Μετά την κυκλοφορία του “Epicus..”, ήρθε στο συγκρότημα ο χαρισματικός και πληθωρικός τραγουδιστής Messiah Marcolin (κανονικό όνομα Bror Jan Alfredo Marcolin) ο οποίος και αποτελεί εμβληματική φιγούρα του χώρου: Μαλλί αφάνα, ένδυμα ράσο που δένει στη μέση με χοντρό σχοινί, όπως στους καθολικούς καλόγερους και οπερατική φωνή με χαρακτηριστικό vibrato. Μαζί του κυκλοφόρησαν τα επόμενα τρία στη σειρά έτη τα τρία κορυφαία τους άλμπουμ - “Nightfall” (1987), Ancient Dreams” (1988) και ”Tales of Creation” (1989) – απόσταγμα των οποίων αποτελεί και το Live τους του 1990. Επί του θέματος όμως τώρα…
Στοκχόλμη, κέντρο νεότητας Fryshuset, βράδυ 9 Ιουνίου 1990. Ρυθμικά επιφωνήματα “Candlemass -Candlemass” , μια κραυγή από τον Messiah Marcolin και πάμε!!! “I bind unto myself, today the strong name of the trinity” και “Well of Souls” για ξεκίνημα. Βαριά riffs, συμπαγές rhythm section και o “καλόγερος” Messiah με την στεντόρεια φωνή του μας οδηγεί στο εφιαλτικό πηγάδι των ψυχών. Δεν προλαβαίνουμε να συνέλθουμε από την δυναμική εισαγωγή και κατευθείαν, χωρίς περιττά λόγια, άλλα δυο τραγούδια από το Nightfall άλμπουμ: “Dark are the Veils of Death” και “Bewitched”, σχετικά γρήγορα κομμάτια σε σύγκριση με τα περισσότερα των Candlemass, με ένα άψογο ανατολίτικο σόλο να κλείνει το δεύτερο.
Αργή εισαγωγή και ακολουθεί το “Solitude”, η “εξομολόγηση” κάποιου που δεν αντέχει πια τις δυστυχίες της ζωής του και περιμένει στωικά τον θάνατο για να λυτρωθεί. Βαρύς, καταθλιπτικός ρυθμός και θρηνητικά φωνητικά που σε κάνουν να νιώσεις την απόγνωση του “αφηγητή”. “Dark Reflections” για τη συνέχεια, γρήγορο κομμάτι από το Tales of Creation άλμπουμ, ιδανικό για αποφόρτιση από το σκοτεινό “Solitude” και ακολουθούν δυο από τα πιο επικά κομμάτια των Candlemass.
 | |
| Το εναλλακτικό εξώφυλλο του Live. |
Η απαραίτητη αποσυμπίεση από το βαρύ και ασήκωτο “Demon’s Gate” έρχεται με τα “Bells of Acheron” και “Through the Infinitive halls of Death” που ακολουθούν σε πιο γρήγορο tempo, για να μπει το κλασικό “hit” “Samarithan”, μια παραλλαγή της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη όπου “διδασκόμαστε” ότι η ανιδιοτελής προσφορά στον συνάνθρωπο πάντα ανταμείβεται όταν έρθει η ώρα να περάσουμε στο επέκεινα. Κλασικό βαρύ , πραγματικό doom κομμάτι με φοβερά φωνητικά και vibrato από τον Messiah, λυτρωτικό – δοξαστικό ρεφραίν και φοβερό περίτεχνο σόλο.
Δέκατο τρίτο και τελευταίο τραγούδι, το δεκάλεπτο “A Sorcerer’s Pledge” από το “Epicus…”, η ιστορία ενός μάγου σε δύο μέρη. Στα πρότυπα του Demon’s Gate, κλείνει με τον ιδανικότερο τρόπο τη συναυλία με φωνητικό παιχνίδι - ο-ο-ο-ο-ο – του κοινού με συντονιστή τον Messiah.
Αυτό είναι λοιπόν, όσο πιο γλαφυρά γίνεται, το Live των Candlemass. Ένα άψογο από όλες τις απόψεις live άλμπουμ που αν και διαρκεί 71 περίπου λεπτά, έχεις την εντύπωση ότι είναι τα μισά, αφού κυλάει τόσο άνετα. Κανένα περιττό κομμάτι και ένα συγκρότημα στην κορυφή της καριέρας του. Οι εκτελέσεις των κομματιών είναι στουντιακού επιπέδου, ο ήχος είναι άψογος, ο Messiah, με εξαίρεση δυο φορές στο πρώτο κομμάτι, δεν διστάζει να πιάσει όλα τα ψηλά φωνητικά, ενώ η φωνή του δεν χάνει σε δύναμη καθ’ όλη τη διάρκεια του live. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο άμεσα χωρίς να κόβεται η ροή με περιττά λογύδρια ή σόλο ντραμς, κιθάρας κλπ. ενώ εντυπωσιάζουν οι κιθάρες και ιδιαίτερα τα σόλο που εκτελούνται σχεδόν αλάνθαστα, όπως τα ακούς στους δίσκους.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για το επιστέγασμα και την απόδειξη μιας δυναμικής πορείας που συνάμα αποτελεί και τέλος εποχής για το συγκρότημα, καθώς μετά την κυκλοφορία του ο Messiah Marcolin αποχώρησε, ανακόπτοντας δυστυχώς την μεγαλειώδη πορεία των Candlemass που δεν ξαναέπιασαν έκτοτε το επίπεδο των τεσσάρων πρώτων άλμπουμ τους.
TRIVIA
• Μετά την αποχώρηση του Messiah Marcolin, οι Candlemass κυκλοφόρησαν το 1992 το άλμπουμ Chapter VI με τραγουδιστή τον Thomas Vikström και διαλύθηκαν το 1994. Επανασυνδέθηκαν 2 φορές με τον Marcolin και το 2005 κυκλοφόρησαν μαζί του και με την υπόλοιπη κλασική τους σύνθεση το ομώνυμο άλμπουμ τους. Ακολούθησαν δυο άλμπουμ περισσότερο ως προσωπικά του Leif Edling, τρία με τραγουδιστή τον Robert Lowe των doomsters Solitude Aeturnus για να προσχωρήσει φέτος στις τάξεις τους μετά από 32 χρόνια ο αρχικός τους τραγουδιστής του “Epicus Doomicus Metallicus”
• Στην Ελλάδα έχουν παίξει συνολικά 16 φορές (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, φεστιβάλ), με πρώτη την 15 Δεκεμβρίου 1989 στο Ρόδον στα πλαίσια της περιοδείας του Live, στην οποία δυστυχώς δεν είχα πάει.
• Με αφορμή τα πανέμορφα εξώφυλλα των Nightfall και Ancient Dreams που είναι έργα του Αμερικανού ρομαντικού ζωγράφου του 19ου αιώνα, Thomas Cole, σας προτείνω να τσεκάρετε (μια απλή αναζήτηση στο Google είναι) και τα υπόλοιπα έργα του που είναι φανταστικά. Ιδιαίτερα την πενταλογία “Η πορεία της Αυτοκρατορίας” και την τετραλογία “Το ταξίδι της ζωής” - όπου το δεύτερο και τέταρτο μέρος της τελευταίας κοσμούν τα εξώφυλλα των “Nightfall” και “Ancient Dreams” αντίστοιχα – και να διαβάσετε για τους συμβολισμούς τους. Πραγματικά, θα εντυπωσιαστείτε!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
18/11/18/
Δημοσίευση σχολίου