Επί πρόσθετα, ο Mc Donald υπήρξε εκδότης του περιοδικού “Et Tu Brute”, το οποίο μετονομάσθηκε σε “Rag Baby”, με περιεχόμενο από ποιήματα, σχέδια και πολιτικά μηνύματα αριστερής ιδεολογίας. Η ανάμειξή του στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, που διοργάνωσε στο πανεπιστήμιο του Berkeley το κίνημα “Free Speech Movement” το ακαδημαϊκό έτος 1964-65, τον ενέπνευσε να κυκλοφορήσει μία “ομιλούσα έκδοση” του περιοδικού, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό του συγκροτήματος για την ηχογράφηση ενός EP σε δική τους παραγωγή, το οποίο κυκλοφόρησε μαζί με τα τεύχη του περιοδικού. Εκτός των McDonald και Melton, συνοδοιπόροι στο συγκεκριμένο εγχείρημα ήταν οι Carl Schrager (κρουστά/πνευστά), Bill Steele (μπάσο), και Mike Beardslee (φωνή). Στο συγκεκριμένο EP, το οποίο έφερε τον τίτλο “Rag Baby Talking Issue No. 1”, υπάρχει η ακουστική έκδοση του "I-Feel-Like-I'm-Fixin'-to-Die Rag".
Τα γεγονότα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας για τους παραπάνω μουσικούς ήταν το ενδιαφέρον των McDonald και Melton για τις ζωντανές εμφανίσεις των Paul Butterfield Blues Band, η κυκλοφορία του “Highway 61 Revisited” του Bob Dylan, δίσκος στροφή στην καριέρα του και η χρήση του LSD. Με την σειρά τους στρέφονται στον ηλεκτρικό ήχο και στην ψυχεδέλεια.
“Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, καθώς στο μικρό κλαμπ, όπου εμφανιζόμασταν μία φορά στις 2 εβδομάδες, παίζαμε κάθε βράδυ για διάστημα ενός μηνός, και στην συνέχεια δίναμε δύο παραστάσεις κάθε βράδυ”, σύμφωνα με κιθαρίστα Barry Melton.
Η πρώτη τους δουλειά “Electric Music for the Mind and Body” (Μάιος 1967, Νο. 39) αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ψυχεδελικής σκηνής. Την επιτυχία του δίσκου βοήθησε η εμφάνισή τους στο φεστιβάλ του Monterey (Ιούνιος 1967), σύμφωνα με τον κιθαρίστα Barry Melton. Το τραγούδι "Not So Sweet Martha Lorraine" ήταν και η μοναδική τους επιτυχία στους μικρούς δίσκους, ενώ το συμβόλαιο που είχαν υπογράψει απαιτούσε την παραγωγή/κυκλοφορία LP ανά εξάμηνο.
Πριν την ηχογράφηση του, ο McDonald έφυγε από το συγκρότημα για πολύ μικρό διάστημα, με αποτέλεσμα να παραμείνει μόνον το “The Fish” ως όνομα της μπάντας, μέχρι να επανακάμψει κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων. Η συνθετική συνεισφορά του, σε σύγκριση με τους προηγούμενους δίσκους, ήταν περιορισμένη, ενώ δεν συμμετείχε καθόλου σε δύο τραγούδια, στα οποία χρησιμοποιήθηκαν session μουσικοί. Η αποχώρηση του μπασίστα Bruce Barthol ήταν η απαρχή μιας σειράς αλλαγών στην σύνθεσή τους. Ακολούθησαν οι Cohen και Hirsch, αφού πρώτα πήραν μέρος στις ηχογραφήσεις του “ Here We Are Again” (κυκλοφόρησε τον Ιούλιο 1969, No. 48)), μαζί με session μουσικούς, μεταξύ των οποίων και ο Jack Casady των Jefferson Airplane. Ο ήχος, και με την προσθήκη πνευστών και εγχόρδων, είναι σε πιο pop/rock μονοπάτια. Στο φεστιβάλ του Woodstock εμφανίστηκαν τόσο ο McDonald ως σόλο καλλιτέχνης όσο και οι Fish. Ο Country Joe, έκοβε βόλτες στον περιβάλλοντα χώρο και έτυχε να βρίσκεται στην σκηνή, την στιγμή που ο Richie Havens ολοκλήρωνε την εμφάνιση του. Στα γρήγορα, βρέθηκε μία κιθάρα και τον πίεσαν να ανέβει στην σκηνή, για να γεμίσει το κενό, μέχρι την εμφάνιση του επόμενου καλλιτέχνη. Στην εισαγωγή για το “I-Feel-Like-I'm-Fixin'-to-Die” χρησιμοποίησε την λέξη FUCK για την επευφημία.
Ως συγκρότημα, με τους McDonald και Melton έπαιξαν οι Mark Kapner (πλήκτρα), Doug Metzler (μπάσο) και Greg Dewey (τύμπανα). Με τους ίδιους μουσικούς ηχογραφήθηκε ο δίσκος “CJ Fish” (1970, No. 111), ο τελευταίος για την εταιρεία Vanguard, που σχεδόν συνέπεσε χρονικά με την κυκλοφορία της ταινίας για το Woodstock. Λίγο μετά το συγκρότημα διαλύθηκε. Η κλασική σύνθεση επανήλθε δισκογραφικά στο προσκήνιο με το “Reunion” (1977) και χωρίς τον Barry Melton, για το διάστημα 2004-2006, ως Country Joe Band.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
• Ο Country Joe McDonald είχε κυκλοφορήσει τους πρώτους προσωπικούς δίσκους πριν την διάλυση της μπάντας. Στην πολυετή του, όχι ιδιαιτέρως επιτυχημένη, καριέρα έχει κυκλοφορήσει πλέον των τριάντα δίσκων, με πιο πρόσφατο το 2017, ενώ παραμένει ενεργός στις αντιπολεμικές καμπάνιες. Το 2003 μηνύθηκε από την κόρη του τζαζίστα μουσικού Kid Ory για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, για την χαρακτηριστική φράση "One, two, three, what are we fighting for?" από το τραγούδι “I-Feel-Like-I'm-Fixin'-to-Die” ισχυρίστηκε ότι προερχόταν από το κλασική σύνθεση της τζαζ "Muskrat Ramble" (1926), της οποίας ο πατέρας υπήρξε συν-συνθέτης και η ίδια κρατούσε τα δικαιώματά του. Το περίεργο είναι ότι η μηνυτήρια αναφορά βασίσθηκε σε νεότερη έκδοση του τραγουδιού, την οποία ο Country Joe ηχογράφησε το 1999. Το δικαστήριο απεφάνθη υπέρ του McDonald• η δε ενάγουσα αναγκάστηκε να πωλήσει τα δικαιώματά της για να αποπληρώσει δικηγόρους και δικαστικά έξοδα.
• Ο έτερος συνιδρυτής Barry “The Fish” Melton έδρασε και ως σόλο καλλιτέχνης και ως μέλος των Dinosaurs στην δεκαετία του 1980, με βασικούς συνοδοιπόρους τους Peter Albin (Big Brother & the Holding Company), John Cipollina (Quicksilver Messenger Service), Spencer Dreyden (Jefferson Airplane), Robert Hunter (Grateful Dead) και Merl Saunders. Παράλληλα έκανε καριέρα στο δικαστικό κλάδο από το 1982 έως την συνταξιοδότησή του το 2009 στην πολιτεία της Καλιφόρνια.
TRIVIA
• Οι γονείς τού Country Joe, αμφότεροι κομμουνιστές στα νεανικά τους χρόνια, ονόμασαν τον υιό τους Joseph, από τον ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Joseph Vissarionovich Stalin.
• Ο οργανίστας David Cohen είχε σπουδάσει κλασικό πιάνο και στην συνέχεια έμαθε να παίζει και κιθάρα, αλλά όταν ενσωματώθηκε στους Fish δεν είχε ποτέ πριν παίξει όργανο. Η μπάντα αγόρασε ένα για εκείνον και πολύ γρήγορα έμαθε να το χρησιμοποιεί, βάζοντας και την δική του πινελιά στον ήχο τους.
• Το τραγούδι "Happiness Is a Porpoise Mouth" γράφτηκε από τον Country Joe μετά την πρώτη του εμπειρία με το LSD. Το τραγούδι “Grace” για την Grace Slick και το “Janis” για την Joplin, με την οποία είχε σχέση. Τέλος το σατιρικό τραγούδι “Superbird” γράφτηκε για τον Lyndon Johnson, πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.
• Οι Country Joe & the Fish εμφανίστηκαν στο μουσικό γουέστερν “Zachariah” ως το συγκρότημα με τ’ όνομα The Crackers.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
I-Feel-Like-I'm-Fixin'-to-Die (1967)
Together (1968)
Here We Are Again i (1969)
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
24/3/19
Δημοσίευση σχολίου