ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ TOY 80 ΟΙ URIAH HEEP ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ!!!

Uriah Heep 1980 α-δε: Chris Slade, John Sloman, Trevor Bolder, Gregg Dechter, Mick Box

Τα συγκροτήματα που έχουν μεγάλες χρονικά καριέρες, φυσικό είναι να προσαρμόζουν τη μουσική τους στα καινούργια δεδομένα. Οι Uriah Heep ξεκίνησαν το 1969 και μαζί με τα άλλα μεγάλα συγκροτήματα εκείνης της δεκαετίας, έβαλαν τις βάσεις για το λεγόμενο σήμερα κλασικό rock. Το 1978 και μετά από τρία πολύ καλά studio άλμπουμ, ο χαρισματικός τραγουδιστής τους John  Lawton αποχωρεί και το συγκρότημα βρίσκεται μπροστά σε ένα ακανθώδες σταυροδρόμι. Ο κιθαρίστας Mick Box αλλά και ο μπασίστας Trevor Bolder είχαν επιλέξει τον Ουαλλό John Sloman από τους Lone Star, επιλογή με την οποία ήταν εντελώς αντίθετος ο βασικός συνθέτης κι οργανίστας Ken Hensley. Εν μέσω έντονων διαξιφισμών, επικρατεί η λύση Sloman με τον οποίο οι Uriah Heep (Mick Box κιθάρα, Chris Slade ντραμς, Ken Hensley πλήκτρα και Trevor Bolder μπάσο) ηχογραφούν το 13ο άλμπουμ τους με τίτλο Conquest (Νο 37 Μ.Βρετανία).

Κι εδώ μπαίνει η αλλαγή που διαβάσατε πιο πάνω. Το συγκρότημα πάντα είχε μελωδικά φωνητικά (με τα οποία επηρέασαν συγκροτήματα όπως οι Def Leppard) αλλά η δεκαετία του 80 έχει άλλες προδιαγραφές από αυτές που καθιέρωσαν τους Uriah Heep σαν ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της εποχής τους. Με βασικό συνθέτη τον Ken Hensley, το συγκρότημα ακούγεται πιο…80’s πιο αμερικάνικο, κρατώντας το hard ύφος με το οποίο καθιερώθηκαν.  Σίγουρα η φωνή του Sloman δεν ακούγεται καθόλου σαν αυτή του ιστορικού τραγουδιστή τους David Byron αλλά και του John Lawton, αλλά και τα τραγούδια είναι διαφορετικής δομής. Οι λαρυγγισμοί του Sloman μάλλον ξενίζουν και τα πλήκτρα του Hensley ακούγονται …διαφορετικά. Τα “No Return”, «Feelings", "Fools" και  "Carry On" (Hensley) που είναι οι δυνατές στιγμές του άλμπουμ με υπέρ πλούσια μελωδικά φωνητικά και πολύ καλή μουσική, αλλά λίγη σχέση έχουν με τους Uriah Heep της προηγούμενης δεκαετίας. Όχι ότι αυτό με ενοχλεί, αλλά είναι μια πραγματικότητα.  Δεν είναι τυχαίο ότι οι οπαδοί του συγκροτήματος ποτέ δεν χώνεψαν αυτό το άλμπουμ σε αντίθεση με τους A.O.R. μελωδικούς οπαδούς!

Από τις δυνατές στιγμές του άλμπουμ η εκτέλεση του “Think it over” που υπάρχει στις εκδόσεις του cd με τα bonus τραγούδια. Το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει σαν single με τον Gregg Dechter  στα πλήκτρα με το “My Joanna needs Tuning» στη β’ πλευρά (σ.σ. κι αυτό υπάρχει στα Bonus του cd). To κομμάτι δεν το είχα «ανακαλύψει» πράγμα που συνέβη αρκετά χρόνια αργότερα όταν μου το ζητούσαν οι πελάτες στο Revenge of Rock.
Μετά την περιοδεία που έκαναν με τις Girlschool, ο Hensley έφυγε (Σεπτέμβριος 1980) ενοχλημένος από το τελικό αποτέλεσμα του Conquest και τον αντικατέστησε ο Καναδός Gregg Dechert (από τους Pulsar) τον οποίο έφερε ο Sloman. Μετά την βρετανική περιοδεία έφυγε και η …πέτρα του σκανδάλου, ο  Sloman  κι έτσι το συγκρότημα βρέθηκε ξανά χωρίς τραγουδιστή και κυρίως χωρίς το βασικό συνθέτη του. Το συγκρότημα βρίσκεται με ένα δίσκο που το ύφος του ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που μας είχε συνηθίσει ενώ τους Sloman και Hensley ακολουθούν στην πόρτα της εξόδου ο μπασίστας  Trevor Bolder, o ντράμερ Chris Slade και ο οργανίστας Gregg Dechert, αφήνοντας τον Mick Box με την κιθάρα στα χέρια του αλλά και τα δικαιώματα του ονόματος.

Για καλή τύχη τού Box, και του συγκροτήματος, ο πρώην ντράμερ τους Lee Kerslake μόλις έχει αποχωρήσει από τους Blizard of Oz του Ozzy μαζί με τον μπασίστα Bob Daisley και αμέσως βρίσκουν νέα στέγη. Στα πλήκτρα έρχεται ο πρώην Heavy Metal Kids, John Sinclair και πίσω από το μικρόφωνο ο Peter Goalby των Trapeze.  Είναι αξιοπερίεργο πως αυτό το μάλλον άγνωστο βρετανικό συγκρότημα, έβγαλε 4 μουσικούς που έκαναν καριέρα σε άλλα μεγάλα συγκροτήματα . Διάβασε εδώ την ιστορία των Trapeze και ποια μέλη τους έκαναν μεγάλη καριέρα . Και εδώ έρχεται ακόμα μια περίεργη σύμπτωση. Ο Hensley πριν προσλάβουν το Sloman, είχε προτείνει τον Goalby, τον οποίο ο Box τον προσέλαβε όταν έφυγε ο Hensley!!!
Με παραγωγό τον Ashley Howe οι αναγεννημένοι Uriah Heep ηχογραφούν το Abominog (1982 No 34 Μ.Βρετανία, Νο 56 Αμερική) με ήχο κοντά στο δικό τους αλλά και σε αυτόν που πρόσταζε η δεκαετία του ’80, αφού σε αρκετές στιγμές θύμιζε Foreigner. Σίγουρα καλύτερο από το Conquest αλλά και από το αμέσως προηγούμενο του Fallen Angel, το Abominog είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που δεν είχε το Conquest. Δέσιμο, στιβαρό ήχο, σίγουρα καλύτερη παραγωγή, ένα αναζωογονημένο Mick Box που βρίσκεται σε πολύ καλή ημέρα και καλύτερα κομμάτια. Όλες οι κριτικές που πήρε ήταν πολύ καλές κι αν εξαιρέσεις το γελοίο εξώφυλλο (διάβασε εδώ πως πήρε το όνομά του το άλμπουμ και ποιος ήταν ο νονός του!) σχεδόν όλα τα τραγούδια του είναι ένα κι ένα με καλύτερα τα "Too Scared to Run", "That's the Way That It Is"(πολύ αμερικάνικο αλλά πολύ καλό) και η διασκευή στη σύνθεση του Russ Ballard,"On the Rebound".

Αξίζει να διαβάσετε εδώ ποιες μεγάλες επιτυχίες έχει συνθέσει ο Russ Ballard.  Με ένα άκρως επιθετικό "Too Scared to Run"  να ανοίγει το άλμπουμ και πριν προλάβεις να πάρεις ανάσα, τα "Chasing Shadows" και "On the Rebound" (κρίμα που δεν έγινε επιτυχία), το Abominog δεν αφήνει περιθώρια. Πρώτη έκπληξη ο άγνωστος οργανίστας  John Sinclair από τους τριτοκλασάτους  Heavy Metal Kids, δένει μοναδικά τον ήχο και τον κάνει όπως πραγματικά είναι ο ήχος των Uriah Heep, πλούσιος και βαρύς. Έκπληξη Νο 2, η φωνή του άγνωστου Peter Goalby που σε κάνει να πιστεύεις ότι ήταν χρόνια στο συγκρότημα και έκπληξη Νο3 η κιθαριστική δουλειά του Mick Box που σε εμάς τους παλαιότερους θυμίζει τις ημέρες του High and Mighty(1976). 34 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το άλμπουμ ανακαλύπτεται από τους fans, παλιούς και καινούργιους και εκτιμάτε ανάλογα! Την αναγέννηση του συγκροτήματος επισφραγίζει η εμφάνισή τους στο Monsters of Rock του 1982 που πρώτο όνομα είχε τους Status Quo κι από κάτω τους Gillan, Saxon κι ακολουθούσαν οι Uriah Heep, Hawkwind και Anvil.

Και κλείνω αυτή την τριλογία των Uriah Heep με το άλμπουμ Head First (1983) που ηχογραφήθηκε με την ίδια σύνθεση που ηχογραφήθηκε το Abominog και νομίζω ότι είναι το πιο «αμερικάνικο» άλμπουμ που ηχογράφησε το αγγλικό συγκρότημα. Από το πρώτο κομμάτι το “The other Side of Midnight’ οι Uriah Heep δείχνουν ότι είναι αποφασισμένοι να παραδώσουν ένα (πολύ) καλό άλμπουμ. Δίπλα στο «The other Side of Midnight» έρχονται τα "Stay on Top" και “Lonely Nights” να πρωταγωνιστήσουν σε ένα άλμπουμ που αν είχε το σωστό promotion από τη δισκογραφική εταιρεία τους (Bronze), η εμπορική εξέλιξή του θα ήταν εντελώς διαφορετική. Το συγκρότημα έχει πιάσει το σφυγμό της εποχής και συνεργάζεται και με εξωτερικούς συνθέτες και μάλιστα αναγνωρισμένους, τους Bryan Adams και το μόνιμο στιχουργό του Jim Valance στο κομμάτι "Lonely Nights" και με τον Richie Zito (Bad English, Prism, Cult, Elton John) στο "Love is Blind", αλλά δεν τους «βγήκε». Ευτυχώς το άλμπουμ …δικαιώθηκε από τους fans πολλά χρόνια αργότερα (σ.σ. δεκαετίες ολόκληρες θα έλεγα) αλλά ήταν αργά.  Στην εποχή του, το Head First (Νο 46 Μ.Βρετανία, Νο 159 Αμερική) απλά άγγιξε και δεν άφησε τίποτε πίσω του, ίσως γιατί το όνομα Uriah Heep δεν ήταν τόσο λαμπερό τότε, σε σχέση με τη δεκαετία του 70, κι ας προερχόντουσαν από πολύ καλό άλμπουμ (Abominog). Το συγκρότημα όπως ποτέ δεν «πρόδωσε” τις καταβολές του, απλά προσαρμόστηκε στον ήχο της νέας δεκαετίας που ήταν πολύ διαφορετικός από αυτόν της προηγούμενης. Εξ άλλου όλα τα συγκροτήματα της δικής τους ιστορίας το ίδιο έκαναν!

Τέλος ακόμα ένα χαρακτηριστικό είναι ότι εδώ τα πλήκτρα είναι αρκετά περιορισμένα σε σχέση με την τρομερή δουλειά που έκανε ο Sinclair στο Abominog. Αμέσως μετά την ηχογράφηση του ο Bob Daisley έφυγε για να επιστρέψει στο συγκρότημα του Ozzy και στην περιοδεία ήλθε ο Trevor Bolder, που αντικατέστησε τον αντικαταστάτη  του!!!

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Το 1985 κυκλοφόρησαν το άνευρο Equator και πάλι με τον Peter Goalby στα φωνητικά και το 1988 κυκλοφορούν το Live in Moscow με τραγουδιστή τον Bernie Shaw και Phil Lanzon στα πλήκτρα. 
TRIVIA

• Στους Pulsar που έπαιζε πλήκτρα ο Dechert, τραγουδούσε κι ο Sloman.
• Ακούγεται απίστευτο αλλά τότε στη Μ.Βρετανία, οι δημοσιογράφοι θεωρούσαν τον John Sloman τραγουδιστή επιπέδου Robert Plant!!!
• Και στο Abominog έχουν συμπεριλάβει το "Think It Over", αυτή τη φορά ερμηνευμένο από τον Goalby.
• Η πρώτη εκτέλεση του “Lonely Nights” ανοίγει το δεύτερο άλμπουμ του Bryan Adams, You Want It, You Got It (1981). 
•  Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τα προηγούμενα άλμπουμ στην κατηγορία Chronicles/Melodic Rock

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

9/1/19

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος