Γεια σας αγαπητοί φίλοι, πέρασε πολύς καιρός από το από το προηγούμενο rock zapping, ελπίζω να μπορέσω από εδώ και μπρος να είμαι πιο συνεπής και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις μου να μου αφήνουν το περιθώριο να τα λέμε πιο συχνά. Από την τελευταία φορά που έγραψα την στήλη, έχει μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα και στην παρούσα φάση θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε εν τάχει τις κυκλοφορίες που ξεχωρίσαμε για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Ξεκινάμε λοιπόν με τον Καναδό Aldo Nova και το “2.0” το οποίο σηματοδοτεί την επιστροφή του, αφού μετά το 1997 και το instrumental “Nova’s dream” ουσιαστικά είχε εξαφανιστεί από την σκηνή. Εδώ έχουμε σύγχρονες εκτελέσεις των πιο γνωστών του τραγουδιών και μια μόνο καινούργια σύνθεση. Αξίζει να το ακούσετε, κατάφερε να δώσει νέα χροιά στις συνθέσεις του και οι κιθάρες κόβουν σαν ξυράφι! Προσωπικά μου άρεσε πολύ!
Uriah Heep και “Living the dream”. Πάντα κάνουν το καλύτερο δυνατό έστω κ' αν τη μουσική τους την ακούει πια ένα περιορισμένο κοινό και οι νεότερες γενιές δε τους δίνουν σημασία. Δε θα συναρπάσει κανέναν, αλλά και δε θα απογοητεύσει και κανέναν η νέα τους δουλειά. Σε όποιος αρέσουν τόσα χρόνια θα συνεχίσουν απλά να το κάνουν με μια ακόμα τυπική μεν, αλλά ποιοτική δε, κυκλοφορία τους.
Από την άλλη ο κος Joe Bonamassa με το το “Redemption” είναι ανεξήγητα δημιουργικός. Θα μπορούσε να είναι ο απόλυτος guitar hero της εποχής μας, αν ζούσαμε σε πιο φυσιολογικά χρόνια εννοείται. Φυσικά και η στήλη προτείνει ανεπιφύλακτα την νέα του δουλειά που χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία rock διαδρομών. Το παλικάρι είναι από άλλο πλανήτη. Ακόμα ένας κιθαρίστας που ίσως αδίκησε τον εαυτό του, ο Chris Impelliteri με τη μπάντα του, μας δίνουν το “Nature of the beast”. Άκρως τυπικό άλμπουμ, Αμερικάνικο κιθαριστικό speed/power, που δε ξεφεύγει σε τίποτα από όσα έχουμε ξανακούσει από αυτόν. Θα προτιμούσα την προηγούμενη δουλειά του, το “Venom” να πω την αλήθεια. Όχι ότι είναι κακό το “Νature...” αλλά απλά παραείναι προβλέψιμο και ανακυκλώσιμο ως ένα σημείο. Συνεχίζουμε. Slash, Myles Kennedy και “Living the dream”. Χμμ... ναι, ένας εκ των τελευταίων guitar hero, μας δίνει ένα σωστό άλμπουμ, σύγχρονο, ώριμο με κιθάρες στο maximum και καλές, επιτέλους, συνθέσεις. Πολύ καλό άλμπουμ! Για να κλείσουμε τον κύκλο με τους κιθαρίστες, πάμε και στο ιερό τέρας που ακούει το όνομα Eric Clapton και μας βάζει από τώρα με το “Happy Xmas” σε Χριστουγεννιάτικη διάθεση. Νομίζω όμως πως μόνο για συλλέκτες και αυστηρά για οπαδούς του είναι αυτό το άλμπουμ! Πολύ πειραματικό σε στιγμές και ακροβατεί επικίνδυνα.
Επίσης για να είμαι ειλικρινής και τίμιος... Steve Perry και “Traces”. Μπορεί, μπορεί, μπορεί, ναι είναι ο Steve Perry, αλλά το άλμπουμ ακούγεται μόνο αν έχετε αϋπνίες ή κατάθλιψη με ελάχιστες εξαιρέσεις. Sorry! Αν περιμέναμε αυτό τόσα χρόνια, πάμε χαμένοι! Αν θέλετε να ακούσετε ένα πραγματικά κεφάτο, γεμάτο ρυθμούς, ρεφρέν, καλή παραγωγή, ωραίες συνθέσεις ε τότε πάρτε και ακούστε το “Tunguska” των αγέραστων Treat! Αυτό μάλιστα! Τι να πω για αυτή τη μπάντα! Άψογοι!
Επίσης αν θέλετε κάτι σε Led Zeppelin φάση, καλό και δυνατό δοκιμάστε τους Greta Van Fleet και το “Anthem οf the peaceful army”. Δεν θα χάσετε! Επίσης στην κατηγορία των εκπλήξεων ξανά οι Bonfire, μετά την εκπληκτική τελευταία τους δουλειά, με το “Legends”. To πιο ακομπλέξάριστο άλμπουμ διασκευών (που σκίζουν κώλους) που έχω ακούσει ποτέ! Μη το χάσετε με τίποτα! Κάνουν θαύματα οι άνθρωποι και ερμηνεύουν τα πάντα όλα χωρίς ίχνος στείρας αναπαραγωγής. Κάτι αντίστοιχο κάνει και η Cher η οποία πάρα την ηλικία της, κυκλοφορεί το “Dancing queen” ένα άλμπουμ tribute στους ABBA!! Οι πιο ανοιχτόμυαλοι να ρίξουν οπωσδήποτε μια ματιά, οι πιο κολλημένοι αφήστε το καλύτερα.
Για τους φίλους του κλασικού Α.Ο.R. Η στήλη προτείνει να ακούσετε τους Creye στο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Δείχνουν πολλά καλά στοιχεία και έχουν δυναμικό ήχο. Δώστε τους την ευκαιρία. Τελειώνουμε με τους Whitesanke και το 5απλό (!!) “Unzipped”. Ακουστικά αναμασήματα από το παρελθόν, πρόβες, λίγα ακυκλοφόρητα, κάποιες διαφορετικές εκτελέσεις κλπ. Δουλειά δεν είχε ο διάολος εγώ λέω... Πλήρως αδιάφορο και ανούσιο. Αυτά για σήμερα, καλή μας επιστροφή λοιπόν!
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε το Rock Zapping 26
23/10/18
Δημήτρης Σειρηνάκης
Uriah Heep και “Living the dream”. Πάντα κάνουν το καλύτερο δυνατό έστω κ' αν τη μουσική τους την ακούει πια ένα περιορισμένο κοινό και οι νεότερες γενιές δε τους δίνουν σημασία. Δε θα συναρπάσει κανέναν, αλλά και δε θα απογοητεύσει και κανέναν η νέα τους δουλειά. Σε όποιος αρέσουν τόσα χρόνια θα συνεχίσουν απλά να το κάνουν με μια ακόμα τυπική μεν, αλλά ποιοτική δε, κυκλοφορία τους.
Από την άλλη ο κος Joe Bonamassa με το το “Redemption” είναι ανεξήγητα δημιουργικός. Θα μπορούσε να είναι ο απόλυτος guitar hero της εποχής μας, αν ζούσαμε σε πιο φυσιολογικά χρόνια εννοείται. Φυσικά και η στήλη προτείνει ανεπιφύλακτα την νέα του δουλειά που χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία rock διαδρομών. Το παλικάρι είναι από άλλο πλανήτη. Ακόμα ένας κιθαρίστας που ίσως αδίκησε τον εαυτό του, ο Chris Impelliteri με τη μπάντα του, μας δίνουν το “Nature of the beast”. Άκρως τυπικό άλμπουμ, Αμερικάνικο κιθαριστικό speed/power, που δε ξεφεύγει σε τίποτα από όσα έχουμε ξανακούσει από αυτόν. Θα προτιμούσα την προηγούμενη δουλειά του, το “Venom” να πω την αλήθεια. Όχι ότι είναι κακό το “Νature...” αλλά απλά παραείναι προβλέψιμο και ανακυκλώσιμο ως ένα σημείο. Συνεχίζουμε. Slash, Myles Kennedy και “Living the dream”. Χμμ... ναι, ένας εκ των τελευταίων guitar hero, μας δίνει ένα σωστό άλμπουμ, σύγχρονο, ώριμο με κιθάρες στο maximum και καλές, επιτέλους, συνθέσεις. Πολύ καλό άλμπουμ! Για να κλείσουμε τον κύκλο με τους κιθαρίστες, πάμε και στο ιερό τέρας που ακούει το όνομα Eric Clapton και μας βάζει από τώρα με το “Happy Xmas” σε Χριστουγεννιάτικη διάθεση. Νομίζω όμως πως μόνο για συλλέκτες και αυστηρά για οπαδούς του είναι αυτό το άλμπουμ! Πολύ πειραματικό σε στιγμές και ακροβατεί επικίνδυνα.
Επίσης αν θέλετε κάτι σε Led Zeppelin φάση, καλό και δυνατό δοκιμάστε τους Greta Van Fleet και το “Anthem οf the peaceful army”. Δεν θα χάσετε! Επίσης στην κατηγορία των εκπλήξεων ξανά οι Bonfire, μετά την εκπληκτική τελευταία τους δουλειά, με το “Legends”. To πιο ακομπλέξάριστο άλμπουμ διασκευών (που σκίζουν κώλους) που έχω ακούσει ποτέ! Μη το χάσετε με τίποτα! Κάνουν θαύματα οι άνθρωποι και ερμηνεύουν τα πάντα όλα χωρίς ίχνος στείρας αναπαραγωγής. Κάτι αντίστοιχο κάνει και η Cher η οποία πάρα την ηλικία της, κυκλοφορεί το “Dancing queen” ένα άλμπουμ tribute στους ABBA!! Οι πιο ανοιχτόμυαλοι να ρίξουν οπωσδήποτε μια ματιά, οι πιο κολλημένοι αφήστε το καλύτερα.
Για τους φίλους του κλασικού Α.Ο.R. Η στήλη προτείνει να ακούσετε τους Creye στο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Δείχνουν πολλά καλά στοιχεία και έχουν δυναμικό ήχο. Δώστε τους την ευκαιρία. Τελειώνουμε με τους Whitesanke και το 5απλό (!!) “Unzipped”. Ακουστικά αναμασήματα από το παρελθόν, πρόβες, λίγα ακυκλοφόρητα, κάποιες διαφορετικές εκτελέσεις κλπ. Δουλειά δεν είχε ο διάολος εγώ λέω... Πλήρως αδιάφορο και ανούσιο. Αυτά για σήμερα, καλή μας επιστροφή λοιπόν!
23/10/18
Δημήτρης Σειρηνάκης
Δημοσίευση σχολίου