ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕ Ο RITCHIE BLACKMORE ΑΠΟ ΤΟΥΣ DEEP PUPRLE, ΠΩΣ ΠΗΡΑΝ ΤΟΝ TOMMY BOLIN KAI Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ COME TASTE THE BAND ME TO CABARET THΣ LISA MINELLI.

Παρίσι, Δευτέρα 7 Απριλίου 1975. Οι Deep Purple εμφανίζονται στο Palais des Sports και η ημερομηνία ανήκει στην ιστορία του μεγάλου συγκροτήματος, επειδή είναι η τελευταία ημέρα του Ritchie Blackmore στο συγκρότημα.  Ο Μαυροφορεμένος κιθαρίστας έχει πάρει εδώ και αρκετό καιρό την απόφαση να αποχωρήσει, μετά την έντονη δυσφορία του με τους υπόλοιπους σε θέματα που σχετίζονται με τη μουσική κατεύθυνση του ήχου του συγκροτήματος. Ακούγοντας το τελευταίο άλμπουμ εκείνης της περιόδου το οποίο ηχογράφησε ο Blackmore μαζί τους , το Stormbringer, καταλαβαίνεις ότι η funky στροφή είναι ιδιαίτερα έντονη κι εδώ που τα λέμε δεν ταίριαζε στο συγκρότημα.  Ακόμα και οι υπεύθυνοι της αμερικάνικης δισκογραφικής εταιρείας Warner όταν άκουσαν  τα κομμάτια του Stormbringer εξεπλάγησαν για τη funk στροφή.  Το ποτήρι για τον Blackmore είχε ξεχειλίσει από της στιγμή που οι υπόλοιποι είχαν πει όχι στην πρότασή  του να διασκευάσουν το τραγούδι “Black Sheep of Family «των Quatermass. Διαβάστε εδώ την ιστορία του άγνωστου αγγλικού συγκροτήματος. Για την ιστορία, στο πρώτο άλμπουμ των Rainbow, o Blackmore φρόντισε και συμπεριέλαβε τη σχετική διασκευή.
Έτσι μετά το τέλος της περιοδείας του 1975 και με ένα δίσκο στα χέρια, το Stormbringer, οι John Lord, Glen Hughes, David Coverdale και Ian Paice μένουν χωρίς κιθαρίστα. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να αντικαταστήσεις ένα κιθαρίστα του βεληνεκούς του Ritchie Blackmore. Η αλήθεια είναι ότι ο Jon Lord (κυρίως) και λιγότερο ο Ian Paice δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να συνεχίσουν, θέλοντας να βάλουν ένα τέλος στην ιστορία του συγκροτήματος και όντες αρκετά κουρασμένοι από το πρόγραμμα που τους ήθελε δίσκο, περιοδεία, studio σε ετήσια σχεδόν βάση. Εκείνοι όμως που ήθελαν αν συνεχίσουν και μάλιστα με έντονο τρόπο ήταν οι Coverdale και Hughes που έβλεπαν την καριέρα τους  να δέχεται ένα καίριο πλήγμα σε περίπτωσης διάλυσης. Έτσι ξεκίνησαν επαφές για να βρουν τον αντικαταστάτη με πρώτα ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι να είναι αυτά των Jeff Beck και Άγιου Rory Gallagher που όμως δεν δέχτηκαν. Το τρίτο όνομα με το οποίο μάλιστα έκανα και πρόβες 4 ημέρες ήταν του κιθαρίστα των Humble Pie, Dave ‘Clem’ Clemson που έμεινε στο σπίτι του Lord τέσσερεις ημέρες για να διαπιστώσουν ότι ήταν πολύ soft για τη θέση. Τότε ο tour manager Colin Hart τους πρότεινε τον κιθαρίστα των James Gang (διάβασε εδώ την ιστορία του αμερικάνικου συγκροτήματος και ποιος άλλο μεγάλος κιθαρίστας πέρασε από τις τάξεις τους).
