Οι ελληνεs rockers ήταν πάντα ψυχικά και συναισθηματικά ταυτισμένοι με συγκεκριμένα groups και καλλιτέχνεs....Deep Purple, Scorpions, Rory Gallagher κλπ.Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται και οι Wishbone Ash, οι οποίοι έγραψαν αξέχαστα μουσικά διαμάντια την δεκαετία του '70... δεν πιστεύω οτι υπάρχει συνεπής οπαδόs τηs καλήs rock μουσικήs που να μην έχει το θρυλικό "Argus" στη δισκοθήκη του.....στην (επαν)εμφάνισή τουs στο Κύτταρο την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου υπό την επίσημη ονομασία Martin Turner - ex Wishbone Ash, απολαύσαμε για μιά ακόμη φορά τα αριστουργήματα του παρελθόντοs που τόσο αγαπήσαμε. Martin Turner λοιπόν στο μπάσο και στο τραγούδι, πλαισιωμένος απ τη μπάντα του, τουs δύο κιθαρίστεs Danny Wilson και τον Σέρβο Misha Nikolic και τον νεότατο δεξιοτέχνη drummer Tim Brown που αποτέλεσε την έκπληξη τηs βραδυάs με το στιβαρό επαγγελματικό του παίξιμο. Διαβασμένοs καλά πάνω στα τραγούδια των Wishbone, στριφογύριζε με χαρακτηριστική άνεση τιs μπαγκέτεs ανάμεσα στα δάχτυλά του χωρίs να χάσει καθόλου την αυτοσυγκέντρωσή του.... ο Martin καλησπέρισε τον κόσμο στα ελληνικά και το set άνοιξε το all time classic "The king will come" το οποίο τραγουδούσε όλοs ο κόσμοs...εδώ παρατήρησα ένα τονικό-ρυθμικό λάθοs από άγχοs ή βιασύνη (μάλλον δεν μπήκε σωστά) που έκανε σε κάποιο ακόρντο στη μέση του κομματιού ο σέρβοs κιθαρίσταs αλλά ο Martin έκανε αυτόματα διορθωτική κίνηση με το μπάσο του και το επανέφερε... never mind...συμβαίνουν αυτά.... ακολούθησε το "Written in the stars" απ το τελευταίο album τηs μπάνταs....χωρίs τη μαγεία των παλιών συνθέσεων βέβαια, αλλά αξιοπρεπέs classic rock στο ύφοs που χαρακτηρίζει τη μουσική των Wishbone Ash....εκτόs απ τα πασίγνωστα και αγαπημένα κομμάτια του "Argus" που είχαν τη τιμητική τουs όπωs πάντα, ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η παρουσία τριών κομματιών απ το ομώνυμο πρώτο album...το δυναμικό "Blind eye" με τα καταιγιστικά τύμπανα του Tim να κερδίζουν τιs εντυπώσεις, παράλληλα και μ ένα ταχύτατο τεχνικό drum solo.... επίσηs μεγάλη μερίδα του πρώτου μέρουs του live είχαν τα 11λεπτα "Phoenix" και "Handy" που παίχτηκαν εξ ολοκλήρου, με ιδιαίτερη έμφαση στην εισαγωγή του "Handy" απ την εξαίρετη μπασογραμμή του Turner... σφιχτοδεμένη μπάντα με ήχο καθαρό και ισορροπημένα δυνατό (όχι εκκωφαντικό) και με τουs δυό κιθαρίστεs να εναλλάσονται στη ρυθμική και σόλο κιθάρα ανάλογα τιs απαιτήσειs του τραγουδιού....και όλα αυτά κάτω απ το άγρυπνο μάτι του αεικίνητου 72χρονου Martin Turner....το πρώτο μέροs έκλεισε με το καταπληκτικό "Sometime world", ίσωs η καλύτερη στιγμή τηs βραδυάs με τη φρεσκάδα και την ενέργεια τηs αυθεντικήs ηχογράφησηs να κατακτά τον κόσμο που συμμετείχε ενθουσιασμένοs στο ρεφραιν.... το δε συγκεκριμένο κομμάτι αφιέρωσε συγκινημένοs ο Martin Turner στη μητέρα του η οποία πέθανε πριν λίγεs μέρεs 95 ετών....το Κύτταρο γέμισε ασφυκτικά θα έλεγα στο ισόγειο και στον εξώστη... ευχάριστη έκπληξη ήταν οτι υπήρχαν πολλά άτομα νέαs ηλικίαs που ανταποκρίθηκαν πολύ θετικά εξ ίσου με μαs τουs παλιότερουs στη πανέμορφη μουσική που ακούστηκε και τραγουδούσαν τουs στίχουs πολλών απ τα κομμάτια.... στα διπλά φωνητικά και τιs αρμονίεs, τον Martin συνόδευε με ανάλογο ταιριαστό ηχόχρωμα ο αγγλοs κιθαρίσταs Danny Wilson....δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει η πασίγνωστη και δημοφιλήs στην Ελλάδα "Περσεφόνη", μία απ τιs καλύτερεs ροκ μελωδίεs, κατά τη γνώμη του γράφοντοs...στο encore τηs συναυλίαs η μπάντα αποζημίωσε το κοινό που διψούσε να ακούσει τα διαχρονικά κομμάτια που κατέχουν μεγάλο μέροs τηs καρδιάs του, όπωs τα "Warrior" και "Throw down the sword" τα οποία εκτελέστηκαν άψογα μέσα στιs επευφημίεs και τα θερμά χειροκροτήματα. Σε γενικέs γραμμέs ήταν μιά πολύ όμορφη μουσική βραδυά με υπέροχα τραγούδια που μαs ταξίδεψαν πίσω στο χρόνο και μαs υπενθύμισαν οτι η καλύτερη μουσική γράφτηκε τότε....το βασικό είναι οτι όλη αυτή η δύναμη η ενέργεια και το συναίσθημα μεταφέρθηκε αβίαστα στο ακροατήριο που το εισέπραξε με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση....και αυτό είναι το πιό σημαντικό!
ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ
26/2/19
Δημοσίευση σχολίου