-"Ήρθε η ώρα να αποδοθεί η πραγματική τιμή μέσα από τον Rockmachine.gr στον καλλιτέχνη που λέγεται Mark Free!".... μου είπε χαρακτηριστικά. Εφόσον λοιπόν αποτελεί προσωπική αδυναμία και των δυο μας, ο "πολύς" Mark Free, πάμε να δούμε το δισκογραφικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έφτασε στην στρατόσφαιρα του A.O.R.!
Η μουσική είναι μια μορφή τέχνης η όποια μέσω της ακοής καταλήγει βαθιά στην ψυχή. Πολλές φορές προσπαθείς να καταλάβεις τι μπορεί να είναι αυτό που έκανε ένα τραγούδι που άκουσες να μιλήσει μέσα σου και να σου ξεκλειδώσει κρυμμένα συναισθήματα τα οποία είχες σφραγίσει σε κάποιο ξεχασμένο και σκονισμένο εσωτερικό σου μπαούλο. Ο τραγουδιστής-ερμηνευτής, τις περισσότερες φορές, φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης προς την διετέλεση ενός τέτοιου συμβάντος. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι και πάρα πολλοί αυτοί οι καλλιτέχνες που μπορούν να το πετύχουν. Στους μελωδικούς κύκλους η καρδιά και το μυαλό μου είναι συνδεδεμένα με πέντε τραγουδιστές που έχουν αυτή την έμφυτη ικανότητα! Τους τέσσερις τους γνωρίζουν και οι πέτρες....Steve Perry, Lou Gramm, Jimi Jamison, Joe Lynn Turner! Ο πέμπτος είναι ένας "cult" ήρωας του melodic rock, φοβερά υποτιμημένος από τους περισσότερους rockers και metalheads αλλά ευτυχώς(!) "θεοποιημένος", δικαίως, από τους melodic freaks. Αυτός είναι ο τεράστιος Mark Free!
Γεννημένος στις 12 Απριλίου 1954, ξεκίνησε επαγγελματικά την τραγουδιστική του καριέρα στην άγουρη ηλικία των 19 ετών στο Michigan. Η μετακίνηση του στο L.A., την Μέκκα του rock 'n' roll, θα φέρει και την γνωριμία του με τον βετεράνο drummer Carmine Appice(Rod Steward, Vanilla Appice) και κάπως έτσι θα γεννηθούν οι King Kobra. Ο Mark Free θα ηχογραφήσει μαζι τους δυο δίσκους, το hard-rocking "Ready to Strike" (1985) και το melodic style "Once in a Lifetime" (1986). Ο κύκλος των King Kobra θα κλείσει μετά από τις μουσικές διαφορές που ανέπτυξε με τον αρχηγό Carmine και έτσι θα ξεκινήσει η αναζήτηση άλλων μουσικών συνοδοιπόρων που θα μπορέσουν να εκφράσουν αυτό που θέλει ο Mark Free. Οι τρεις δουλειές που ακολούθησαν αποτελούν χωρίς καμία υπερβολή, επιτομές στον χώρο του melodic rock!
Οι πωλήσεις και η φήμη που τόσο θα άξιζε μπορεί να μην ήρθαν ποτέ, ωστόσο το αντίκτυπο κάθε κυκλοφορίας στην οποία συμμετείχα ερμηνευτικά ήταν τεράστιο στην μελωδική κοινότητα, αφήνοντας πίσω τους μνημεία κλασσικού διαχρονικοί melodic rock.
Βουτιά στον χρόνο και πάμε στο 1989 όπου ο Mark Free μαζί με τους Danny Jacob (κιθάρα), Erik Scott (μπάσο, πλήκτρα) και Jan Uvena(ντραμς) σχηματίζουν τους Signal και κυκλοφορούν το "Loud and Clear", ένα παντοτινό διαμάντι της σκηνής. Η εταιρία που θα τους υπογράψει είναι η EMI και ο παραγωγός θα είναι ο σπουδαίος Kevin Elson. Έμορφα riffs θα αλληλεπιδράσουν με υπέροχα πλήκτρα και σε αυτό το πρόσφορο έδαφος θα πατήσει ο Mark Free αποδεικνύοντας πως έχει το χάρισμα να πρωταγωνιστή με την φωνή του και να φέρει εις πέρας κάθε αποστολή. Υπέροχα ανεβαστικά τραγούδια (Arms of a Stranger, Does it feel like Love, My Μistake με guest τον Eric Martin), μελιστάλακτες "αοράδικες" μπαλάντες (This Love this Time, Could this be Love, Run into the night) αλλα και "νυχτερινής περιπλάνησης" τραγούδια (Wake up you little fool, You won't see me Cry, Liar, Go το οποίο μοιάζει με το Running in the Night των Triumph) σφύζουν όλα τους από συναίσθημα και πάθος με αυτή την "ανδρόγυνη" φωνή να κινείται άλλοτε σε πιο μυώδεις και άλλοτε σε πιο πονεμένες ερμηνείες προκαλώντας ένα κρεσέντο ανατριχίλας.
Όλοι γνωρίζουμε πως εξελίχθησαν τα πράγματα, το 1992, για το melodic rock έπειτα από αυτή την στροφή των δισκογραφικών εταιριών προς το grunge, το rap και το r&b. Μια από τις τελευταίες αναλαμπές για το ιδίωμα σε μεγάλη ακόμα δισκογραφική εταιρία, την Atlantic, ήταν οι Unrully Child με τον ομότιτλο κορυφαίο δίσκο τους. Εκτός από τον Mark Free το συγκρότημα αποτελούνταν από τον Bruce Gowdy (κιθάρα, Stone Fury, World Trade), τον Guy Allison (πλήκτρα World Trade), τον Jay Schellen (ντραμς, Hurricane) και τον Larry Antonio (μπάσο). Πρόκειται για ένα εκπληκτικό hard rocking A.O.R. με (δεδομένα!) έξοχα φωνητικά, power ballads και φωνακλάδικες ροκιές ακουμπώντας πολύ κοντά στην Bon Jovi περιοχή! Who Cries Now, To be your Everything, Is it Over, Let's talk about Love, When love is gone εκτός του ότι είναι κομματάρες, πιστοποιούν πως ο Mark Free είναι από τους καλύτερους τραγουδιστές της σκηνής. Ο δίσκος σε γραπώνει με το On the Rise στο ξεκίνημα του και στο Take me down Nasty σε πετάει στο σταυροδρόμι που το melodic συναντάει την sleaze στιχουργική γραμμή. Η ισορροπία στο δίπολο κιθάρες-πλήκτρα όπως αυτή επιτυγχάνεται στα Lay down your Arms, Long Hair woman, Tunnel of love, Criminal, Wind me up καθώς και η γυαλισμένη παραγωγή αποτελούν έργα του master Beau Hill (Warrant, Ratt, Europe). Αν ζούσαμε σε ένα τέλειο κόσμο το Unrully Child θα είχε πουλήσει τρελά και ο Mark Free θα ήταν αφίσα στους τοίχους των περισσοτέρων νέων της εποχής!
Στο σημείο αυτό να πούμε πως το 1994 ο Bobby Kimball (Toto) θα κυκλοφορήσει τον δίσκο "Rise up" με τα μισά κομμάτια να είναι διασκευές των τραγουδιών του "Unrully child" του 1992 και τον Mark Free να κάνει τα δευτέρα φωνητικά.
Το "Long way from Love" θα βγει το 1993 και θα αποτελέσει την πρώτη προσωπική δουλειά του. Οι ρίζες όμως του δίσκου βρίσκονται αρκετά χρόνια πιο πίσω, συγκεκριμένα στην περίοδο που μεσολάβησε από την φυγή του από τους King Kobra μέχρι τον σχηματισμό των Signal. Τότε ακριβώς γνωρίστηκε με την Judithe και την Robin Randall, μητέρα και κόρη, οι οποίες τον είχαν προσλάβει για να τραγουδήσει σε κάποια demo τους. Πατώντας fast forward, επιστρέφοντας στο 1993, ο Mark Ashton της Now and Then Records θα έταζε τον ουρανό με άστρα στον Mark Free προκειμένου να φέρει στο φως αυτά τα demos, ως επίσημη πλέον κυκλοφορία. Έτσι λοιπόν αφού ήρθε σε συνεννόηση με τις Randall σχετικά με την επιλογή τον τραγουδιών, εγένετο η κορυφαία δισκάρα "Long way from Love". Αν κάποιος θέλει να ορίσει του τι είναι επιτέλους αυτό το A.O.R. την απάντηση θα την βρει σε κάθε δευτερόλεπτο διάρκειας του άλμπουμ. Ένα πραγματικό ποίημα, μια ελεγεία για ολόκληρη τη σκηνή! Έναρξη με τον ύμνο Someday you'll come Running to me τον οποίο στο παρελθόν έχουν τραγουδήσει οι FM και οι Airkraft. Τα πλήκτρα με το έντονο 80's feeling προλογίζουν το Stranger among us! Η κατάθεση ψυχής του ερμηνευτή στην συνέχεια είναι εύκολα αντιληπτή μέσα από το Come back for more. Το The Last Time είναι ένα δραματικό τραγούδι με έντονη θλίψη η οποία του προσδίδει επιπλέον πόντους για να ενταθεί στην κατηγορία των ασύλληπτων A.O.R. κομματιών. Την μαγεία του A.O.R. την συναντάμε και στο Hard heart to Break, ένα σπουδαίο τραγούδι με φοβερό ξέσπασμα στο ρεφρέν. Το High Life έχει ένα "cool" χαρακτήρα ενώ με το State of love τα πράγματα μπαίνουν πάλι στην πορεία για τον A.O.R. παράδεισο έχοντας κάτι από την αύρα του Van Stepehnson (rip). Κορυφαίες στιγμές ποιότητας και συναισθηματικής φόρτισης προσφέρουν τα Slow down the night, Look love in the eyes, Never be a next time και Long way from love.
Να αναφέρουμε επίσης πως το άλμπουμ στην standard έκδοση περιέχει έντεκα κομμάτια ενώ στην 5th Anniversary Edition συνοδεύεται και από δεύτερο δισκάκι με δέκα live tracks από την σουπερ εμφάνιση του Mark Free στο Gods 1993, με μπάντα τα μέλη των Snakes in Paradise και από έξι studio tracks όπου μπορείτε να ακούσετε τον ύμνο Dying for love!!
Ο Mark Free είναι μια εξαιρετική περίπτωση σπουδαίου καλλιτέχνη στην οποία το φύλλο δεν έχει απολύτως καμία σημασία!
Το Νοέμβριο του 1993 άλλαξε φύλο και όνομα κι από Mark Free έγινε Marcie Free όπου και συνεχίζει την καριέρα της. Ο "ερμαφρόδιτος" χαρακτήρας του, δημιούργησε αυτή την πολύ εκφραστική φωνή η όποια βαδίζει στην λεπτή διαχωριστική γραμμή της αρσενικής και της θηλυκής πλευράς, προσδίδοντας του έτσι μια γενετήσια ικανότητα να προκαλεί τσουνάμι συναισθημάτων με τις ερμηνείες του. Και αν οι εποχές που μεγαλούργησε, λόγο συγκυριών, των αδίκησαν, το πέρασμα του χρόνου και η ιστορία έφεραν την δικαίωση που τόσο του αξίζει!
 |
| Ο Mark Free στη νέα του ζωή ως Marcie Free. |
TRIVIA
Άλλοι δύο γνωστοί μουσικοί που άλλαξαν φύλο είναι ο οργανίστας/ενορχηστρωτής των Jethro Tull,David Palmer ο οποίος άλλαξε το όνομά του σε Dee Palmer και ο τραγουδιστής των Life of Agony, Keith Caputo που άλλαξε το όνομά του σε Mina Caputo.
