Οι Deep Purple αναμφίβολα υπήρξαν μια τεράστια δεξαμενή μουσικού ταλέντου. Το 1976, στις τάξεις του μεγάλου συγκροτήματος, η κατάσταση ήταν χαοτική! Οι καταχρήσεις διαφόρων μελών σφραγίστηκαν με ένα τραγικό γεγονός, το θάνατο του κιθαρίστα Tommy Bolin. Η πτώση της MK IV σύνθεσης θα σημάνει και το τέλος των Deep Purple για τη δεκαετία του 70. Μέσα από αυτό το τέλος, ξεκίνησαν πολλά νέα πράγματα από τα μέλη της μπάντας, οδηγώντας στον σχηματισμό "οικογενειακών" συγκροτημάτων και συνεργασιών. Ο Glenn Hughes, το 1977, θα κυκλοφορήσει τον δίσκο "Play me out", το προσωπικό του όμως σκότος δεν θα του επιτρέψει να δώσει την αρμόζουσα βαρύτητα σε κάτι τόσο φιλόδοξο. Η πενταετία που έχει ξεκινήσει από την διάλυση των Deep Purple, το 1976, μέχρι και το 1981 θα τον βρει καλλιτεχνικά μαραζωμένο, έχοντας χάσει το ενδιαφέρον του και τον ενθουσιασμό του για το μεταβαλλόμενο μουσικό τοπίο.
"Είμαστε ένα φυσικό φαινόμενο! Κάτι σαν τυφώνας ή ανεμοστρόβιλος".
Μέσα στο δίσκο, στοιχεία της rock, της funk, της soul, της jazz θα δέσουν μαζί στα τραγούδια, πορευόμενα σε μια A.O.R. κατεύθυνση με μελωδίες και synth κιθάρες. Ο Glenn Hughes, αν και είναι μέσα στο "σκοτάδι" του, καταφέρνει να συγκλονίσει και να φέρει εις πέρας ένα δύσκολο μουσικό έργο, αφήνοντας την όποια ακτίδα φωτός υπάρχει ακόμα μέσα του να φωτίσει τη φωνή του και να λάμψει σε κάθε τραγούδι του δίσκου. Το I got your number θα ανοίξει το άλμπουμ με ενέργεια, ένταση και δύναμη. Ηχητικά, φανταστείτε μια ταύτιση των Van Halen με τους Deep Purple! Στο The look in your eyes (κομματάρα!!) έχουμε να κάνουμε με καθαρό A.O.R. των αρχών του ογδόντα, πολύ κοντά στο ύφος των Journey και των Foreigner, με φοβερό πάθος από τον Glenn Hughes και με δεξιοτεχνικές παρεμβάσεις από τον Pat Thrall. Μια εμπνευσμένη μπασογραμμή θα γίνει ο πόλος έλξης του Beg, borrow or steal και προσωπικά θα μπορούσα άνετα να το φανταστώ μέσα στο "Run for cover" του Gary Moore. Η ηρεμία που θα έρθει με το Where did the time go θα διακοπεί από την hard funk rock σεισμική δόνηση που θα προξενήσει το Muscle and blood ωθώντας σε στον τερματισμό της εντάσεως του στερεοφωνικού σου συστήματος! Σπουδαίο είναι και το Hold out your Life το οποίο πάντα έκανε το μυαλό μου να σκέφτεται Thin Lizzy και Bad reputation για κάποιο λόγο.... Το καλύτερο όμως τραγούδι, με μια ρεφρενάρα που σε γεμίζει με επιπλέον χρόνια ζωής, σίγουρα είναι το Who will you run to!! Θεωρήστε το ως υποχρέωση στον εαυτό σας να το ακούσετε! Το Coast to coast είναι η επίσκεψη του Glenn Hughes στο παρελθόν του και συγκεκριμένα στους Trapeze και στο δίσκο του 1972 "You are the music...we're just the band". Τελευταίο τραγούδι του δίσκου είναι το First step of love. Ένα περίεργο τραγούδι με φωνητικό ξέσπασμα από κραυγές από τον Glenn Hughes, όπως μόνο ένας γνήσιος rock shouter θα μπορούσε να κάνει. Ένα "love or hate song" θα λέγαμε....
Στην επανέκδοση του άλμπουμ περιλαμβάνονται δυο επιπλέον τραγούδια. Το πρώτο είναι το Love don't come easy και το δεύτερο είναι το Still the night το οποίο ήταν γραμμένο για την δισκογραφική συνέχεια του Hughes-Thrall αλλά τελικά κατέληξε στα "Phenomena" (1984) και στο "Face the truth" (1992) του John Norum.
Αυτό που αναμενόταν ως φυσική συνέχεια μιας δεμένης μουσικής σχέσης δυο καλλιτεχνών έμεινε, τελικά, μόνο στην φαντασία όλων μας. Οι προσωπικοί δαίμονες φάνηκαν πιο δυνατοί την δεδομένη χρονική στιγμή και κάπως έτσι εγκαταλείφθηκε το όλο εγχείρημα. Ο χρόνος βέβαια θα δείξει αφού έχουμε βιώσει το come back πολλών συνεργασιών αλλά κανείς δεν μπορεί να γυρίσει πίσω τον χρόνο, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τις προηγούμενες αναρτήσεις στη στήλη A.O.R./ Melodic Chronilces
27/3/19/
απίστευτες μελωδίες από μία εξαιρετική, με ημερομηνία λήξης δυστυχώς, συνεργασία!!!!Εξαιρετικό άρθρο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή