Λόγω καθυστέρησης στην ολοκλήρωση του soundcheck, οι πόρτες αντί για τις 19:00 που προέβλεπε αρχικά το πρόγραμμα συναυλίας, άνοιξαν στις 20:10. Ίσως , το μοναδικό αρνητικό σε όλη τη βραδιά να ήταν το έντονο κρύο που αισθανόσουν με το που έμπαινες στον συναυλιακό χώρο, καθώς ήταν φανερό ότι δεν είχε γίνει - τουλάχιστον η ορθή - πρόβλεψη ως προς τη θέρμανση του venue με αποτέλεσμα στην αρχή της βραδιάς η ατμόσφαιρα να μην είναι και τόσο φιλική.
Ευτυχώς οι μουσικάρες που θα ακολουθούσαν θα μας ζέσταιναν και στη συνέχεια θα μας έκαιγαν για τα καλά! Με ακρίβεια λεπτού, οι Full House Brew Crew, ένα συγκρότημα με ήχο texas heavy rock και ιθύνοντα νου τον Βαγγέλη Καρζή, γνωστό κι από την παρουσία του ως μπασίστας στους Rotting Christ, βγαίνουν στη σκηνή στις 21:00. Για τα επόμενα 40 λεπτά το συγκρότημα παρουσίασε κομμάτια από το πρώτο τους άλμπουμ αλλά και από το πρόσφατό άλμπουμ τους "Me Against All". Παρά την αρχικά μέτρια ανταπόκριση του μισογεμάτου Piraeus Academy και τον ήχο να μην αποτελεί από την αρχή «σύμμαχο» τους, τα καλοπροβαρισμένα κομμάτια τους, τα κιθαριστικά solos που συχνά πυκνά έφερναν στο μυαλό μας τον Zakk Wylde και τους Black Label Society, καθώς και η άκρως επαγγελματική και «βαριά» παρουσία τους στο stage είχε σαν αποτέλεσμα μια τίμια εμφάνιση που κατάφερε να ανταμείψει το συγκρότημα με θερμά χειροκροτήματα.
Μισάωρη διακοπή για την απαραίτητη σκηνική προετοιμασία και στο background ανεβαίνει o Bullgod - σήμα κατατεθέν των Space Lords. Ο κόσμος πλέον έχει γεμίσει τον χώρο... 22:10 και οι τυπάδες από το New Jersey ξεκινάνε με το παλαιολιθικό πολλών τόνων riff του Dopes To Infinity. Μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια από την ίδρυση των Monster Magnet , να έχουν γίνει αλλαγές στο line up, ο Dave Wyndorf να έχει πατήσει τα 62 έτη, αλλά η κάθε εμφάνιση στη χώρα μας μαρτυρά ότι τα παραπάνω αποτελούν απλά ψιλά γράμματα και δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Αναμφισβήτητα, ο Wyndorf είναι η ψυχή των Magnet καθώς πέρα από ιδρυτικό μέλος και frontman, το 99% των συνθέσεων είναι δικά του «παιδιά». Προσπάθησα να εντοπίσω κάποιο δείγμα αλλοίωσης στη φωνή του... δεν τα κατάφερα, ούτε στη χροιά, ούτε στις ανάσες του... Μέγιστος αλήτης πάνω στη σκηνή με κινήσεις και εκφράσεις που δε σου επιτρέπουν να βγεις στιγμή από το κλίμα των κομματιών. Πέρα από τον Dave όμως, δύο παιχταράδες στις άκρες της σκηνής έκοβαν και έραβαν με τα guitar solos και τα cry baby wah wah να είναι ασταμάτητα, ενώ Pantella και Kosnik κρατούσαν γερά ρυθμό σε drums και μπάσο αντίστοιχα.
Κείμενο/Φώτο : Thomas_outshined
13/2/19
Δημοσίευση σχολίου