Ακόμα και αν οι καταστάσεις δεν ήταν ευνοϊκές το 1992 και η φρενίτιδα που είχε ο κόσμος με το melodic rock ήταν απλώς ένας αντίλαλος του ογδόντα, τίποτα από αυτά δεν στάθηκαν ικανά από το να εμποδίσουν τέσσερις "τρελαμένους" Ελβετούς να κυκλοφορήσουν μια εκρηκτική δισκάρα! Με τα φαντάσματα των Whitesnake, των Deep Purple, των Scorpions αλλά και των Αμερικανικών "ποζεράδικων" συγκροτημάτων να στοιχειώνουν τα τραγούδια τους, έδειξαν με αυτό τον τρόπο την πλήρη αδιαφορία τους στην "προκάτ" μουσική επικαιρότητα. Έχοντας πάρει το όνομά τους από ένα συγκρότημα βουνών των Ελβετικών Άλπεων το Saint-Gotthard Massif, ύψωσαν και αυτού περήφανα το ανάστημα τους στο "πεδινό" μουσικό τοπίο παραμένοντας ακλόνητοι και σταθεροί μέχρι σήμερα.
Η φωνή η οποία φλερτάρει με τις φωνητικές ικανότητες των ακμάζων ημερών του David Coverdale ανήκει στον Steve Lee. Ένας πραγματικά χαρισματικός ερμηνευτής και perfomer στον οποίο όμως η μοίρα θα έπαιζε ένα άσχημο παιχνίδι αφού το νόημα της ζωής του θα κοβόταν όταν ο τράκτορας ενός φορτηγού έφυγε από το οδόστρωμα λόγω ολισθηρότητας και παρέσυρε την μηχανή του και τον ίδιο που ήταν παρκαρισμένοι στην άκρη αυτοκινητοδρόμου στην Νεβάδα στις 5 Οκτώβριου 2010. Οι κιθάρες που είναι βαπτισμένες στην κολυμπήθρα του hard rock ανήκουν στον Leo Leoni ενώ το rhythm section απαρτίζεται από τους Marc Lynn (bass) και Hana Habegger (drums). Καλεσμένος στον δίσκο είναι ο παιχταράς Vivian Campbell ο όποιος σολάρει σε δυο τραγούδια όπως επίσης και ο Pat Regan και ο Neil Otupacca, δημιουργώντας τον αντίλογο με τα πλήκτρα τους στις ξέφρενες κιθαριστικές επιδρομές. Την ευθύνη της παραγωγής την φέρει ο Chris Von Rohr ο οποίος είχε παίξει μπάσο και είχε συνθέσει τραγούδια με την μπάντα των Krokus. Με την έμπειρη καθοδήγηση του παραγωγού και με το ταλέντο και την "λύσσα" των νεαρών μουσικών, το άλμπουμ "Gotthard", με χαρακτηριστική άνεση, βρήκε την απήχηση και την αναγνώριση από τους φίλους της μελωδικής σκληρής μουσικής.
Η λέξη η οποία χαρακτηρίζει όλη τη διάρκεια του δίσκου είναι μια!....Ενέργεια! Το standing in the light ξεκινά με ένα δυνατό επιθετικό riff συνοδευόμενο από την Coverdalist φωνητική προσέγγιση του Steve Lee κάνοντας ένα νευρώδες ποδαρικό για το άλμπουμ. Η επιρροή των Whitesnake θα συνεχιστεί και στην κομματάρα Downtown ενώ η κληρονομιά των Rainbow θα φανεί στο αγαπημένο μου Firedance, έχοντας ένα αργό ρυθμό ο οποίος κτίζεται με την πρόοδο του τραγουδιού για να καταλήξει σε ένα εκπληκτικό solo από τον Vivian Campbell. Και αν σε πολλούς ξενίζουν οι διασκευές, ιδιαίτερα όταν αφορούν τραγούδια των Τιτανοτεράστιων, η sexy (!)εκτέλεση του Hush απο τους Ελβετούς, πιστεύω πως θα σας κάνει να το ξανασκεφτείτε το θέμα. Ακούγοντας και το Mean street rocket που ακλουθεί, με το φοβερό διάλογο ανάμεσα στα πλήκτρα και τις κιθάρας, ακόμα και ο πιο δύσπιστος θα συνειδητοποιήσει πως οι Gotthard ξέρουν να γράφουν τραγούδια! Το γκάζι θα μείνει σταθερά στο πάτωμα στο Get down και στο Take me και κάπου εκεί φτάνει η στιγμή που οι τόνοι θα πέσουν στο πολύ συναισθηματικό Angel που μπαίνει στα ηχεία. Η ορμή και η δυναμικότητα θα βρουν και πάλι τον δρόμο τους μέσα από το Lonely heartache και το Hunter και μιας και που το κλίμα της εποχής επιβάλλει ακουστικές μπαλάντες από hard rock καλλιτέχνες, οι Gotthard δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση και θα μας χαρίσουν το εμπνευσμένο All I care for. Το τέλος θα έρθει με το καταιγιστικό That's it, δίνοντας μεγάλη έμφαση στο double bass drumming. Όλα τα παραπάνω, δικαιολογούν την πέμπτη θέση του άλμπουμ στα Ελβετικά charts, το όποιο άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο και στις επερχόμενες δουλειές τους που θα έπαιζαν σταθερά μέσα στο top 5. Στις 3 και 4/11/06 οι Ελβετοί έδωσαν δυο συναυλίες, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, που θα μείνουν αξέχαστες από όσους έδωσαν το παρόν εκείνες τις βραδιές. Προσωπικά δεν θα λησμονήσω πότε το πόσο με εντυπωσίασε ο αδικοχαμένος Steve Lee αφού το ταλέντο του υπερκάλυπτε όλη την σκηνή!....
Let me find my piece of Heaven
Let me find my way-back home
I want this love to last forever
And back together, rise once again
From the ashes to the sky
Steve Lee (1963-2010)
-RIP Brother, you won't be forgotten!
TRIVIA
- Το εξώφυλλο εκτός από πράσινο χρώμα κυκλοφορεί και σε κόκκινο.
- Το μοντέλο που παίζει στο video του Hush είναι η αμερικανίδα Marisa Miller, η οποία εργάστηκε και στη Victoria's Secret.
6/2/19/
κριμα γιατι μεχρι τον θανατο του Lee ειχαν σταθερα ανοδικη πορεια και ηδη στην κεντρικη Ευρωπη ειχαν 'χτισει ' κοινο και αυτο φαινεται απο αποσπασματα των συναυλιων εκεινης της εποχης . Ο Steve Lee ηταν πιθανως ο τελευταιος frontman παλαιας κοπης . Κακως πηγαν να το συνεχισουν μετα το θανατο του και καποιες προσφατες κυκλοφορεις του Leoni δεν θεωρω οτι θα εχουν ποτε εκεινη την μαγεια γιατι λειπει το σημαντικοτερο , δεν υπαρχουν αναλογες συνθεσεις . Την εποχη της πληρους απαξιωσης των μελωδικου old school hard rock , οι Gotthard ηταν απο τα περιπου 10 ονοματα που κοντρα στο ρευμα εδωσαν μια φρεσκαδα ( οπως π.χ οι Ten ) και πιθανων ετσι επεζησε τελικα το ειδος τις επομενες δεκαετιες .
ΑπάντησηΔιαγραφή