Αρχές του ΄81 το κασετόφωνό μου παίζει ασταμάτητα το πρώτο LP των Rainbow. Ανάμεσα στα κλασικά κομμάτια αυτού του δίσκου βρίσκεται κι ένα instrumental. “Still I’m sad” ο τίτλος. Λίγο καιρό αργότερα το ίδιο κομμάτι θα το ακούσω (με στίχους αυτή τη φορά) σε μια ισοπεδωτική εκτέλεση από το “On stage” των Rainbow. Δεν περνούν παρά λίγοι μήνες και αγοράζω το “Victims of the future” του Gary Moore. Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το “Shapes of things”. Κοινός παρονομαστής στα δυο αυτά τραγούδια είναι ένα όνομα: Yardbirds
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ERIC CLAPTON
Ήταν Ιούνιος του 1963 όταν οι Keith Relf (τραγούδι, φυσαρμόνικα), Chris Dreja (ρυθμική κιθάρα), Anthony “Top” Topham (κιθάρα), Paul Samwell Smith (μπάσο, φωνητικά) και Jim Mc Carty (ντραμς), έχοντας σαν βάση το Λονδίνο, σχηματίζουν ένα σύνολο με το όνομα “Metropolitan Blues Quartet”. Με αυτή τη σύνθεση εμφανίστηκαν στο Kingston Art School στα τέλη Μαΐου του 1963 ως support μπάντα για τον Cyril Davies. Μετά από μερικές συναυλίες τον Σεπτέμβριο του 1963 ως Blue-Sounds, άλλαξαν το όνομά τους στο The Yardbirds. Το συγκεκριμένο όνομα παραπέμπει στους κρατούμενους που προβάλλουν από τα κελιά τους γύρω από μια αυλή φυλακών ή είναι μια αναφορά στον σαξοφωνίστα τζαζ Charlie "Yardbird" Parker.
Στη συνέχεια ο Topham τους εγκαταλείπει για να συνεχίσει τις σπουδές του και στη θέση του θα έρθει (τον Οκτώβριο του ’63) ένας δεκαοκτάχρονος φίλος του Relf, ονόματι Eric Clapton. Ο Clapton είχε προλάβει να παίξει σε μερικά ιστορικά βρετανικά rhythm ‘ n blues σχήματα όπως οι Roosters, οι Blues Incorporated (του Alexis Korner) και οι Engineers (του Casey Jones). Η προοπτική των σπουδών στο Πανεπιστήμιο δεν τον συγκινούσε ιδιαίτερα, αντίθετα λάτρευε τη μουσική του Muddy Waters, του Chuck Berry και του Buddy Holly. Οι Yardbirds αντλούν υλικό από τους καταλόγους των rhythm ‘n blues εταιριών του Chicago, ενώ ο δαιμόνιος manager Giorgio Gomelsky αναλαμβάνει την καθοδήγησή τους. Καταφέρνουν να αποκτήσουν ένα μικρό, αλλά φανατικό κοινό, και αποκτούν τη φήμη μιας καλή live μπάντας. Έτσι παίζουν σαν πρώτο όνομα στο ιστορικό Crawdaddy Club και κάνουν εμφανίσεις στο Marquee Club. Τον Δεκέμβριο του 1963 και στις αρχές του 1964 περιοδεύουν στην Ευρώπη με τον βετεράνο των blues Sonny Boy Williamson. Ηχογραφημένα κομμάτια από αυτές τις συναυλίες θα κυκλοφορήσουν δυο χρόνια αργότερα (όταν το συγκρότημα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές) με τον τίτλο: “Sonny Boy Williamson and The Yardbirds”.
Με το νέο line-up ηχογραφούν δυο singles, τα blues "I Wish You Would" και "Good Morning, School Girl". Την πρώτη τους επιτυχία σε Ευρώπη και Αμερική θα τη γνωρίσουν με το “For your love”, μια σύνθεση του Graham Gouldman, που θα μπει στα charts στη Μεγ. Βρετανία και τον Καναδά, ενώ θα φτάσει στο No. 6 στις ΗΠΑ. Όμως ο Clapton άρχισε να μην βλέπει με καλό μάτι τη στροφή στον ήχο του συγκροτήματος, καθώς προτιμούσε τις μεγάλες blues συνθέσεις και δεν ήθελε μικρά τρίλεπτα κομμάτια. Παίρνει την απόφαση να αποχωρήσει για να ενωθεί με τον John Mayal.
