URIAH HEEP – DEMONS AND WIZARDS (1972): ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΩΝ URIAH HEEP

Για μια ακόμα φορά επανακυκλοφορεί το ιστορικό και καλύτερο άλμπουμ των Uriah Heep, 'Demons And Wizards (Νο 20 Μ.Βρετανία, Νο 23 Αμερική) που ήταν το τέταρτο άλμπουμ της δισκογραφίας τους. Η καινούργια επανέκδοση (μπορείτε να την παραγγείλετε εδώ)είναι μέσα στα πλαίσια μιας επανακυκλοφορίας της δισκογραφίας του συγκροτήματος, βασισμένα στα ίδια εξώφυλλα με πλούσια ένθετα με τονισμένα χρώματα. Το Demons And Wizards είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του 70, που παραμένει φωτεινός σηματοδότης στο χώρο του rock. To συγκρότημα βρίσκεται στην κορυφή της δημιουργικότητάς του με τον Ken Hensley να γράφει αριστουργήματα σαν τα  “The Wizard”, “Easy Livin”’, “Circle of Hands” και το ονειρικό “Rainbow Demon” που εκτίναξαν το άλμπουμ! Ειδικά το τελευταίο, που δεν έχει τη ενέργεια του “Easy Livin”, γίνεται αντικείμενο εξερεύνησης από τους die hard fans, και ειδικά σ αυτούς που αγαπούν το μεγάλο αγγλικό συγκρότημα, λόγω του Hammond του Hensley.
    Αλλά μήπως αδικώ τα “Traveler in Time” και “The Spell”; Ή μήπως τα “All my life” και :Paradise”; Και βέβαια τα αδικώ, αφού το Demons and Wizards έχει μόνο καλά κομμάτια που εξακολουθούν να εκπέμπουν την ίδια ακτινοβολία όπως τότε, πριν 46 χρόνια!  

Η δημιουργικότητα του συγκροτήματος, συναντά με μοναδικό τρόπο τον ζωγράφο Roger Dean που ντύνει τη μουσική τους με ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα στη δισκογραφία του συγκροτήματος. Εξώφυλλο και εικόνα που δίνουν τροφή στη φαντασία και κάνουν το μάγο, θηρευτή των νεανικών μου ονείρων. Και η συνθετική δεινότητα του οργανίστα Ken Hensley, συνάντησε τον άξιο συμπαραστάτη David Byron, τον τραγουδιστή του συγκροτήματος που όχι μόνο τραγουδούσε τα τραγούδια αλλά τα ερμήνευε. Και πιστέψτε με, το τραγουδώ με το ερμηνεύω, έχει μεγάλη διαφορά! 
Τι να πρωτοπεί κανείς για το Demon's And Wizards;
Πρωτοποριακό, παραμυθένιο, ευφυές μουσικά και περιπετειώδες στιχουργικά θα ήταν κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που θα περιέγραφαν αυτό το αριστούργημα, που κατάφερε να αντέξει στο ανελέητο χτύπημα του χρόνου.
Αν σε κάποιους οι παραπομπές στο power metal φανούν λίγο...τραβηγμένες, απλά να σας υπενθυμίσω το ομώνυμο project των Hansi Kürsch (Blind Guardian) και Jon Schaffer (Iced Earth), δείγμα της εκτίμησης των δύο καλλιτεχνών προς τους Heep και το εν λόγω άλμπουμ. Άλλωστε οι Blind Guardian είχαν διασκευάσει στον δίσκο τους The Forgotten Tales (1996) το The Wizzard από το Demons And Wizzards. Σίγουρα πάντως, κατά την προσωπική μου άποψη,  μπορούμε να κατονομάσουμε δύο σχήματα της δεκαετίας του ’70 που άνοιξαν τον δρόμο για την δημιουργία του ευρωπαϊκού power metal, αυτά θα ήταν οι Rainbow και οι Uriah Heep, με τους τελευταίους να χαρίζουν απλόχερα μέρη με πολλαπλά φωνητικά,θεματολογία και επικά μουσικά θέματα.

Το The Wizzard,που ανοίγει το άλμπουμ, ήταν και το πρώτο single που κυκλοφόρησαν, μιλώντας για την συνάντηση και την παρέα του ανώνυμου πρωταγωνιστή με κάποια αρχέτυπη,παντοδύναμη οντότητα, ενός καλόβολου μάγου που του αποκαλύπτει τα μυστικά της ύπαρξης. Συνειρμικά οι περισσότεροι μίλησαν για τον Γκάνταλφ από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών,αν και έχει αναφερθεί και ο Μέρλιν,κάποιος Δρυίδης,ο Θεός ή ένας άγγελος. Στην πορεία καταλαβαίνουμε ότι το ον αφορά τις σοφές «φωνές στην καρδιά μας» και στην ουσία ο μάγος του παραμυθιού ζει μέσα στον καθένα μας.

Αφού έχει προκύψει αυτή η ευχάριστη αίσθηση καλοσύνης και ζεστασιάς το άλμπουμ συνεχίζει με το Traveller In Time ανεβάζοντας λίγο το tempo, πιθανότατα με μία έμμεση αναφορά στον τηλεοπτικό Doctor Who,περιπετειώδη ταξιδιώτη στον χώρο και τον χρόνο,του οποίου η ιστορία άρχισε να προβάλλεται στην Μεγάλη Βρετανία ήδη από το 1966. Ακολουθεί το Easy Livin',ο ύμνος του τυχοδιώκτη,και πιθανότατα το πιο γνωστό τραγούδι των Uriah Heep,μαζί με τα Lady In Black,και το Sympathy (ιδιαίτερα στην χώρα μας). Το δεύτερο single του άλμπουμ ήταν και η πρώτη και τελευταία μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματος στην Αμερική, μπαίνοντας στο Top-40 το 1972, και ένα από τα τρία τραγούδια που ακούγονται στην συγκλονιστική ταινία Σκυλίσια Μέρα (1975) με τον Al Pacino. Διασκευάστηκε και από τους WASP στο Inside the Electric Circus (1986) όταν ο Blackie Lawless (δηλωμένος fan των Uriah Heep) ξεκινούσε την συνεργασία του με τον Ken Hensley.

Poet's Justice για την συνέχεια, με το άφταστο θεατρικό στυλ των Heep σε πλήρη κίνηση,την χαρακτηριστική τροβαδούρικη διάθεση,επιδεικνύοντας την φοβερή ικανότητα τους στα πολυφωνικά μέρη.Η πρώτη πλευρά κλείνει όπως άρχισε, με το Circle Of Hands,ένα υπέροχο κομμάτι που μιλάει για την δύναμη της αγάπης (με την ευρύτερη έννοια) που ως φως υπερισχύει του σκοταδιού,του μίσους και του ψεύδους. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι τραγούδια από το άλμπουμ περνούν μία καλώς εννοούμενη «χριστιανική» θεώρηση της ζωής,γεγονός που ενισχύεται από το Hammond του Ken Hensley και τα χορωδιακά φωνητικά που προσδίδουν στην μεγαλοσύνη του Demons And Wizards.

Βινυλιακά πάντα, η δεύτερη πλευρά ξεκινάει με το σκοτεινό Rainbow Demon, το οποίο πιθανόν να αναφέρεται στους ψυχολογικούς δαίμονες μας που τρέφονται με τα πάθη και τις επιθυμίες μας.Μουσικά δανείζεται στοιχεία ανατολικού χαρακτήρα,όπου η ανάλογη μυθολογία βρίθει αναφορών σε δαίμονες και κακόβουλα στοιχειά. Με το All My Life που ακολουθεί,ακούμε για έναν ανήσυχο εραστή που αρνείται να συμβιβαστεί,μέχρι που του τα σκάει ο έρωτας στα μούτρα,και αποφασίζει πως οι μέρες της ανεμελιάς και της επιπολαιότητας πρέπει να λάβουν τέλος. Πιο ταιριαστό στα αμερικανικά γούστα,χρησιμοποιήθηκε ως B-side στην αμερικάνικη εκδοχή του single Easy Livin’.

Οι Uriah Heep κράτησαν το καλύτερο για το τέλος. Το ζευγάρι των κομματιών που ακολουθεί και ουσιαστικά κλείνει τον δίσκο, τα Paradise και The Spell. Η ατμόσφαιρα που χτίζεται περίτεχνα με το ανάλαφρο Paradise,υπνωτιστικό στην απλότητα του, ανατραπέται με το The Spell,το οποίο σε στυλ μιούζικαλ αλλάζει τον ρυθμό (θυμίζοντας τις δουλειές που κυκλοφόρησαν οι Queen στους πρώτους δίσκους τους λίγο αργότερα). Και εκεί έρχεται το εκστατικό break με την ψαλμωδική συνοδεία,την φοβερή μελωδία του Mick Box η οποία παραλάσεται σε κάθε στροφή, αφήνοντας μία επίγευση από Pink Floyd,και τον Hensley να συνοδεύει αρμονικά στο πιάνο.

Και κάπως έτσι κλείνει το παραμύθι του Demons And Wizards, που μέχρι σήμερα έχει πουλήσει μόνο λίγο παραπάνω από 3 εκατ. αντίτυπα. Το αγαπημένο άλμπουμ του Ken Hensley (κατά δήλωση του), θεωρείται ένα από τα κορυφαία (αν όχι το κορυφαίο) του συγκροτήματος και γενικότερα της δεκαετίας του ’70. Στα ευρωπαϊκά charts πήγε πολύ καλά, κυρίως στην ηπειρωτική Ευρώπη.Ούτε και η παροιμιώδης εχθρικότητα των μουσικών εντύπων απέναντι στους Heep κατάφερε να περιορίσει την απήχηση του δίσκου στην Αμερική και την Μεγάλη Βρετανία,που κινήθηκε στις παρυφές του Top-20.

Αμαρτία πραγματικά που αυτό το συγκρότημα δεν ήρθε να συμπληρώσει την τριάδα των Sabbath, Zeppelin και Purple σε τετράδα, πιστεύω πως αυτό θα ήταν πολύ πιο δίκαιο και στο κάτω-κάτω είναι και η αλήθεια. Εγκληματικά παραβλεπόμενοι στα rock charts των ΗΠΑ, δυσανάλογα παραμελημένοι στην χώρα τους, οι Uriah Heep έδωσαν πολλά περισσότερα στο rock της δεκαετίας του ’70 από αυτά που ήδη τους προσάπτουν κάποιοι.

Ας αναλογιστεί ο καθένας μας πως αυτό το στυλ σύνθεσης και ερμηνείας απαντάται σε συγκροτήματα του ευρύτερου progressive και pomp rock χώρου σε μετέπειτα κυκλοφορίες συγκροτημάτων όπως οι Queen,οι Magnum και οι Styx.Για να μην αναφερθώ στα φωνητικά του David Byron (βλ. Rob Halford, King Diamond κ.α.), ακόμα και σε πιο άγιες καταστάσεις όπως οι Rainbow και οι Dio, καθώς και τεράστιο μέρος του power metal κινήματος σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Το αφήνω αυτό εδώ, έτσι για λίγη περισυλλογή και τροφή για σκέψη.

Η καινούργια cd και βινυλιακή έκδοση του Demons and Wizards θα κυκλοφορήσει στις 23 Νοεμβρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος