Η ιστορία τους ξεκινάει στο Los Angeles πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με το όνομα Airborn,το οποίο σύντομα άλλαξε σε Dokken,καθώς υπήρχε ήδη ένα συγκρότημα με το αρχικό όνομα. Ψυχή/κινητήρια δύναμη/αρχηγός του σχήματος ήταν - και ακόμα είναι -o νορβηγικής καταγωγής τραγουδιστής Don Dokken. Τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ βέβαια τότε, δεν είχαν καμία σχέση με τα μέλη της μετέπειτα κλασικής σύνθεσης.
 |
| Το οπισθόφυλλο |
Με τη βοήθεια της manager Gaby Hauke (η γνωστή Deaffy, manager, στιχουργός/ συνθέτης των Acceptκαι σύζυγος του κιθαρίστα τους Wolf Hoffmann) υπέγραψαν στην Carrere Record sκαι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ Breaking the Chains, αρχικά μόνο στην Γερμανία με παραγωγό τον Michael Wagener. To άλμπουμ κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1983 και πριν την κυκλοφορία του αποχώρησε ο μπασίστας Croucier,για να μπει στους Ratt,και εντάχθηκε στην μπάντα ο Jeff Pilson για να ολοκληρωθεί η κλασική τους σύνθεση.
 |
| Το εξώφυλλο της γιαπωνέζικης έκδοσης. |
To 1984 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, Tooth and Nail («με νύχια και με δόντια» σε ελεύθερη μετάφραση), με τον τίτλο να υποδηλώνει το άγχος και την πίεση του συγκροτήματος να βγάλει μια καλή δουλειά που θα το οδηγήσει σε τροχιά επιτυχίας. Το άλμπουμ έγινε όντως επιτυχία, έφτασε στη θέση 49 του Billboard, έβγαλε τρία singles, έγινε πλατινένιο το 1989 και ουσιαστικά αποτέλεσε το πρώτο σκαλοπάτι της ανοδικής πορείας των Dokken. O ήχος κατασταλάζει σε καθαρόαιμο εμπορικό hard rock/heavy metal και ο George Lynch αρχίζει να καθιερώνεται στις συνειδήσεις των οπαδών ως μέγας shredder.
1985, τρίτο χτύπημα με το Under Lock and Key και η ανοδική πορεία συνεχίζεται. Ακόμα καλύτερο από το “Tooth…” , πιάνει τη θέση 32 του Billboard και γίνεται πλατινένιο το 1987. Στο άλμπουμ αυτό υπάρχουν αρκετά από τα κλασικά κομμάτια των Dokken και κυρίως το super hit “In my Dreams” και το “Unchain the night”.
Το αποκορύφωμα της επιτυχίας έρχεται με το τέταρτο άλμπουμ τους, το Back for the Attack του 1987. Πιο εμπορικό από τα προηγούμενα, με το συγκρότημα να ακούγεται πιο δεμένο, δυνατή παραγωγή από τον Neil Kernon, ακόμα καλύτερη δουλειά στις κιθάρες από τον Lynch και μεγάλη ποικιλία σε κομμάτια. Το άλμπουμ φτάνει στο Νο 13 του Billboard και βγάζει τρία singles,μεταξύ των οποίων το πασίγνωστο “Dream Warriors” που υπάρχει και στο soundtrackτης ταινίας A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors. Στο βίντεο μάλιστα του κομματιού, μαζί με το συγκρότημα, εμφανίζεται και ο γνωστός Freddy Krueger.
Σαν κλείσιμο και σύνοψη αυτής της πορείας προς την επιτυχία, οι Dokken κυκλοφορούν το Νοέμβριο του 1988 το Live άλμπουμ Beast from the East, το οποίο περιλαμβάνει ηχογραφήσεις από τις εμφανίσεις τους στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στο Τόκιο, το χρονικό διάστημα 20-30 Απριλίου 1988, στα πλαίσια της περιοδείας για το τελευταίο τους άλμπουμ Back for the Attack.
To setlist αποτελείται από κομμάτια και των τεσσάρων studio άλμπουμ τους, με ιδιαίτερη βαρύτητα να δίνεται στο τελευταίο, Back for τhe Attack (6 κομμάτια), και στο δεύτερο, Tooth and Nail (6 κομμάτια), ενώ με τρία κομμάτια εκπροσωπείται το Under Lock and Key και με ένα - το ομώνυμο -το πρώτο άλμπουμ.
Το Live ξεκινάει με το Unchain the Night από το “Underlock”…, κάτω από τις ιαχές του κόσμου. Μεσαίας ταχύτητας κομμάτι, καλή εισαγωγή για το σόου και με δύο εκπληκτικά σόλο του George Lynch. Ακολουθεί το δυναμικό και γρήγορο Tooth and nailγια να ανεβάσει την αδρεναλίνη. Κλασικό heavy metal κομμάτι με γρήγορο σόλο-tapping, σχολής Van Halen, από τον Lynch.
Γιατί η συνέχεια Standing in the shadows και Sleepless Νight το πρώτο με ωραίο pre-chorus και μελωδικό σόλο και το δεύτερο με χαρακτηριστική γέφυρα.
Ώρα να ρωτήσει ο Don Dokkenτο κοινό αν έχουν δει το “A Nightmare on Elm Street”, για να ακουστεί καπάκι η ακουστική εισαγωγή της τραγουδάρας Dream Warriors, μέσα στον αναμενόμενο χαμό από το κοινό, το οποίο δεν σταματά να ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού.
Χωρίς διακοπή, μπαίνει το ταχύτατο opening track του “Back for…”, Kiss of Death και πριν καταλαγιάσει η πώρωση του κόσμου με το τελείωμά του, ξεκινάει το When heaven comes down από το “Tooth…” . Ένα δυνατό τραγούδι με εμβατηριακό ρυθμό, το οποίο, προσωπικά, μου θυμίζει τους τωρινούς Accept (με Mark Tornillo στη φωνή).
Προτελευταίο κομμάτι του πρώτου μισού (ή του πρώτου δίσκου αντίστοιχα) το Into the fire, πάλι από το “Tooth..” άλμπουμ. Το κομμάτι ξεκινάει ακουστικά τις δυο πρώτες φράσεις του κουπλέ για να χωθεί μετά ριφάρα δυναμίτης μαζί με μπάσο- τύμπανα. Πολύ ωραία η γέφυρα και το σόλο.
Το πρώτο μισό του άλμπουμ (ή ο πρώτος δίσκος, αναλόγως) κλείνει με το instrumental MrScary από το “Back for..”.Απαραίτητο για να ξεκουράσει την φωνή του ο Don Dokken, αλλά, πριν ξεκινήσει, προηγείται ένα σόλο του Lynch, το οποίο θεωρώ ότι τραβάει πολύ και σπάει την ορμή του Live. Τέλος πάντων, εφόσον ο τραγουδιστής χρειάζεται να ξεκουράσει και λίγο τη φωνή του,το παραβλέπουμε.
Το δεύτερο μισό ξεκινάει με τα Heaven sentκαιIt’s not love από το “Back for..” και “Under lock…” αντίστοιχα, δυο κομμάτια μέσης ταχύτητας στα οποία ο Donκάνει και λίγο “παιχνίδι” με το κοινό. Θα ακολουθήσει η απαραίτητη power μπαλάντα,Alone again (“Tooth..”), για να επανέλθουμε στα γρήγορα κομμάτια με το Just got lucky, πάλι από το “Tooth..”. Σειρά για το μοναδικό τραγούδι από το ντεμπούτο “Breaking the chains”, το ομώνυμο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Ένα καλό κομμάτι, δείγμα των πρώτων ημερών του συγκροτήματος.
Και η συναυλία κλείνει, όπως πρέπει, με ένα ταχύτατο κομμάτι από το “Tooth…”, το Turn on the action, ιδανικό για αυτό στο οποίο παραπέμπει και ο τίτλος του. Φοβερό τραγούδι, το οποίο θυμίζει πολύ Saxon. Ακούστε το προσπαθώντας να το φανταστείτε με φωνητικά του Biff Byford, και θα σας θυμίσει σίγουρα τους Βρετανούς των πρώτων, κλασικών τους άλμπουμ (Denim and leather, Wheels of Steelκλπ).
Στο τέλος του Live, υπάρχει και ένα ακυκλοφόρητο studio κομμάτι, το Walk Away, μια ωραία power μπαλάντα για την οποία υπάρχει και video.
Αυτό είναι λοιπόν το “Beast from the East”, το τελευταίο σπουδαίο άλμπουμ των Dokken, με το οποίο κλείνει η πρώτη και πιο επιτυχημένη περίοδός τους. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τον Don Dokken στην κορυφή της απόδοσής του και να απολαύσουμε όλο το εύρος των φωνητικών του. Την παράσταση βέβαια κλέβει ο μεγάλος George Lynch, τόσο στα καταπληκτικά σόλο των τραγουδιών όσο και στις διάφορες “φράσεις” με τις οποίες γεμίζει τα κομμάτια. Φυσικά, δεν πρέπει να αγνοούμε και την απόδοση των άλλων δυο μελών, τόσο του μπασίστα Jeff Pilson, ο οποίος έχει τον απαιτητικό ρόλο να κρατάει “γεμάτα” τα κομμάτια όσο σολάρει ο Lynch, αναλαμβάνοντας, κατά κάποιο τρόπο και τον ρόλο της δεύτερης κιθάρας που λείπει, όσο και του ντράμερ Mick Brown, της ραχοκοκαλιάς και μετρονόμου της μπάντας, ιδιαίτερα στα γρήγορα σημεία των κομματιών.
Το συγκεκριμένο live αποτελεί, ουσιαστικά, ένα best of της κλασικής περιόδου των Dokken, μια συλλογή κομματιών με την οποία κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με τους Dokken, θα μπορούσε να έχει μια πρώτη ιδανική επαφή με την μπάντα.
Για τα τυπικά, το άλμπουμ έφτασε στο No 48 του Billboardτο 1988, έγινε χρυσό, ενώ το 1990, στα Grammy Awards,ήταν υποψήφιο για το βραβείο Best Metal Performance, χάνοντας από το One ων Metallica. Επίσης, στην αμερικάνικη έκδοση του άλμπουμ σε CD, λείπουν τρία τραγούδια, τα “Standing in the shadow”, “Sleepless Night” και “Turnontheaction”.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Δυστυχώς, μετά την κυκλοφορία του, το 1989, το συγκρότημα διαλύθηκε λόγω μουσικών και προσωπικών διαφορών μεταξύ του Don Dokken και του George Lynch. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό το σκηνικό, όπου δυο μεγάλα “εγώ” , δύσκολα συμβιώνουν σε ένα σύνολο. Στη συνέχεια, ο Don Dokken κυκλοφόρησε το 1990 το προσωπικό του άλμπουμ “Up from theashes” με τραγούδια που αρχικά προορίζονταν για ένα Dokken άλμπουμ, ενώ ο Lynch μαζί με τον ντράμερ Brown, έφτιαξαν τους Lynch Mob.Οι Dokken θα επανέλθουν το 1997 με την κλασική τους σύνθεση για ένα άλμπουμ (Dysfunctional) και θα συνεχίσουν μέχρι και σήμερα με τον Don Dokken και Brown από τους κλασικούς τέσσερις, χωρίς βέβαια να πιάσουν ποτέ ξανά τις κορυφές της περιόδου 1983-1989.
TRIVIA
- Όσο βρισκόταν στην Γερμανία, το 1981, ο DonDokken έκανε κάποια δοκιμαστικά demos για τη θέση του τραγουδιστή στους Scorpions, καθώς πριν την ηχογράφηση του άλμπουμ τους Blackout χωρίς να είναι σίγουρο κατά πόσο θα μπορούσε να ξανατραγουδήσει. Τελικά ο Meine επανήλθε δριμύτερος και ό,τι έμεινε από αυτή την εμπειρία του Don,είναι τα δεύτερα φωνητικά του στο Blackout (1982).
Χρήστος Ζερβός
28/4/19/
Δημοσίευση σχολίου