Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο και πολύ καλό άλμπουμ των αμερικάνων Hardline με τίτλο Double Eclipse, συγκέντρωσε αμέσως το ενδιαφέρον τόσο του κοινού όσο και των δημοσιογράφων, λόγω της συμμετοχής του κιθαρίστα Neil Schon που μόλις είχε αποχωρήσει από τους Journey. Το μεγάλο αμερικάνικο συγκρότημα μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ του Raised on Radio (1986) βρισκόταν σε ένα παρατεταμένο λήθαργο, κυρίως λόγω της αποστασιοποίησης του Steve Perry. Έτσι το 1991 ο κιθαρίστας Neil Schon και ο ντράμερ Deen Castronovo σχηματίζουν τους Hardline με τη συμμετοχή των αδελφών Johnny Gioeli τραγούδι και Joey Gioeli κιθάρα και του μπασίστα Todd Jensen (πρώην (ex-Sequel). Με την αύρα του Schon να τους συνοδεύει, εύκολα υπογράφουν συμβόλαιο με την MCA και το 1992 κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο Double Eclipse με ένα ήχο αρκετά διαφορετικό ή καλύτερο πιο μοντέρνο σε σχέση με αυτόν των Journey. Εξ άλλου το grunge, το post grunge και το hip hop έχουν κυριαρχήσει κι αλλάξει πολλά πράγματα στη rock μουσική και στον τρόπο σκέψης των μουσικών.
Τα καταιγιστικά τύμπανα στην εισαγωγή του Life’s a bitch, δείχνουν ότι τα 12 κομμάτια που θα ακούσουμε ελάχιστα κοινά έχουν με το παρελθόν του Neil Schon στους Journey, σύγκριση αναπόφευκτη! Πράγματι, ο ήχος τους είναι hard με πολλές μελωδίες και καλά φωνητικά από ένα τραγουδιστή (Johnny Gioeli) που έως τότε ήταν εντελώς άγνωστος. Μαζί με τον αδελφό του(Joey Gioeli) έπαιζαν στους Brunette και για καλή τους τύχη είχαν και μια αδελφή με την οποία έβγαινε ο Schon. Έτσι γνωρίστηκαν μαζί του και προχώρησαν στους Hardline! Για να ξαναγυρίσω στο Double Eclipse, θεωρώ ότι το άλμπουμ είναι από τους λίγους hard rock δίσκους με πολλά A.O.R. στοιχεία που άξιζε καλύτερης τύχης. Σήμερα σχεδόν ούτε μνημονεύεται. Τα "Can’’t find my way", «Takin’ Me Down» (αξίζει να προσέξτε πόσο hard ακούγεται ο ήχος της κιθάρας του Schon) που ήταν το πρώτο single και τα "Bad Taste" (καθαρό hard rock κομμάτι), " Everything", “Hot Cherrie” και “Change of Heart” είναι μερικά από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν.
Όμως η αλλαγή της μουσικής ήταν τέτοια που το αμερικάνικο ραδιόφωνα τραγούδι σαν τα «Takin’ Me Down» και μπαλάντες του τύπου ‘Can’’t find my way» και «Change of Heart» δύσκολα χωρούσαν στα playlist των ραδιοσταθμών.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Το συγκρότημα διαλύθηκε και επανήλθε το 2002 με το II και ριζική αλλαγή στη σύνθεσή τους μόνο σταθερό τον τραγουδιστή Johnny Gioeli που παράλληλα είναι και τραγουδιστής στο συγκρότημα του Axel Rudi Pell. Από το 2002 κιθαρίστας του συγκροτήματος είναι ο Josh Ramos των Storm.
O Neil Schon συμμετείχε στις ηχογραφήσεις του Hardline II αλλά όχι σαν κανονικό μέλος, αφού είχε αποχωρήσει και τον είχε αντικαταστήσει ο Josh Ramos. Το 1993 συμμετείχε στο (εξαιρετικό) άλμπουμ του Paul Rodgers, Muddy Water Blues: A Tribute to Muddy Waters παίζοντας σε 2 τραγούδια και την αμέσως επόμενη χρονιά μαζί με τους πρώην συμπαίκτες του στους Hardline, Deen Castronovo και Todd Jensen και βέβαια Paul Rodgers, ηχογραφούν το live tribute στο Jimi Hendrix, The Hendrix Set EP. To 1996 η περιπλάνηση του τελειώνει με την επανασύνδεση των Journey και την κυκλοφορία του άλμπουμ Trial by Fire.
Ο Deen Castronovo συμμετείχε στις ηχογραφήσεις του The Hendrix Set EP, έπαιξε στα δύο άλμπουμ των GZR (σ.σ. το συγκρότημα του μπασίστα των Black Sabbath, Geezer Butler), Plastic Planet (1995) και Black Science(1997), έπαιξε στο άλμπουμ του Steve Vai, Alien Love Secrets(1995) αλλά και στο Ozzmosis του Ozzy.
Ο Todd Jensen έπαιξε κι αυτός στο The Hendrix Set Ep και μετά στον συναντούμε στο live άλμπουμ του Alice Cooper,A Fistful of Alice
TRIVIA
Τα τραγούδια “Can’t Find My Way” και “I’ll Be There” ακούγονται στην ταινία Rapid Fire όπου πρωταγωνίστησε ο Brandon Lee, γιός του Bruce Lee. Η συμμετοχή των 2 τραγουδιών έγινε κατόπιν απαίτησης του ίδιου του Brandon Lee που ήταν fan των Hardline.
Το Double Eclipse κυκλοφόρησε τότε και στην Ελλάδα με ελάχιστες πωλήσεις και σχεδόν μηδενικό ενδιαφέρον από το κοινό.
Το "Hot Cherie" είναι διασκευή παλαιότερης επιτυχίας του Danny Spanos.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
13/2/19/
μπορει να μου διεφυγε απο το κειμενο παραπανω , οταν μιλαμε γιαυτο τον δισκο πρεπει να μνημονευουμε βασικα το κομματι EVERYTHING , εναν υμνο του μελωδικου hard rock . Συνολικα δεν θα ελεγα οτι προκειται για δισκο αριστουργημα αφου εχει κομματια 'γεμισματα ', χωρις λογο υπαρξης .Εχει 3-4 καλα και το αριστουργημα που ανεφερα . Να θυμηθω την κριτικη -θαψιμο που ειχε 'υποστει' απο καποιο περιοδικο και καποια συντακτρια ( δεν θυμαμαι ονομα ) που ειχε αναλαβει τα 'θαψιματα' οποιασδηποτε μελωδικου hard rock ,aor ,melodic κυκλοφοριας, πραγμα που ποτε δεν καταλαβα ,πως ειναι δυνατον δηλαδη σε καποιο ατομο που φαινεται απο τα γραφομενα του οτι δεν συμπαθει ενα ειδος ,να του εχει ανατεθει εξολοκληρου σχεδον η κριτικη του ειδους αυτου ... απιστευτο πραγματικα . Αλλα ουτως η αλλως αποτελει απο τα light παραδοξα που εχουμε 'δει ' .
Φίλε aor ευχαριστώ για το σχόλιο σου και κυρίως που ....μάς διαβάζεις. Σίγουρα το Everyhting είναι από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ γι αυτό κι εγώ το προσθεσα στο κείμενο. Το άλμπουμ το είχα κυκλοφορήσει σαν head of international της BMG Records (είχαμε διανομή την MCA/Geffen)κι όλοι οι "επαίοντες(;)"... το απέρριψαν. Τότε δεν υπήρχαν sites, μόνο περιοδικά και το άλμπουμ ίσως να μην ξεπέρασε τα 120 αντίτυπα!!!
Παρακαλω ,δεν χρειαζονται ευχαριστιες , αλλωστε το πιο ευκολο ειναι η αναγνωση και ο σχολιασμος . 'Εμεις' ,οσοι τελως παντων σχολιαζουμε ,ειμαστε οι 'προπονητες της εξεδρας' ...
Φίλε AOR, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η συντάκτρια που αναφέρεις ήταν η Jane Σαμπανίκου (γνωστός μαϊντανός σε διάφορα sites, εκπομπές στην TV, μπάντες,διαφημίσεις κλπ) και το περιοδικό, το Metal Hammer, το κονκλάβιο της "Metal διαπλοκής" στην Ελλάδα! Καιρό πρίν, ξεφύλλιζα παλιά τεύχη που έχω και έτυχε να δω κριτικές της-θαψίματα σε συγκροτήμσατα ΑOR, Glam, Sleaze. Ξαναθυμήθηκα το γεγονός από το σχόλιό σου. Η γραμμή που πέρναγε τότε το κονκλάβιο του Metal Hammer - σε εποχές χωρίς YouTube για να μπορείς να κρίνεις με τα ίδια σου τα ματια/αυτιά - ευθύνεται για το ότι η συγκεκριμένη σκηνή δεν έπιασε ποτέ στην Ελλάδα. Φωτεινή εξαίρεση της "διαπλοκής" του M.H. αποτελούσε ο Αλέξανδρος Ριχάρδος που είχε για κάποιο διάστημα την στήλη Metal Heat. Και πολύ τους ήταν που έγραφε για κάποιο διάστημα εκεί.
φιλε Vertigo θα συμφωνησω με τα περισσοτερα που λες , εχω την εντυπωση οτι δεν ηταν η συγκεκριμενη που αναφερεις .Ομως προς αποφυγη παρανοησης δεν καυτηριαζω εκεινη την 'κριτικο' σαν ατομο η προσωπικοτητα αλοιμονο αυτο δεν θα ηταν σωστο . Αναφερθηκα στο παραδοξο να οριζεται ενα ατομο που 'δεν παει ' κατα τα φαινομενα καποιο ειδος να κανει τις κριτικες του ειδους αυτου . Αλλιως το προσωπικο γουστο ειναι σεβαστο .
Αψογη παρουσιαση ενος σπουδαιου δισκου!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορει να μου διεφυγε απο το κειμενο παραπανω , οταν μιλαμε γιαυτο τον δισκο πρεπει να μνημονευουμε βασικα το κομματι EVERYTHING , εναν υμνο του μελωδικου hard rock . Συνολικα δεν θα ελεγα οτι προκειται για δισκο αριστουργημα αφου εχει κομματια 'γεμισματα ', χωρις λογο υπαρξης .Εχει 3-4 καλα και το αριστουργημα που ανεφερα . Να θυμηθω την κριτικη -θαψιμο που ειχε 'υποστει' απο καποιο περιοδικο και καποια συντακτρια ( δεν θυμαμαι ονομα ) που ειχε αναλαβει τα 'θαψιματα' οποιασδηποτε μελωδικου hard rock ,aor ,melodic κυκλοφοριας, πραγμα που ποτε δεν καταλαβα ,πως ειναι δυνατον δηλαδη σε καποιο ατομο που φαινεται απο τα γραφομενα του οτι δεν συμπαθει ενα ειδος ,να του εχει ανατεθει εξολοκληρου σχεδον η κριτικη του ειδους αυτου ... απιστευτο πραγματικα . Αλλα ουτως η αλλως αποτελει απο τα light παραδοξα που εχουμε 'δει ' .
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε aor ευχαριστώ για το σχόλιο σου και κυρίως που ....μάς διαβάζεις. Σίγουρα το Everyhting είναι από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ γι αυτό κι εγώ το προσθεσα στο κείμενο. Το άλμπουμ το είχα κυκλοφορήσει σαν head of international της BMG Records (είχαμε διανομή την MCA/Geffen)κι όλοι οι "επαίοντες(;)"... το απέρριψαν. Τότε δεν υπήρχαν sites, μόνο περιοδικά και το άλμπουμ ίσως να μην ξεπέρασε τα 120 αντίτυπα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλω ,δεν χρειαζονται ευχαριστιες , αλλωστε το πιο ευκολο ειναι η αναγνωση και ο σχολιασμος . 'Εμεις' ,οσοι τελως παντων σχολιαζουμε ,ειμαστε οι 'προπονητες της εξεδρας' ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε AOR, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η συντάκτρια που αναφέρεις ήταν η Jane Σαμπανίκου (γνωστός μαϊντανός σε διάφορα sites, εκπομπές στην TV, μπάντες,διαφημίσεις κλπ) και το περιοδικό, το Metal Hammer, το κονκλάβιο της "Metal διαπλοκής" στην Ελλάδα! Καιρό πρίν, ξεφύλλιζα παλιά τεύχη που έχω και έτυχε να δω κριτικές της-θαψίματα σε συγκροτήμσατα ΑOR, Glam, Sleaze. Ξαναθυμήθηκα το γεγονός από το σχόλιό σου. Η γραμμή που πέρναγε τότε το κονκλάβιο του Metal Hammer - σε εποχές χωρίς YouTube για να μπορείς να κρίνεις με τα ίδια σου τα ματια/αυτιά - ευθύνεται για το ότι η συγκεκριμένη σκηνή δεν έπιασε ποτέ στην Ελλάδα. Φωτεινή εξαίρεση της "διαπλοκής" του M.H. αποτελούσε ο Αλέξανδρος Ριχάρδος που είχε για κάποιο διάστημα την στήλη Metal Heat. Και πολύ τους ήταν που έγραφε για κάποιο διάστημα εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλε Vertigo θα συμφωνησω με τα περισσοτερα που λες , εχω την εντυπωση οτι δεν ηταν η συγκεκριμενη που αναφερεις .Ομως προς αποφυγη παρανοησης δεν καυτηριαζω εκεινη την 'κριτικο' σαν ατομο η προσωπικοτητα αλοιμονο αυτο δεν θα ηταν σωστο . Αναφερθηκα στο παραδοξο να οριζεται ενα ατομο που 'δεν παει ' κατα τα φαινομενα καποιο ειδος να κανει τις κριτικες του ειδους αυτου . Αλλιως το προσωπικο γουστο ειναι σεβαστο .
ΑπάντησηΔιαγραφή