Σ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
16/1/19
πριν καμποσα χρονια(10-12 ισως ?) σε καποιο φορουμ ειχα κανει αναφορα/αφιερωμα στον(στην ) καλλιτεχνη αυτο.Το σαιτ αυτο εσβησε τα περιεχομενα του φορουμ , με αποτελεσμα ολα τα κειμενα να σβηστουν . Θυμαμαι αφιερωματα σε asia , wetton , survivor,mark free,toto ,38 special ,foreigner,jeff cannata και καποια αλλα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια παραδειγμα ειχα γραψει εναν προχειρο καταλογο των καλυτερων AOR αλμπουμ ολων των εποχων . Αυτη η λιστα πηγε 'υπερ πατριδος ΄και ετσι καλλιστα θα μπορουσε να αναδημοσιευτει αυτουσια η με προσθηκες χωρις να μπορει κανεις να καταλαβει οτι αντιγραφηκε . Επικοινωνησα καποιες φορες με τα εμειλ που δινουν στο σαιτ εκεινο και μαντεψτε, ουδεις απαντησε ,κατι αναμενομενο φυσικα .Γνωριζω οτι σε πολλα απο αυτα τα 'σαιτ' λειτουργουν ως 'καστα '. Προσοχη δεν αναφερομαι στο πανω αφιερωμα στον Mark/Marcie , ειναι μια γενικη παρατηρηση . Περαν αυτου χαιρομαι που σημερα υπαρχουν πολλοι περισσοτεροι που αναφερονται σε αυτα τα ονοματα καθως γυρω στα μεσα του 80 οταν αναφεροντουσαν απο πολυ λιγοτερους γινοντουσν αντικειμενο χλευασμου . Φυσικα εκεινοι οι 'χλευαστες ' σημερα εκαναν τις κωλοτουμπες τους και 'ησυχασαν ' .
Στο θεμα ... Θεωρω κορυφαια δουλεια του Mark Free , την συμμετοχη του στους Signal λογω οτι εκτος των πολυ καλων κομματιων ειναι και καλη η παραγωγη . .Αντιθετα αρκετα απο τα προσωπικα του 'φερνουν ' λιγο σε demo ,πασχοντας στην παραγωγη .Φωναρα χωρις αμφιβολια , με χροια βελουδινη , αλλα αδικηθηκε απο αυτες τις παραγωγες με αποτελεσμα να μην μπορει στην ουσια ποτε του να βγει απο την κατηγορια του underground hero και να φτασει τα επιπεδα αλλων τραγουδιστων που δεν ειχαν κατι παραπανω αλλα εγιναν super-stars . Το ιντερνετ βεβαια τον βοηθησε οπως και αρκετους αλλους να γινουν 'κοινο κτημα ' .
King Kobra και Unruly child , δεν θεωρω οτι ειναι κατι τοσο αξιολογο απο πλευρας ποιοτητας κομματιων ,οχι μουσικων .Καλοι μουσικοι υπαρχουν στα περισσοτερα αν οχι σε ολα τα ακουσματα που φτανουν στα αυτια μας .Ολοι αυτοι ειναι all star παικτες , αλλα η χημεια δεν ταιριαζει παντα ουτε οι συγκυριες ευνοουν παντα .
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΦΩΝΑΡΑ,ΜΟΝΟ MARK FREE ΡΕ Μ**ΝΙΑ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά έχω μείνει άφωνος! Κι αυτός τρανσφόρμερ? Εντάξει "καλά" προχωράει η "ανθρωπότητα"....
ΑπάντησηΔιαγραφή