 |
| O Eric Clapton είναι ο δεύτερος από αριστερά. |
Πριν αποχωρήσει ο Clapton προτείνει για αντικαταστάτη του τον Jimmy Page. Ο Page, αν και αρκετά νεαρός, είχε «χτίσει» μια αξιόλογη και επικερδή καριέρα ως session μουσικός. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα που υπήρχε στο γκρουπ μετά τη φυγή του Clapton τον οδήγησαν στην απόφαση να μην αποδεχθεί την πρόταση. Ο Page, με τη σειρά του, θα προτείνει τον φίλο του Jeff Beck. Ο Jeff Beck ήταν ήδη γνωστός, σαν μέλος των Tridents που εμφανίζονταν στο 100 Club και έδωσε την πρώτη του συναυλία με τους Yardbirds, μόλις δυο μέρες μετά την ενσωμάτωσή του στο γκρουπ. Με τον Beck στη σύνθεσή τους οι Yardbirds άρχισαν να πειραματίζονται συνδυάζοντας γρηγοριανά άσματα με διάφορα ευρωπαϊκά και ασιατικά μουσικά είδη, ενώ ο Beck πρόσθεσε ήχους της Μέσης Ανατολής στο μείγμα. Ο Beck ψηφίστηκε ως κορυφαίος κιθαρίστας του 1966 από το βρετανικό μουσικό περιοδικό Beat Instrumental. Μαζί του οι Yardbirds, το 1965, θα γνωρίσουν δυο μεγάλες επιτυχίες, το “Heart full of soul” και το “Evil hearted you/Still I’m sad” (double A-side). Έχει φτάσει η στιγμή να περάσουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η πραγματοποίηση της πρώτης τους περιοδείας στις ΗΠΑ συνδυάζεται με την παράλληλη κυκλοφορία δύο albums τον Αύγουστο του 1965: “For Your Love” και “Having a Rave Up”. Το μισό υλικό αυτών των albums προέρχεται από το “Five Live Yardbirds” και συμπληρώνεται με τραγούδια όπως τα: "Mister, You're a Better Man Than I" και "Train Kept A-Rollin", (και τα δυο ηχογραφημένα από τον θρυλικό παραγωγό Sam Phillips στα Sun Studios του Memphis). Με τον Beck κιθαρίστα θα κάνουν συνολικά τρεις περιοδείες στις ΗΠΑ και μια σύντομη ευρωπαϊκή (τον Απρίλιο του 1966). Το 1966 ήταν μια ακόμη επιτυχημένη χρονιά για το συγκρότημα, με άλλα δυο hits: το προφητικό “Shapes of things” και το “Over under sideways down”. Ηχογραφούν το album “Roger the engineer” του οποίου ο τίτλος προέρχεται από το χαρακτηριστικό σκίτσο του εξωφύλλου.
Το συγκεκριμένο σκίτσο φιλοτέχνησε ο Chris Dreja και αφορούσε τον μηχανικό ήχου Roger Cameron. To album θα κυκλοφορήσει με το όνομα “Yardbirds”στη Μεγ. Βρετανία και “Over under sideways down” στις υπόλοιπες χώρες. Μετά την κυκλοφορία του “Roger the engineer” αποχωρεί ο Giorgio Gomelsky και είναι χαρακτηριστικό ότι στα credits του album αναφέρεται ως παραγωγός (μαζί με τον Samwell-Smith) ο Simon Napier-Bell, που ήταν ο νέος τους manager.Τα ηνία του group, αυτή την εποχή, έχουν οι Relf και McCarty,που μοιράζονται το βάρος της σύνθεσης των κομματιών, ενώ η κιθάρα του Beck βοηθά ουσιαστικά στη συνοχή του album. Το “Roger the Εngineer” είναι το μόνο album τους μπήκε στο UK Albums Chart, όπου έφτασε στο Νο20. Στις ΗΠΑ έφτασε στο Νο52 του Billboard 200 album chart.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ BECK-PAGE
Τον Ιούνιο του ’66 ο Paul Samwell Smith εγκαταλείπει τους Yardbirds, για να συνεχίσει την καριέρα του σαν παραγωγός. Έτσι στη θέση του θα έρθει, αρχικά σαν μπασίστας, ο Jimmy Page. O Page θυμάται την πρώτη του γνωριμία με το συγκρότημα ως εξής: «Είχα πάει να δω τους Yardbirds σε μια συναυλία στο Oxford, και τους θυμάμαι να τριγυρίζουν στη σκηνή με εκείνα τα κοστούμια τους σαν πινγκουίνοι. Ο Keith Relf ήταν εντελώς μεθυσμένος, έβριζε από το μικρόφωνο και έπεσε πάνω στα drums. Νομίζω ήταν μια εντελώς αναρχική βραδιά. Πήγα στα καμαρίνια και τους είπα ότι το show ήταν εξαιρετικό. Εκείνη τη στιγμή καβγάδιζαν έντονα, ενώ ο Paul Samwell-Smith έλεγε ότι θα αφήσει το γκρουπ και γυρίζοντας στον Relf του είπε ότι έπρεπε να κάνει το ίδιο. Τελικά έφυγε ο Smith, αλλά έμεινε ο Relf, καθώς είχαν δεσμεύσεις που δεν μπορούσαν να σπάσουν. Έτσι τους είπα ότι μπορώ να παίξω εγώ το μπάσο, αν ήθελαν». Με τη νέα σύνθεση έπαιξαν στο Παρίσι, το Ην. Βασίλειο και στις ΗΠΑ. Έναν μήνα μετά ο Beck αρρώστησε και χρειάστηκε να νοσηλευθεί στο San Francisco. Ο Page κράτησε την κιθάρα, ενώ ο Dreja πήρε το μπάσο, μέχρι την ολοκλήρωση της περιοδείας. Το νέο σχήμα ήταν τόσο αποδοτικό, που όταν ο Beck ανάρρωσε, οι Yardbirds αποφάσισαν να διατηρήσουν τους δυο lead κιθαρίστες. Με αυτή τη σύνθεση κυκλοφορούν το πετυχημένο single “Happening ten years time ago” και οι βάσεις του «σκληρού rock» είχαν πια μπει. Ακολουθεί νέα περιοδεία στη Μεγ. Βρετανία με τους: Rolling Stones και Ike & Tina Turner. Αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή τους στην ταινία “Blow-up” του Michelangelo Antonioni. Για τις ανάγκες της ταινίας ηχογράφησαν το "Stroll On", μια διασκευή του '"Train Kept A-Rollin' του Tiny Bradshaw. Μάλιστα ο Relf άλλαξε τους στίχους και τον τίτλο του κομματιού για να αποφύγουν ζητήματα σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα του κομματιού. Αρχική επιλογή του σκηνοθέτη ήταν οι Who, που δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος. Έτσι ο Antonioni ζήτησε από τον Beck, σπάσει την κιθάρα του (όπως συνήθιζε να κάνει ο Pete Townsend). Ο Beck έσπασε μια φτηνή γερμανική κιθάρα, ακολουθώντας το σενάριο της ταινίας. Από τις live εμφανίσεις εκείνης της εποχής δεν υπάρχει υλικό. Εξαίρεση αποτελεί το “Great shakes” που είχε χρησιμοποιηθεί σαν διαφημιστικό της εταιρίας Great Shakes milkshakes και περιείχε το riff του "Over Under Sideways Down". Επίσης έλαβαν μέρος στο γιγαντιαίο “Caravan of Stars” που διοργάνωσε ο διάσημος Αμερικανός disc jockey Dick Clark. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας ο Jeff Beck εγκαταλείπει το συγκρότημα (τον Νοέμβρη του 1966), καθώς η συνύπαρξή του με τον Page ήταν ένας εκρηκτικός συνδυασμός. Ο Beck ήταν εξαιρετικά απείθαρχος και απρόβλεπτος στο live, γεγονός που δημιουργούσε προβλήματα στους υπόλοιπους. Η έλλειψη επαγγελματισμού του Beck, η ιδιοσυγκρασία του, τα προβλήματα με το αλκοόλ που αντιμετώπιζε ο Relf, αλλά και το εξαντλητικό και αδιάφορο Caravan του Dick Clark επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις των μελών του group.
Οι Yardbirds συνεχίζουν την πορεία τους σαν κουαρτέτο. Η Epic κυκλοφόρησε, τον Μάρτιο του ’67, την εξαιρετική συλλογή “The Yardbirds Greatest Hits” στις ΗΠΑ. Για πρώτη φορά σε ένα album των Yardbirds περιέχονται τα κομμάτια: "Happenings" και "Shapes of Things". Η συγκεκριμένη συλλογή δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα της εικόνας τους έως εκείνη τη χρονική στιγμή και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία στις ΗΠΑ καθώς σκαρφάλωσε στο No. 28 του US album Billboard charts. Το μεγαλύτερο μέρος τους πρώτου εξαμήνου του ’67 το περνούν περιοδεύοντας σε Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Γαλλία. Ακολουθεί η τέταρτη περιοδεία τους στις ΗΠΑ. Τον Ιούλιο του 1967, κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το έβδομο LP τους “Little Games” με παραγωγό τον Mickie Most. Οι συνθήκες ηχογράφησης του album ήταν χαοτικές. Ο Page περιέγραψε την κατάσταση ως εξής: «Δεν ξέραμε πραγματικά τι είχαμε ηχογραφήσει. Είχαμε τον Ian Stewart από τους Stones στο πιάνο και μόλις ολοκληρώναμε την ηχογράφηση και χωρίς να ακούσουμε το κομμάτι, ο Mickie Most είπε: "Το επόμενο". Του είπα: “Δεν έχω δουλέψει έτσι στη ζωή μου”, και μου είπε," Μην ανησυχείς ". Όλα έγιναν πολύ πρόχειρα». Επομένως η παταγώδης αποτυχία του “Little Games” ήταν αναπόφευκτη. Η έμπνευση είχε αρχίσει να τους εγκαταλείπει και προσπαθώντας να αναβιώσουν το ενδιαφέρον του αμερικανικού κοινού, κυκλοφορούν τα singles “Ten little Indians” και “Ha Ha Ha”, που έτυχαν χλιαρής υποδοχής. Μέχρι το τέλος του 1967 συνεχίζουν να δίνουν συναυλίες στις ΗΠΑ έχοντας νέο manager τον Peter Grant. Τα live show τους είχαν πιο βαρύ ήχο και συχνά πειραματίζονταν αναμιγνύοντας κομμάτια από εποχής Beck με πιο ψυχεδελικά που προέρχονταν από το “Little Games”. Επίσης έπαιζαν Velvet Underground ("I'm Waiting for the Man") και Bob Dylan ("Most Likely You Go Your Way And I'll Go Mine"). Με την είσοδο του 1968 εμφανίστηκαν έντονα σημάδια διάσπασης του group. Ο Relf και ο McCarty επιθυμούσαν να έχει το συγκρότημα περισσότερο folk ήχο, αντίθετα με τον Page ο οποίος επέμενε να συνεχίσουν στην "heavy" κατεύθυνση, που είχαν εξελίξει στα live. Παράλληλα ο Dreja άρχισε να ασχολείται με την φωτογραφία. Τον Μάρτιο ο Relf και ο McCarty αποφασίζουν να αποχωρήσουν, αλλά πείθονται από τα άλλα μέλη να παραμείνουν για μια τελευταία περιοδεία στην Αμερική. Το τελευταίο τους single ηχογραφήθηκε τον Ιανουάριο, κυκλοφόρησε τρεις μήνες αργότερα και αντικατοπτρίζει τη διάσταση απόψεων μεταξύ συγκροτήματος και παραγωγού. Στην A-side, βρίσκουμε το "Goodnight Sweet Josephine", που είναι ένα χαρακτηριστικό Mickie Most pop single, ενώ η B-side είναι εντελώς διαφορετική, με το "Think About It", που περιέχει ένα proto-Zeppelin Page riff και στοιχεία από το guitar solo του "Dazed and Confused". Απέτυχε να μπει στο chart Billboard Hot 100. Ένα κονσέρτο από αυτή την εποχή, μαζί με κάποια ακυκλοφόρητα κομμάτια (ανάμεσα στα οποία ήταν και το "Knowing That I'm Losing You", μια πρώιμη εκδοχή του "Tangerine" των Led Zeppelin) προσπάθησε να κυκλοφορήσει η Epic με τον τίτλο “Live Yardbirds: Featuring Jimmy Page”. To album αποσύρθηκε γρήγορα, μετά από ενέργειες των δικηγόρων του Page. Οι Yardbirds έπαιξαν τα τελευταία τους shows στις 31 Μάη και 1 Ιουνίου στο Shrine Auditorium in Los Angeles, και στις 4 - 5 Ιουνίου στο Spring Fair at the Montgomery International Speedway στην Alabama. Τα shows στο Los Angeles αποτυπώθηκαν στο bootleg “Last Rave-Up in L.A”. Η αποχώρηση των Relf και McCarty ανακοινώνεται με δελτίο τύπου στις 12 Ιουνίου ("Two Yardbirds Fly"). Θα επιστρέψουν για να παίξουν στις 7 Ιουλίου 1968, στο College of Technology του Luton. Το Rolling Stone ανακοίνωσε την διάσπαση, γράφοντας ότι ο Page σκόπευε να ακολουθήσει solo καριέρα. Πλέον είχε έρθει η στιγμή του τέλους.
O Chris Dreja, αφού αρνήθηκε να παίξει μπάσο στη νέα μπάντα που ετοίμαζε ο Page (σ.σ. Led Zeppelin) αποσύρθηκε για να γίνει φωτογράφος.
Ο Keith Relf σχημάτισε με τον Jim Mc Carty ένα εφήμερο folk ντουέτο με το όνομα Together. Στη συνέχεια θα σχηματίσουν τους Renaissance, τους οποίους θα εγκαταλείψουν μετά το πρώτο τους LP. O Mc Carty θα σχηματίσει τους Shoot και, αφού περάσει από τους Hunter Muskett, θα βρεθεί στους Illusion. O Relf ενώθηκε με τους Medicine Head για το τρίτο τους LP το 1975. Στη συνέχεια συμμετείχε στους Armageddon (ένα group που η μουσική του ήταν ένα υβρίδιο heavy metal, hard rock με folk επιρροές), μαζί με τους: Louis Cennamo (πρώην Renaissance), Bobby Caldwell (πρώην μέλος των Captain Beyond και Johnny Winter), και τον κιθαρίστα Martin Pugh (από τους Steamhammer). Τα αναπνευστικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Relf χειροτέρεψαν και τον δυσκόλευαν στο να τραγουδά. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τα προβλήματα με ουσίες που αντιμετώπιζαν οι Caldwell και Pugh οδήγησαν στη διάλυση τους Armageddon. Στις 14/5/1976, ο Relf, πέθανε από ηλεκτροπληξία στο σπίτι του. Το 1977 ο McCarty και η αδερφή του (Jane Relf), σχημάτισαν τους Illusion.
Ο Jimmy Page έμεινε με τα δικαιώματα του ονόματος του γκρουπ και με κάμποσα συμβόλαια συμφωνημένων συναυλιών στη Σκανδιναβία. Για να εκπληρώσει αυτές τις υποχρεώσεις φόρμαρε ένα σύνολο με την ονομασία “The new Yardbirds”, το οποίο αργότερα θα γινόταν γνωστό σαν… Led Zeppelin.
 |
| Με τον Jeff Beck, δεύτερος από δεξιά. |
ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ROCK ‘N ROLL HALL OF FAME
Στα 80s οι McCarty, Dreja and Samwell-Smith σχημάτισαν ένα βραχύβιο group, που θύμιζε έντονα επανένωση των Yardbirds, τους Box of Frogs. Μαζί τους συνεργάστηκαν περιστασιακά οι Beck και Page, αλλά και αρκετοί φίλοι ή συνεργάτες από όλη την πορεία τους (ανάμεσά τους και ο Rory Gallagher). Ηχογράφησαν δυο albums για την Epic, το "Box of Frogs" (1984) και το"Strange Land" (1986). Ο McCarty συμμετείχε και στους 'The British Invasion All-Stars', ενώ συνεργάστηκε με τον Phil May και τον Dick Taylor από τους Pretty Things. Μαζί ηχογράφησαν δυο albums ως Pretty Things-Yardbirds Blues Band.
Οι Yardbirds εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame το1992. Σχεδόν όλα τα μέλη ήταν παρόντες στην τελετή, συμπεριλαμβανομένων των Jeff Beck and Jimmy Page. Ο Eric Clapton δεν μπόρεσε να παρευρεθεί καθώς εκείνη την εποχή ηχογραφούσε το MTV Unplugged. Για λογαριασμό του Keith Relf εμφανίστηκε η σύζυγός του April και ο γιος του Danny.
Την ίδια χρονιά ο Peter Barton από την Rock Artist Management ήρθε σε επαφή με τον Jim McCarty και συζήτησαν την προοπτική επανασύνδεσης των Yardbirds. Ο McCarty δήλωσε ότι ενδιαφέρεται μόνο αν συμφωνεί και ο Chris Dreja. Ο Barton μίλησε με τον Dreja, που του είπε ότι αξίζει να δοκιμάσουν. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε στο Marquee Club του Λονδίνου, μαζί με τους Animals. Η επιτυχία ήταν μεγάλη. Το lineup περιελάμβανε τον John Idan στο μπάσο και τα φωνητικά. Το 2003, κυκλοφόρησαν νέο album με τον τίτλο “Birdland”. Εκτός από νέα τραγούδια το album περιείχε και διασκευές παλιών κομματιών με τη συμμετοχή σπουδαίων μουσικών όπως οι: Joe Satriani, Steve Vai, Slash, Brian May, Steve Lukather, Jeff "Skunk" Baxter, John Rzeznik. Ο Jeff Beck ενώθηκε με τους παλιόφιλούς του στο τραγούδι "My Blind Life". Το 2005, σε μια σπάνια guest εμφάνιση, ο Top Topham έπαιξε σε ένα live τους. Ο Topham θα γίνει πάλι κανονικό μέλος των Yardbirds το 2013, όταν ο Dreja ανακοίνωσε την αποχώρησή του για λόγους υγείας. Τα επόμενα χρόνια οι αλλαγές των μελών θα είναι συνεχείς, όπως και οι περιοδείες του group. Οι Yardbirds εξακολουθούν να είναι ενεργοί και συνεχίζουν την πορεία τους στον χρόνο. To τωρινό line up τους είναι: Godfrey Townsend (guitar), Jim McCarty (drums), Kenny Aaronson (bass), Myke Scavone (singer/harpist/percussionist) και John Idan (lead singer/guitarist).
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η μουσική των Yardbirds ήταν μια μοναδική επιμειξία βρετανικής rhythm ‘n blues των 60 s και ψυχεδέλειας, που προετοίμασε το έδαφος για το hard rock. Αναρίθμητα αμερικανικά garage punk συγκροτήματα κόπιαραν τον ήχο τους και τραγούδησαν τα τραγούδια τους. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από τις τάξεις τους ξεπήδησαν τρεις σπουδαίοι κιθαρίστες που καθιέρωσαν το στυλ τους και επηρέασαν τη rock μουσική τις επόμενες δεκαετίες.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
• For Your Love (1965)
• Having a Rave Up With the Yardbirds (1965)
• Yardbirds [Roger the Engineer] (1966)
• Live Yardbirds! Featuring Jimmy Page (1971)
• Οι Yardbirds βρίσκονται στο No. 89 της λίστας "100 Greatest Artists of All Time" του Rolling Stone και στο No. 37 της λίστας “ 100 Greatest Artists of Hard Rock” του VH1.
• Θεωρούνται από τα συγκροτήματα που ξόδευαν ελάχιστο χρόνο στο studio, καθώς τα περισσότερα τραγούδια τους έβγαιναν με μια ηχογράφηση.
• Ο Graham Gouldman που είναι ο συνθέτης μεγάλων επιτυχιών των Yardbirds (“For your love”, “Heart full of soul”, “Evil Hearted you”) γνώρισε τεράστια επιτυχία στα 70’s με τους 10CC.
• Το παρατσούκλι “Slowhand”, που ακολουθεί τον Clapton σε όλη του την καριέρα, προέρχεται από τον Gomelsky. Με αυτόν τον τρόπο τον είχε παρουσιάσει σε μια συναυλία.
• Η εμφάνιση των Yardbirds στο film “Blow up” διαρκεί περίπου τέσσερα λεπτά. Η υπόλοιπη μουσική της ταινίας ανήκει στον Herbie Hancock.
• O παραγωγός Mickey Most είχε συνεργαστεί με τους Animals, Herman’s Hermits, τη Lulu και είχε κάνει την παραγωγή στο πιο πετυχημένο album του Donovan το “Sunshine superman”.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
5/2/19
Δημοσίευση σχολίου