Ξεκινώντας, να σάς πω ότι δεν βλέπω ταινίες βιογραφικού τύπου γιατί νιώθω ότι ξέρω τι θα δω και δεν με ενδιαφέρει. Στην περίπτωση του Bohemian Rhapsody, οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές και την παρακολούθησα με ενδιαφέρον την πρώτη εβδομάδα προβολής της. Κατ’ αρχάς, η ταινία δεν είναι ταινία των Queen αλλά η ταινία του Freddie Mercury. Πολύ καλός ο άγνωστος σε εμένα ηθοποιός Rami Malek που στέκεται πολύ καλά στο ρόλο του όπως και οι άλλοι τρεις, στους ρόλους των υπολοίπων μελών. Η ταινία έχει έντονο συναισθηματικό χαρακτήρα, γύρω από τις σχέσεις του Mercury με τους φίλους του και την οικογένεια του, αλλά δείχνει και τον ηγετικό ρόλο του μέσα στο συγκρότημα. Καταρρίπτονται όσα διαβάζαμε σε σχέση με την όσο δυνατό περιορισμό της ομοφυλοφιλίας του, σε σημείο που όχι μια, αλλά δυο και τρεις φορές δείχνει τις προτιμήσεις του αλλά και την αποδοχή της ιδιαιτερότητάς του από τους υπόλοιπους Queen.
Θα σταθώ σε δύο σημεία που ο γράφων έδωσε μεγάλη σημασία. Το πρώτο είναι η έντονη διαφωνία που είχαν με τη δισκογραφική εταιρεία για την επιλογή τού single Bohemian Rhapsody (σ.σ. στην πραγματικότητα τη διαφωνία την είχαν με την εταιρεία management Trident) και σε μια ιδιωτική συζήτηση των μελών του συγκροτήματος με θέμα τα τραγούδια που θα μπουν στο άλμπουμ. Κάπου ακούγεται η έκφραση «πόσα δικαιώματα θα πάρεις», σημείο πολύ βασικό για τους συνθέτες/στιχουργούς να έχουν τραγούδια μέσα σε ένα δίσκο που πιθανόν να πουλήσει μερικά εκατομμύρια, όπως στην περίπτωση των Queen. Όπως καταλαβαίνετε τα κέρδη που θα έρχονται στα επόμενα χρόνια θα είναι πολλά!
Η ταινία δίνει τη star διάσταση στον Mercury χωρίς να παραβλέπει την αξία των υπολοίπων, συμπεριλαμβανόμενου και του μπασίστα John Deacon που τον δείχνει να τους παρουσιάζει το Νο2 στην Αμερική, Νο 7 Μ.Βρετανία το τραγούδι του ‘Another One Bites the Dust”. Δίνει βάρος στη μοναξιά των stars (παρακαλάει τη φίλη του Mary Austin να του κάνει παρέα), στην ανθρώπινη πλευρά τους (κτητικός απέναντι στην Mary Austin, ενοχλείται που προχωράει τη ζωή της και μένει έγκυος), στις αδυναμίες τους.
H ταινία τελειώνει με τη μεγαλειώδη εμφάνιση τους στο Live Aid. Για το συγκεκριμένο κομμάτι της ταινίας, χρησιμοποιήθηκαν αρκετά πλάνα από τον κόσμο του πραγματικού Live Aid, αλλά αισθάνομαι ότι ο σκηνοθέτης δεν μπόρεσε να μεταφέρει το μέγεθος της σκηνής και της live παρουσίας τους.
Κάποια λάθη, όπως το γεγονός ότι ο Freddie Mercury αυτοπροτάθηκε για τη θέση του τραγουδιστή (στην πραγματικότητα τον πρότεινε ο αποχωρών πρώτος τραγουδιστής τους Tim Staffel) συγχωρούνται. Συγχωρούνται, αλλά δεν ήταν μόνο ένα. Σεναριογραφικά λάθη που έγιναν επί τούτου και χωρίς λόγο και θα μπορούσαν να είχαν προχωρήσει με τα πραγματικά στοιχεία και η ταινία θα εξελισσόταν ίδια.
Πήγα χθες και είδα την ταινία και ... κατευχαριστήθηκα! Τραγούδησα, χόρεψα στην καρέκλα μου, κατασυγκινήθηκα με τη σκηνή στο Live Aid, που όλος ο κόσμος τραγουδάει We Are the Champions, βρήκα τους ηθοποιούς εξαιρετικούς, γέλασα με το εγγλέζικο χιούμορ (π.χ. με το I'm in love with my car), τι άλλο να ζητήσω; Δεν πήγα να δω ούτε κάποιο ντοκυμαντέρ ούτε κάποια ταινία του Μπέργκμαν. Πήγα να δω διασκεδαστικό κινηματογράφο και πέρασα θαύμα!
η ταινια εχει ηδη αλλα ειμαι σιγουρος οτι θα εχει ακομα περισσοτερη επιτυχια .Η τεραστια επιτυχια της οφειλεται στο οτι εχει περασει επαρκες διαστημα απο τον θανατο του Mercury κατα πρωτον ωστε να χτιστει ο μυθος .Κατα δευτερον θεωρω οτι οταν πεθανε δεν ειχε γινει ακομα η 'εκρηξη ' του ιντερνετ για να πληροφορουνται ολοι ακριβως τις λεπτομερεις με αποτελεσμα να υπαρχει ενα κενο αμεσης γνωσης . Ολα αυτα μαζι με την τεραστια καλλιτεχνικη τους αξια , εκαναν την ταινια να ειναι σχεδον αναγκη .
Πήγα χθες και είδα την ταινία και ... κατευχαριστήθηκα! Τραγούδησα, χόρεψα στην καρέκλα μου, κατασυγκινήθηκα με τη σκηνή στο Live Aid, που όλος ο κόσμος τραγουδάει We Are the Champions, βρήκα τους ηθοποιούς εξαιρετικούς, γέλασα με το εγγλέζικο χιούμορ (π.χ. με το I'm in love with my car), τι άλλο να ζητήσω; Δεν πήγα να δω ούτε κάποιο ντοκυμαντέρ ούτε κάποια ταινία του Μπέργκμαν. Πήγα να δω διασκεδαστικό κινηματογράφο και πέρασα θαύμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήη ταινια εχει ηδη αλλα ειμαι σιγουρος οτι θα εχει ακομα περισσοτερη επιτυχια .Η τεραστια επιτυχια της οφειλεται στο οτι εχει περασει επαρκες διαστημα απο τον θανατο του Mercury κατα πρωτον ωστε να χτιστει ο μυθος .Κατα δευτερον θεωρω οτι οταν πεθανε δεν ειχε γινει ακομα η 'εκρηξη ' του ιντερνετ για να πληροφορουνται ολοι ακριβως τις λεπτομερεις με αποτελεσμα να υπαρχει ενα κενο αμεσης γνωσης . Ολα αυτα μαζι με την τεραστια καλλιτεχνικη τους αξια , εκαναν την ταινια να ειναι σχεδον αναγκη .
ΑπάντησηΔιαγραφή