O Αλέξανδρος Ριχάρδος γράφει για τις πρώτες ημέρες των Van Halen, όταν έπαιζαν σε μικρά clubs, όταν ο David Lee Roth τους νοίκιαζε τα μηχανήματα, όταν ο Gene Simmons τους ανακάλυψε, όταν ηχογραφούσαν το “You Really Got me”, όταν φωτογραφιζόντουσαν στο Whiskey A Go Go για το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ.
Οι κόκκινες λέξεις αποτελούν links και μπορείτε να τις πατήσετε.
Το πρώτο συγκρότημα που σχημάτισαν ήταν οι The Broken Combs το 1964 και έπαιζαν σε πάρτι και σε σχολικές εκδηλώσεις. Άλλαξαν το όνομά τους σε The Trojan Rubber Co για να φθάσουμε στο 1972 όπου τα αδέλφια Van Halen σχηματίζουν τους Genesis με τη συμμετοχή του Mark Stone στο μπάσο και τραγουδιστή κιθαρίστα τον Eddie. Στην ιστορία μπαίνει από σπόντα ο David Lee Roth από τον οποίο νοίκιαζαν τα μηχανήματα, πληρώνοντας τον 10$ τη φορά. Επειδή εμφανιζόντουσαν συχνά σε πάρτι και εκδηλώσεις, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο αντίτιμο, τούς ήταν πολλά τα 10$ που έδιναν στον David Lee Roth και έτσι σκέφτηκαν να τον πάρουν τραγουδιστή και να μην τον πληρώνουν πλέον. O D.L. Roth είχε μακριά μαλλιά, καλή σκηνική παρουσία και τραγουδούσε καλά και στην audition που έκαναν τα πήγε πολύ καλά. Σύμφωνα με τον Alex Van Halen ένα από τα τραγούδια που ερμήνευσε εκείνο το βράδυ ήταν και το Still Alive and Well του Johnny Winter. Το 1974, ο Stone αποχωρεί και τον αντικαθιστά ο Michael Anthony από ένα άλλο τοπικό νεανικό συγκρότημα τής περιοχής, τους Snake και μετά από ένα ολονύκτιο jam session τον προσλαμβάνουν. Τώρα πια ονομάζονται Genesis, αλλά σύντομα αλλάζουν το όνομά τους γιατί ανακάλυψαν ότι υπήρχε κι ένα αγγλικό συγκρότημα με το ίδιο όνομα. Έτσι, μετονομάζονται σε Mammoth, όπου μετά από λίγο για τον ίδιο λόγο, υπήρχε κι άλλο συγκρότημα με αυτό το όνομα, πρέπει να αλλάξουν όνομα. Ο D.L. Roth είναι αυτός που προτείνει να λέγονται Van Halen. Χωρίς να έχουν πια τον κίνδυνο να υπάρχει κι άλλο συγκρότημα με αυτό το όνομα, ξεκινούν εμφανίσεις σε clubs, ένα από αυτά ήταν και το περίφημο Gazzarri στη Sunset Street (σ.σ. έκλεισε το 1996) όπου ο D.L.Roth είναι το πρόσωπο που προσελκύει όλα τα κορίτσια, κάτι μεταξύ Robert Plant και Jim Dandy ( διάβαστε εδώ σε ποιο συγκρότημα ήταν τραγουδιστής ο Jim Dandy). Το άστρο του Eddie Van Halen δεν έχει ανατείλει ακόμα.
 |
| Πριν ακόμα υπογράψουν συμβόλαιο. |
Σε μια από τις εμφανίσεις τους στο Gazzari βρίσκεται και ο Gene Simmons των Kiss που βλέπει το άστρο τους και τους ζητά να τους κάνει παραγωγή σ’ ένα demo με 3 τραγούδια για να το δώσει στον Bill Aucoin, manager των Kiss. Ο Simmons, τούς υπογράφει στην εταιρεία του, Man of A Thousand Faces και τους κλείνει studio στο Λος Άντζελες για να ηχογραφήσουν ένα demo, όπου όπως είπε αργότερα ο Simmons, τα περισσότερα εφέ δεν τα έκανε με την κιθάρα ο Eddie αλλά από την κονσόλα. Εξ άλλου πολύ αργότερα ο Eddie, είχε πει ότι δεν είχαν μείνει ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα αυτών των ηχογραφήσεων και βασική αιτία ήταν ότι δεν μπορούσαν να έχουν τον έλεγχο των μηχανημάτων, αφού δεν ήταν δικά τους. Ο Simmons πήρε το demo και το πήγε στη Νέα Υόρκη στο Electric Lady studio όπου το τελειοποίησε, πληρώνοντας συνολικά 6.500$. Όμως ο Bill Aucoin δεν έχει καθόλου την ίδια άποψη με τον Simmons λέγοντας του ότι τα «δεν έχουν καμία πιθανότητα να κάνουν επιτυχία». Απογοητευμένος ο Simmons τους ελευθερώνει από το συμβόλαιο που είχε μαζί τους, ώσπου ξαφνικά ένα βράδυ που έπαιζαν στο Starwood club, ανοίγοντας για τους Y&T, μέσα στο κοινό βρίσκονται ο παραγωγός Ted Templeman κι ο πρόεδρος της Warner Brothers, Mo Austin. Oι Austin και Templeman βλέπουν κι ακούν αυτά που δεν είδε κι άκουσε ο Bill Aucoin και τους υπογράφουν στη Warner.
Το συμβόλαιο που υπέγραψαν πρέπει να ήταν από τα πλέον επαίσχυντα στην ιστορία της δισκογραφίας, αφού μετά την κυκλοφορία των πρώτων 2 άλμπουμ τους, που μόνο στην Αμερική πούλησαν 16.000.000 αντίτυπα έως και σήμερα, για πολύ καιρό εξακολουθούσαν να χρωστούν χρήματα στη Warner!
Το ιστορικό πρώτο άλμπουμ τους ηχογραφήθηκε μέσα σε τρεις εβδομάδες στο Sunset Sound της Καλιφόρνια σε παραγωγή βεβαίως τού Ted Templeman, ο οποίος αμέσως κατάλαβε ότι ήταν προτιμότερο να ηχογραφήσουν Live στο studio και χωρίς πίεση. Και πράγματι, τα 11 τραγούδια του άλμπουμ "βγήκαν" αμέσως με λίγα overdubs (μόνο τα “Runnin’ with the devil’, "Jamie's Cryin'," "Feel Your Love Tonight" και "Ice Cream Man" περιέχουν overdubs κιθάρας) και ήταν ιδέα του Templeman να είναι ωμό και απλό! Το ‘Ain’t talkin ‘bout love’ το «έβγαλαν» σε 5 λεπτά με τον Eddie να γράφει τη μουσική, τον D.L.Roth να το τραγουδάει μέσα σε 5 λεπτά και τον Templeman να συμπληρώνει τη μελωδία. Σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις του, ο Roth αποδίδει τα εύσημα στον παραγωγό, λέγοντας «δεν είμαι ο Caruso και οι εμπειρία που είχαμε όλοι μας από ηχογραφήσεις ήταν μηδενικές. Ο Ted Templeman με βοήθησε πολύ στο studio να ελέγξω τη φωνή μου». Το "Eruption" προέρχεται από ένα ζέσταμα του Eddie σε μια εμφάνισή τους στο Whiskey A Go Go. Το άκουσε ο Templeman και του είπε να το ξαναπαίξει στο δίσκο με τον Eddie να χρειάζεται μόνο δύο φορές να το ξαναπαίξει για να το ηχογραφήσουν! Για την ηχογράφηση των τυμπάνων στο "I'm the One", ο Alex Van Halen έχει πολλά παράπονα από τον ηχολήπτη Donn Landee με τον τρόπο που είχε τοποθετήσει τα μικρόφωνα . «Μερικά από τα τύμπανα δεν ηχογραφήθηκαν καν» λέει.
Κατά τη διάρκεια των session των κομματιών του πρώτου άλμπουμ, γράφτηκε και ηχογραφήθηκε το demo του “Loss of Control’ που τελικά συμπεριλήφθηκε στο τρίτο άλμπουμ τους Women and Children First (1980). Οι κόρνες αυτοκινήτων που ακούγονται στο "Runnin' with the Devil", προέρχονται από τα αυτοκίνητά τους ενώ το συγκρότημα κατηγορήθηκε για σατανιστικούς στίχους. Από την πλευρά του το συγκρότημα ακόμα και σήμερα δεν έχει διευκρινίσει σε τι αναφέρονται οι στίχοι!
ΤΟ ‘YOU REALLY GOT ME” ΤΩΝ KINKS ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ TOYΣ SINGLEΠρώτο single (κι εσπευσμένο) ήταν η διασκευή στην παλιά επιτυχία των Kinks, “You really got me” (1964). Μία φρέσκια, ορμητική εκτέλεση ενός αντιπροσωπευτικού rock κομματιού από τη δεκαετία του 60, συστήνει στον κόσμο ένα συγκρότημα που θα άλλαζε τη ροή της rock ιστορίας.(διάβασε εδώ την ιστορία του κομματιού). Ήδη το κομμάτι το έπαιζαν αρκετό καιρό πριν το ηχογραφήσουν και φυσικά ο Templeman δεν έφερε καμία αντίρρηση να το ηχογραφήσουν. Κι εδώ ξεκινάει η ιστορία μας. Ο Eddie βρισκόταν στο Rainbow bar με φίλους του μεταξύ των οποίων και ο ντράμερ των Angel, Barry Brandt. Με υπερηφάνεια τούς έλεγε την πορεία των ηχογραφήσεων και την προσμονή της κυκλοφορίας του δίσκου και με την ευκαιρία έβαλε να ακούσουν μια κασέτα με τα τραγούδια τους. Μεταξύ αυτών ήταν και το “You really got me” το οπoίο δεν είχαν ακόμα ηχογραφήσει.Την επομένη ημέρα, ευτυχώς, ο Eddie ανέφερε το γεγονός στον Templeman ο οποίος μόλις το άκουσε κατάλαβε ότι και οι Angel θα προχωρούσαν σε μια ηχογράφηση του κομματιού. Την ίδια ημέρα, το ηχογράφησαν κι έκανε μίξη για να κυκλοφορήσει μετά από λίγες ημέρες σε single, προλαβαίνοντας τους Angel που κι αυτοί είχαν ξεκινήσει να το ηχογραφούν!
Παρ’ όλη την επιτυχία του (Νο 36 Αμερική), ο Eddie Van Halen δήλωσε δυσαρεστημένος από την επιλογή να κυκλοφορήσει σαν πρώτο single, προτιμώντας "Jamie's Cryin'" που ήταν δική τους σύνθεση κι όχι διασκευή. Διαβάστε εδώ άρθρο με τις καλύτερες rock διασκευές!
Συνολικά η παραγωγή του άλμπουμ στοίχισε $40.000. Η κυκλοφορία του προωθήκε με την περιοδεία που τους έκλεισαν να ανοίγουν για τους Journey, ενώ στην Ευρώπη έπαιξαν ανοίγοντας για τους Black Sabbath (σε Ευρώπη και Αμερική).
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Το αρχικό ο εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ δεν είχε καμία σχέση με αυτό που τελικά κυκλοφόρησε. Η Warner είχε προτείνει την (άθλια) φωτογραφία που βλέπετε με ένα τελείως διαφορετικό λογότυπο.
 |
| Το αρχικό, τραγικό, εξώφυλλο. |
Νομίζω ότι η φωτογραφία στερείται κάθε κριτικής. Προσέξτε το ύφος του Mike Anthony και τα κλειστά μάτια του David Lee Roth! Εννοείται ότι μόλις το συγκρότημα το είδε το απέρριψε αμέσως λέγοντας ότι ήθελαν να μοιάζουμε με τους Clash και με punk συγκρότημα! Και βέβαια αυτό δεν ήταν λάθος, αφού εκείνη την εποχή (σ.σ. 1978) οι Clash σημείωναν τεράστια επιτυχία στην Αμερική και γενικά όλα τα μετά punk συγκροτήματα. Το εξώφυλλο απορρίφθηκε και ανέλαβε ο σχεδιαστής Dave Bhang να επιμεληθεί του καινούργιου εξώφυλλου, βασισμένος στις 4 φωτογραφίες του Elliot Gilbert που «τραβήχτηκαν» στο Whiskey A Go Go του Los Angeles. Προσέξτε , ότι ο Eddie κρατάει την Frankenstrat κιθάρα του πριν τη χρωματίσει!
ΑΛΕΞΑΝΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Υ.Γ.
Όπως θα έχετε παρατηρήσει στα περισσότερα άρθρα που αναφέρονται στη δεκαετία του 70, οι φωτογραφίες που τα συνοδεύουν είναι μαυρόασπρες. Αυτό συμβαίνει γιατί, έως και το 1982, τα φιλμ που χρησιμοποιούσαν ήταν μαυρόασπρα και οι έγχρωμες φωτογραφίες κόστιζαν!
13/11/18
Δημοσίευση σχολίου