Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια /συνθέτρια Bonnie Raitt είναι σχεδόν άγνωστη στη χώρα μας, παρ’ όλη τη μεγάλη επιτυχία της το 1989 με το άλμπουμ της Nick of Time (No1 Αμερική). Από τα μεγαλύτερα ονόματα του Blues/folk, η Bonnie Raitt ξεκίνησε την καριέρα της το 1970 παίζοντας μπάσο με τον αδελφό της στους Mississippi Fred McDowell και στη συνέχεια εμφανίστηκε σε πολλά clubs της Νέας Υόρκης, όπου την πρόσεξαν οι άνθρωποι της Warner και το 1971 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ με τίτλο το όνομά της. Χρόνο με το χρόνο κερδίζει περισσότερους fans κυρίως με το παίξιμό της στην κιθάρα και το δεύτερο άλμπουμ της Give it Up (1973, No 183 Αμερική) αποσπά καλές κριτικές. Ο στενός κύκλος των πρώτων fans της ανοίγει με αποτέλεσμα να γίνει πολύ σύντομα αποδεκτή από όλους τους καλλιτέχνες του είδους (blues, folk). Το 1976 συμμετέχει στο δεύτερο άλμπουμ του Warren Zevon (1976) για να φθάσουμε στο 1977 όπου κυκλοφορεί το άλμπουμ της Sweet Forgiveness (Νo 25 Αμερική) όπου βγάζει την επιτυχία “Runaway (No 57 Αμερική). Μια blues κιθαρίστρια με έντονη προσωπικότητα, γίνεται το μήλο της έριδος μεταξύ των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών Warner και Columbia για να βγει στο τέλος η ίδια κερδισμένη αφού υπέγραψε ξανά στην Warner με πολύ καλύτερους όρους.
Το 1979 συμμετέχει στη μεγάλη συναυλία που δόθηκε στο Madison Aquare Garden της Nέας Υόρκης με τίτλο No Nukes για την κατάργηση των πυρηνικών. Μαζί της στη σκηνή ανέβηκαν οι Jackson Browne, Graham Nash, Tom Petty, Carly Simon, Doobie Brothers, Bruce Speringsteen κ.α.
Από το 1979 έως και το 1983 η καριέρα της πήρε μια πτωτική πορεία και όταν έληξε το συμβόλαιο της με την Warner δεν της το ανανέωσαν, ενώ η ίδια αντιμετώπισε πρόβλημα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Το 1985 συμμετείχε στην κίνηση κατά του apartheid στη Νότια Αφρική και πήρε μέρος στην ηχογράφηση του τραγουδιού “Sun City”, ενώ πήρε μέρος και στο Farm Aid και στις συναυλίες της Amnesty International.
Η αξία της σαν κιθαρίστρια του blues, φάνηκε από τη συμμετοχή της στο tribute στον Stevie Ray Vaughan μαζί με τους B.B. King, Eric Clapton, Robert Cray, Dr. John, Buddy Guy κ.α. όπου με τη συνοδεία των Double Trouble παίζει το Pride and Joy. Διαβάστε εδώγια το tribute άλμπουμ στον Stevie Ray Vaughan.
Το 1989 και μετά από αρκετά χρόνια «μαρασμού», υπογράφει στην Capitiol και η καριέρα της εκτινάσσεται με το άλμπουμ Nick of Time (Νο1 Αμερική) το οποίο πουλά μόνο στην Αμερική 6.000.000 αντίτυπα. Όπως λέει η ίδια είναι το πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησα ξεμέθυστη». Το άλμπουμ κέρδισε 3 βραβεία Grammy, μεταξύ αυτών και το βραβείο Το Καλύτερο Άλμπουμ της Χρονιάς.
Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο άλμπουμ του John Lee Hooker, The Healer παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας το «I’m in the Mood». Η επιτυχία την ακολουθεί και στο επόμενο άλμπουμ της Luck of the Drawn (1991 No 2 Αμερική) που οι πωλήσεις του μόνο στην Αμερική ξεπερνούν τα 8.000.000 αντίτυπα. Το Longing in Their Hearts που είναι το 12ο άλμπουμ της δισκογραφίας της πηγαίνει κι αυτό στο Νο1 του αμερικάνικου chart, κάνοντας την ένα από τα πλέον προβεβλημένα πρόσωπα της αμερικάνικης μουσικής!
Κι όμως η Bonnie Raitt δεν κάνει τίποτε άλλο παρά όλα όσα έκανε και πριν γίνει γνωστή: Τραγουδάει blues country, παίζει κιθάρα πολύ καλύτερα από πολλούς προβεβλημένους άνδρες κιθαρίστες και είναι μια κοκκινομάλλα μαγκιόρα! Πολύ καλό είναι και το live άλμπουμ της Road Tested (1995, Νο 44 Αμερική) όπως και τα περισσότερα που κυκλοφόρησε μετά το 1996. Τελευταίο άλμπουμ της είναι το Dig in Deep(2016). Συνολικά στην καριέρα της έχει πάρει 10 βραβεία Grammy.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Sweet Forgiveness (1977)
Nick of Time (1989)
Luck of the Draw (1991)
Road Tested (1995)
Slipstream (2006)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
20/11/18
Δημοσίευση σχολίου