Το άνοιγμα του εσωτερικού του άλμπουμ
Ο Coverdale είχε εντυπωσιαστεί από το παίξιμό του όταν τον άκουσε στο άλμπουμ  Spectrum(1973) του Billy Cobham και ήταν ένθερμος υποστηρικτής στην ιδέα να γίνει μέλος των Τιτανοτεράστιων. Ήλθαν σε επαφή με τον manager του και ο Bolin με Δελτίο Τύπου του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου του 1975, ήταν ο καινούργιος κιθαρίστας των Deep Purple. "Εκείνη την εποχή σπίτι μου στο Λος Άντζελες, φιλοξενούσα τον David Bowie κι αυτός ήταν που με έπεισε να πω ναι,  λέγοντας μου ότι δεν πρέπει να δω τον εαυτό μου σαν αντικαταστάτη του Blackmore αλλά σαν κάτι εντελώες καινούργιο"(Classic Rock Νοεμ. 2010). Μαζί τους ηχογράφησε το studio άλμπουμ Come Taste the Band (1975) και τα live Last Concert in Japan(1977) αλλά και This Time Around: Live in Tokyo(2001), King Biscuit Flower Hour Presents: Deep Purple in Concert (19950 που στην Μ.Βρετανία κυκλοφόρησε με τίτλο On the Wings of a Russian Foxbat που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του. Το dvd/cd Phoenix Rising (2011) είναι το καλύτερο κινηματογραφημένο δείγμα της Mark IV από την περιοδεία του 1975/1976 με ένα 30λεπτο video από την εμφάνιση τους στην Ιαπωνία (Deep Purple Riser over Japan) και 80 λεπτά με συνεντεύξεις πολύ ενδιαφέρουσες, από τους Glenn Hughes και Jon Lord. Τέλος η Purple Records κυκλοφόρησε το 2000 το cd Days May came and Days May Go με τις πρόβες που έκαναν στο ο Pirate Sound Studio στο Λος Άντζελες με μηχανικό ήχου τον Robert Simon. Εκείνο που έγινε γνωστό πολύ αργότερα, είναι η άποψη του Coverdale να αλλάξουν(!) όνομα μετά την απομάκρυσνη τοιυ Blackmore αφού ήταν ο ιδρυτής και ο ήχος βασιζόταν επάνω τους. Τα ονόματα που είχαν ακουστεί ήταν Good Company και Purple of the Deeps!!!! (Classic Rock Νοεμ. 2010)

Η περιοδεία πέρασε και από την Αυστραλία και από την Ινδονησία όπου συνέβη το τραγικό περιστατικό του θανάτου ενός μέλους της ασφάλειας, τού Patsy Collins ο οποίος στις 4 Δεκεμβρίου 1975 έπεσε από τον 6ο όροφο στο κενό ενός φρεατίου ανελκυστήρα! Η αστυνομία της Jakarta αρχικά συνέλαβε τον Glenn Hughes και ένα άλλο μέλος της ασφάλειας τους αλλά την επόμενη ημέρα τούς άφησε ελεύθερους γιατί δεν υπήρχαν στοιχεία. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος, υποψιάζονται ότι δολοφονήθηκε και δεν έπεσε απλά στο κενό.  Δεν υπήρξαν όμως επιβαρυντικά στοιχεία για κανένα και η υπόθεση έκλεισε.
Για να ξαναγυρίσουμε στο δισκογραφικό κομμάτι, όταν ο Bolin ήλθε στο συγκρότημα το μεγαλύτερο μέρος των τραγουδιών ήταν σχεδόν έτοιμο αλλά η παρουσία του, άλλαξε σε αρκετά τραγούδια μεγάλο κομμάτι της δομής τους. Τελικά σε 7 από τα 9 κομμάτια του Come Taste the Band παρουσιάζεται σαν συνσυνθέτης! Τα κομμάτια είχαν ηχογραφηθεί με παραγωγό τον θρυλικό Martin Birch στο Musicland Studios που εκείνη την εποχή ήταν από τα δημοφιλέστερα studio.
To “You Keep on Moving» είχε γραφτεί από το 1973 από τους Hughes και Coverdale αλλά δεν είχε συμπεριληφθεί στο Burn μετά από άρνηση, ποίου άλλου, τού Blackmore. Το «Lady Luck» που είναι ένα από τα καλά κομμάτια του, είναι σύνθεση ενός φίλου του Bolin, του Jeff Cook όταν όμως μπήκαν στο studio να το ηχογραφήσουν ο Bolin δεν θυμόταν τους στίχους και έτσι ο Coverdale έγραψε καινούργιους! Εκτός από το“You Keep on Moving» που σε κερδίζει με την πρώτη ακρόαση, τρία  δυνατά κομμάτια του Come Taste the Band (Νο 19 Μ.Βρετανία, Νο 43 Αμερική), τα «Comin’ Home» που γράφτηκε στο studio, το “Drifter” και για τελευταίο άφησα το “This Time around/Owed to G” όπου ο  Bolin ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο του.  Το περίεργο είναι ότι ενώ χωρίς την παρουσία του Μαυροφορεμένου, ο Hughes είχε ελεύθερο πεδίο για περισσότερο funk κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αντίθετα, τα funk στοιχεία του Come Taste the Band είναι λιγότερα με αυτά του Stormbringer! Πάντως όταν είχα αγοράσει το δίσκο, είχα κολλήσει στο «Comin’ Home»¨ ακούγοντας τα υπόλοιπα κομμάτια πολλές ημέρες αργότερα. Το άκουσα αναρίθμητες φορές και τόσα χρόνια μετά εξακολουθεί να μου αρέσει όπως τότε. To ξεκίνημά του γίνεται με ένα αυτό καθ’ εαυτό τραγούδι Deep Purple τραγούδι, το «Comin’ Home» με πλούσιο Hammond και γεμάτη rhythm section. Όσο για το σόλο του Bolin, πιο Blackmore δεν γίνεται….Γενικά τα τραγούδια του Come Taste the Band ακούγονται πιο στιβαρά σε σχέση με αυτά του Stormbienger και ίσως σε αυτό να παίζουν ρόλο τα πλήκτρα του Hammond.
Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ο Tommy Bolin ηχογράφησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Teaser ενώ τον Σεπτέμβριο πάντα του 1975 ο Jon Lord ηχογράφησε το Sarabande.
Πολύ ενδιαφέρον  έχει το ΠΩΣ ΠΡΟΗΛΘΕ Ο ΤΙΤΛΟΣ του άλμπουμ. Αρχικά υπήρχαν σκέψεις να ονομαστεί New Born ή New Breed, αλλά ένα τυχαίο γεγονός άλλαξε αυτή την ιδέα. Σε ένα διάλειμμα των ηχογραφήσεων, ο Jon Lord άρχισε να παίζει και να τραγουδά το κομμάτι “Cabaret” που ερμήνευσε η Liza Minelli στη γνωστή ταινία (1972). Τότε μεθυσμένος ο Bolin άρχισε να παραφράζει τους στίχους και όπως θα διαβάσετε και εσείς πιο κάτω, ο στίχος Come hear the music play έγινε «Come taste the Band”
What good is sitting alone in your room?
Come hear the music play
Life is a cabaret, old chum
Come to the cabaret.
Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ  ήταν του φωτογράφου Peter Williams όπου συνδύασε το taste (γεύση)με ένα ποτήρι που πάνω του έγραφε τον τίτλο. Μάλιστα αρχικά είχαν γράψει τον τίτλο σαν Come and Taste The Band, πράγμα που πρόσεξε ο Coverdale και το διόρθωσαν. Οι φωτογραφίες των μελών έγιναν όλες στο studio εκτός του Hughes που δεν πήγε στη φωτογράφιση και έβαλαν μια παλαιότερη του.

Το Come Taste the Band έβαλε ΤΟ ΤΕΛΟΣ της μεγάλης καριέρα των Deep Purple για τη δεκαετία του 70. Τον Μάρτιο του 1976 το συγκρότημα διαλύθηκε με τους Glenn Hughes και Tommy Bolin να είναι εθισμένοι σε κοκτέιλ κοκαΐνης και ηρωίνης. Κοκτέιλ που στοίχισαν τη ζωή στον Bolin με τον Hughes να καταφέρνει να γλυτώσει. Ήταν πολύ δύσκολο έως και ακατόρθωτο για ένα συγκρότημα να κάνει καριέρα όταν 2 από τα 5 μέλη του έχουν εξάρτηση από τα ναρκωτικά.
Η ιστορία του άρχισε να ξαναγράφεται τον Οκτώβριο του 1984 όταν η MKII επανασυνδέθηκε και ηχογράφησαν το άλμπουμ Perfect Strangers.Αλλά αυτό είναι άλλο άρθρο.
Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ STUDIO ΚΑΙ ΠΩΣ ΧΑΛΑΝΕ ΟΙ ΦΙΛΙΕΣ
Η κυκλοφορία του cd Days May Came and Days May Go το 2000 βρήκε τον Coverdale αντίθετο με την κυκλοφορία του και αυτό γιατί ήταν πρόβες και σίγουρα υπήρχαν ορισμένα λάθη που δεν ήθελε να βγουν προς τα έξω. Όπως είχε πει τότε, “τις πρόβες δεν τις κυκλοφορούμε, τις τελικές ηχογραφήσεις κυκλοφορούμε”. Τελικά με καινούργια δήλωσή του αποδέχτηκε την κυκλοφορία του ‘προς χάριν των fans” οι οποίοι θέλουν να έχουν τα πάντα στη συλλογή τους. Όπως διαβάσατε πιο πάνω οι πρόβες έγιναν στο Pirate Sound Studio στο Λος Άντζελες με μηχανικό ήχου τον Robert Simon με το συγκρότημα να ετοιμάζει τα κομμάτια για το Come Taste The Band. Με τον Simon είχαν πολύ καλή σχέση αφού είχαν δουλέψει μαζί του πολλές φορές στο παρελθόν αλλά για κακή του τύχη το studio το οποίο στεγαζόταν σε ένα πρώην υπόστεγο που είχε διαμορφωθεί σε studio, λόγω πολλών τετραγωνικών, χωρίστηκε στα δύο, αποκτώντας έτσι κι ένα δεύτερο studio.Τότε παρουσιάστηκε ο Ritchie Blackmore που μόλις είχε κυκλοφορήσει με τους Rainbow το πρώτο άλμπουμ, είχε απολύσει όλους τους μουσικούς εκτός του Ronnie James Dio και ήθελε το studio για να κάνει δοκιμές μουσικών που θα το συνόδευαν στην περιοδεία αλλά και να δοκιμάσει το τεράστιο ουράνιο τόξο που μετέφερε στις συναυλίες του. Ο λόγος που ήθελε παράλληλα με την πρόβα να λειτουργεί και το φωτεινό ουράνιο τόξο ήταν για να διαπιστώσει ότι δεν θα υπάρξει βραχυκύκλωμα. ΟBlackmore μόλις μαθαίνει ότι στο πρώτο studio γράφουν οι Deep Purple, ζητά να νοικιάσει και τα δύο κι ο Simon για να τον αποφύγει του ζητά ένα υπέρογκο ποσό το οποίο ο Blackmore αποδέχεται. Έτσι οι Τιτανοτεράστιοι υποχρεώνονται να αποχωρήσουν και δεν ήθελαν ούτε να τον δουν. Στο δε εξώφυλλο του Come Taste The Band δεν έγραψαν ούτε το Pirate Sound Studio. Ευχαριστώ τον Κώστα Θεοδωρακάκο για τις πληροφορίες του στο σχετικό κομμάτι του άρθρου.
TRIVIA
  • Για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ναι μεν ο Colin Hart τους πρότεινε τον Tommy Bolin, αλλά και σε αυτόν τον είχε προτείνει ο ηχολήπτης Robert Simon.
  • Στο «Comin’ Home» μπάσο παίζει ο Tommy Bolin γιατί το συνέθεσαν και ηχογράφησαν αφού ο Hughes είχε φύγει από το Μόναχο όπου ηχογραφούσαν για να επιστρέψει στην Αγγλία.
  • Εκείνο που είναι ελάχιστο γνωστό είναι ότι ο Ritchie Blackmore εκτιμούσε το παίξιμο Bolin και μάλιστα είχαν συναντηθεί. Το πιο πάνω video είναι άκρως κατατοπιστικό!
 ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Οι Ian Paice και Jon Lord με τη συμμετοχή του Tony Ashton σχημάτισαν τους Paice, Ashton, Lord ηχογραφώντας το καλό άλμπουμ Malice in Wonderland (1977). Διαβάστε εδώ την ιστορία Paice, Ashton, Lord. Ο David Coverdale ξεκίνησε προσωπική καριέρα, αρχικά σαν Coverdale και αργότερα σαν Whitesnake.
O Glenn Hughes ηχογράφησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ Play Me Out (1977).

 Ο David Coverdale ξεκίνησε προσωπική αρχικά με το όνομά του και μετά σαν Whitesnake.
Ο σημερινός ήρωας της ιστορίας μας, Tommy Bolin  πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου 1976) από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Άφησε πίσω του ένα πολύ δυνατό αποτύπωμα τόσο με το συγκρότημα τους, τους Zephyr (1969-1971), όσο και με τους James Gang (1973-1974) και βέβαια με τη συμμετοχή του σε 4 κομμάτια στο άλμπουμ του Billy Cobham, Spectrum. Σίγουρα είχε πολλά, πάρα πολλά να δώσει ακόμα!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου