To 1978 οι Jethro Tull κυκλοφόρησαν το πρώτο live άλμπουμ τους, σε μια σειρά 10 έως σήμερα live άλμπουμ, με τίτλο Bursting Out (Νο 17 Μ.Βρετανία, Νο 27 Αμερική). Οι ηχογραφήσεις του έγιναν κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση τού τότε καινούργιου άλμπουμ τους, Heavy Horses σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις.
Είμαι από αυτούς που κατατάσσουν τους Jethro Tull στα progressive συγκροτήματα, μια κατάταξη που ο Ian Anderson, πολύ σωστά, δεν αποδέχεται, λέγοντας ότι το συγκρότημα παίζει folk rock. Κι εδώ που τα λέμε έχει δίκιο, μόνο που τότε εμείς, το 1972 και μετά, όχι μόνο δεν ξέραμε τι σημαίνει folk αλλά μάς ήταν αδύνατον να πιστέψουμε ότι το συγκρότημα που παίζει τα “Aqualung’, «Locomotive Breath”, “My Sunday feeling” και “Nothing to say” παίζει rock με (πολλά) στοιχεία παραδοσιακής μουσικής!
Το Bursting Out ξεκινά ορμητικά με το «Lullaby» (σ.σ. όσο ορμητικά μπορεί να ξεκινήσει ένας live δίσκος των Jethro Tull) για να συνεχίσει με το πανέμορφα εκτελεσμένο “Skating Away” που εδώ το ερμηνεύουν πολύ καλύτερα απ’ ότι στο άλμπουμ War Child. Κομμάτι κομμάτι, το Bursting out αφήνει να ξετυλιχτεί όλος ο σκηνικός θεατρινισμός του ιδιοφυούς Ian Anderson, ακόμα και μέσα από το αυλάκι του δίσκου! Το “Songs of the Wood” αν κουτσουρεμένο χρονικά, ακούγεται περισσότερο φολκλορικό, το ίδιο το πάντα ευαίσθητο. Τις εντυπώσεις κερδίζουν τα κλασικά “Thick as a Brick’,“Mistrell in the Gallery’, «Too old to Rock’n’Roll, too young to die”, "Locomotive Breath”, «Cross Eyed Mary» ενώ στο αγαπημένο μου “Hunting Girl” το συγκρότημα δεν πιάνει την απόδοση που βγάζει στο studio.
Όμως, πέραν του “Hunting Girl”, εκείνο που μένει στον ακροατή είναι ότι το συγκρότημα δεν χάνει τίποτε από τη studiακή (sic) ατμόσφαιρα, κάνοντας το ελκυστικό και διαχρονικό και σε αφήνει να τούς φανταστείς στη σκηνή, έστω κι αν βρίσκεσαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους.
TRIVIA
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
• Το επόμενο άλμπουμ που ηχογράφησαν ήταν το studio Stormwatch(1979).
• Το επόμενο live άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ήταν το Live at Hammersmith '84 που ηχογραφήθηκε στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου το 1984 αλλά κυκλοφόρησε το 1990.
Είμαι από αυτούς που κατατάσσουν τους Jethro Tull στα progressive συγκροτήματα, μια κατάταξη που ο Ian Anderson, πολύ σωστά, δεν αποδέχεται, λέγοντας ότι το συγκρότημα παίζει folk rock. Κι εδώ που τα λέμε έχει δίκιο, μόνο που τότε εμείς, το 1972 και μετά, όχι μόνο δεν ξέραμε τι σημαίνει folk αλλά μάς ήταν αδύνατον να πιστέψουμε ότι το συγκρότημα που παίζει τα “Aqualung’, «Locomotive Breath”, “My Sunday feeling” και “Nothing to say” παίζει rock με (πολλά) στοιχεία παραδοσιακής μουσικής!
Όμως, πέραν του “Hunting Girl”, εκείνο που μένει στον ακροατή είναι ότι το συγκρότημα δεν χάνει τίποτε από τη studiακή (sic) ατμόσφαιρα, κάνοντας το ελκυστικό και διαχρονικό και σε αφήνει να τούς φανταστείς στη σκηνή, έστω κι αν βρίσκεσαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους.
TRIVIA
- Οι πρώτες εκδόσεις του βινύλιου στην Αμερική, Ισπανία και Σουηδία, είχαν λάθος τυπωμένο τον τίτλο στις ετικέτες του άλμπουμ: “Busting Out” αντί για Bursting Out, έλειπε το r!
- H εκφώνηση στο “Lullaby” που είναι το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ γίνεται από τον Claude Nobs, διοργανωτή του Montreux Jazz Festival. Είναι ο ίδιος «Funky Claude» που αναφέρεται στους στίχους του “Smoke on the Water” των Τιτανοτεράστιων.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
• Το επόμενο live άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ήταν το Live at Hammersmith '84 που ηχογραφήθηκε στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου το 1984 αλλά κυκλοφόρησε το 1990.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
25/11/18/
Όπως γράφει κι ο Αλέξανδρος, το άλμπουμ αυτό είναι συρραφή ηχογραφήσεων σε διάφορες πόλεις, στο πλαίσιο της τουρνέ "Heavy Horses". Δυστυχώς όμως, δεν αναφέρονται οι συγκεκριμένες πόλεις απ' όπου προέρχονται οι ηχογραφήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίθετα, στο μεθεπόμενο live άλμπουμ τους, το "A Little Light Music" του 1992, το λάθος αυτό δεν επαναλαμβάνεται! Έτσι, ας πούμε, ξέρουμε ότι το πρώτο τραγούδι αυτού του άλμπουμ, το Someday the Sun Won't Shine for You είναι ηχογραφημένο στην Αθήνα, στο γήπεδο της Λεωφόρου παρακαλώ!! Those were the days ...