μία καλή και παραγωγική περίοδο τους, με μία δυνατή ζωντανή εμφάνιση, να παίζει τις επιτυχίες του. Οπότε εγώ τουλάχιστον, αλλά και το (σχεδόν) γεμάτο Gagarin κερδίζουμε μέχρι στιγμής.
Το πάρτυ έχει και συνέχεια φυσικά, και πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από το Living On The Run, και κατά το Beg Beg Beg (από το Freedom Rock) που ακολουθεί, ο Grönwall ζητάει βοήθεια για να φτάσει μέχρι το μπαρ (αριστερά της εισόδου) ζητώντας από τον κόσμο να τον μεταφέρει με τακτικές crowdsurfing. Όπερ και εγένετο, με τον λεπτοκαμωμένο frontman να μας τραγουδάει κομμάτι και από το Whole Lotta Rosie των ΑC/DC επάνω στο μπαρ. Ιδανικό τραγούδι για μπαρ καταστάσεις, και με τον Grönwall να εκμεταλλεύεται έξυπνα κάθε σπιθαμή του χώρου, γεγονός που δείχνει ότι γενικότερα έχει καλή αντίληψη της σωστής παρουσίας του frontman επί (και εκτός) σκηνής. Στην συνέχεια, ωστόσο, μένει μόνος του, με τους υπόλοιπους να υποχωρούν για λίγο στα παρασκήνια, και με την ακουστική κιθάρα κάποιου άλλου (ίσως των παιδιών από το πρώτο support) τραγουδάει και μας χαλαρώνει τρόπον τινά, με το Laughing at Tomorrow. Και αφού διαβεβαιώσει τον δανειστή της κιθάρας ότι δεν θα την σπάσει θεαματικά στο σανίδι, ανεβαίνει με δύο σάλτα σαν λεμούριος(!) στα δεξιά της σκηνής και αράζει πάνω στα ηχεία για να μας ερμηνεύσει το Redefined από το Into The Great Unknown.Ακολουθεί κομμάτι από το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ του 2008, το μελωδικότατο There For You, ενώ στην συνέχεια ακούμε το Mannequin Show, εξίσου ρυθμικό, μελωδικό hard rock, από το Tearing Down The Walls (2014). Με το ομώνυμο κομμάτι από αυτό το άλμπουμ, το Tearing Down The Walls, οι H.E.A.T. θα κλείσουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο το κύριο και μεγαλύτερο μέρος του set τους.
Φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείψει το encore από μία τέτοια εμφάνιση. Το συγκρότημα παίζει το Point Οf No Return(ξανά από Tearing Down The Walls), και επιτέλους κλείνει σε ημιεορταστικό κλίμα με το A Shot At Redemption, με τον Grönwall να φοράει την σημαία του fan club και ένα πιτσιρίκι να ανεβαίνει στην σκηνή μαζί του (ή μάλλον, να το θέσω καλύτερα να τον ανεβάζουν) και να συνοδεύει τον frontman (δίπλα και πάνω του) επι σκηνής για το κλείσιμο της συναυλίας. Ο μικρός φαινόταν λίγο στα χαμένα, αν και το διασκέδασε κάπως, και αυτό έχει σημασία. Θα έχει να το λέει στα χρόνια που θα ακολουθήσουν.

Κάπως έτσι έκλεισε και η πρώτη επι αθηναϊκού και δεύτερη επί ελληνικού εδάφους (είχε προηγηθεί και μία εμφάνιση τους στο Chania Rock Festival τo 2018)εμφάνιση των H.E.A.T. από το τιμημένο Upplands Väsby της Στοκχόλμης, γενέτειρα πολλών μεγάλων του Σουηδικού μελωδικού hardrock (με πρώτους και καλύτερους τους Europeφυσικά). Κατεβαίνουμε πιο κοντά στην σκηνή για να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία με backgroundτην σκηνή, ως είθισται. Ο κατσούφης θείος με την σκούπα (ο οποίος μας ενημέρωσε ότι πάνω είναι «κλειστά» καθώς μπήκαμε, αλλά τελικά είδαμε κάμποσο κόσμο και επάνω στον εξώστη, μάλλον ήταν ρεζερβέ για κάποιους) δυσανασχετεί καθώς προσπαθούμε να πάρουμε μία καλή θέση στο κάγκελο, αλλά τι διάολο, καλά περάσαμε και αυτός θέλει να πάει σπίτι να κοιμηθεί οπότε δεν πειράζει, όλα καλά. Στο διάσπαρτο κοινό, γνωστοί μας από Θεσσαλονίκη, αρκετές κοπέλες (δεν συμβαίνει συχνά σε συναυλίες που πάμε), άτομα με διάφορα t-shirts και patches (από Rush μέχρι Maiden, Megadeth και Bathory), powerlifters, φωτογράφοι (και όχι τζαμπατζήδες) και επίσης άτομα όλων των ηλικιών. Ένα ετερόκλητο πλήθος που μόνο η καλή μουσική και μία καλή συναυλία φέρνει κοντά (και το φαγητό, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση).
Μία κοπέλα με ραφτό Alien (μεγάλη αγάπη) δέχεται να την φωτογραφίσουμε μπροστά από την σκηνή, όπου το bannerτων H.E.A.T. κατεβαίνει σιγά-σιγά.

Περνώντας από το merchandiseκατά την έξοδο μας, παίρνω και ένα t-shirt (υπήρχαν ακόμη αρκετά για όλους, ενώ διέθετε και POS, και άκρως ικανοποιημένοι κατευθυνόμαστε προς το αυτοκίνητο, συζητώντας τα της συναυλίας και φυσικά που θα πάμε να φάμε μετά (αυτή η κουβέντα πάντα παίζει ή θα παίξει, το μόνο που αλλάζει είναι το χρονικό σημείο, συνάρτηση του πόσο μας αρέσει η συναυλία). Ένα μεγάλο μπράβο στους H.E.A.T., στους support καλλιτέχνες, και περιμένουμε την επόμενη εμφάνιση τους, που ελπίζουμε να είναι σύντομα. Περάσαμε καλά, γλεντήσαμε, τραγουδήσαμε και το μόνο που έμενε ήταν να φάμε και να βρούμε τους φίλους που δεν κατάφεραν για τον όποιο λόγο να έρθουν στην συναυλία, και να πιούμε μία μπύρα παρέα για να τους μεταφέρουμε ό,τι μεταφέρουμε και σε εσάς εδώ. FEEL THE HEAT!

Κείμενο/φωτό: Κώστας Τσιρανίδης

1/4/19

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος