STYX - GRAND ILLUSION (1977) ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ POMP ΑΛΜΠΟΥΜ!

Όταν ξεκίνησε αυτή η στήλη, πριν 2 περίπου μήνες, είχαμε θέσει σαν προϋπόθεση να παρουσιαστούν τα 5 ακρογωνιαία άλμπουμ του A.O.R., αυτά που έβαλαν τις βάσεις. Και παρουσιάστηκαν, το Hi Infidelity των REO Speedwagon, το 4 των Foreinger, το Escape των Journey και το πρώτο άλμπουμ των Boston. Το πέμπτο είναι το Grand Illusuion (1977, No 6 Αμερική) των Styx που όπως θα διαβάσετε πληροί όλους τους λόγους για να θεωρείται ακρογωνιαίο και πολύ σημαντικό.
Έως τότε το συγκρότημα από το Chicago είχε κυκλοφορήσει 6 άλμπουμ, όπου δίσκο προς δίσκο παρουσίαζαν μια έντονη ωριμότητα και πρόοδο. Αρκετές επιτυχίες, σχεδόν όλα τα τραγούδια των άλμπουμ τους ισοβαρή (δηλ. δεν υπήρχαν 2-3 να ξεχωρίζουν και τα υπόλοιπα απλά συμπλήρωναν το δίσκο) και από τη στιγμή που στο συγκρότημα μπήκε ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Tommy Shaw, οι αναλογίες άλλαξαν θεαματικά.
Το Grand Illusion εκτός από ένα σημαντικό A.O.R./ μελωδικό άλμπουμ είναι το καλύτερο άλμπουμ pomp rock, όρος που καθρεφτίζει απόλυτα την εποχή, μέσα δεκαετίας του ’70, αλλά και μια πετυχημένη προσπάθεια των αμερικανικών συγκροτημάτων να σταθούν δίπλα στα βρετανικά progressive συγκροτήματα. Εφ όσον δεν κατάφεραν να  ανταγωνιστούν στο παραμικρό το progressive (σ.σ.οι διαφορές πολιτισμού μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής είναι τεράστιες) κατάφεραν να  δημιουργήσουν το pomp rock με πλούσια πλήκτρα, πολλές μελωδίες και φωνητικά.

Το Grand Illusion  είναι το υπέρτατο παράδειγμα, όπου  αναμειγνύει με σταθερές αναλογίες το μελωδικό rock, τα synthesizers, το ακουστικό πιάνο, τις κιθάρες  και τις μπαλάντες. Όλα στον υπέρτατο βαθμό τους κι όλα άψογα. Το ομώνυμο κομμάτι και το "Miss America" είναι από τα καλύτερα κομμάτια τους με μελωδικές που παραπέμπουν σε Uriah Heep της πρώτης εποχής, το "Man in the Wilderness" μια μπαλάντα που προηγήθηκε των power ballads της δεκαετίας του 80, το "Fooling Yourself ¨παραμένει τόσα χρόνια μακράν το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ, όπως και το Castle Walls". Σε μεγάλη φόρμα τόσο ο Tommy Shaw, όσο και ο Dennis DeYoung, προσφέρουν συνθετικά και ερμηνευτικά τον καλύτερο εαυτό τους. Ειδικά τα πλήκτρα του DeYoung χαρακτηρίζουν τον ήχο του Grand Illusion και γίνονται φωτεινά χνάρια για τα επόμενα αμερικάνικα συγκροτήματα τύπου Angel. Οι στίχοι των κομματιών εκτός από το κλασικό συναισθηματικό θέμα, κινούνται σε μεσαιωνικά (!) και φανταστικά θέματα.

Το εξώφυλλο βασίζεται στον πίνακα του Βέλγου σουρεαλιστή ζωγράφου Rene Magritte με τίτλο "Le Blanc-Seing" με την προσθήκη του προσώπου για τις ανάγκες του εξώφυλλου. Ο Magritte ζωγράφισε το συγκεκριμένο πίνακα το 1965 βασισμένος στην ιδέα ότι το μυαλό μπορεί να κατασκευάσει το αδύνατο.  Το ανθρώπινο μυαλό συγκεντρώνει διαφορετικά στοιχεία και δημιουργεί μια κανούργια ολότητα. Προσέξτε ότι το άλογο διχοτεομείται από τα δένδρα ενώ ένα κομμάτι του κορμού βρίσκεται μπροστά από το άλογο αλλά η βάση του είναι πίσω του!!

O πίνακας του Rene Magritte

Η αρχική αμερικάνικη κυκλοφορία του άλμπουμ κυκλοφόρησε με τετράφυλλη αφίσα.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Ένα χρόνο αργότερα, το συγκρότημα βρισκόταν ακόμα μέσα στην ίδια συνθετική άνθιση και κυκλοφόρησε το Pieces of Eight. To 2012 κυκλοφόρησε το 2πλό live cd/dvd/blu-ray The Grand Illusion/Pieces of Eight όπου στην περιοδεία που έκαναν το 2011 στην Αμερική είχαν παίξει ολόκληρα τα δύο άλμπουμ!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
14/11/18
  
   

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος