Κάποτε στην Αμερική!...... Στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα.....Σε κάποιο αεροδρόμιο γίνεται η ανταπόκριση δυο πτήσεων. Το ένα αεροπλάνο έχει αναχωρήσει από τη μακρινή Στοκχόλμη ενώ το άλλο έρχεται από την καρδιά της Ευρώπης και συγκεκριμένα από τη Γερμάνια. Δυο περίεργοι τύποι με μακριά μαλλιά, δερμάτινα μπουφάν, σκισμένα τζιν και μπότες, είναι έτοιμοι να παραλάβουν τις αποσκευές τους από την πτήση της Στοκχόλμη. Ένας άλλος πάλι τύπος, ίδιου στυλ, έχει ήδη παραλάβει εφοδιαστεί τις αποσκευές του από την πτήση της Γερμανίας και κατευθύνεται με γοργό βηματισμό προς την έξοδο του αεροδρόμιου κοιτάζοντας επίμονα το ρόλοι του. Οι τρεις τύποι από τις διαφορετικές πτήσεις συναντώνται και μετά από ένα θερμό εναγκαλισμό επιβιβάζονται σε ταξί για να πάνε στον κοινό προορισμό τους. Ο ταξιτζής μαζί με τις αποσκευές φορτώνει δυο τεράστιες θήκες και άλλη μια μικρότερη οι όποιες αναγραφούν πάνω τους τα ονόματα.... John Norum, Peter Baltes, Mikkey Dee! Εν τω μεταξύ.....
Σε ένα επαρχιακό ερημικό Α αμερικανικό αυτοκινητόδρομο, ένα "μυώδες" κάμπριο αυτοκίνητο που το οδηγεί ένας μακρυμάλλης τύπος με φανταχτερή πουκαμίσα, πηγαίνει να συναντήσει τους τρεις "ξένους" των πτήσεων σε ένα προγραμματισμένο ραντεβού. Στο πίσω κάθισμα του αυτοκίνητου "ξεκουράζεσαι" μια θήκη κιθάρας η οποία φέρει το όνομα.....Billy White! Ποιος είναι όμως ο αρμόδιος που κάλεσε αυτή την εκλεκτή παρέα; Ο Don Dokken!
Το οπισθόφυλλο
Φτάνοντας στο τέλος της δεκαετίας του ογδόντα, ένα από τα καλυτέρα συγκροτήματα του melodic hard rock, οι Dokken, έχουν πλέον οδηγηθεί σε τέλμα. Οι ρωγμές ανάμεσα στις σχέσεις των μελών της μπάντας, κυρίως του Don Dokken και του George Lynch, είναι τεράστιες, πράγμα που καθιστά αδύνατη την παραπέρα συνεργασία των τεσσάρων μουσικών. Το 1988 λοιπόν, ο Don Dokken παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει την μπάντα που φέρει το όνομα του και να πορευτεί σε ένα μοναχικό δρόμο. Φεύγοντας μάλιστα θα θελήσει να πάρει μαζί του και τον τίτλο της μπάντας, ενεργεία που θα βρει την αντίρρηση των Lynch, Pilson, Brown οι οποίοι έχοντας ισότιμο μερίδιο ιδιοκτησίας, θα εμποδίσουν την διατελέσει ενός τέτοιου γεγονότος. Κάνοντας χρήση του πλήρους ονόματος του, Don Dokken, αυτή τη φορά θα φορμάρει ένα σούπερ γκρουπ από κορυφαίους μουσικούς. Ο John Norum από τους Europe και ο Billy White από την thrash metal μπάντα των Watchtower, θα αποτελέσουν τους δυο κιθαριστές. Το μπάσο του Peter Baltes των θρυλικών Accept θα προστεθεί στους "επίλεκτους" και η dream team θα κλείσει με τον σπουδαίο Mikkey Dee, τον ντράμερ του King Diamnod και μετέπειτα των Motorhead και των Scorpions. Το 1990, η δισκογραφική αγορά θα προσμετρά ακόμα ένα νέο δίσκο και οι λάτρεις του melodic hard ακόμα ένα νέο διαμάντι με την ονομασία....Don Dokken: "Up from the ashes"!
Οι μελωδίες και ο μουσικός περφεξιονισμός είναι τα δυο στοιχεία που χαρακτηρίζουν το "Up from the ashes" στο σύνολο του. Ο δίσκος δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις κυκλοφορίες των Dokken ακόμα και ο ρόλος του George Lynch έχει αντικατασταθεί από δυο τεράστιους παίκτες. Τα απαλά φωνητικά του Don Dokken, υποστηριζόμενα από τα άψογα δευτέρα των Norum και Baltes, έρχονται να δέσουν σε ένα πακέτο που αποτελείται από εκπληκτικά καθαριστικά riffs και solo των White και Norum, από γερμανικές πειθαρχημένες μπασογραμμές του Baltes και από παθιασμένες μουσικές φράσεις που προέρχονται από τα τύμπανα του Mikkey Dee.
Εκτός όμως από τους συντελεστές, την παράσταση κλέβουν και τα τραγούδια. Τα Crush and burn, 1000 miles away και When some nights μοιάζουν σαν να έχουν ξεπηδήσει από κάποιο best of της πρώην μπάντας του Don, φέροντας όλα τα trade mark στοιχεία της. Forever lost in the sea of my memory..... τραγουδά με ρομαντική διάθεση ο Don Dokken στην συνέχεια και ο Billy White "γαζώνει" στο solo! Η κομματάρα Living a lie φέρει την συνθετική υπογραφή των Norum-Dokken πιστοποιώντας την καλλιτεχνική ταύτιση και την χημεία των δυο τους. Η φοβερή μπαλάντα When love finds a fool είναι το δώρο του Τιτανοτεράστιου Glenn Hughes στην νέα δισκογραφική απόπειρα του Don Dokken ενώ το hit του δισκου, Mirror Mirror, ξεκινά με ένα riff της "Μεγαλης Van Halen Σχολης" για να καταλήξει σε μια βιρτουόζικη μονομαχία solo μεταξύ του John Norum και του Billy White. Συνυπεύθυνος για το τραγούδι είναι και ο Mark Spiro, ένας από τους κορυφαίους A.O.R. συνθέτες! Το Stay είναι το κομμάτι που γυρίστηκε επίσης video clip, οπως και το Mirror Mirror, πλέοντας πολύ κοντά στα pop ύδατα χωρίς όμως να γνωρίζει τότε την επιτυχία που πραγματικά άξιζε. Ο Billy White εκτός έπο την μαγεία που εκπέμπει από την τοστιέρα του έχει και πολύ καλές συνθετικές ικανότατες που αποκαλύπτονται από τα Give it up, Down in flames και The hunger. Τα τρεις αυτά κομμάτια σφραγίζουν το "Up from the ashes" μέσα σε ένα περιβάλλον που διαμορφώνεται από ανεβαστικούς ροκάδικους ρυθμούς και ξέφρενες καθαριστικές κραυγές!
Ο Don Dokken σε μια όχι και τόσο ευνοϊκή περίοδο για το είδος, έκανε τις σωστές κινήσεις. Επιστράτευσε εξαιρετικούς μουσικούς με τους οποίους παρήγαγε ένα δίσκο - προϊόν έμπνευσης, χημείας, αγάπης και ομαδικότητας! Η τελευταία φράση ανήκει στον ιδιο τον Don.....
"The best revenge is to live well"!!!!
Παντα υπαρχει ο παραγων προσωπικο γουστο , αλλα θεωρω οτι οταν εχεις παρουσιασει το 7th one σε αυτη την στηλη , αυτοι οι δισκοι μοιαζουν λιγο του σωρου .Ηταν και καλες εποχες σχετικα της δισκογραφιας και εφαγαν σπρωξιμο , αλλα τα κομματια πλην 1-2 δεν νομιζω οτι μενουν . Ασφαλως παικτρονια ολα τα μελη αλλα εκεινο που μετραει ειναι τα κομματια . Τουλαχιστον σε εμενα αυτο μοιαζει σαν b' movie . Ριξε κανα Asia ( ομωνυμο , alpha , aria ) , Reo speedwagon ( οχι το hi fidelity αλλα το the earth a small man ,his dog and a chicken !) ,Heart ( Brigate ,bad animals ) ,Survivor (too hot to sleep χωρις κουβεντα !) , Journey ( κατι μου λεει οτι θα το εχει στην συνεχεια ) , Foreigner ,Styx ,Chicago κτλ . Ξερεις καποτε σε ενα forum διαφωνησα με ενα φωτεινο παντογνωστη/μεταλοπατερα , λεγοντας μου οτι οι Toto δεν ειναι AOR . Κατι που φυσικα δεν ισχυει , ενοοειται οτι εχουν επιρροες και απο αλλου μην ξεχναμε τις jazz επιρροες που ειχαν οι Porcaro ,αλλα ηταν AOR . Ετσι λοιπον ηρθε καποτε το 2ο η 3ο τευχος του περιοδικου AOR (εκδοση του classic rock το οποιο πρεπει να σταματησε ) το οποιο στο εξωφυλο ειχε τους TOTO και εγραφε ' the band who invented AOR' .... Οι εφευρετες του με αλλα λογια . ( Κατι που σιγουρα δεν ισχυει αφου υπαρχουν καποια αλλα σχηματα που επαιξαν AOR πιθανων χωρις να το ξερουν ) . Μαλιστα ο συγκεκριμενος μου ελεγε οτι το AOR ειναι παρακλαδι του metal μεγα λαθος , αφου το AOR ειναι παρακλαδι της rock , ξεπηδωντας απο τα μεσα 70 καπου εκει ,απο τα δεινοσαυρικα classic rock/progressive σχηματα . Δεν πρεπει να μπρερδευουμε το μελωδικο metal με το AOR και φυσικα sleeze και glam στις περισσοτερες μορφες του εχει περισσοτερη σχεση με metal μουσικα και αισθητικα . Αλλο αν ειναι μελωδικο , μελωδικοι ειναι και οι crimson glory . Σε εκεινο λοιπον το forum ειχα γραψει ενα κειμενο ,πριν καμια 12αετια , για τα πρωτα γκρουπ που επαιξαν AOR ,το προτεινω λοιπον ως θεμα . Να δω αν συμφωνουμε !
Φίλε ΑΟR, με αφορμή το σχόλιό σου στο παραπάνω άλμπουμ αλλά και ένα παλιότερό σου στην παρουσίασή μου των Faster Pussycat, να διευκρινίσω ότι φυσικά το AOR είναι διαφορετικό από το glam/sleaze, απλά η παρουσίαση συγκροτημάτων του μελωδικού Hard Rock/Glam/Sleaze στην ενότητα Melodic-AOR γίνεται για καθαρά "τεχνικούς" λόγους, για να μην ανοίξουν δηλαδή πολλές ενότητες. Γι' αυτό και θεωρώ ότι η χρήση του όρου "Melodic" στην ενότητα γίνεται για να βρεθεί ένα κοινό στοιχείο όλων αυτώ των υπο-ειδών. Και ο όρος "μελωδικό" περιέχει κυρίως την έννοια του πιο εμπορικού-πιασάρικου ήχου και απήχησης που είχαν/έχουν όλα αυτά τα συγκροτήματα (AOR, Glam, Sleaze , hard rock) σε σχέση με τα υπόλοιπα συγκροτήματα του - λιγότερο ή περισσότερο - σκληρού ήχου. Φυσικά και συγκροτήματα όπως οι Poison, οι Bon Jovi, οι Def Leppard, οι White Lion ή οι Steelheart που παρουσιάζω αυτή την εβδομάδα ΔΕΝ είναι AOR, αλλά εντάσσονται στην ευρύτερη ομάδα του εμπορικού hard rock. Θεωρώ ότι όλοι όσοι ασχολούμαστε χρόνια με τον ευρύτερο σκληρό ήχο καταλαβαίνουμε τη διαφορά. Απλά κάνω το σχόλιο για τυχόν νεώτερους που ασχολούνται με το είδος (αν και χλωμό το βλέπω...). Τώρα, αν χρειαστεί στη συνέχεια να ανοίξει μια ξεχωριστή ενότητα για να μην μπερδευόμαστε, αυτό φαντάζομαι είναι απόφαση του Αλέξανδρου Ριχάρδου. Τέλος, τα σχόλιά σου είναι πάντα καλοδεχούμενα αλλά και ενδιαφέροντα.
ναι δεκτα ολα αυτα , το ειπα οχι γιατι κανεις θα ενοχληθει, αλλωστε σιγα το θεμα αν μεσα στην στηλη παρουσιαστουν και οι tigertailz και οι new york dolls , αλλα αποψη μου ειναι αισθητικα και μουσικα απεχουν και επειδη αρκετοι τα μπερδευουν . Σε μια στηλη που εχει και την λεξη aor στον τιτλο , θεωρησα οτι πρωτα ξεκιναμε απο την αλφα βητα αυτης της λεξης και μετα περναμε στα υπολοιπα . Τωρα για τα συγκεκριμενα που εχουν παρουσιαστει οπως εγραψα καποια τα θεωρω 'β' κατηγορια , οχι μουσικων ,γιατι καποιος για να αναγνωριστει διεθνως μονο τυχαιο δεν ειναι , αλλα μουσικου αποτελεσματος , αλλα αυτο ειναι και υποκειμενικο .Οτι βλεπω β' ο αλλος το βλεπει αρiστουργημα και αντιστροφα . Τωρα σχετικα με το 'πιασαρικο ' μιλαμε για 80's πιασαρικο, γιατι απο το 90 και μετα αυτα ηταν τα μη πιασαρικα . Δεν ξερω τι γινεται σημερα , εννοω δεν μπορω να ζυγισω τα μουσικα ειδη (πλην metal που το θεωρω το παγκοσμιο κατεστημενο ),αλλα τις τελευταιες δεκαετιες αυτα τα ειδη ειναι σχεδον undeground .
Παντα υπαρχει ο παραγων προσωπικο γουστο , αλλα θεωρω οτι οταν εχεις παρουσιασει το 7th one σε αυτη την στηλη , αυτοι οι δισκοι μοιαζουν λιγο του σωρου .Ηταν και καλες εποχες σχετικα της δισκογραφιας και εφαγαν σπρωξιμο , αλλα τα κομματια πλην 1-2 δεν νομιζω οτι μενουν . Ασφαλως παικτρονια ολα τα μελη αλλα εκεινο που μετραει ειναι τα κομματια . Τουλαχιστον σε εμενα αυτο μοιαζει σαν b' movie . Ριξε κανα Asia ( ομωνυμο , alpha , aria ) , Reo speedwagon ( οχι το hi fidelity αλλα το the earth a small man ,his dog and a chicken !) ,Heart ( Brigate ,bad animals ) ,Survivor (too hot to sleep χωρις κουβεντα !) , Journey ( κατι μου λεει οτι θα το εχει στην συνεχεια ) , Foreigner ,Styx ,Chicago κτλ . Ξερεις καποτε σε ενα forum διαφωνησα με ενα φωτεινο παντογνωστη/μεταλοπατερα , λεγοντας μου οτι οι Toto δεν ειναι AOR . Κατι που φυσικα δεν ισχυει , ενοοειται οτι εχουν επιρροες και απο αλλου μην ξεχναμε τις jazz επιρροες που ειχαν οι Porcaro ,αλλα ηταν AOR . Ετσι λοιπον ηρθε καποτε το 2ο η 3ο τευχος του περιοδικου AOR (εκδοση του classic rock το οποιο πρεπει να σταματησε ) το οποιο στο εξωφυλο ειχε τους TOTO και εγραφε ' the band who invented AOR' .... Οι εφευρετες του με αλλα λογια . ( Κατι που σιγουρα δεν ισχυει αφου υπαρχουν καποια αλλα σχηματα που επαιξαν AOR πιθανων χωρις να το ξερουν ) . Μαλιστα ο συγκεκριμενος μου ελεγε οτι το AOR ειναι παρακλαδι του metal μεγα λαθος , αφου το AOR ειναι παρακλαδι της rock , ξεπηδωντας απο τα μεσα 70 καπου εκει ,απο τα δεινοσαυρικα classic rock/progressive σχηματα . Δεν πρεπει να μπρερδευουμε το μελωδικο metal με το AOR και φυσικα sleeze και glam στις περισσοτερες μορφες του εχει περισσοτερη σχεση με metal μουσικα και αισθητικα . Αλλο αν ειναι μελωδικο , μελωδικοι ειναι και οι crimson glory . Σε εκεινο λοιπον το forum ειχα γραψει ενα κειμενο ,πριν καμια 12αετια , για τα πρωτα γκρουπ που επαιξαν AOR ,το προτεινω λοιπον ως θεμα . Να δω αν συμφωνουμε !
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε ΑΟR, με αφορμή το σχόλιό σου στο παραπάνω άλμπουμ αλλά και ένα παλιότερό σου στην παρουσίασή μου των Faster Pussycat, να διευκρινίσω ότι φυσικά το AOR είναι διαφορετικό από το glam/sleaze, απλά η παρουσίαση συγκροτημάτων του μελωδικού Hard Rock/Glam/Sleaze στην ενότητα Melodic-AOR γίνεται για καθαρά "τεχνικούς" λόγους, για να μην ανοίξουν δηλαδή πολλές ενότητες. Γι' αυτό και θεωρώ ότι η χρήση του όρου "Melodic" στην ενότητα γίνεται για να βρεθεί ένα κοινό στοιχείο όλων αυτώ των υπο-ειδών. Και ο όρος "μελωδικό" περιέχει κυρίως την έννοια του πιο εμπορικού-πιασάρικου ήχου και απήχησης που είχαν/έχουν όλα αυτά τα συγκροτήματα (AOR, Glam, Sleaze , hard rock) σε σχέση με τα υπόλοιπα συγκροτήματα του - λιγότερο ή περισσότερο - σκληρού ήχου. Φυσικά και συγκροτήματα όπως οι Poison, οι Bon Jovi, οι Def Leppard, οι White Lion ή οι Steelheart που παρουσιάζω αυτή την εβδομάδα ΔΕΝ είναι AOR, αλλά εντάσσονται στην ευρύτερη ομάδα του εμπορικού hard rock. Θεωρώ ότι όλοι όσοι ασχολούμαστε χρόνια με τον ευρύτερο σκληρό ήχο καταλαβαίνουμε τη διαφορά. Απλά κάνω το σχόλιο για τυχόν νεώτερους που ασχολούνται με το είδος (αν και χλωμό το βλέπω...). Τώρα, αν χρειαστεί στη συνέχεια να ανοίξει μια ξεχωριστή ενότητα για να μην μπερδευόμαστε, αυτό φαντάζομαι είναι απόφαση του Αλέξανδρου Ριχάρδου. Τέλος, τα σχόλιά σου είναι πάντα καλοδεχούμενα αλλά και ενδιαφέροντα.
Διαγραφήναι δεκτα ολα αυτα , το ειπα οχι γιατι κανεις θα ενοχληθει, αλλωστε σιγα το θεμα αν μεσα στην στηλη παρουσιαστουν και οι tigertailz και οι new york dolls , αλλα αποψη μου ειναι αισθητικα και μουσικα απεχουν και επειδη αρκετοι τα μπερδευουν . Σε μια στηλη που εχει και την λεξη aor στον τιτλο , θεωρησα οτι πρωτα ξεκιναμε απο την αλφα βητα αυτης της λεξης και μετα περναμε στα υπολοιπα . Τωρα για τα συγκεκριμενα που εχουν παρουσιαστει οπως εγραψα καποια τα θεωρω 'β' κατηγορια , οχι μουσικων ,γιατι καποιος για να αναγνωριστει διεθνως μονο τυχαιο δεν ειναι , αλλα μουσικου αποτελεσματος , αλλα αυτο ειναι και υποκειμενικο .Οτι βλεπω β' ο αλλος το βλεπει αρiστουργημα και αντιστροφα . Τωρα σχετικα με το 'πιασαρικο ' μιλαμε για 80's πιασαρικο, γιατι απο το 90 και μετα αυτα ηταν τα μη πιασαρικα . Δεν ξερω τι γινεται σημερα , εννοω δεν μπορω να ζυγισω τα μουσικα ειδη (πλην metal που το θεωρω το παγκοσμιο κατεστημενο ),αλλα τις τελευταιες δεκαετιες αυτα τα ειδη ειναι σχεδον undeground .
ΑπάντησηΔιαγραφή