JOE LYNN TURNER: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Έχει παίξει με τους μεγαλύτερους και καλύτερους μουσικούς της βιομηχανίας. Έχει υπάρξει μέλος κολοσσιαίων συγκροτημάτων. Έχει πάρει μέρος σε αναρίθμητα projects και συνεργασίας. Έχει μια τεράστια δισκογραφική κληρονομιά και έχει γράψει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν φωλιάσει στις καρδίες των «μελωδικοπιστών» και όχι μόνο. Πληρωμένος μουσικός, μισθοφόρος ή άπλα ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα και ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και ενθουσιασμού; Ποιος είναι τελικά ο Joe Lynn Turner; Ίσως ανατρέχοντας στις πτυχές της καριέρας του να μπορέσουμε να βρούμε την απάντηση!
Ο Σπύρος Γιαννακόπουλος επιχειρεί μια συνοπτική και όχι εξαντλητική καταγραφή των σημαντικότερων συνεργασιών του σπουδαίου Αμερικάνου τραγουδιστή, χωρισμένες ανά δεκαετία.

H κόκκινη υπογράμμιση αποτελεί σύνδεσμο (link) και μπορείτε να την πατήσετε.
Γεννημένος ως Joseph Arthur Mark Linquito στις 2 Αύγουστου 1951, ο Ιταλικής καταγωγής, γνωστός σε όλους μας σαν Joe Lynn Turner, ξεκίνησε την καριέρα τους με τους Ezra. Ήξερε ακορντεόν και κιθάρα και σταδιακά άρχισε να γράφει στίχους και μουσική. Το πρώτο επαγγελματικό συγκρότημα στο οποίο έπαιξε ήταν οι Fandango, οι οποίοι κυκλοφόρησαν 4 άλμπουμ, όλα στην RCA Records.  Εκεί τον άκουσε ο Richie Blackmore και τον επέλεξε για τραγουδιστή, προκειμένου οι Rainbow να εισέλθουν και να διαβούν στο μελωδικό-εμπορικό μονοπάτι που ήταν ο διακαής πόθος του βρετανού κιθαρίστα. Τρειςς studio δίσκοι Straight between the eyes (1982), Difficult to cure (1982) και Bent out of Shape (1983)και ένα διπλό live άλμπουμ (Finyl vinyl (1984) έγιναν η αιτία για να ανοίξουν διάπλατα οι κερκόπορτες της δημοτικότητας και για να αποτελέσει από τότε μήλον της έριδος  σε όλους όσους δεν είδαν με καλό μάτι αυτή τη στροφή. Οι μέρες των μικρών clubs με τους Fandago, της μπάντας με την όποια μας συστήθηκε ο JLT, ήταν παρελθόν πλέον και με το τέλος των Rainbow, ο δρόμος για συνεργασίες υψηλού επίπεδου ήταν ανοιχτός. Επόμενος μεγάλος σταθμός υπήρξε η συμμετοχή του, συνθετικά και τραγουδιστικά, στο άλμπουμ Odyssey (1987) του Σουηδού βιρτουόζου κιθαρίστα Yngwie Malmsteen. Ο εν λόγο δίσκος εμπεριέχει το A.O.R. συστατικό, εξαιτίας Turner και σίγουρα είναι από τους καλύτερους (αν όχι ο καλύτερος!) που κυκλοφόρησε ποτέ ο Yngwie! Η σύντομη περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία οδήγησε στην συναυλία στο Leningrad η όποια αποτυπώθηκε στο Live in Leningrad (1989).

Τελευταίος σταθμός ορόσημο για τον JLT ήταν το Masters and slaves (1990) των Τιτανοτεράστιων! Ένας εκπληκτικός δίσκος ο όποιος διασταυρώνει τους Deep Purple με τους Rainbow, για αυτό αρκετοί κοροϊδευτικά τους χαρακτήρισαν ως Purple Rainbow.  Η φωνή του έχει ωριμάσει και αυτός είναι και ο λόγος που προσωπικά θεωρώ πως είναι η καλύτερη δισκογραφική του στιγμή. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1991, οι Paice, Glover, Lord, Blackmore, Turner ήρθαν στην χώρα μας, (διαβάστε εδώ το άρθρο για εκείνη την πρώτη εμφάνιση των Deep Purple στη χώρα μας) σε μια φοβερή εμφάνιση στην Λεωφόρο με πολλούς στενόμυαλους να αποδοκιμάζουν τον Turner χαρακτηρίζοντας τον «σφαγέα των μεγάλων συγκροτημάτων».

  Με μια απίστευτη φωνή, άλλοτε άγρια και ατίθαση και άλλοτε γλυκιά και συναισθηματική, ο JLT στα σαράντα του είχε ήδη πάρει τα «γαλόνια» του στον μουσικό κόσμο και είχε καπαρώσει τον θρόνο του στο ιστορικό πάνθεον. Όλα αυτά θα ήταν κάτι παραπάνω από αρκετά για κάποιον άλλον. Όχι όμως για τον Joe Lynn Turner! Ακλουθώντας παράλληλους δρόμους σε όλη την καριέρα του συνέχιζε να προχωρεί και να εξελίσσεται είτε ήταν μέλος κάποιου μεγάλου συγκροτήματος είτε όχι, παραμένοντας πιστός πάντοτε στην μελωδική ρίζα της ψυχής του.
Η αρχή της solo σταδιοδρομίας του έγινε αμέσως μετά την διάλυση των Rainbow, τον Μάρτιο του 1984, με την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου Rescue you (1985). Με παραγωγό τον Roy Thomas Baker (Queen, Journey) και με βοηθό στην σύνθεση των τραγουδιών τον Al Greenwood (Foreigner) ο AOR ήχος αποθεώθηκε σε κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ογδόντα, ο Joe Lynn Turner κινήθηκε σε πιο «υποστηρικτικό» ρόλο κανόνας άλλοτε δευτέρα φωνητικά σε καλλιτέχνες οπός ο Billy Joel, ο John Waite, η Cher, οι TNT, ο Michael Bolton και άλλοτε γράφοντας τραγούδια σε συνεργασίες με τον Desmond Child και τον Jack Ponti τα οποία ηχογραφηθήκαν και από καλλιτέχνες όπως ο Jimmy Barnes, η Lee Aaron, η Lita Ford και οι Bonfire. Σε αυτό ακριβώς το διάσημα επίσης, την φωνή του μπορεί κάποιος να την συναντήσει και σε τραγούδια διαφημιστικών spots στην τηλεόραση. Μια ιδέα την οποία του την έδωσε ο Michael Bolton!

Η δεκαετία του 90 τον βρίσκει μέλος των Mother’s Army, ενός προοδευτικού super group το οποίο συμπληρώνεται από τους Jeff Watson (guitar-Night Ranger), Bob Daisley (bass) και Carmine Appice (drums). Η συνεργασία αυτή απέδωσε τρία χλιαρά albums τα: Mother’s army (1993), Planet earth (1997) και Fire on the moon (1998).
Οι Brazen Abbot είναι ένα project που έβαλε μπροστά ο Βούλγαρος κιθαρίστας, μαέστρος Nikolo Kotzev. Έχοντας και αυτός εικόνισμα τον Ritchie Blackmore και τα συγκροτήματα που μεγαλούργησε, αποφάσισε να «φρεσκάρει» τις μνήμες των παλιών και να μάθει στους νέους του ενενήντα πως παίζεται το κλασσικό hard-rock στους μοντέρνους καιρούς. Ένα από τα πράγματα που ξεχώρισαν τους Brazen Abbot ήταν η χρησιμοποίηση διαφορετικών τραγουδιστών, με το κάθε άλμπουμ να περιλαμβάνει τρεις τουλάχιστον τραγουδιστές. Ο JLT συμμετείχε στα: Eye of the storm (1996) και Bad religion (1997) με πολύ καλά τραγούδια που έγραψε. Στο ίδιο «παλαιομοδίτικο» ύφος κινήθηκε και άλλος ένας μουσικός και συνθέτης, ο Stuart Smith οποίος κυκλοφόρησε τον δίσκο Heaven and Earth (1999) με τον κύριο Turner να εμπλέκεται και σε αυτόν.
Η solo καριέρα του έτρεχε παράλληλα το δεύτερο μισό του ενενήντα, με τέσσερα albums: Το πολύ μέτριο Nothing’s changed (1995), τα δυο πολύ καλά albums διασκευών Undercover I (1997), «Undercover II (1998) και το αδιάφορο Hurry up and wait (1999). Την ίδια δεκαετία εμφανίζεται και το φαινόμενο των tribute albums από πρωτοκλασάτους μουσικούς σε συγκροτήματα που έκτισαν το οικοδόμημα της σκληρής μουσικής. Τον συναντάμε στα tributes Thunderbolt: A tribute to AC/ DC(1998), Smoke on the water: A tribute to Deep Purple (1994), Little guitars: A tribute to Van Halen (1999), Bat head soup: A tribute to Ozzy(2000), Fire woman: A tribute to Cult(2000) και στο άλμπουμ του Yngwie Malmsteen, Inspiration(1996) με διασκευές.

Αυτό είναι το κρασί που διατίθεται στην ελληνική αγορά σε συνεργασία του Νίκου Λαζαρίδη και του Joe Lynn Turner. Ονομάζεται King of Dreams και προέρχεται  από την εξαιρετική εσοδεία του 2008, κυκλοφόρησε το 2016 σε περιορισμένο αριθμό φιαλών και πολύ σύντομα απέκτησε φίλους σε όλο τον κόσμο! Έγινε sold out τον Δεκέμβρη του 2019 και από τότε θεωρείται ένα από τα πιο δυσεύρετα και περιζήτητα κρασιά!

Η δεκαετία αλλάζει και υποδεχόμαστε το millenium. Ο Nikolo Kotzev το 2001 διακατέχεται από μια ασυγκράτητη έμπνευση από την οποία προκύπτει η rock opera Nostradamus με πολλούς εκλεκτούς καλεσμένους. Ένας από αυτούς είναι και ο Joe Lynn Turner στο ρόλο του αφηγητή της ιστορίας. Το τελευταίο κεφάλαιο της συνεργασίας του με τον Nikolo Kotzev γράφεται σε τρία μέρη. Το 2003 οι Brazen Abbott κυκλοφορούν το Guilty as sin και δυο χρόνια αργότερη το πολύ καλό My resurrection (2005), την τελευταία  έως τώρα studio δουλειά τους. Το A decade of Brazen Abbot (2005) είναι μια ζωντανή εμφάνιση της μπάντας στην Σόφια με τον JLT στο μικρόφωνο και με τραγούδια από όλη την πορεία της μπάντας αλλά και από τις ημέρες των Rainbow όπου μεσουρανούσε ο Turner.
Το 2001 έχουμε την συνεργασία δυο γιγάντων! Glenn Hughes και Joe Lynn Turner για πρώτη φορά μαζί, με κατάληξη σε δυο studio albums: HTP (2002) και HTP 2 (2003) και σε ένα καταιγιστικό live: Live in Tokyo (2002) με μια μπάντα από Ιάπωνες μουσικούς οι οποίοι κλείνουν στόματα! Ιστορικές είναι και οι δυο εμφανίσεις τους στο Ρόδον club (1/3/04) και στην Πύλη Αξιού (2/3/04). Ο κιθαρίστας Akira Kajiyama, ο όποιος υπήρξε ο  axeman στο «Live in Tokyo», θα εμφανιστεί νωρίτερα στους δυο solo δίσκους που θα κυκλοφορήσει ο Turner, Holy man (2000) και Slam (2001) ενώ το τρομερό του εκτελεστικό επίπεδο θα το βρούμε και στο Fire without flame (2005) με το όνομα του να φιγουράρει με αυτό του Turner σαν τίτλο του project συνεργασίας τους.

Το 2003 ο blues ήχος θα είναι αυτός που θα αποτελέσει την κυρία ένδυση του δίσκου JLT ενώ δύο χρόνια αργότερα το The Usual Suspects θα ξαφνιάσει ευχάριστα όλους τους οπαδούς του Turner και ο Αλέξανδρος Ριχάρδος θα τον τιμήσει δεόντως μέσα από τις ραδιοφωνικές εκπομπής του στον ROCK FM (το κομμάτι Jacknife ήταν για πολύ καιρό στο playlist)! Το 2007 έχουμε το «Second hand life», το καλύτερο προσωπικό άλμπουμ του από την εποχή του Rescue you ενώ το 2008 το Live in Germany θα κρατήσει ζωντανό το πνεύμα των Rainbow σε μια εποχή που ο Ritchie έπαιζε με μαντολίνα, όπως θα έλεγε και ο φίλος Μίμης!
Το 2006 μετά από παρότρυνση του πρόεδρου της Frontiers Records, Serafino Perugino, θα δημιουργηθούν οι Sunstorm. Πρόκειται για ενα AOR project με κεντρικό τραγουδιστή τον JLT και με υπόλοιπα μέλη των Pink Cream 69. Να αναφέρουμε οτι υπεύθυνοι στην σύνθεση των τραγουδιών του πρώτου ομότιτλου δίσκου ήταν οι Dann Huff και Jim Peterik, γι’αυτό και η απόκτηση του κρίνεται απαραίτητη από κάθε melodic maniac! Το 2009 θα ακολουθήσει το δεύτερο πόνημα, το House of dreams, με εξίσου πολύ καλές συνθέσεις. Τα Emotional fire (2012), Edge of tomorrow (2016), Road to hell (2018) θα κυμανθούν στην μετριότητα και απλώς θα διατηρήσουν το όνομα τους αλλά και του Turner στην μελωδική επικαιρότητα. Διαβάστε εδώ την ιστορία της επίσκεψης του Joe Lynn Turner στο φαράγγι του Βίκου.

Ένα από τα μεγάλα υπέρ του Joe Lynn Turner είναι ότι πότε του δεν απαρνήθηκε το παρελθόν του και πάντα χρησιμοποίησε τους Rainbow σαν αιχμή του δόρατος για την καριέρα του. Έτσι, στις 4 Αύγουστου 2006, μαζί με την New Japan Philarmonic στο Metropolitan Art Space στο Tokyo θα παρουσιάσουν τα τραγούδια των Rainbow εντελώς γυμνά από ηλεκτρισμό και με συμφωνικό τρόπο, κάνοντας έτσι μια διαφορετική πρόταση η όποια ήταν όντως πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ θετική.
Bobby Rondinelli (ντραμς), Greg Smith (bass), Tony Carey (keys 2008-2009), Paul Morris (πλήκτρα 2009-2011), όλοι τους πρώην Rainbow μαζί με ενα Blackmore, τον Jurgen γιο του Ritchie και τον Joe Lynn Turner θα ονομαστούν Over the Rainbow και θα αποτελέσουν το απόλυτο tribute band των Rainbow, το οποίο πέρασε και από τα μέρη μας στις 19/10/09 στο κατάμεστο Gagarin.

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, ο JLT δεν θα ησυχάσει στιγμή! Θα γίνει περιοδεύων μέλος των Voices Of Classic Rock, θα συμμετάσχει στους Avantasia, στον προσωπικό δίσκο του Eddie Ojeda, στους Rated X (2014), θα συνεργαστεί με τον Vitalij Kuprij, τον Magnus Karlsson καθώς και με τον «δικο μας» Γιωργο Γακη με τον οποίο θα συνδεθούν με μια φιλία που θα τον φέρει πολλές φορές στην χώρα μας και θα τον εμπνεύσει, κάνοντας τον να γυρίσει ένα εξαιρετικό video clip στο φαράγγι του Βίκου για το τραγούδι Edge of tomorrow. Ο JLT ερμηνεύει το τραγούδι «Street of Broken Dreams” στο άλμπουμ του Γάκη, Too much ain’t never Enough.

Στα 67 του έτη σήμερα, ο Joe Lynn Turner δηλώνει ακόμα ενεργός, δραστήριος και μάχιμος! Εκπρόσωπος της χρυσής εποχής του rock διατήρησε την κληρονομιά των Rainbow ζωντανή όλες αυτές τις δεκαετίες και προσωπικά πιστεύω πως η θέση του τραγουδιστή στην σημερινή αναλαμπή που έφαγε ο Ritchie Blackmore να φέρει στο προσκήνιο το όνομα των Rainbow, δικαιωματικά του ανήκει. Ο ντροπαλός ανερχόμενος καλλιτέχνης που σκιαγραφούν οι στίχοι του Spotlight kid κατόρθωσε να φτάσει στην άλλη άκρη του ουράνιου τόξου και να γίνει ο βασιλιάς στον δρόμο των ονείρων τον οποίο διέσχισε για να καταλήξει εκεί!

ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
29/12/18/

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος