Αφήνω το γεγονός και πέραν των συγχαρητηρίων τον παίκτη όπως και σε κάθε άλλο αθλητή/καλλιτέχνη που αφιερώνει λίγη από την ώρα του για να προσφέρει αγάπη και συμπόνια σε συνάνθρωπο του, θέλω να σας ρωτήσω αν έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει άνθρωπος;
Μια απλή κίνηση που οποιοσδήποτε ανθρώπου που κάνει καθημερινά σε άρρωστους, ηλικιωμένους κι ανήμπορους, αντιμετωπίστηκε και παρουσιάστηκε από τα Μέσα σαν …υπερθέαμα. Θα μου πείτε, τα Μέσα του έδωσαν το μέγεθος για να το προβάλλουν και να βρει μιμητές η πράξη του. Πολύ σωστά απαντώ. Όμως ο Κούτρης έκανε αυτό που του απαγόρευσε η συνείδησή του, η ανθρώπινη λογική. Όμως και τα δύο τα έχουμε χάσει. Έχουμε γίνει εαυτούληδες, έχουμε ταμπουρωθεί μέσα στο σπίτι μας και δεν μας νοιάζει τι συμβαίνει στη διπλανή πόρτα, αρκεί το κακό να μην χτυπήσει τη δική μας. Η ανθρωπιά, η χαμόγελο, η βοήθεια, η συμπόνια, η συμπαράσταση ΔΕΝ κοστίζουν, αλλά είναι πανάκριβα στην εποχή μας. Πραγματικά δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει κι σε άλλες δυτικές κοινωνίες. Η αδιαφορία και ο κυνισμός που βιώνει εδώ και λίγα χρόνια η ελληνική κοινωνία είναι εξωφρενικά.
Η κίνηση του Κούτρη σχολιάστηκε από όλους με…έκπληξη, λες κι έκανε κάποιο κατόρθωμα. Προσέξτε, δεν υποτιμώ καθόλου την πράξη και χίλιες φορές μπράβο του. Όμως στέκομαι στις αντιδράσεις μας δείχνουν πόσο έχουμε φτωχύνει, πόσο άδειοι είμαστε. Και αντιδρούμε με τέτοια έκπληξη γιατί πιθανότατα να μην κάναμε κι εμείς αυτό που έκανε τόσο απλόχερα ο Κούτρης και κάθε Κούτρης. Το αυτονόητο είναι …υπερβολή κι η ελληνική κοινωνία μόνο με παχύδερμα μπορεί να συγκριθεί.
Ξαναγυρνώντας στο περιστατικό με τον Λεονάρντο Κούτρη, θα κλείσω με ένα απόσπασμά του από τη συνέντευξη του στη Nova. «Είναι ότι σημαντικότερο έχω δει στη ζωή μου. Έχω χάσει δικούς μου ανθρώπους από την ασθένεια και ξέρω πώς είναι. Τον περιμένουμε να βγει νικητής και να πανηγυρίσουμε μαζί ένα γκολ. Ο Θεός είναι μεγάλος και ο Βασίλης είναι μεγάλος».
20/4/19
Οτι κανουμε για τον εαυτο μας το περνουμε μαζι μας, οτι κανουμε για τους αλλους το αφηνουμε πισω μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή